สะพานซ้อนกล

ตอนที่ 89 : (ตอนพิเศษ 2) จอมเวทแสนกล 100% จบบริบูรณ์จริงๆ แล้วนะจ๊ะ

“ไม่ต้องหาแล้ว” เจ้าของห้องผู้อารีเข้ามากอดแล้วก้มลงจูบที่หลังคอระหงก่อนกระซิบประโยคสุดสะพรึง “เพราะมันอยู่ในกระเป๋ากางเกงผม”

ขวัญจิราเหงื่อตก เนื้อตัวร้อนวูบวาบเมื่อรู้แหล่งที่ซ่อนของสำคัญ เพราะทั้งการกระทำและคำพูดของพัทธดนย์มันบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขากำลัง ‘หวังผล’ ซึ่งไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดไปให้ได้ 

“ถึงจะยึดกุญแจบ้านไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เดี๋ยวหนมโทรบอกป๊าหรือแม่ให้ช่วยรอเปิดประตูให้ก็ได้”

คนเจ้าเล่ห์จูบไล่ขึ้นมายังท้ายทอยและกกหูแล้วดักทางอย่างเป็นต่อ “จะได้ยังไง ป๊ากับแม่คุณไปทัวร์ไหว้พระที่เชียงรายตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนี่”

“คุณ...รู้”

“ผมต้องรู้สิ ก็ในเมื่อแม่ผมเป็นคนจัดทริปชวนพวกท่านไปเอง”

หญิงสาวอ้ำอึ้ง กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่คิดว่าธุระต่างจังหวัดของหมอทิพย์ที่พัทธดนย์บอกจะหมายถึงการเป็นหัวหน้าทัวร์ให้ป๊ากับแม่ แต่...“หนมไม่หมดตัวช่วยง่ายๆ หรอก บ้านพี่รันก็ยังมีให้อาศัยนอนค้างได้”

“เห็นไอ้แม็คบอกว่าจะชวนรันไปญี่ปุ่นนะ ป่านนี้ก็คงอยู่สนามบินกันแล้วมั้ง” ชายหนุ่มกระซิบข้างหู ให้คนในอ้อมกอดสัมผัสถึงลมหายใจของเขาได้ชัดเจน “แต่ถ้าคุณยังดื้อ บอกจะไปค้างกับรัฐเขตละก็...คราวนี้ผมทำมากกว่าจูบแน่ๆ”

เธอใจหายวาบแต่พยายามเก็บกลั้นอาการของตัวเองไปพร้อมกับการตั้งหน้าตั้งตาด่าจอมเวทแสนกลอยู่ในใจ คนอะไร...ขู่มาได้ ต่อให้ไม่ไปหารัฐเขต เขาก็จ้องจะทำมากกว่านั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ

ขวัญจิราสูดหายใจเข้าลึกครั้งหนึ่งเมื่อนึกถึงทางเลือกสุดท้ายที่เคยได้รับคำแนะนำมา แต่เธอไม่เคยคิดจะทำจนกระทั่งวันนี้ ไหนๆ ก็ไม่มีใครที่พอจะอาศัยพึ่งพาได้แล้ว คราวนี้เธอคงต้องพึ่งตัวเอง เมื่อเรียกกำลังใจได้แล้ว เจ้าของร่างค่อนข้างบางจึงค่อยๆ พลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างเปิดเผย เธอยิ้มหวาน แถมมือบางข้างหนึ่งยังเอื้อมขึ้นมาจับที่ข้างแก้มเขาเสียด้วย

“คุณดนย์...อย่าระแวงกันสิคะ หนมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย” เสียงออดอ้อนหวานล้ำผิดวิสัย มือบางยังโน้มใบหน้าหล่อเหลาให้เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เธอสบนัยน์ตาคมกริบครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ สัมผัสริมฝีปากได้รูปของเขาด้วยกลีบปากนุ่มของตัวเอง

พัทธดนย์ใจเต้นตึกหนึ่ง แปลกใจหนักหนาที่เธอกล้ารุกเขาก่อน เพียงครู่เดียวเขาก็ทานทนต่อสัมผัสรัญจวนไม่ไหว...จูบตอบเธอไปจนแทบไม่ได้หายใจหายคอ แต่อยู่ๆ เจ้าหล่อนกลับถอนริมฝีปากออกพร้อมผลักไสเขา

“หนมกลับบ้านก่อนนะ ฝันดีนะคะ บาย...ย...ย” ขวัญจิรายิ้มกว้าง โบกมือลาชายหนุ่ม ส่วนมืออีกข้างก็ชูกุญแจบ้านที่แอบล้วงมาจากกระเป๋ากางเกงยีนของเขาราวกับต้องการอวดอ้างฝีมือ

