คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : RED 06
RED 06
ใบหน้าเนียนใสแนบชิดอยู่บนแผ่นหลังกว้างประดับไปด้วยรอยยิ้มบางเบาพอน่ารักท่ากลางเสียงเครื่องยนต์ของฮายาบูสะคันโตที่ดังก้องท้องถนนยามค่ำคืนเส้นทางที่มุ่งสู่ริมแม่น้ำฮันสร้างความสุขในใจให้กับคนตัวเล็กได้มหาศาล
ว่ากันว่า
คู่รักมักจะมาเดทกันริมแม่น้ำฮัน
แบคฮยอนรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองเริ่มเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆคุณคริสอาจจะแค่อยากให้เขาผ่อนคลายเพราะมินซอกบอกว่าเขามีเรื่องไม่สบายใจก็เท่านั้น....ล่ะมั้ง
หลังจากเจอคริสและลูกหมาที่น่ารักแบคฮยอนพยายามอธิบายถึงเหตุผลที่ตนหลงลืมลูกสุนัขทั้งสามจนมารับเสียดึกดื่นโดยมินซอกช่วยออกปากให้อีกคนว่าเขามีเรื่องไม่สบายใจเกิดขึ้นซ้ำยังขอให้คุณคริสช่วยพาเพื่อนตัวเล็กไปเปิดหูเปิดตาเพื่อผ่อนคลายแล้วตัวเองและอาจารย์ลู่หานก็รับลูกสุนัขไปไว้ที่บ้านก่อนที่แบคฮยอนจะพร้อมมารับพาไปเลี้ยงด้วยตัวเอง
สองล้อนิ่งสนิทที่ริมทางเดินทั้งคนซ้อนและคนขับลงจากตัวรถแล้วเดินช้าๆมายังทางริมแม่น้ำมีคนอยู่ไม่มากนัก จึงไม่วุ่นวายเสียงดัง แต่ก้ไม่ถึงกับเงียบสงบร่างสูงทิ้งตัวลงที่ขั้นบันไดแรกแล้วดึงมือคนตัวเล็กให้ตามลงมาเช่นกัน
ไม่มีใครเอ่ยปากเปิดบทสนทนาใดๆทั้งคู่นั่งมองทิวทัศน์รอบตัวโดยไม่คิดจะหันมาสนใจกันและกันคริสเอ่ยชวนแบคฮยอนมาที่นี่เพราะคิดว่าจะช่วยให้สงบขึ้นจึงไม่คิดว่าต้องพูดคุยอะไรเพียงแค่สูดอากาศเย็นชื้นริมน้ำก็เพียงพออีกอย่างเขาคงได้แสดงท่าทางเตอะเขินอะไรออกไปให้ขายหน้าหากจะต้องพูดคุยกับคนที่เขาชวนมานั่งในที่ที่ขึ้นชื่อว่ามีแต่คู่รักยอมรับว่าเขาไม่ใช่คนอ่อนโยนอะไรนัก หากแต่มักจะแพ้พวกลูกหมาตัวเล็กๆเห็นแล้วอดทิ้งมาดแบดบอยแล้วยอมใจดีด้วยไม่ได้ดูเหมือนแบคฮยอนจะเป็นลูกหมาอีกตัวในความรู้สึกเขาเมื่อเห็นแววตาหมองเศร้าพร้อมจะปล่อยโฮได้ตลอดเวลาก็อดสงสารไม่ได้
ก็แค่สงสารลูกหมาตาดำๆเท่านั้นแหละ
RRRRRRRRR
RRRRRRRRR
"ว่าไงมึง"คริสรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าชื่อที่โทรเขเามาคือเพื่อนซี้อย่างจื่อเทา
..........
"อะไรนะ!"
..........
"ไอ้ลูกหมา บ้านเพื่อนมึงที่ชื่อมินซอกอยู่ตรงไหน"คริสละจากโทรศัพท์มาเอ่ยถามคนข้างๆอย่างรีบร้อน
"ครับ?"
"บ้านเพื่อนมึงอยู่ที่ไหน!!!"
