ลมหายใจที่หายไป

เนื้อเรื่อง

 ลมหายใจ

                    
                      ความรัก คือ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับคนหลายๆคน มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราอยู่ร่วมกันได้ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ยังไม่เจอกับความรัก ความรักที่เกิดขึ้นนั้นไม่ได้แปลว่า ความรู้สึกที่คุณมอบให้ใครบางคนไปนั้น เขาจะมอบความรู้สึกดีๆอย่างนั้นกลับมา ถึงแม้ว่าคุณจะรักเขามากเพียงใด  อย่างน้อยก็ให้เข้าใจเถอะว่า มันก็ดีที่คุณมีคนให้รักและมอบความรู้สึกดีๆให้  มิใช่เก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ในใจ

                      ในวันเปิดเทอมใหม่ของ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งชีวิตของเด็ก ม.4 ถือว่าเป็นชีวิตใหม่ๆที่เข้ามาในการดำเนินชีวิตของใครบางคนเพราะว่ามันหมายถึงการเริ่มต้นการเรียนรู้สิ่งต่างๆรอบตัว โดยเฉพาะเด็ก ม.4  ที่จบจากโรงเรียนชายล้วนอย่างฉัน  ที่ในชีวิตมีแต่เรื่องเรียนมาโดยตลอด และวันนี้เป็นวันที่ฉันได้เจอเพื่อนใหม่ๆที่เป็นผู้หญิง โดยหนึ่งในนั้นมันก็คือ "เธอ"   การที่มีผู้หญิงเข้ามาเรียนด้วยถือว่าเป็นเรื่องแปลกมากๆ มันทำให้ฉันทำตัวลำบากมากขึ้น  แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี  เมื่อฉันและเพื่อนผู้ชายคนอื่นเริ่มปรับตัวได้   ทำให้ฉันเริ่มหันกลับมาหาการเรียนมากขึ้นและมีเพื่อนผู้หญิงเข้ามาเป็นการสร้างสีสัน ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็น่าที่จะดำเนินไปได้ด้วยดี  แต่ฉันกับรู้สึกเหมือนว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในการเปลี่ยนแปลงของพวกเรา  เธอนั่นเองที่เข้ามาในชีวิตของฉันถึงแม้ว่าเธอกับฉันจะอยู่กันคนละห้องก็ตาม โดยเธอเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆเมื่อได้เจอหน้าเธอ   เมื่อฉันอยู่กับเธอ   ความรู้สึกที่เรียกว่าเพื่อนมันก็ดูเหมือนว่ามันจะลางเลือนลงทุกวัน   ฉันยังคงเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ในใจ  ถึงแม้ว่าเธอกับฉันจะอยู่คนละห้องกัน   แต่ฉันก็พยายามเข้าใกล้เธอให้ได้มากที่สุด   จนฉันได้รู้ว่าเธอนั้นก็มีเขาที่เธอชอบอยู่แล้ว  แต่ฉันก็ยังไม่ละความพยายามที่จะใกล้ชิดเธอ  ทุกครั้งที่มีโอกาสฉันจะแอบมองเธอ   และมอบความรู้สึกดีๆให้กับเธอเสมอ   จนวันที่ฉันบอกกับเธอไป  ว่าฉันนั้นคิดยังไงกับเธอ   และมันก็เป็นวันที่ฉันได้รู้ด้วยว่าเธอนั้นคิดยังไงกับฉัน   ทุกคำที่เธอบอกมันออกมาว่าคิดยังไง   มันยังคงอยู่ในความรู้สึกของฉัน  วันนั้นเป็นวันที่เด็กโรงเรียนชายล้วนอย่างฉัน  ได้รับรู้ว่าความรักมันเป็นยังไง   และสิ่งที่เขาเรียกกันว่าอกหักนั้นมันเป็นยังไง   เธอบอกกับฉันว่า  ให้ฉันตัดใจจากเธอไปซะ   เธอแน่ใจว่าถึงยังไงเธอก็ไม่มีวันที่จะหันมาชอบฉันกลับ  ความรู้สึกทุกอย่างที่ฉันมอบให้เธอก็ออกมา  ถึงฉันจะพยายามกลั้นมันเอาไว้แล้วก็ตาม น้ำตาคือทุกสิ่งทุกอย่าง  ที่ฉันในตอนนี้จะสามารถบอกใครคนอื่นให้ได้รับรู้   หลังจากวันนั้น  การไปโรงเรียนของฉันมันกลับดูเงียบเหงา  ความรู้สึกของฉันมันยังไม่สามารถลบไปจากใจฉันได้ ฉันยังคงทำตัวเหมือนเดิม   ยังคงแอบมองเธอและมอบความรู้สึกดีๆให้เธอเหมือนเคย   จนเพื่อนๆบางคนมันบอกให้ฉันกล้าๆหน่อยให้ฉันสนใจเธอมากกว่านี้   และเย็นวันนั้นฉันตั้งใจจะตามไปส่งเธอให้ถึงบ้าน  ฉันเฝ้ามองดูเธอเข้าบ้าน  ความห่วงใยของฉันที่ฉันมีให้เธอมันกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เธอรำคาญ  สิ่งที่ฉันทำไปทั้งหมด  มันเป็นการยุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป  เธอเข้ามาบอกกับฉันว่า  มันจำเป็นด้วยหรือที่ต้องรู้ด้วยว่าบ้านของเธออยู่ที่ไหน   แค่นี้ฉันก็รู้แล้วว่าฉันควรทำอย่างไรต่อไป  หลังจากวันนั้นเธอเริ่มพูดกับฉันน้อยลง