ตัวอันตราย

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 (25/02)-815

- - - - - - - -- - - -- - - - - - -- - -- -- - - --
"เลิกกันเถอะ"
คำพูดประโยคสั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความถูกเอ่ยขึ้นหลังมื้ออาหารกลางวันอันเร่งรีบ เด็กสาวนัยน์ตาสีดำสนิทแววตาราบเรียบ เย็นชาพอๆกับน้ำเสียงที่เอ่ยออกมา ทำเอาเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังซดน้ำมะนาวซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแทบจะสำลัก ก่อนจะเบิ่งตามองดวงหน้าของผู้กล่าวอย่างตื่นตะลึง

"แก้ว..ว่าอะไรนะ" เนิ่นนานกว่าที่เด็กหนุ่มจะเรียกสติกลับคืนมาได้ แล้วถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ

"เลิก - กัน - เถอะ" เธอพูดซ้ำประโยคนั้นอีกหนช้าๆ พลางสบสายตาตอบกับนัยน์ตาอีกคู่ที่เต็มไปด้วยคำถาม

"เพราะอะไรแก้ว?" ทำไมกันเล่า...??..ตลอดเวลาสองเดือนมานี่ เขาก็ดูแล เทคแคร์เอาอกเอาใจเธออย่างดีทุกอย่าง เธอบอกว่าเธอเป็นคนที่เอาแต่ใจ เพราะเป็นลูกคนเดียว ไม่ชอบให้ใครขัดใจ แต่ยินดีให้ขัดแย้งได้หากมีเหตุผลที่ดีกว่าเธอ เธอเป็นคนอารมณ์แปรปวนง่าย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ชอบให้คนง้อ แม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายผิด ซึ่งเขาก็ยอมรับได้ในทุกอย่างที่เธอบอก ตลอดเวลาที่คบกันเขาก็เห็นว่าเธอก็มีความสุขมาก แล้วทำไมวันนี้ ถึงได้มีประโยคนี้ออกมา แก้วหรี่ตามลงมองเล็กน้อย ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่แคร์ ทำเอาคนมองเจ็บแปลบขึ้นมาทัน "จะเอาแบบไหนดีล่ะคะ เหตุผลสุดฮิตดีไหม ดีเกินไปน่ะ หรือเปล่าคะ"

"แก้ว" เขาอุทานชื่อเธออย่างร้าวรานในดวงใจ หากแต่เธอก็หาได้สนใจไม่

"ระหว่างเรานั้น ขอให้มื้อนี้เป็นมื้อสุดท้ายนะ ขอตัวก่อน บาย" แก้วพูดน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะก้มหัวนิดๆเป็นเชิงอำลา แล้วลุกขึ้นเดินจากไปด้วยท่วงท่าที่มั่นใจ โดยไม่มีการสะดุดเหลียวหลังกลับมามองแม้เพียงหางตาว่าใครบางคนนั่งหัวใจแหลกสลายอยู่ตรงโต๊ะที่เธอเพิ่งจากมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ช็อคโกแลตแท่งขนาดน่ารักถูกวางลงบนโต๊ะเลคเชอร์ เด็กหนุ่มหน้าใสนัยน์ตาขี้เล่นรีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว หากแต่ไม่ทันเพราะร่างนั้นได้เดินจากไปยังโต๊ะอื่นอย่างรวดเร็วพอกัน

"ลาภปากอีกแล้วเรา" ปิงเพื่อนที่นั่งข้างๆพูดขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือไปแกะช็อคโกแลตของตนอย่างไม่รอช้า

"ไม่กินล่ะ เฟรน เดี๋ยวก็ฉกซะเลยนี่ " ปิงว่า พลางทำท่าคล้ายจะหยิบฉวยช็อคโกแลตแท่งนั้นมา หากแต่เฟรนก็คว้ามาหยิบไว้อย่างรวดเร็ว แล้วหันไปยักคิ้วให้อย่างกวนๆ

"คราวนี้หายไปนาน นึกว่าจะไม่ได้กินซะแล้ว" ปิงพูดต่อระหว่างที่เผาการบ้านคณิตศาสตร์ มือเรียวแข็งแรงที่กำลังแกะช็อคโกแลตชะงักไปนิดหนึ่ง ด้วยความสะดุดใจในประโยคนั้น

…ช็อคโกแลตจากเธอคนนี้เลือนหายไปเสียนาน สามเดือน..นับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เธอแจกทุกคนในห้อง… ไม่มีใครสงสัยว่าทำไมเธอถึงทำเช่นนี้ เพราะมันเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่เธอจะมาแจกช็อคโกแลตทุกครั้งที่บอกเลิกกับคนที่คบอยู่ ….

"ตั้งแต่รู้จักเจ้เธอมา ได้กินช็อคโกแลตไม่ต่ำกว่ายี่สิบแท่งแล้วนะเนี่ย" ปิงบ่นขึ้นมาลอยๆ เมื่อช็อคโกแลตในปากเริ่มละลายหมด เฟรนฝืนหัวเราะออกมาเบาๆทั้งๆที่ในใจไม่ได้รู้สึกอยากจะหัวเราะด้วยเลย

"นายนับด้วยหรือ" เฟรนย้อนถามน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

…ช็อคโกแลตเกือบสามสิบแท่งสำหรับเพื่อนเขา…และสำหรับเขา สำหรับทุกคนในชั้นเรียน เกือบสามสิบสำหรับเธอคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนและเลิกมาแล้วเกือบสามสิบคน…