"ช..ชงโนครับ สำนักแทโจครับ มีที่เดียว"
"เอออยู่ชงโน ถามหาสำนักแทโจ เดี๋ยวเจอกันพวกมึงระวังตัวด้วย"ร่างสูงวางสายไปอย่างรวดเร็วแล้วดึงแขนแบคฮยอนให้ลุกตามกลับมาที่มอเตอร์ไซค์ของตัวเอง
"มีเรื่องอะไรหรือครับ"
"ไม่ต้องถามมาก เก็บปากไว้บอกทางไปบ้านเพื่อนมึงก้พอ ขึ้นมาเร็วๆ"
.
.
.
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงทุบประตูไม้บานใหญ่ที่หน้าบ้านทำเอาเจ้าบ้านอย่างมินซอกต้องรุดออกไปดูด้วยความหงุดหงิดใจ
มีปัญญาทุบขนาดนี้ ทำไมไม่พังเข้ามาซะเลยล่ะ!
บรรดานักเรียนประจำที่พักอยู่ที่สำนักไม่ถึงสิบคนก็พลอยพากันออกมาดูวันนี้ที่สำนักแทโจมาเพียงมินซอก ลู่หานลูกศิษย์ของสำนักที่พักอยู่ประจำไม่ถึงสิบคนกับคนงานอีกห้าหกคนเท่านั้นป๊ากับม๊าสุดที่รักของคุณหนูมินซอกนั้นต้องไปตามดูศิษย์สำนักที่มีแข่งคัดตัวเทควันโดทีมชาติแบบปุบปับ
โชคดีของไอ้คนที่มาก่อความไม่สงบอยู่หน้าบ้าน นี่ถ้าป๊าอยู่ รับรองโดนอัดเละแน่ๆ
ปัง ปัง ปัง!
"นี่จะทุบให้พังเลยหรือ เฮ้ย! พี่เทา พี่จงอิน!"มินซอกที่กำลังโวยวายใส่พอเห็นว่าเป็นใครที่มารบกวนก็ยิ่งตกใจหนักเพราะสภาพของคนที่ถูกแบกขึ้นหลังมามันแทบจะเรียกว่าดูไม่ได้เลยจริงๆ
"ขอ ขอเข้าไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวคริสกับแบคฮยอนจะตามมา"เสียงหอบสั่นของเทาทำให้คนตัวเล็กยิ่งลนลาน
"ค ครับ"มินซอกและลู่หานช่วนกับประคองจงอินทีอยู่บนหลังของเทาให้เข้ามาในบ้านก่อนจะพามานั่งพักในลานกว้งของห้องฝึกด้านหน้า
ลูกสำนักหลายคนช่วยกันหาอุปกรณ์ทำแผลหยูกยาที่คิดว่าน่าจะพอช่วยได้มาให้ทั้งสองคน ใบหน้าของเทาไร้ร่อยรอยใดๆมีเพียงแค่จงอินที่ดูเหมือนจะถูกรุมซ้อมมาไม่ผิดนัก ใบหน้าปูดบวมหัวคิ้วและมุมปากที่มีหยาดน้ำสีแดงเข้าซึมอยู่ไม่หยุดซ้ำยังดูเหมือนไม่ได้สติอีกด้วย
"เกิดอะไรขึ้นครับ"
"จงอินโทรหาพี่ บอกว่ามีคนมาตามหาไอ้คริสที่หอพักแต่ไม่เจอ พอพี่ไปหาก็เจอมันสภาพนี้แล้ว เลยโทรบอกคริส คริสมันก็บอกให้มาที่นี่"
"แล้วคนพวกนั้นยังตามเพื่อนนายอยู่รึเปล่า"ลู่หานเอ่ยถามเสียงเครียด
"คิดว่ายังตามอยู่ครับ คงจัดการจงอินแล้วไปตามที่อื่นต่อ"
"อืม..."ร่างโปร่งพยักหน้าเข้าใจเบาๆก่อนจะเดินไปหาลูกสำนักที่ยืนอยู่ไม่ไกล
"เดี๋ยวไปเฝ้าข้างนอกไว้นะ ถ้าคุณแบคฮยอนกับเพื่อนมาถึงเมื่อไรให้พวกเขาเข้ามาแล้วปิดประตูให้ดี แล้วก็เตรียมตัวให้พร้อมด้วยเผื่อมีใครมา จัดการซะ อย่าให้เข้ามาเหยียบสำนักแทโจนี่ได้"
"ครับ!"เสียงประสานตอบรับหนักแน่นก่อนจะรีบไปดุด้านนอกเอาไว้ตามคำสั่ง