น้อยลง  แต่ฉันก็ยังมองเธอด้วยความรู้สึกที่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน  ทุกๆวันในตอนเย็น  ไม่เคยมีวันใดเลยที่ฉันจะอยู่ติดบ้าน  ฉันต้องขี่รถมาหน้าบ้านของเธอทุกๆเย็น   จนความรู้สึกมันเริ่มกลับมาบอกฉันว่า  ตอนนี้ฉันกำลังฝันไป  โลกในความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากอยู่กับมัน ฉันเริ่มหันตัวเองเข้าสู่โลกแห่งความฝัน  ในเมื่อความเป็นจริงมันไม่สามารถช่วยอะไรฉันได้   ความฝันมันก็เป็นสิ่งเดียวที่จะเข้ามาอยู่กับฉัน มันทำให้ฉันไม่เหงาและว้าเหว่   ในโลกแห่งความฝันเธอคือทุกสิ่งทุกอย่าง  ฉันเฝ้าบอกว่ารักเธอและเธอก็มอบรักกลับมาให้ฉัน   ฉันเฝ้ากอดเธอด้วยความรัก   แล้ววันนึงฉันก็ต้องตื่นจากความฝันเมื่อในวันนี้วันที่เธอหันกลับมามองฉัน   วันที่เธอให้ความรู้สึกที่ฉันให้เธอไปกลับคืนมา   ฉันบอกได้คำเดียวเลยว่าฉันรักเธอเพียงใด ความรักของเราสองคนมันช่วยให้ทุกสิ่งทุกอย่างของฉันดีขึ้น   เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกัน ในเวลาที่ฉันขี่รถเธอจะเข้ามากอดฉันด้วยความรัก    ฉันมีความสุขทุกครั้งที่เธอกอดฉันหรือแม้ว่า เธอแค่โดนตัวฉันก็ตาม    เธอให้ฉันได้ทุกสิ่งทุกอย่าง   ฉันเองก็เช่นกัน   ฉันให้เธอได้หมดทุกสิ่งทุกอย่างแม้แต่ชีวิตของฉัน เพราะเธอคือลมหายใจของฉัน   ฉันบอกกับตัวเองว่าวัน  ใดที่เธอจากไปวันนั้นลมหายใจของฉันมันก็จะตามเธอไปด้วย  จนวันที่เธอเริ่มเปลี่ยนไป   จากที่เราเคยคุยโทรศัพท์ด้วยกันทุกเย็น   เธอกลับบอกฉันว่าเธอไม่ว่าง     จากที่เราเคยเที่ยวด้วยกัน  เธอก็กลับมาบอกกับฉันว่า  เธอติดธุระ ไปกับฉันไม่ได้จริงๆ   เวลาที่ฉันโทรฯไป  เธอก็ไม่รับสาย    ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วที่จะอยู่แบบนี้ต่อไป  ฉันเข้าไปถามเธอถึงความเปลี่ยนแปลงในความรักของเราสองคน  เธอบอกฉันเพียงว่า  ความรักที่เราสองคนมีให้กันมันคือคำตอบ   เธอถามฉันว่า  ฉันรักเธอแค่ไหนเธอก็รักฉันเท่านั้น   และบอกให้ฉันไว้ใจในตัวของเธอเหมือนที่เคยเป็นมา   เมื่อฉันได้ยินดังนั้นความรักที่ฉันมีให้เธอมันก็เข้ามาแทนความสงสัยในความเปลี่ยนแปลง   ฉันยังคงเหมือนเดิมทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เธอกลับเปลี่ยนไป  เธอเริ่มห่างจากฉันไปทุกวัน   ทุกวัน   จนวันที่เธอมากับใครคนใหม่  เธอบอกกับฉันว่า ให้ฉันเข้าใจในความรักของเราที่เปลี่ยนแปลงไป   เธอพูดเพียงสั้นๆว่า  "เราเลิกกันเถอะ"  จากนั้นเธอก็จากไปพร้อมกับความรักและลมหายใจของฉัน  ฉันพาชีวิตเข้าสู้ความเจ็บช้ำ  คำว่าอกหักมันหันกลับมาหาฉันอีกครั้ง   ฉันต้องพบเจอกับความเหงาและความเดียวดาย   และเมื่อฉันหวนคิดถึงคำสัญญาที่ฉันให้ไว้กับตัวเอง   มันก็ทำให้ฉันตัดสินใจอะไรบางอย่างออกไป    เพียงแค่เชือกเส้นเดียวมันก็สามารถจะกำจัดเธอออกไปจากชีวิตของฉันได้   เก้าอี้มันก็คือเพื่อนชิ้นสุดท้ายของฉัน   และแล้วความรู้สึกทั้งหมดมันก็ถ่ายทอดลงสู่เส้นเชือก   เชือกยิ่งแน่นความเหงาก็พลันหายไป  เชือกยิ่งสั้นตามร่างกายของฉันที่ขาดออกซิเจน  ความเดียวดายก็หายไป   และเมื่อเชือกเส้นนี้หยุดนิ่งไปพร้อมๆกับตัวของฉัน   เธอก็หายไปจากชีวิตของฉันคนนี้  ตลอดกาล…..

                     ความรักใช่ว่าจะสมหวังเสมอไป  คุณๆทุกคนคิดเอาเองแล้วกันว่าจะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไรถึงจะทำให้คุณผ่านช่วงเวลาที่โหดร้ายไปได้ ความตายมันไม่ใช่ทางเลือกที่ดีเลยที่จะนำมันเข้ามาช่วยแก้ปัญหา

                                                                                                                                 ณ หทัย

      Kitthiphan_x@hotmail.com

                                                                                                                                  21/10/2006