แหม...ถ้ารู้ว่าวิธีของเมฆินทร์ได้ผลดีขนาดนี้ เธอคงทำไปตั้งนานแล้ว

“เดี๋ยว!!” เจ้าของห้องรั้งสาวแสบเอาไว้ แต่สีหน้าไม่ได้แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่นิดเดียว “คุณจะกลับบ้านทั้งแบบนั้นแน่เหรอขนม ไม่รู้สึก...หวิวๆ โหวงๆ อะไรบ้างเลยหรือยังไง”

เสมือนกระแสไฟฟ้าแรงสูงถูกส่งมาพร้อมกับสายตาพิฆาต เล่นเอาคนถูกจ้องแข้งขาอ่อนแรงกะทันหัน แล้วรีบสำรวจตัวเอง

“ว้าย!...อีตาบ้า” ขวัญจิราเหลียวหน้าแลหลัง พยายามยกแขนข้างที่กำกุญแจขึ้นปิดช่วงอก ส่วนอีกข้างก็อ้อมไปด้านหลังเพื่อแก้ปัญหาของตัวเอง เพราะดันถูกคนเจ้าเล่ห์แก้ลำด้วยการลอบปลดตะขอเสื้อชั้นในจนหลุดออกจากกันทั้งหมด ซ้ำร้ายเจ้าตัวคนทำยังก้าวเข้ามาหาเธออีกด้วย

“ผมให้คะแนนความกล้าของคุณเต็มสิบเลยนะ แต่คะแนนฝีมือคงต้องถูกหัก เพราะคุณมัวแต่พะวงจะเอากุญแจในกระเป๋ากางเกงผมจนไม่ระวังตัวเอง”

“ไม่ต้องมาพูดดีเลย ไม่ต้องมองด้วย” ขวัญจิรางอนหนักเมื่อเห็นคนวิจารณ์จ้องตรงจุดเกิดเหตุเขม็ง ไม่แน่ใจว่าเขาทำเพื่อชื่นชมผลงานของตัวเองหรือปรารถนาอย่างอื่นมากกว่านั้น

“มานี่ เดี๋ยวผมช่วย”

“ไม่เอา คุณถอยออกไปก่อนได้ไหม” คนตัวเล็กกว่ากอดอกตัวเองแน่น อยากเข้าไปจัดการเครื่องแต่งกายในห้องน้ำเต็มแก่ แต่ถูกพัทธดนย์กางแขนดักไว้

“ผมบอกแล้วไงว่าจะช่วย” จอมเวทเจ้าเสน่ห์เดินเข้ามาใกล้แล้วอุ้มขวัญจิราลอยหวือจากพื้น เดินแข็งขันผ่านประตูห้องนอนที่เปิดไว้โดยไม่สนใจเสียงเรียกร้องจากคนที่ถูกอุ้มสักเท่าไหร่นัก

“คุณดนย์...ปล่อย”

“ปล่อยแน่ แต่ปล่อยบนเตียงนะ”

“ไม่เอา ไม่เอา”

“โอเค ไม่ไปที่เตียง งั้นโซฟาแล้วกันเนอะ”

“โซฟาก็ไม่เอา หนมจะไปห้องน้ำ”

“ห้องน้ำมันแอดวานซ์ไป เริ่มที่เตียงก่อนเถอะเชื่อผม” เขาเย้าทั้งรอยยิ้ม หิ้วร่างค่อนข้างบางไปไว้บนเตียงนุ่มอย่างที่ปากว่า แล้วกอดก่ายแน่นหนา “บรรยากาศแบบนี้คุ้นๆ นะว่าไหม แต่คราวนี้ผมไม่ได้แกล้งเมา ที่ทำทั้งหมดเนี่ย...บอกเลยว่าทำด้วยความตั้งใจล้วนๆ”

“หนมก็ไม่ได้ซนไปรื้อห้องคุณแล้วนี่ เพราะฉะนั้นปล่อยหนมไปเหอะนะ นะคะ” ขวัญจิราออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน สายตาเป็นประกายเว้าวอน หวังใจให้คนที่ตรึงร่างเธอไว้ยอมใจอ่อนลงบ้าง

“อย่าพยายามให้ยากเลยขนม คราวนี้สายตาแมวน้ำของคุณใช้ห้ามผมไม่ได้”

“คุณดนย์ขา ขอร้องนะคะ อย่าทำอะไรหนมเลย หนม...กลัว”

