คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความรักคร้งใหม่กับฤดูหนาวที่เพิ่งมาถึง
07.56 AM
สายลมฤดูหนาวพัดผ่านเข้ามาพร้อมกับละอองแสงแดดอ่อน ๆที่โปรยปรายลงมาให้ความอบอุ่นตั้งแต่เช้าตรู่ อุนขยับเสื้อกันหนาวตัวโปรดกระชับตัวทุกครั้งที่สายลมพัดผ่าน ขณะเดินข้ามสะพานเข้าโรงเรียนพร้อมกับเพื่อนที่ไม่รู้จัก ฤดูหนาวปีนี้ดูท่าทางจะหนาวมากกว่าทุกปีที่ผ่านมา เพราะนี่ก็จะเข้าเดือนที่ 2 แล้ว สถาพอากาศที่แปรปรวนก็ไม่เห็นลดองศาลงซะที เมื่อเดินผ่านเข้ามาในโรงเรียน เสียงเพลงของชมรมเทควันโด้ร้องดังประสานเสียงมาแต่ไกล ขณะที่พวกเขาวิ่งวอมร่างกายรอบสนามฟุตบอลอย่างขะมักขะเม้น จนอดที่จะหันมองไม่ได้ แค่ชุดเทควันโด้บาง ๆจะช่วยให้พวกเขาหายหนาวได้ซักแค่ใหน แต่ก็ได้เหงื่อระบายความหนาวสร้างความอบอุ่นแล้วนี่นา ก็คงจะช่วยคลายหนาวได้อยู่หรอละมั้ง อุนคิดเพลิน ๆในใจ พร้อมกับระบายยิ้มเนือย ๆ ออกมาอย่างเผลอตัว
วันนี้เป็นวันเริ่มต้นสัปดาห์ หัวหน้าประธานนักเรียนต้องรียกประชุมกิจกรรมแน่ ๆเน่าเบื่อจัง...... อุนพึมพำกับตัวเองในใจอย่างเบื่อหน่าย ขณะหยิบหนังสือเรียนประจำวันที่ซุกไว้ในล็อกเกอร์ออกมา หญิงสาวแกะผมที่มัดหลวม ๆสยายออก ให้เข้ากับการแต่หน้าโทนสีเข้มที่เธอตั้งใจจะแต่ง โดยมีชุดนักเรียนที่ประดิษฐ์มาแล้วอย่างผิดระเบียบเป็นตัวเสริมอย่างไม่เกรงกลัวต่ออิทธิพล อ. ฝ่ายกิจการนักศึกษาที่จ้องจะเล่นงานเธออยู่ อุนเชื่อและมีความมั่นใจในตัวเองที่จะทำตัวแบบนี้อย่างไม่สนใคร ความเงียบเฉยที่ชาชินและวาจาที่รุนแรง อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอไม่เพื่อนคบอย่างจริงจัง และใครหลาย ๆ คนไม่ยอมรับเธอ จนบางครั้งทำให้อุนต้องโดนท้าทายเรื่องความเก่งและเย่อหยิ่งของเธออยู่บ่อย ๆ แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัวสักนิด..... มีแต่ทวีความต้องการที่อยากจะเป็นแบบนี้มากขึ้นก็เท่านั้น
" นี่......วันนี้ตอนเที่ยงเจอกันที่ชมรมนะ " เสียงประธานชมรมเทควันโด้สั่งบอกลูกน้องเสียงดัง ขณะเดินผ่านห้องพักนักศึกษาปี 3 เพื่อเข้าชมรมเทควันโด้ที่อยู่ห้องข้าง ๆ พวกเขาได้เวลาพักกันแล้ว
อุนเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงนั้นอย่างไม่ตั้งใจ แล้วเสียงเพลงชาติไทยที่ดังขึ้นมาพร้อม ๆกับการปรากฎตัวของเขาคนนั้น ชายหนุ่มที่ยืนยิ้มระรื่นอยู่กับเพื่อนหน้าประตูคนนี้เขาเป็นใครกัน.... อุนจ้องมองเขาด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขาชำเรืองมองเธอตอบเมื่อเขาเองรู้สึกถึงอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ภายในห้องพักนักศึกษาปี 3 อุนสัมผัสได้ถึงสายตาที่เขามองกลับมา เธอหลบสายตาเขาทันควันทั้งที่ไม่อยากจะทำแบบนั้น อยู่ดี ๆทำไมถึงมีความรู้สึกแปลก ๆเกิดขึ้มาได้นะ สนใจเขา หรือว่าแค่อยากรู้จัก ไม่ว่าอะไรก็ช่างเถอะ แต่วันนี้เพลงชาติไทยก็ดูฟังไพเราะกว่าทุกวันที่เคยได้ยินมา มันคงจะดีไม่น้อยถ้าเกิดเพิ่มความยาวไปอีกซัก 3ชั่วโมง อุนคิดขำ ๆในใจเมื่อเขาคนนั้นเดินผ่านไปทันทีที่เพลงชาตินั้นจบลง
ชมรมเทควันโด.....08.18 AM
"ธอร์น.......>_<" เสียงหวาน ๆ คุ้นหูดังมาแต่ไกล ธอร์นยิ้มหวานตอบรับก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าสุดรำคาญ
" ให้ตายเถอะ ..มาทำอะไรของเธอที่นี่เนี่ย" ธอร์นเอ่ยถามขณะเอาผ้าขยี้ผมที่เปียกปอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาไม่อยากให้ผู้หญิงที่ชอบเขาเข้ามาในชมรมโดยที่ไม่ได้รับความเต็มใจหรืออนุญาติจากเขาซักเท่าใหร่นักหรอก เพาะมันดูเป็นการละเมิดสิทธิส่วนตัวเกินไป
"ก็เพลินอยากมาหาพี่ธอร์นก่อนนี่ค่ะ เห็นบอกว่าช่วงนี้จะซ้อมหนักด้วย เวลาเจอกันก็ต้องน้อยลงใช่ใหมหละ เพลินก็เลยหาเวลาว่างมาเจอพี่ธอร์นนี่ไงค่ะ"
"แต่ฉันไม่อยากเจอหน้าเธอ กลับไปเรียนได้แล้วไป๋"
เพลินไม่ตอบยิ้มหวานกลบเกลื่อนเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เธอชินชาแล้วกับกิริยาก้าวร้าวของเขาแบบนี้ นี่หละถึงทำให้เธอไม่ยอมจากเขาไปใหน
"เพลินเอาน้ำมาให้ค่ะ"
เพลินยิ้มหวานส่งน้ำให้ ธอร์นลังเลที่จะรับ แต่ก็ไม่กล้าปฎิเสธ
" ไม่ต้องมาวุ่นวายที่นี่อีกหละ ...."
เขาบอก ก่อนเดินหันหลังกลับไม่สนใจ
"ทำไมพูดจาใจร้ายกับน้องเค้าจังเลยว่ะ น้องเค้าออกจะน่ารักซะขนาดนั้น"
ฟรอด์ยเอ่ยแซว
ธอร์นโยนขวดน้ำนั้นให้ฟรอด์ยแทนคำตอบ "แค่เขารู้สึกว่าไม่ชอบ" มันก็ไม่น่าจะมีเหตุผลอะไรต้องมาอธิบายแล้วนี่น่า
..................................................................................................................
