คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : IN LOVE [2] 100%
“HI~ น้องซอ~”
เสียงเข้มๆปนขี้เล่นๆ ของชายผู้หนึ่งดังขึ้น
“Wow! ฮยอกโอปป้า”
หนุ่มขี้เล่นนาม อึนฮยอก เดินเข้ามาทักทายซอฮยอน ด้วยการกอด อึนฮยอก คือ เพื่อนที่สนิทที่สุดในวัยเด็กของซอฮยอน ถึงแม้ว่าอึนฮยอกจะมีอายุมากกว่าซอฮยอน แต่ทั้งคู่ก็รักและสนิทกันมาก เหมือนพี่น้องท้องเดียวกัน
“อ่า...ซอคิดถึงโอปป้าจังเลยค่ะ ><~”
“ฮ่าๆ พี่ก็คิดถึงซอมากมาย เป็นไง หนีไปเที่ยวอังกฤษมา ”
“น้องซอไม่ได้ไปเที่ยวซะหน่อยโอปป้า ไปศึกษาต่อหรอก”
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่า แล้วนี่คุณป้าไปไหนละ”
อึนฮยอกพูดพร้อมกับชะเง้อมองไปรอบๆบ้าน
“คุณแม่ไป ปฏิบัติธรรม ทิ้งให้น้องซออยู่บ้านคนเดียว นี่ถ้าไม่มีคนข้างบ้าน ป่านนี้น้องซอหิวตายไปแล้วละค่ะ”
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวพี่จะพาไปดินเนอร์สนใจม๊า~”
“อ๋า~ ไม่.....”
“โธ่ น้องซอกลับมาทั้งที พี่กะว่าจะพาไปกินข้าวซะหน่อย ว๊า~ แย่จัง”
อึนฮยอกน่าเศร้าไปจนเห็นได้ชัด แหม น้องสาวของเขากลับมาทั้งที คนเป็นพี่อย่างอึนฮยอกก็อยากจะไปกินข้าวกับน้องสาวให้หายคิดถึงซะบ้าง
“พี่ชาย น้องซอยังพูดไม่จบเลยนะค่ะ ที่บอกว่าไม่ ก็คือไม่ปฏิเสธ เย็นนี้ไปทานมื้อค่ำแสนอร่อยกันเถอะค่ะพี่ชาย ><~”
“โหยย รักน้องซอสุดๆเลย ฮ่าๆ”
อึนฮยอกกลับมาดูสดใสร่าเริงอีกครั้ง เมื่อได้ยินคำตอบของซอฮยอน
“น้องซอ เดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับนะครับ ไปก่อนละ บายย~”
“ค่ะ โอปป้า ^-^ ”
อึนฮยอก โบกมือ บ๊ายบายซอฮยอนพร้อมกับส่งยิ้มให้เล็กน้อย แล้วเดินไปขึ้นรถพร้อมกับสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกไป
“อ่า...หิวอีกแล้วเรา T^T”
เธอลูบท้องไปมา ซักพัก ก็มีเด็กหนุ่มตัวเล็กๆอายุซักประมาณ 6-7 ขวบเดินเข้ามาในบ้านของเธอ
“พี่สาวครับๆ พี่ชายฝากของหวานมาให้พี่สาวครับ”
เด็กน้อยสะกิดซอฮยอน พร้อมกับยื่นถุงพลาสติก ที่บรรจุขนมหวานไว้ข้างในให้กับเธอ
“หืม พี่ชายที่ไหนฝากมาหรอ”
“อ่า...เขาไม่ได้บอกชื่อผมนะครับ ตัวสูงๆ หน้าตาหล่อๆ”
“ตัวสูงๆ หน้าตาหล่อ? ใครกันเนี่ย”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่สาว ^O^”
พูดจบหนุ่มน้อยก็เดินออกไป ทิ้งความสงสัยไว้กับซอฮยอนมากมาย
“สงสัยเราจะเสน่ห์แรง มีชายงามฝากขนมหวานแสนอร่อยมาให้ซะด้วย ><”
หญิงสาวละทิ้งความสงสัย แล้วเดินเข้าไปในครัว เพื่อจะหยิบถ้วยเล็กไปใส่ขนมหวานที่ได้มา พร้อมกับนั่งกินอย่างสบายใจ
แสงแดดเริ่มลดความร้อน กลายเป็นแดดอ่อนๆในยามบ่าย จนเกือบเย็น ซอฮยอน สลบเหมือดอยู่บนโซฟาอันแสนนุ่มนิ่ม
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
มือเรียวเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ด้วยอาการงัวเงีย ใครโทรมาในเวลาสุขสบายแบบนี้นะ
“ฮัลโหล”
“(ลูกแม่ เป็นยังไงบ้างจ๊ะ แม่คิดถึงลูกจังเลย )”
“โอ๊ะ นี่แม่หรอค่ะ!”
“(โอ่ย แสบหูๆ จะตะโกนทำไมลูก ตกใจอะไร นี่แม่นะ ไม่ใช่ผีตะเคียน)”
“โธ่ แม่ค่ะ แม่ปล่อยน้องซอให้หิวโหยแบบนี้ได้ยังไง ทำไมในตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลยละค่ะแม่ ”
‘เพราะ แม่จงใจไงลูก’
นี่คือสิ่งที่คุณแม่คิด
“(เอ่อ...อุ้ย แม่ลืมไป แม่ต้องไปเดินจงกลมก่อน งั้นแค่นี้ก่อนนะลูก ฝากสวัสดีคยูฮยอนให้แม่ด้วยละ บ๊ายบาย)”
ตื๊ดด.....