"มินซอก ดูตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่จะไปรอแบคฮยอนข้างนอก"สั่งความกับคนตัวเล็กอีกครั้งแล้วตามลูกสำนักคนอื่นออกไป
มินซอกค่อยๆเช็ดคราบเลือดออกเบาๆ ยิ่งปราศจากคราบทั้งหลายยิ่งเห็นชัดว่าใบหน้าของจงอินย่ำแย่เพียงใดบอกได้เลยว่าคนที่ลงมือไม่คิดจะยั้งมือยั้งเท้านอกจากหน้าแล้วตามตัวก็ยังมีรอยฟกช้ำไปทั่ว
"เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนพี่ก่อนนะครับ ชุดนี้โดนฝากรอยเท้าเยอะแยะแล้ว ท่าทางจะใส่ไม่สบาย"
จื่อเทาค่อยๆดึงเสื้อยืดสีเข้มออกจากตัวของจงอินช้าๆเพื่อผลัดเปลี่ยนเอาชุดที่มินซอกเตรียมเอาไว้มาใส่ให้แทน กระดาษแผ่นเล็กๆปลิวออกมาจากเสื้อด้านในตกลงที่ปลายเท้าก่อนจะหยิบขึ้นมาอ่านดู
"เมีย? เมียไอ้คริส"ร่างสูงถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมทันทีที่อ่านจบ
'กูบอกเมียมึงไปแล้วว่า
ถ้าปากโป้งจะตามมากระทืบมึงให้ตายถึงที่
แต่ดูเหมือนมึงไม่อยู่
กูฝากไอ้ห่าเพื่อนมึงไว้แล้วกัน
แทคยอน'
"ไอ้ดำ!"เสียงเสียงดังลั่นพร้อมกับร่างสูงชะลูดวิ่งเข้ามา คริสทิ้งตัวลงเพื่อดูสภาพของจงอิน โดยมีแบคฮยอนตามมาติดๆพร้อมลู่หาน
"ใครทำวะแมร่งเอ้ย!"
ไม่มีใครตอบอะไรแต่เทาส่งกระดาษที่ตนเจอในเสื้อของจงอินให้ คริสรับไปอ่านก่อนจะขยำจนบี้หายคามือ
"ใครเมียมึง"จื่อเทาถามเรื่องที่ตนยังสงสัย แต่คริสก็ยังเงียบก่อนจะเห็นดวงตาแข็งกร้าวตวัดไปมองแบคฮยอนที่ยืนอยู่กับลู่หาน
"ไอ้ลูกหมาแบคฮยอน มึงไปมีเรื่องอะไรกับไอ้พวกพี่แทค"
"พี่แทค? หมายถึง... ผ ผม ผมเปล่านะครับ"
"ไม่ใช่มึงแล้วจะใคร มันบอกว่าห้ามมึงปากโป้งนี่มันเรื่องอะไร"
ทุกสายตาจับจ้องไปที่แบคฮยอน ใช่ว่าคริสจะใส่ความคนตัวเล็กแต่ในข้อความที่ทิ้งไว้ พูดถึงเมีย คริสไม่เคยพาใครไปเจอแทคยอนเขาจึงมั่นใจว่าแทคยอนหมายถึงแบคฮยอนแน่นอน
"ปากโป้ง...อ๊ะ คยองซู! เมื่อวานนี้ครับผมกับคยองซูบังเอิญไปรู้เรื่องไม่ดีของเขาเข้า แต่เขาสั่งห้ามไปแจ้งตำรวจแต่ผมไม่ได้ทำนะครับ"
"แล้วใครทำ"ทุกคนให้ความสนใจพร้อมกัน
"ผมว่า...มินซอกอา เราว่าอาจเป็นคยองซู"เมื่อไม่รู้จะยืนยันกับใครได้ จึงเลือกบอกกับเพื่อนซี้อยากไม่แน่ใจนัก
"ก็มีใครรู่เรื่องนี้บ้างนอกจากตัวกับคยองซู"
"ไม่มี"
"ถ้างั้นก็ไม่ต้องอาจแล้ว ตัวไม่พูด ก็ชัดเจนว่าเป็นคยองซูแน่นอน"
"เพื่อนมึงนี่คนไหน" คริสเอ่ยถาม
"คนที่ตาโตๆตัวเล็กๆครับ"
"ต้องพามันไปให้พี่แทค ไม่งั้นไม่กูก็มึงได้มีสภาพแบบไอ้จงอินแน่"
!!!
