จำเลยรักซาตาน

ลำดับตอนที่ #7 : ยิ่งรัก...ยิ่งเจ็บ

 

''พี่ชายริทกลับมาแล้ว'' น้ำเสียงสดใสของคนตัวเล็กหลังจากที่ได้เติมแรงใจ จากคนรักมาจนเต็มเปี่ยม ริทเข้าไปกอดพี่ชายที่ยืนนิ่งมองคนเป็นน้อง

''ไปไหนมาริท'' น้ำเสียงเรียบของคนเป็นพี่ทำน้องเล็กต้องพละออกมามอง สายตาที่มองเขาด้วยความเจ็บปวดทำให้หัวใจสั่นไหว

''พี่รุจเป็นอะไร'' ทำไมมองน้องด้วยสายตาแบบนั้น

''ฉันถามว่าแกไปทำอะไรมา'' ปาหนังสือพิมพ์ใส่หน้าร่างเล็ก  ริทก้มลงไปหยิบน้ำสือพิมพ์ช้าๆน้ำตาไหลอาบหน้าหวาน ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

รูปของเขากับคนผิวเข้มที่หัวหิน

ทำแบบนี้ทำไมกัน…ทำแบบนี้ทำไม

ไหนบอกว่ารักทำไม ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว

ความรักของริทไม่มีค่าสำหรับกันเลยใช่มั๊ย

''ที่ฉันสอนแกมามันไม่ดีพอใช่มั๊ยริท ทำไมริททำไมบอกพี่สิ ทำไมทำตัวเลวแบบนี้ ทำไมถึงสำส่อนแบบนี้ หะ!!!!''  เขย่าแขนคนตัวเล็กตามอารมณ์  พี่สอนริทมาไม่ดีพอใช่มั๊ยถึงได้ทำตัวแบบนี้

''ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร บอกฉันมาผู้ชายคนนั้นเป็นใครริท!!!!''

บอกไม่ได้ริทบอกไม่ได้พี่รุจ ริทให้พี่ชายไปทำร้ายกันไม่ได้

''พี่รุจ ฮึกริทขอโทษ ริทขอโทษ'' ได้แต่พูดออกมาทั้งน้ำตา มือเรียวยกไหว้พี่ชาย

''บอกไม่ได้สินะ'' แค้นยิ้มมองน้องเล็กทั้งน้ำตา เข้าใจแล้วริทพี่เข้าใจแล้ว

''ริทขอโทษ นะพี่รุจริทไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ อย่าโกรธริทเลยนะริทมีพี่อยู่คนเดียวมีพี่ชายคนนี้อยู่คนเดียวที่เป็นครอบครัว อ้อนวอนทั้งน้ำตา หัวใจเจ็บจนตาย''

''ฉันไม่เคยมีแกเป็นน้องเอามืออกจากแขนฉัน ฉันไม่มีน้องเลวอย่างแกริท ฉันไม่มี''

รุจดึงมือน้องออก

''พี่รุจ'' ได้แต่เรียกพี่ชายร่างเล็กสั่นไหวพร้อมหยดน้ำตา

''ในเมื่อฉันเป็นพี่แล้วสอนแกไม่ดีพอ แกก็อย่ามาเป็นน้องฉันเลยริท ไปอยู่กับเขาคนนั้น ไปอยู่กับคนที่แกปกป้องเขา ''

ผิดหวังท้อแท้เสียใจ ริทรู้มั๊ยพี่เสียใจมากแค่ไหน

''มันไม่ใช่อย่างนั้นพี่ชาย ฟังริทก่อนฮึกฟังก่อน'' เกาะแขนคนเป็นพี่

''ทำไมไม่ฟังริททำไม…''

''ออกไปจากที่นี้ซะ…ออกไปซะ ต่อจากนี้ไปฉันจะถือว่าไม่มีน้องชายอย่างแก '' ดึงมือเรียวออกก่อนจะพลักร่างบาง น้ำตาหยดใสๆไหลริน

ริทไม่ปล่อยริทไม่มีใครแล้วนะริทมีแต่พี่ชาย จับแขนรุจแน่น

ปล่อยฉันริทปล่อยฉัน

''ไม่ริทไม่ปล่อย ฟังริทก่อน'' สั่นหน้าระรัว

ไม่ปล่อยใช่มั๊ยได้ รุจพาดฝ่ามือลงบนใบหน้าหวานจนหันไปตามแรง

พี่รุจ ทำไม…อึ้งจากแรงกระแทกตรงหน้า พี่ชายไม่เคยทำร้ายน้อง

น้ำตาไหลอีกแล้ว ทำไมไม่ฟังริทพี่รุจทำไม

''ริทพี่…'' กำลังจะยื่นมือเขาไปหา แต่กับต้องลดลงไปมือหนากำแน่น เขาไม่เคยทำร้ายน้องแต่ ตรงนี้ของหัวใจมันเจ็บจนเกินทน