พัทธดนย์ยิ้มมุมปาก เพราะจับได้ว่าคำพูดนั้นย้อนแย้งกับการกระทำก่อนหน้านี้ของเธออย่างสิ้นเชิง “กล้าล้วงคองูเห่าขนาดนี้ คุณไม่กลัวจริงหรอก”

เขาไม่ว่าเปล่า แต่สอดมือล้วงเข้ามาใต้เสื้อเชิ้ตตัวบางเหมือนจงใจเอาคืน เล่นเอาขวัญจิราหวามไหวยามเมื่อมือแกร่งขยับสูงขึ้นเรื่อยๆ

“หยุดนะคุณดนย์...หนมไม่ยอมนะ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจัดฟอร์เพลย์ให้ครบเซท คุณก็ยอมเองนั่นแหละ” 

“นี่...คุณเห็นหนมเป็นคนยังไง คิดว่าแค่ให้โทรศัพท์ใหม่เครื่องเดียวแล้วหนมจะยอมให้อะไรๆ มันเลยเถิดงั้นเหรอ”

ถึงตอนนี้ชายหนุ่มกลับเป็นฝ่ายชะงัก หยุดการเคลื่อนไหวของตนลงชั่วคราว เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินสิ่งที่ชวนให้ทั้งอึ้ง ทั้งขำ “ผมไม่ได้หมายถึงโทรศัพท์ แต่หมายถึง...ความหมายแฝงของมันต่างหาก”

คนถูกตรึงร่างไว้กะพริบตาถี่ๆ เพิ่งรู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด แต่ก็ยังหาทางแก้เกี้ยว “ก็นั่นแหละ ไม่ได้ผลหรอก คุณจูบหนมมาตั้งกี่ครั้งแล้ว ที่ผ่านมาหนมเคยยอมให้มากกว่านั้นหรือไง”

“ขนม...ทำไมคุณน่ารักจังเลย นี่คุณ...เชื่อฟังผมขนาดนี้เลยเหรอ” เสียงทุ้มนุ่มส่งมาพร้อมกับความเอ็นดูอย่างยิ่งยวด “ถ้าคุณฝ่าฝืนคำสั่งผมสักหน่อยคงจะรู้ว่า...จูบน่ะ...เป็นแค่เศษเสี้ยวของฟอร์เพลย์เองนะ”

ชายหนุ่มยิ้มกริ่ม ตั้งใจจะบอกความหมายทั้งหมดของคำคำนั้นผ่านการกระทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป จึงดึงมือออกมาจากใต้เสื้อเธอแล้วยุ่มย่ามอยู่แถวๆ แนวกระดุมแทน แน่นอนว่าขวัญจิราต้องไม่ยอมอยู่เฉย

“ไม่เอานะคุณดนย์ อดทนทำตัวเป็นคนดีมาได้ตั้งนาน นี่ยังเอาชนะใจป๊ากับแม่ไม่ได้เลยก็ดีแตกซะแล้ว อย่างนี้ท่านคงไม่ยอมยกหนมให้คุณหรอก”

“ขยันหาข้ออ้างจริงนะ แต่เรื่องที่คุณยังไม่รู้คือตอนนี้แม่ผมเจรจาสู่ขอคุณไปเรียบร้อยแล้ว”

“ต่อให้คุณหมอทิพย์ออกปากเอง ป๊ากับแม่ก็ไม่ยอมหรอก”

“ใครว่าล่ะ เมื่อกี้ผมโทรหาแม่ ท่านบอกว่า...ป๊าคุณยอมยกลูกสาวให้ผมแล้ว”

“เฮ้ย!!...ไม่จริงง่ะ คุณโม้หรือเปล่า ทำไมมันง่ายดายนัก” เธอตาค้าง ไม่อยากเชื่อ “ถ้าเป็นแม่น่ะพอเป็นไปได้ แต่ป๊าไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ แน่”

“ผมพูดจริง ก็เพราะผมให้แม่เอาทะเบียนสมรสของเรากับสัญญาโอนหุ้นให้พวกท่านดู แล้วบอกไปว่าคุณเต็มใจแต่งงานกับผม ยอมจดทะเบียนสมรสและเซ็นรับหุ้น Spell ที่ผมยกให้เป็นของหมั้นด้วย พวกท่านก็เลยเข้าใจว่าเรารักกันมาก เห็นหรือยังว่าผมทำตามเงื่อนไขของคุณทุกอย่าง คราวนี้คุณก็ไม่มีข้ออ้างแล้วนะ”

พัทธดนย์สบนัยน์ตาคมสวยขณะพลิกตัวขึ้นมาคร่อมร่างของเธอให้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาโดยสมบูรณ์ แล้วจึงบรรจงจูบหญิงสาวที่พยายามบิดพลิ้วไม่เลิก