แบคฮยอนตกใจไม่น้อย เขาไม่ได้อยากให้ใครเจ็บตัว จะให้ส่งคยองซูไปหาพวกป่าเถื่อนแบบนั้น เขาไม่มีทางทำแน่นอน
"ผ ผม ผมว่า...."
"หยุดเลยแบคฮยอน เรารู้นะว่าตัวตั้งใจจะปกป้องคยองซู"
ไม่มีใครรู้จักแบคฮยอนดีเท่าเพื่อนๆ ท่าทางแบบนี้ อ้ำอึ้งแบบนี้ แบคฮยอนคงกำลังชั่งใจเรื่องส่งคยองซูให้นักเลงพวกนั้น
"มินซอกอ่า แล้วจะให้ส่งคยองซูไปเราก็..."
"คยองซูก่อเรื่องเองต้องรับผิดชอบ ตัวไม่ใช่เวสสันดรชกดกกลับชาติมาเกิดนะแบคฮยอนเลิกโปรดสัตว์สักที ยิ่งกับคยองซูเดี๋ยวจะได้เป็นแบบชาวนากับงูเห่าแน่ๆ"ใช่ว่ามินซอกจะพูดด้วยอารมณ์แต่มันคือเรื่องจริง แบคฮยอนใจดีเกินไป อาจจะถูกทำร้ายไม่รู้ตัว
"พรุ่งนี้ไปจัดการเรื่องเพื่อนมึงให้เรียบร้อย ทำยังไงก็ได้ แต่ตอนเย็นมึงต้องได้ตัวมันมาด้วย"คริสยื่นคำขาดก่อนจะไปช่วยเทาดูแลจงอิน
"เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันต่อเถอะ วันนี้พักผ่อนกันก่อนพี่ให้คนจัดห้องไว้ให้แล้ว"ลู่หานรีบบอกเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูน่าอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก
"นั่นสิครับ ไปพักกันก่อนเถอะ"มินซอกช่วยอีกแรง ยิ่งทำเอาทุกคนต้องแยกย้ายไปนอนเพราะเกรงใจเจ้าบ้าน
รอจนทุกคนเข้าห้องกันไปหมดลู่หานจึงส่งมินซอกและแบคฮยอนเข้านอนเป้นคนสุดท้ายแล้วจึงไปพักผ่อนบ้าง แบคฮยอนทิ้งตัวลงนอนข้างๆเพื่อนแก้มป่องที่ยังตาแป๋วอยู่ในความมืดใจจริงอยากเอ่ยชวนคุยไปจนกว่าจะหลับด้วยกันทั้งคู่แต่วันนี้เขาอ่อนล้าเกินกว่าจะทำเช่นนั้นดวงตาเรียวสวยปิดลงช้าๆก่อนเจ้าของมันจะเข้สู่นิทราในทันที
.
.
.
"ป๊า!!! หยุดนะ นี่ม๊าครับ ช่วยห้ามหน่อย โอ๊ยยยย ใจเย็นๆก่อน ป๊า!!!"
เสียงโวยลั่นของมินซอกฉุดให้แบคฮยอนหลุดจากห้วงนิทรา แสงแดดอ่อนๆลอดผ่านเข้ามาบอกเวลาในยามเช้า นี่มินซอกไปโวยวายอะไร แล้วทำไมไม่ปลุกเขา?