''ออกไปจากที่นี้ซะริท ต่อจากนี้เราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน'' กัดฟันพูดออกไป

''ต่อให้ฉันตายก็ไม่ต้องมา'' ศุภรุจเดินออกไปแล้วทิ้งไว้แต่คนตัวเล็กที่นั้งร้องไห้ฟูมฟายอยู่อย่างนั้น ริทไม่เหลือใครแล้วนะพี่ชายริทไม่เหลือแล้วแม้กระทั้งครอบครัวของตัวเอง

''พี่ชายนายนี่ร้ายกว่าที่ฉันคิดนะริท พอเจอกับตัวเองบ้างกับรับมันไม่ได้'' ซาตานที่แอบดูเห็นทุกการกระทำของ ค่อยๆเอื้อมมือมาเช็ดใบหน้าหวานที่เปรอะไปด้วยคราบน้ำตา  แต่คนตัวเล็กหันหน้าหนี

''ภาพพวกนั้นฝีมือกันใช่มั๊ย ทำแบบนี้ทำไมกัน ไหนบอกว่ารักริท ''ทั้งๆที่รู้เหตุผลแต่เขายังถามออกไป สายตาตัดพ้อมองร่างสูงนิ่ง

''รักเหรอ'' คำว่ารัก ซาตานกำลังยิ้มเยอะให้กับคนตัวเล็ก

''ฉันเคยบอกนายแล้วใช่มั๊ยว่าฉันไม่เคยรักศัตรูต่อให้ตายฉันก็ไม่รัก'' กันมองร่างเล็กด้วยแววตาเกลียดชัง

''ฉันเกลียดนายยังไม่รู้อีกหรือไง'' กระซิบที่ข้างหูริทเบาๆ

''คนอย่างนายมันเหมือนโสเพณีข้างทาง มีค่าแค่ระบายความอยากในตัวฉันเท่านั้นแหละริท''

จบคำพูดที่เจ็บปวดหัวใจ มือเรียวเล็กก็กระแทกหน้าหล่อ

''นายกล้าตบฉันเหรอ'' กันเช็ดคราบเลือดบนมุมปากก่อนที่สะบัดมือลงบนแก้มนุ้มของคนตรงหน้า

''กัน'' ร่างเล็กทรุดลงไปกับพื้น ทั้งๆที่แรงกระเเทกบนใบหน้าอย่างแรงแต่ไม่เจ็บเลยสักนิดตอนนี้มันเจ็บที่หัวใจ

''เจ็บใช่มั๊ยริทเวลาเป็นฝ่ายกระทำมันเจ็บมากใช่มั๊ยเวลาโดนเข้าบ้างมันเจ็บจนอยากตายใช่หรือเปล่า หึ ''ซาตานบีบแขนคนตัวเล็กแน่น

''งั้นก็ฆ่าริทสิ ถ้าแค้นนักก็ค่าฉันซะให้ตาย …''

ในเมื่อไม่รักก็ฆ่าซะ

''ง่ายไปริทมันง่ายไป ความตายมันทรมานน้อยไป'' จ้องหน้าหวานที่มีแต่คราบน้ำตานิ่งก่อนจะดึงร่างเล็กให้เดินตามมาที่รถ

คนอย่างนายมันต้องตายทั้งเป็นเหมือนอย่างเกรซไง ต้องเจ็บปวดเท่าๆกัน

''ริทจะไปไหน'' เสียงหนึ่งหยุดร่างคมเข้มไว้ ก่อนหันไปมองตามเสียง

ไอบ้านี้อีกแล้ว คนที่ริทบอกว่ารักนักรักหนา

 คนตัวเล็กมองหน้าสนด้วยแววตาเว้าวอน

''ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรริท ''สนกำลังจะเดินไปหาร่างเล็ก แต่กันดึงร่างบางมาหาตัวแล้วโอบเอวเล็กแน่น

''ก็แค่ผัวกับเมียเขาทะเลาะกันไม่มีอะไรมากหรอก'' บอกสิทธิ์ตัวเอง

ก่อนบทขยี้ริมฝีปากคนตรงหน้า ร่างเล็กพยายามพละออก แต่มือหนายังคงรัดแน่นอยู่ที่เอว

''ดิ้นแบบนี้อยากให้ฉันเอากับนายต่อมันเลยใช่มั๊ยได้ ''ซาตานกำลังจะก้มไปหาซอกคอขาวต่อหน้าหวานสั่นหน้าระรัว