"เปล่าๆ ว่าแต่ใครจะเป็นรายต่อไปวะ อืม..ไม่ใช่สิ ต้องเป็นเจ้แกจะเลือกคบใครต่อ" ปิงบอก ไม่ผิดจากความเป็นจริง หัวใจของแก้วกังสดาลไม่เคยว่าง แม้เธอจะเป็นสาวมั่น ไม่ชอบให้ใครขัดใจ และเจ้าอารมณ์จนเกือบจะเกินพอดีไปหน่อยในบางครั้ง หากแต่ก็มีชายหนุ่มมากมาย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ฝึกสอน โรงเรียนเดียวกัน ต่างโรงเรียนหรือแม้กระทั่งดาราดังๆก็มาฝากรักเธอไม่เคยขาด และก็น่าแปลกที่แก้วกังสดาลจะตอบรับไมตรีเสียทุกคน และก็เป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนเสียทุกรายเช่นกัน

มีใครหลายคนพร้อมใจกันเรียกเธอว่า "ผู้หญิงเจ้าชู้" แต่แก้วกังสดาลกลับไม่เคยแคร์ เธอไม่เคยควงใครหลายๆคนในเวลาเดียวกัน จนทำให้เกิดเหตุการณ์รถไฟชนกัน แต่พร้อมจะมีไมตรีให้กับทุกคนที่เข้ามา เพียงแต่ว่าระยะเวลาการคบของเธอนั้นมีตั้งแต่หนึ่งสัปดาห์ จนยาวสุดก็คือสามเดือน

"พนันกันไหมวะเฟรนว่าอีกนานแค่ไหน เราจึงจะได้กินช็อคโกแลตกันอีก นายว่าไง" ปิงเอ่ยถามขึ้น หากแต่เฟรนก็ไม่ทันตอบ เสียงเรียบๆที่ดังขึ้นจากด้านหลังก็ทำเอาปิงเสียววาบ

"คราวหน้าของนายก็คงชาติหน้านั่นแหละปิง"

"แหม..เจ๊แก้ว ผมล้อเล่นน่าเจ๊"

"ปากดีนักนะ คราวหน้าฉันจะไม่ให้ช็อคโกแลตนายอีกแน่ๆ" ว่าแล้วก็เตรียมจะเดินหนี หากแต่ประโยคต่อมาของเฟรนก็ทำเอาแก้วกังสดาลชะงักไป…

"เพิ่งเลิกกับคนเก่า กำหนดเลิกคนต่อไปไว้ซะแล้วหรอคร๊าบบ.."

.....จบตอนที่ 1 ... ขอรับ - -/

"นายนับด้วยหรือ" เฟรนย้อนถามน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

…ช็อคโกแลตเกือบสามสิบแท่งสำหรับเพื่อนเขา…และสำหรับเขา สำหรับทุกคนในชั้นเรียน เกือบสามสิบสำหรับเธอคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นมีแฟนและเลิกมาแล้วเกือบสามสิบคน…

"เปล่าๆ ว่าแต่ใครจะเป็นรายต่อไปวะ อืม..ไม่ใช่สิ ต้องเป็นเจ้แกจะเลือกคบใครต่อ" ปิงบอก ไม่ผิดจากความเป็นจริง หัวใจของแก้วกังสดาลไม่เคยว่าง แม้เธอจะเป็นสาวมั่น ไม่ชอบให้ใครขัดใจ และเจ้าอารมณ์จนเกือบจะเกินพอดีไปหน่อยในบางครั้ง หากแต่ก็มีชายหนุ่มมากมาย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้อง รุ่นเดียวกัน รุ่นพี่ ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ฝึกสอน โรงเรียนเดียวกัน ต่างโรงเรียนหรือแม้กระทั่งดาราดังๆก็มาฝากรักเธอไม่เคยขาด และก็น่าแปลกที่แก้วกังสดาลจะตอบรับไมตรีเสียทุกคน และก็เป็นฝ่ายบอกเลิกก่อนเสียทุกรายเช่นกัน

มีใครหลายคนพร้อมใจกันเรียกเธอว่า "ผู้หญิงเจ้าชู้" แต่แก้วกังสดาลกลับไม่เคยแคร์ เธอไม่เคยควงใครหลายๆคนในเวลาเดียวกัน จนทำให้เกิดเหตุการณ์รถไฟชนกัน แต่พร้อมจะมีไมตรีให้กับทุกคนที่เข้ามา เพียงแต่ว่าระยะเวลาการคบของเธอนั้นมีตั้งแต่หนึ่งสัปดาห์ จนยาวสุดก็คือสามเดือน

"พนันกันไหมวะเฟรนว่าอีกนานแค่ไหน เราจึงจะได้กินช็อคโกแลตกันอีก นายว่าไง" ปิงเอ่ยถามขึ้น หากแต่เฟรนก็ไม่ทันตอบ เสียงเรียบๆที่ดังขึ้นจากด้านหลังก็ทำเอาปิงเสียววาบ

"คราวหน้าของนายก็คงชาติหน้านั่นแหละปิง"

"แหม..เจ๊แก้ว ผมล้อเล่นน่าเจ๊"

"ปากดีนักนะ คราวหน้าฉันจะไม่ให้ช็อคโกแลตนายอีกแน่ๆ" ว่าแล้วก็เตรียมจะเดินหนี หากแต่ประโยคต่อมาของเฟรนก็ทำเอาแก้วกังสดาลชะงักไป…

"เพิ่งเลิกกับคนเก่า กำหนดเลิกคนต่อไปไว้ซะแล้วหรอคร๊าบบ.."

.....จบตอนที่ 1 ... ขอรับ - -/