"ป๊า! หยุดก่อน!!!"
เสียงโวยวายต่อเนื่องมาเรียกสติของแบคฮยอนซ้ำ
เรื่องอะไรกันเนี่ย
สองขาก้าวอย่างรวดเร็วไปยังต้นเสียงที่คาดว่าจะมาจากโรงฝึกพุ่งพรวดเข้าไปก่อนจะพบว่าพ่อของมินซอกกำลังเงื้อไม้สุดแขนโดยเป้าหมายคือพี่เทาที่มีมินซอกมาขวางหน้าเอาไว้
"หลบไป!"
"ไม่หลบ ป๊าฟังก่อนสิ มันไม่มีอะไรนะ"
"ไม่มีอะไรที่ไหน ฉันเห็นคาตา แกมานอนกอดกับไปหน้าโจรนี่ไม่อายฟ้าดิน ไอ้ลูกคนนี้นี่!"
"โอ๊ย ก็ถ้ามีอะไรจะมานอนกอดกันในที่โล่งแจ้งหรือไง พากันเข้าห้องไม่ดีกว่าหรือไง"
"อ๋อ นี่แกตั้งใจจะชวนมันเข้าห้องด้วยสินะ!"
"คุณป๊า!"
แบคฮยอนรีบเดินไปสะกิดถามลู่หานว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก่อนจะได้รับคำตอบว่าพ่อกับแม่ของมินซอกที่กลับมาในเช้ามืดนั้นเข้าบ้านมาเจอมินซอกนอนหนุนตักเทาอยู่ในโรงฝึกนี่ ส่วนเทาก็หลับพิงกำแพงไปเช่นกัน
เดี๋ยวนะ
แล้วไปเห็นคาตาที่ไหนว่านอนกอดกัน?
โรคหวงลูกนี่มีอาการคือมโนไปเองด้วยสินะ
"คุณลุงครับ ใจเย็นๆก่อนนะครับ"เมื่อเห้นว่าเรื่องท่าทางจะยิ่งบานปลายแบคฮยอนก้รีบเอ่ยห้าม
"ลูกแบค ลูกอย่าห้ามลุง ถ้าลุงไม่ได้เอาเลือดหัวไอ้เด็กหน้าโจรนี่ออก อย่ามาเรียกว่าอาจารย์คิมจงซอก แห่งสำนักแทโจ"
"แต่แต่ว่าผมเป็นพยานได้นะครับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมนอนกับมินซอกจนเกือบสว่างเลยมินซอกของคุณลุงไม่มีเวลาไปทำเรื่องไม่ดีได้หรอกนะครับ"
"ก็ลุงเห็น... โถ่!"
"ฟังมินซอกกับพี่เทาก่อนนะครับนะครับคุณลุง"มือเรียวสวยค่อยๆดึงมือของผู้ใหญ่ที่เคารพลงช้าๆก่อนจะพยักหน้าน้อยๆให้มินซอกรีบอธิบายก่อนที่คุณลุงจะองค์ลงเสียอีกรอบ
เอากับเขาสิ ลูกแท้ๆห้ามแทบตายยังไม่ฟังแต่บยอนแบคฮยอนมาห้ามดันยอมอ่อนให้ง่ายๆดูเหมือนคนตัวเล็กจะทรงอิทธิพลกับผู้คนรอบข้างจริงๆ ทำหน้าน่าสงสารแบบนั้นเป็นใครก็ต้องใจอ่อน
"คุณป๊า หมินแค่นอนไม่หลับ ก็เลยมาซ้อมเทควันโด้แต่มาเจอพี่เทากำลังมาเดินดูห้องซ้อมอยู่ ก็เลยให้พี่เขาสอนวูซูให้เสร็จแล้วมานั่งพัก เหนื่อยก็เลยหลับไปตอนไหนไม่รู้ ไม่มีไรกันจริงๆนะนะป๊า เชื่อนะ"
"........"เงียบ
"ป๊า"
"เออๆ ไม่มีไรก็ไม่มี แต่ยังไงมันก็ผิด มาถูกเนื้อต้องตัวลูกข้าแบบนี้จะให้จบง่ายๆไม่ได้ ยังไงก็ต้องจัดการ นี่! ไอ้เด็กโจร"
"ครับ"แม้จะไม่อยากยอมรับว่าตัวเองดุหน้าโหดเป็นโจราขนาดไหน แต่อารมณ์ของคนเรียกตอนนี้จื่อเทาก้เลยได้แต่เออออตามขานรับออกไป
"มินซอกบอกเอ็งสอนวูซูให้ คงเก่งใช่รึเปล่า"
"ผมแค่พอเล่นได้ครับ"
"เฮ้ย อย่าถ่อมตัว ไปหยิบกระบองที่มุมห้องมา ถ้าเอ็งรักษากระบอกให้ยาวเกินครึ่งได้ภาบในสิบนาที ข้าจะไม่เอาเรื่อง"
"รักษากระบอง"ไม่เข้าใจสักนิดจนกระทั่งเห็นว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าบ้านเดินไปหยิบดาบยาวสีเงินวาวที่บ่งบอกได้ถึงความคมระดับฟูลเอชดี(?)