“แม่นะแม่ อะไรๆก็คยูฮยอนๆ ลูกตัวเองไม่เห็นพูดถึงซักคำ -[]-”
สาวน้อยบ่นอะไรนิดหน่อยๆ แล้ววางโทรศัพท์กลับไว้ที่เดิม เธอจึงเข้านิทราต่อ
ตกเย็น สภาพแวดล้อมข้างนอกบ้านเริ่มมืดสนิท ตอนนี้หน้าหนาวซะอีก ทำให้ยิ่งมืดเร็วเข้าไปใหญ่
“โอ่ยย กี่โมงกันแล้วเนี่ย....”
ซอฮยอนที่พึ่งรู้สึกตัว ลุกขึ้นมานั่งแล้วบิดขี้เกียจไปพลางๆด้วยความเมื่อย
“ห๊า...ทุ่มครึ่ง!!! แล้ว...โอปป้าละ โอปป้าอยู่ไหน O.o โอ้ยย ไม่นะ TT ฉันต้องรีบๆๆ ”
ซอฮยอนรีบโผตัวออกจากโซฟาด้วยความเร่งรีบ เธอรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน มือเรียวคว้าหยิบผ้าขนหนู เลือกชุดเดรสสีส้มอ่อนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
ซอฮยอนเลือกที่จะแต่งตัวแนวหวานๆ ให้พี่ชายของเธออึ้งกันไปข้าง เพียงแค่ชุดเดรสสีส้ม ที่คาดผมสีส้มอ่อน แต่งหน้าโทนสีชมพูอ่อนๆ ก็ทำให้เธอดูดีขึ้นมาก ถึงแม้ว่า แต่เดิมเธอจะดูดีอยู่แล้วก็ตาม
เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จก็เป็นแวลาเดียวกันกับที่อึนฮยอกมารับเธอ
“อ๊ะ ฉันต้องไม่ให้นายคยูฮยอนรู้ว่าฉันไปไหน เพราะฉะนั้น ฉันต้องปิดโทรศัพท์ ล็อคห้อง แล้วปีนออกทางหน้าต่าง แค่นี้ก็ไม่ยาก”
เธอจัดการตามที่คิดไว้ แล้วรีบกระโดดออกทางหน้าต่างที่เธอเคยทำประจำเวลาจะหนีแม่ไปเที่ยวตอนเด็กๆ
“พี่ชาย รอนานมั้ยค่ะ”
“ฮ่าๆ เด็กซนเอ้ย พี่รู้นะ ว่าออกมาทางไหน”
“แหม ก็ซอไม่อยากให้คนอื่นรู้นี่หน่า ว่าซอไปไหน”
“เอ๋? คนอื่นนี่…”
“อ๋อ ก็ลูกเพื่อนบ้านของแม่นะซิค่ะ แม่ให้เค้าคอยดูแลซอ ตอนที่แม่ไม่อยู่”
“อ้อ งั้นไปกันดีกว่าเนอะ สายแล้ว”
ทั้งคู่ออกเดินทางไป บ้านที่ถูกเปิดไฟไว้เพื่อไม่ให้ใครสงสัย เงียบเชียบเหมือนไม่มีใครอยู่
“โมโม่ มานี่มาๆ”
กุ๊งกิ๊งๆ เสียงกระพรวนดังเข้ามาจากหน้าบ้าน แน่นอน เสียงคนคงไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากคยูฮยอนที่เดินถือถุงกับข้าวมากมายมาในมือ พร้อมกับจูงเจ้าโมโม่มาด้วย
“ทำไมบ้านเงียบอย่างนี้นะ ยัยบ๊องนั่นไปไหนเนี่ย เฮอะ! สงสัยจะอยู่บนห้อง - - กินข้าวดีกว่า”
คยูฮยอนนั่งกินข้าวโดดเดี่ยว เดียวดายในท้องเล้~ (ไม่เกี่ยว) เมื่อเขากินข้าวเสร็จ จึงไปดูหนังต่อในห้องนั่งเล่น ดูแล้วดูเล่า ไม่เห็นมีทีท่าว่าซอฮยอนจะลงมาหาอะไรกินเลยหรือว่า....
“....ยัยนี่จะหนีเที่ยว! ฮะๆ ใช้วิธีเด็กๆอีกแล้ว คิดว่าฉันไม่รู้ละสิ ว่าตอนเด็กๆเธอใช้วิธีอะไรหนีคุณป้าไปเที่ยวกับหนุ่ม กลับมาเมื่อไหร่ จะเล่นให้เละเลย คอยดูเถอะ! ยัยบ๊อง”
จบไปแล้วจ้า กับตอนที่๒ ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ ที่ปล่อยให้รอนาน พอดีว่าช่วงนี้ไรท์เตอร์ยุ่งๆอ่าจ๊ะ ไหนจะการบ้าน ไหนจะเรื่องสอบโอเน็ต 55 ขอบคุณมากๆสำหรับคอมเม้นนะจ๊ะ J
ความคิดเห็น