จุมพิตของจอมเวทแห่ง Spell ไม่ดุดันแต่ดูดดื่ม ไม่รุนแรงแต่ล้ำลึก และเป็นตัวคร่าสติชั้นดีของขวัญจิรา

ยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่าตัวเธอเองก็ชอบการสัมผัสจากเขา ยิ่งเมื่อเขาพร่ำจูบซ้ำๆ ไปทั่วบริเวณทั้งใบหน้าและลำคอก็ยิ่งชวนให้เผลอไผลมากขึ้นไปอีก

แต่เพียงวูบหนึ่งที่สติกลับคืนมา หญิงสาวก็ยอมแลกเงื่อนไขประการสุดท้าย “หนม...ขอคืนหุ้นค่ะ”

“คิดดีๆ นะ ไตรมาสหน้าก็จะปันผลแล้ว จะคืนจริงๆ เหรอ”

ขวัญจิรานิ่งเพราะดันคิดหนักตามที่ชายหนุ่มพูด ระหว่างนั้นพัทธดนย์ก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขายังเคล้าเคลียกับพวงแก้มและซอกคอคนใต้ร่างไปเรื่อย

“ขนมครับ ผม...รักคุณนะ แต่งงานกับผมเถอะ อย่าเอาหุ้นคืนเลย”

คำบอกรักที่ได้ยินช่างแสนอ่อนหวานชวนให้ฝัน รวมๆ แล้วมันก็โรแมนติกดีอยู่หรอก แต่ใครเขาขอแต่งงานกันบนเตียงแบบนี้เล่า

“ไม่เอาด้วยหรอก จอมเวทอย่างคุณทั้งร้ายทั้งเจ้าเล่ห์แสนกล หนมไม่แต่งด้วยหรอก”

“ไม่แต่งงั้นเหรอ” พัทธดนย์หรี่ตาลงอย่างมีเลศนัย แล้วก้มประทับจูบลงที่ริมฝีปากบางโดยไม่ให้หญิงสาวได้ทันตั้งตัว เขาเค้นคลึง บดเบียดอย่างชำนาญด้วยตั้งใจจะกำราบคนดื้อรั้น

“อื้อ...” เสียงครางในลำคอของขวัญจิราบ่งบอกว่าเธอก็คล้ายจะยอมศิโรราบอยู่เนืองๆ

“ปากก็ไม่แข็งนี่ ออกจะนุ่มนิ่มดีด้วยซ้ำ สงสัยว่าใจจะแข็งละมั้ง” 

จอมเวทแสนกลโลมเลียด้วยการมองไล่ลงมายังตำแหน่งหัวใจของคนใต้ร่าง จนขวัญจิราต้องมองตามถึงได้รู้ว่าตอนนี้กระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอหลุดลุ่ยไม่อยู่ในรังดุมสักเม็ด แถมชุดชั้นในก็...โอย ไม่อยากพูดถึง

“ไหนขอพิสูจน์หน่อยซิ ว่าใจแข็งจริงหรือเปล่า”

ราวกับรู้ความหมายในสิ่งที่เขาพูด ถ้าการพิสูจน์ความใจแข็งของเธอจะใช้วิธีเดียวกับตอนที่เขาพิสูจน์ว่าปากเธอแข็งหรือเปล่าละก็...“ไม่ต้องพิสูจน์ค่ะ หนม...หนมยอมแต่งงานก็ได้” 

ขวัญจิราตอบตกลงตามที่เขาขอ เพื่อหวังว่าพัทธดนย์จะยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระและอดใจรอจนกว่าจะถึงวันวิวาห์ แต่ทว่าความหวังก็ต้องพังทลายเพราะประโยคที่เขาตอบรับเพียงสั้นๆ

“ดีมาก งั้นคืนนี้ก็...ซ้อมฮันนีมูนแล้วกันนะ”

- จบบริบูรณ์ -

*******************************************

อร๊าย..ย..ย คุณดนย์ร้ายมาก เจ้าเล่ห์แสนกลเสมอต้นเสมอปลายมากจริงๆ

*******************************************

สำหรับ สะพานซ้อนกล ก็จบลงอย่างบริบูรณ์แล้วนะคะ ไรท์ต้องขอบคุณมิตรรักแฟนนิยายที่แวะเข้ามาอ่านและเป็นกำลังใจให้ไรท์มาโดยตลอดนะคะ 

อ่านจบแล้วคิดเห็นอย่างไร เม้นท์ไว้ได้เลยคร่า ไรท์อ่านทุกเม้นท์แน่นอน เยิฟ เยิฟ