ตรัสรู้ทันที
เอาดาบมาสู้กับกระบอง!
ตรงไหนที่เรียกว่ายุติธรรมครับลุง!
คิม จงซอกก็คือคิมจงซอก อย่าให้คิดว่าใจเย็นแล้ว มีเหตุผลแล้ว แต่เรื่องหวงลูกมันนอกเหนือสิ่งนั้น แม้จะมีข้อเสนอให้จื่อเทารับไปแบบงงๆ แต่พอเอาเข้าจริงก็ใช้อารมณ์ล้วนๆ เอาดาบฟันกระบอกจนหักเป็นท่อนๆภายในสิบวินาที ซ้ำยังตบท้ายด้วยการตอกปลายด้ามจับดาบลงบนหัวทุยของจื่อเทาจนแตกได้เลือดไป เต็มๆ
ทำเอามินซอกถึงกับช็อคไปสักพักก่อนจะตั้งสติแล้วมาดูอาการของคนที่ต้องเดือดร้อนเพราะตัวเอง
“พี่ ขอโทษนะครับ”คนตัวเล็กเอ่ยขอโทษขอโพยไปพลาง ทำแผลให้อีกคนไปพลางเมื่อลู่หานไปหากล่อปฐมพยาบาลมาให้
“ไม่เป็นไร”
ด้าน คนเป็นพ่อก็นั่งมองลูกหัวแก้วหัวแหวนทำแผลให้ไอ้เด็กหน้าโจรด้วยความ หมั่นไส้ โดยมีแบคฮยอนคอยนั่งข้างๆคอยกล่อมให้ใจเย็นลงอยู่ตลอด ไม่รู้หรอกว่าทำอะไรกัน คิดอะไรกัน แต่เห็นอยู่ด้วยกันก็หวงจะเป็นบ้าตาย ใครไม่มาเป็นพ่อคนก็คงไม่มีทางเข้าใจ ลูกคนเดียวที่เป็นแก้วตาดวงใจมานอนกอดกับคนแปลกหน้า จะให้ทำใจได้อย่างไร ถึงไม่ใช่ไอ้เด็กหน้าโจรห้าร้อยนี่เขาก็ไม่ไว้ใจใครอยู่ดี
ใครเข้าใกล้มินซอก
มันโดนอัดน่วมแน่!