''อย่า ''น้ำเสียงเบาเหมือนคนจะขาดใจตาย ซาตานเหยียดยิ้มก่อนจะพละออกมองร่างสูงตรงหน้า

''ริทไม่เป็นอะไรหรอกพี่สน แค่ทะเลาะกันนิดหน่อยเอง ''เช็ดน้ำตาลวกๆก่อนส่งยิ้มให้เพื่อนพี่ แต่มือของกันกับบีบแขนเล็กแน่น

เจ็บนะกันริทเจ็บได้แต่ร้องบอกอยู่ภายในใจ

''ไปกันได้แล้วครับริท เดี๋ยวกันจะง้อให้หมดแรงเลยคอยดู ''ไม่ชอบสายตาที่ไอ้ตี๋บ้านั้นมองริท

ไม่ชอบสายตาอ่อนโยนที่ร่างเล็กมองให้คนอื่น 

คำพูดกำกวมแต่ทำให้สนเจ็บแปลบได้ไม่น้อย

''ถ้าไม่อยากไปก็อยู่กับพี่ริท พี่พร้อมจะอยู่ข้างๆริทเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น''

เหมือนคนหน้าด้านที่แย่งคนรักมาจากคนอื่น แต่สายคนตัวเล็กทำให้เจ็บปวด

จนเขาเจ็บแปลบไปด้วย อยากจะฉุดรั้งไว้ ยื้อไว้จนสุดเเรง

ร่างเล็กทำได้แค่ยิ้มบางๆให้คนตรงหน้า

''ไม่เป็นไรพี่ชาย ริทรักกัน'' พูดจบคนโง่ได้แค่เดินตามหลังซาตานที่ยิ้มเยาะออกมา

สนแทบจะทรุดลงกับพื้น น้ำตาไหลค่อยๆไหลลงมาบนหน้าคม

หาเรื่องเจ็บเองแล้วจะโทษใคร คำว่ารักจากปากคนตัวเล็กที่ไม่มีวันเป็นของเขา

น่าสมเพชเกินไปหรือเปล่าว่ะไอสน

……………………………………………………………

รถยี่ห่อดังจอดลงที่หน้าบ้านไร่ที่ปากช่อง ร่างสูงได้แต่กระชากหน้าหวานออกมาตามแรงอารมณ์ เข้ามาบ้าน

''นายครับนั้นนายพาใครมา ''เนสมองนภัทรที่ลากคนตัวเล็กเข้ามาทั้งน้ำตา

''ก็แค่นางบำเรอชั่วคราวของฉันนะ หาเช่ามาได้จากข้างทางถูกๆ'' เหยียดยิ้มมองคนตรงหน้าเย็นๆกับคำดูถูกของเขา

ก่อนจะลากคนตัวเล็กเข้ามาในห้องแคบๆในบ้าน

ห้องคนใช้ ที่เขาให้เนสเตรียมไว้

''พอจะอยู่ได้มั๊ย คุณหนู ''เหวี่ยงคนตัวเล็กลงบนเตียงเล็ก รอยยิ้มๆร้ายปรากฏอยู่บนใบหน้าคม

''น้ำตานะมันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ'' ค่อยๆเช็ดน้ำตาหน้าหวาน แต่คนตัวเล็กเบนหน้าหลบ

จนเขาเผลอบีบคางเล็กออกมา กระชากให้กับมามองเขา

''ทำไมรังเกียจเหรอริท ที่กับไอบ้านั้นนายคงไม่มองมันด้วยสายตาแบบนี้''

''ใช่กันพี่สนเขาเป็นคนดี เขาดีกว่าคนสารเลวอย่างกัน คนหลอกลวงคนเลว''

ตะโกนใส่หน้าด้วยความโกรธแค้น น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลรินมาไม่หยุด

''เพี้ย'' ฝ่ามือหนักๆฝาดมาบนหน้าแก้มเนียน คนตัวเล็กหันมาจ้องด้วยความโกรธแค้น

''โง่เองริทมันโง่เองที่มารักคนอย่างกัน''

''รู้แล้วก็ดีแต่มันไม่สายไปไหนเหรอริท  หึ ''

เอ็นซี
คลิ้ก


ตอนที่7 - http://my.dek-d.com/mairukter/blog/?blog_id=10151154

...................................................................................................
ขอ16เม้นนะค่ะเเล้วเราเจอกัน เอ็นซีมันยังเด็กไปหน่อยไรต์พึ่งเคยเขียนอ่ะ

กันร้ายมาก สงสารตัวเล็ก

 อยากได้โปสอ่ะใครพอทำให้ได้บ้าง