11.49 PM
ควันบุหรี่ที่อัดเข้าเต็มปอดปล่อยพวยพุ่งออกมาจากความรู้สึกที่หื่นกระหาย โดยมีเบียร์รสเลิศเป็นตัวเสริมทัพ ก่อนที่ปล่อยเท้าเหยียบคันเร่งจนสุดแรงเกิดให้รถ Tree door 360แรงม้าพุ่งทยานไปตามถนนที่วกวน ในสนามแข่งรถที่ถูกปิดตายเอาไว้รอเจ้าของคนใหม่ลงทุนต่อนอกตัวเมืองเกือบถึงอีกจังหวัด อุนมาสนามแข่งรถที่นี่ทุกวัน เพราะเป็นที่ที่เงียบสงบและไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวน มันไกลจากตัวเมืองมากจึงไม่ค่อยมีใครรู้จักนอกจากเพื่อนในกลุ่มเดียวกันแม้มันจะดูน่ากลัวไปหน่อยก็เถอะ แต่ก็ได้อารมณ์สุดยอด
"ทำเวลาได้ไม่ค่อยดีเลยว่ะอุน แกขับแย่ลงนะเนี่ย"
นินหนุ่มอัฉริยะสุดหล่อที่สนิทกับอุนมาตั้งแต่เด็กเอาเวลาให้หญิงสาวดูพร้อมกับหยิบบุหรี่ในมือเธอบดขยี้ทิ้งอย่างรำคาญ
"สูบมากไปแล้ว ...ฉันไม่ชอบยังจะสูบอยู่นั่นแหละ"
อุนแสยะยิ้มทะเล้น ไม่ตอบแต่เธอกลับบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมา
"ลองหยิบออกมาดูซิ...." นินขู่ด้วยสีหน้าจริงจัง จ้องตาหญิงสาวอย่างไม่ชอบใจเชิงท้าทาย
" K ขอโทษล้อเล่นน่า......" เธอบอก พลางเก็บบุหรี่ให้นินพอใจ
"ทำไมวันนี้ไม่ชวนคนอื่นมาด้วยหละ.."
"เบื่อ ~_~"
"เบื่ออะไรของเธอ...ก็เห็นเบื่ออย่างนี้ทุกวัน"
อุนกระดกเบียร์หมดขวดแทนคำตอบ ยิ้มทะเล้นท้าทายให้นินดื่มตาม
"ไม่เอาหรอก ดื่มมากไปไม่ดี ถ้าฉันเมาอีกคนใครจะขับรถให้เธอหละ"
หญิงสาวพยักหน้าเห็นด้วย เธอจึงหยิบเบียร์ขวดของนินมากินแทนทันที
"ฉันว่าแกทำแวลาได้ดีนะเว้ย... ทำไมไม่ไปแข่งเอาจริงเอาจังสักทีว่ะ พี่เอิร์ท เขาก็อยากให้แกร่วมทีมอยู่ไม่ใช่หรอ" นินเอ่ยถึงพี่ชายอุนที่ทำอาชีพเสริมเป็นนักแข่งรถมืออาชีพอยู่ในตอนนี้
"ไม่ชอบ" อุนตอบสั้น ๆ
"ทำไมไม่ชอบ ถ้าไม่ชอบแกมาขับรถบีด บีด อย่างนี้ทำไมทุกวัน"
"ก็ชอบหนะ"
"เออ..ตอบกวนตีนว่ะ"
นินเริ่มหงุดหงินเบือนหน้าหนีไม่อยากถามต่อ
"ฉันไม่ชอบไปแข่งกับใคร ไม่อยากมีความคิดอะไรที่ต้องวางแผนเพื่อสร้างความกดดันให้กับตัวเอง และทีสำคัญ คนเยอะเสียงดัง น่ารำคาญ" อุนตอบห้วน ๆแต่ชัดเจน ก่อนยกเบียร์กระดกต่อ นินส่ายหน้า ยิ้มเนือย ๆเข้าใจ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าใหร่แล้วไม่รู้ที่เขาถามเธอแบบนี้ แต่ก็มีวันนี้แหละที่อุนยอมบอกคำตอบเขาได้ชัดเจนที่สุด เธอเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีความลับในตัวเองที่ยากจะค้นหาเสมอ แต่ในความรู้สึกที่เป็นไปได้ยากนั้น กลับกลายเป็นคำตอบที่แปลได้ง่าย ๆอย่างคาดไม่ถึง เมื่อใหร่อุนจะค้นพบตัวเองและกล้าที่จะทำเพื่อตัวเองจริง ๆซักที
นินฉุกคิดเป็นห่วงเธอในใจ เมื่อเห็นอุนล้มตัวลงนอนบนตักเขา สงสัยจะเมาแล้ว...........