“คุณ ลุงไม่ต้องห่วงหรอกนะครับ พี่เทากับมินซอกไม่มีอะไรกันหรอก เขาแค่สนิทเพราะเข้ากันได้ดี พี่เทาเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ไม่มีทางคิดล่วงเกินมินซอกของคุณลุงหรอกนะครับ”
“ลูกแบครู้ได้ไงว่าไอ้หน้าโจรมันไม่คิดเรื่องไม่ดับลูกลุงน่ะ”
“รู้สิครับ ก็พี่เทาชอบจุนมยอน ใครๆก็รู้”
“หือ หนูจุนน่ะหรือ”
“ครับ”
“ก็…เฮ้อ แต่ยังไงลุงก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี เรื่องผิดพลาดมันเกิดขึ้นได้ ลุงฝากลูกแบคคอยดูมินซอกให้ลุงด้วยนะลูก”
“ได้ครับคุณลุง”แบคฮยอนส่งยิ้มน่ารักให้อีกคนสบายใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียง เคาะประตูใหญ่หน้าสำนักดังขึ้น ลู่หานที่ว่างอยู่จึงเป็นคนเดินไปเปิดเองเพราะไม่อยากรบกวนบรรดาศิษย์สำนัก ที่กำลังฝึกซ้อมอย่างหนักแต่เช้าตามคำสั่งของจงซอกที่กำลังอารมณ์ขุ่นมัวและ ต้องการหาที่ระบาย
ร่างสูงโปร่งคุ้นตาที่ลู่หานเคยเห็นอยู่หลายครั้งปรากฏอยู่ด้านหน้า เด็กหนุ่มในชุดนักเรียนเอกชนหรูหราโค้งให้อย่างอ่อนน้อม
“อ่า เข้ามาสิชานยอล”
“ขอบคุณครับ”
ลู่หานเดินนำชานยอลเข้ามาเรื่อยๆแล้วตะโกนบอกมินซอกกับแบคฮยอนว่ามีเพื่อนมา
“ชาน ยอล”แบคฮยอนที่นั่งอยู่อีกด้านกับจงซอกเมื่อเห็นวาชานยอลมาก็มีสีหน้าหม่นลง ทันที เขายังจำเรื่องเมื่อวานนี้ได้อย่างแม่นยำ ชานยอลที่แสนหยาบคายและชานยอลที่ดูถูกเขาด้วยคำพูดร้ายกาจ
โกรธมาก!
โกรธมากๆ!
จะโกรธไปอีกสิบวันเลย!
ร่าง สูงที่เดินตามลู่หานมาหามินซอกก็ทักท้ายเพื่อนแก้มป่องด้วยการยีหัวกลมๆนั่น จนคนโดนต้องปัดมือเขาพลางสะบัดหัวไปมา ชานยอลหัวเราะในลำคอเล็กน้อยก่อนจะโค้งให้จื่อเทาที่นั่งนิ่งให้มินซอกทำแผล ให้ ดวงตากลมโตหนไปอีกด้านจึงพบคนที่อยากเจอมากที่สุด คนที่เขาทไให้เสียใจไปเมื่อวานนนี้ ขายาวก้าวไปหา โดยไม่ลืมเคารพผุ้ใหญ่ของบ้านที่นั่งอยู่ข้างๆเพื่อนตัวเล็ก
“สวัสดีครับคุณลุง”
“สวัสดีคุณชายปาร์ค คุณพ่อคุณแม่สบายดีนะ”
“สบายดีครับ”
“อืม งั้นคุยกันตามสบายนะ เดี๋ยวลุงไปดูพวกเด็กๆมันซ้อมหน่อย”จงซอกลุกออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้เด็กสอง คนได้พูดคุยกัน หลังจากจับสังเกตุได้ว่าชานยอลมองแบคฮยอนด้วยสายตาอย่างไร และอาการหลบเลี่ยงของแบคฮยอนด้วยเช่นกัน
ชานยอลนั่งลงข้างๆคนตัวเล็กที่เสหน้าหนีไปอีกทาง
“แบคฮยอนครับ”
“……….”
“เรื่องเมื่อวาน ขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจจะพูดไปแบบนั้น เราแค่โมโห”
“ชานโมโหอะไรล่ะ อะไรที่ทำให้โมโหจนต้องมาต่อว่าเราขนาดนั้น เราเสียใจนะ”
“เรารู้ เราขอโทษ เราแค่ แค่หวง เราได้ยินเรื่องคนที่ชื่อคริส เราหวงแบคนะ”มือหนาจับมือเรียวสวยเอาไว้แล้วบีบเบาๆ
“ชาน เรารู้นะว่าเราสองคนจะต้องลงเอยกัน แต่ว่าตอนนี้ชานมีแฟนแล้วนะ อย่าพูดแบบนี้กับเราเลย มันไม่ยุติธรรมกับคยองซู”
“แบ คฮยอน ฟังนะ เรารักแบคนะ กับคยองซู เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน เรารู้ว่าเรามีแฟนแล้ว แต่เราก็รักแบคอยู่ดี ถ้าแบคไม่สบายใจ เราเลิกกับคยองซูก็ได้นะ”
“ชาน ยอล ถ้าทำแบบนั้น เราจะกลายเป็นคนแบบไหน เราไม่อยากเป็นตัวร้ายนะ เราจะไม่มีวันบังคับให้ชานเลิกกับแฟนไม่ว่าจะเป็นใคร คนไหน เราก็จะไม่ก้าวก่ายเรื่องของชาน ดังนั้น ได้โปรดอย่าทำร้ายจิตใจใครเพราะเรา”
“อืม ก็เข้าใจ แต่แบคสัญญาได้มั้ย ว่าจะไม่ให้ใครมายืนในที่ของเรา เราเองก็จะไมให้ใครมายืนในที่ของแบคเหมือนกัน ที่ของอนาคตที่มีแค่เราสองคน สัญญาได้มั้ย”ใบหน้าหล่อโน้มลงมาเอ่ยเบาๆข้างหู
“ชาน….”แบคฮยอนที่เงยหน้าขึ้นไปหมายจะมองหน้าของชานยอลก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าใบหน้าของอีกฝ่ายอยู่ใกล้กันจนจมูกแทบจะชนกัน
“สัญญา นะครับ”ชานยอลจ้องลึกลงไปในแววตาหวานก่อนจะโน้มลงมาเรื่อยๆ เอียงหน้าเล็กน้อยเมื่อจมูกนั้นแตะโดนกัน ริมฝีปากประทับแผ่วเบาลงไปยังมุมปากที่เบะคว่ำเหมือนลูกหมาที่กำลังงอแง
“ชาน”
“ครับ”เสียงแผ่วเบาแม้ว่าริมฝีปากยังคลอเคลียกันไปมาไม่ห่าง
“คนอื่น มองอยู่”
เหมือน นึกได้ ชานยอลรีบผละใบหน้าหล่อออกทนที หันไปมองอีกด้านก็พบมาทั้งเทาและมินซอกกำลังมองมาที่ตนกับแบคฮยอนก่อนทั้ง สองคนจะรีบหลบตาหันไปทำแผลตาเหมือนไม่เห็นอะไร
แบ คฮยอนที่หน้าขึ้นสีระเรื่อก็ได้แต่ก้มหน้างุด เพราะเขินอายกับการกระทำที่อ่อนโยนของเพื่อนตัวสูง ทั้งๆที่ไม่คิดว่าเหมาะสม แต่เพราะเป็นชานยอลก็ไมสามารถปฏิเสธได้ แค่คิดว่าอนาคตจะต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนๆนี้ ก็ยิ่งรู้สึกวูบไหวในอกอย่างบอกไม่ถูก
นี่ยังไม่นับรวมเรื่องที่มินซอกกับพี่เทาเห็นซอกเมื่อครู่ด้วยเลยนะ!
“ไป อาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะได้ไปโรงเรียน”รีบบอกเร็วๆแล้วลุกออกไปทันที แต่ดูเหมือนร่างเล็กจะไม่รู้เลยว่านอกจากมินซอกกับเทาแล้วยังมีอีกคนที่ บังเอิญเดินมาเห็นฉากรักในละครหลังข่าวของตนกับชานยอล
คริ สยืนอยู่ในมุมประตูด้านนอกนิ่งๆโดยไม่คิดจะขยับไปไหน เขาที่เฝ้าจงอินอยู่ในห้องพักจนเบื่อและอยากออกมายืดเส้นยืดสายต้องล้มเลิก ความตั้งใจเมื่อเห็นว่าหมาของตัวเองดันไปโดนหมาตัวอื่นเลียปากซะได้
TBC.
#ฟิคสีแดง
ปล.เจอคำผิดบอกด้วยนะคะ
ความคิดเห็น