"ตอนนี้แกชอบใครอยู่รึเปล่าว่ะ"
นินโพล่งคำถามขึ้นมาลอย ๆจนอุนตกใจถีบตัวลอยขึ้นจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างสงสัย
"ทำไมถามแบบนี้"
"ไม่รู้ซิ ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงเวลามีความรัก มักจะดูดีมีความสุขและดูน่ารักมากเลยเวลาที่เธอขมวดคิ้วไม่ชอบใจที่เราทำอะไรที่ไม่ถูกใจเธอ ไม่รู้นะ...อันนี้สังเกตจากแฟนของฉันที่ผ่านๆมา แต่แกเนี่ยฉันก็นึกไม่ค่อยออกสักเท่าใหร่ว่ะ ว่าจะเป็นยังไงถ้าเกิดแก.....มีแฟน แต่ฉันก็อยากให้แกมีความสุขแบบนั้นเร็ว ๆ" นินเอ่ยด้วยน้ำสียงจริงจังพร้อมปล่อยเสียงหัวเราะในลำคอนึกขำเมื่อคิดถึงวันที่อุนควงแฟนมาแนะนำให้เขารู้จัก....มันคงดูตลก ๆ หรือไม่ฝนฟ้าก็ไม่ตกต้องตามฤดูกาลอะไรประมาณนั้น . เพราะตั้งแต่รู้จักกันมายังไม่เคยเห็นอุนสนใจผู้ชายเป็นจริงเป็นจังสักคน อาจเป็นเพราะเธอดูน่ากลัวและดูเป็นผู้นำมากกว่ารึเปล่า ถึงไม่ค่อยมีใครกล้าเข้ามาจีบ และเธอไม่ชอบที่เกิดความรู้สึกอะไรที่มันงี่เง่า ๆ กับใครง่าย ๆ ซะด้วยซิ.
.....-_- ????????
"ตอนนี้ฉันก็รู้สึกจะสนใจผู้ชายอยู่คนนึงว่ะ....... "
อุนบอกพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนตักนินเหมือนเดิม
"โอ๊ะ.....ให้ตายเถอะ เธอมีคนแอบชอบหรอหรอเนี่ย "
"ฉันเพิ่งเจอเขาวันนี้เอง.........." อุนครุ่นคิด ก่อนตอบว่า
" มันเป็นช่วงเวลาไม่นานนะ แต่ก็รู้สึกว่าชอบ"
"หมายความว่าไงว่ะ ตอนนี้แกรู้สึกว่าแกชอบเขาแล้วงั้นหรอ"
"ไม่รู้ซิใจมันเต้นแรงแปลก ๆตอนที่เจอหนะ และก็รู้สึกเขินเขามากเลยตอนที่เขาหันมามองฉัน"
"อะ...นั่นหละใช่เลยอุน เธอชอบเขาแล้วหละ "
นินฉายแววตาตื่นเต้นดีใจจนออกนอกหน้า แต่อุนกลับมองมันเป็นสิ่งที่ไร้สาระที่สุด
"ว่าแต่เขาชื่ออะไรหละ อยู่ห้องใหน..ปีอะไร "
นินยังพร่ำต่อไม่หยุด อุนส่ายหน้าไม่ยอมสนใจไม่ยอมรับฟัง เพราะเธอไม่อยากจะสนใจใครที่ไม่สนใจเธอหรอกนะ มันดูต้องดิ้นรนเพื่ออะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้ยังไงไม่รู้ซิ
และแล้ว เธอก็พล็อยหลับไปทั้งที่นินยังคงซักถามและพูดจาพร่ำเพรื่อไม่ยอมหยุด
..................................................................................................................................
ความคิดเห็น