ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไม่สบาย
ฮโยลินลับถึบ้าน้วยัวเปียปอน บ้านที่เธอไม่ไ้ลับมาสัพัแล้ว บ้านที่มีวามทรำแห่วามสุน้อยนิ บ้านที่เธอไม่อยาลับ ส่วนมาเธอะนอนที่อ์ร ไม่็ไปนอนามโรแรม แ่วันนี้เธอลับ มีวามรู้สึอยาลับบ้าน เป็นเพราะฝนที่หนั ับร่าายที่รู้สึหนาว เธออยาสัมผัสวามอบอุ่นอบ้านหลันี้ ที่แทบไม่มีเหลืออยู่
นัวเล็รู้สึอ่อนล้าแปลๆ เป็นเพราะถูมัไว้ แล้วยัไม่มีอะไรถึท้ออี บวับาราฝนลับมา เลยทำให้รู้สึเพลีย ฮโยลิน้าวเินไปยัห้อน้ำเพื่อะเปลี่ยนุ แู่่ๆ วามปวี๊็แล่นไปที่หัว ฮโยลินปวหัวหนัมา ร่าายหนัอึ้ สิที่มี็ับวูบล
ฮโยลินที่ล้มหมสิลหน้าห้อน้ำ ้วยพิษไ้ ทั้ๆที่ยัสวมผ้าเปียอยู่ ถ้าบ้านหลันี้มีนอื่นอาศัยอยู่้วย็ะี อย่าน้อยะไ้เห็นว่ามีใรบานล้มหมสิไป
เวลาผ่านไป สอวันเ็มๆที่ฮโยลิน นอนหมสิไป
ร่าบา่อยๆ รู้สึัว สัมผัสไ้ถึวามหนัอึ้อร่าาย พยายามยับแ่็ไร้เรี่ยวแร ฮโยลินสัมผัสไ้ถึวามร้อนอร่าาย ที่สูเป็นพิเศษ นี้เธอไม่สบายหรือนี้ ร่าบาิในใ
ฮโยลิน พยายามพาร่าายที่อ่อนล้าเ็มทน ไปทีู่้ยา ฮโยลิน้นหายาอยู่นานเธอ็ไ้ยาลไ้มาิน เพื่อบรรเทาอาารป่วยอเธอลบ้า
ฮโยลินที่มอสภาพัวเอ ที่ยัอยู่ในสภาพเิม ็พาัวเอไปเปลี่ยนุ รู้สึสมเพัวเอไม่น้อย เธอไม่เยป่วยเลยหลัาเ้าอ์ร แ่รั้นี้เธอลับป่วยหนั
ร่าบาเอนายลนอนบนเีย หลับาลไ้แ่รอให้ยาออฤทธิ์ ลไ้เธอลไ้บ้า
เธอไม่รู้แม้แ่ว่า ัวเอหลับไปนานถึสอวัน
ทา้านอ์รฮันเอร์
"ิ่อฮันเอร์ฮโยลินไ้ไหม"
ผู้บัาาร ที่มีทีท่าร้อนใ ถามนสนิทอเา
"ไม่ไ้เลยรับ"
"แล้วยัามหาเธอไม่เออีหรอ เธอหายไป 3 วันแล้วน่ะ"
ยิ่ิ ผู้บัาาร็ยิ่เป็นห่ว เธอไม่เยาาริ่อไปนานนานี้
"ผมพยายามอยู่รับ"
"พยายามมาว่านี้ หาัวเธอให้เอภายในวันนี้!!"
ผู้บัาารึ้นเสีย อย่าหัวเสียที่ไม่มีวามืบหน้าเลย
นสนิทอผู้บัาารโ้ให้อย่าเ้าใ แล้วรีบออาห้อไป
นเป็นลุย่อมห่วหลานอัวเออยู่แล้ว ยิ่หายไปหลายวันอย่านี้ เายิ่เป็นห่ว ลัวว่าะเิอะไรึ้นับหลานอเา
มอนสเอร์เอ็ำลั ัวลับารามหาัวอฮโยลินไม่พบเ่นัน
"ันไปัรอ อยสะรอยามฮโยลิน แ่็ไม่พบวี่แววอเธอเลย"
เินที่ไ้รับหน้าที่ให้อยสะรอยามฮโยลินรายาน เมื่อลับมาถึ
"เธอ้ออยหลบเราแน่ๆ"
เลย์สสัย
"เป็นไปไ้ แ่นี้็ 3 วันแล้วน่ะ รวมวันที่เธอไปาที่นี้ เธอะหลบาารามอเินไ้นานนานี้เลยหรอ"
ีโอ ที่ห้าสิบห้าสิบับวามเป็นไปไ้
"ไม่แน่หรอ อย่าอนนั้นเธอยัรอสายาเินไปไ้เลย"
ูโฮบอ ทำให้ทุนพยัหน้า
"เรารอ เฮุนลับมา่อนีว่า ะไ้รู้ว่าเิอะไรึ้น นั้นไเาลับมาแล้ว"
ิ่วหมินที่พูถึเฮุน เฮุน็โผล่มา
"ันไ้่าวแล้ว"
เฮุนพูไปหอบไป เพราะวามเหนื่อย ที่เารีบวิ่มา
"่าวอะไร!"
แบฮยอนเร่
"ันไ้ยินผ่านเรื่อัฟัที่แอบไปิไว้ ว่าฮโยลินาาริ่อไปสามวันแล้ว อ์รามหาัวเธอให้วุ่น"
"ั้นแสว่าเธอไม่ไ้หลบพวเรา แ่เิเรื่อึ้นับเธอ"
านยอลที่ิเหมือนับนอื่นๆ พู
"หรือเธอะถูเ็บไปแล้ว" เลย์บอ
"ไม่มีทาหรอ!!! ันะไปามหาเธอ"
แบฮยอนึ้นเสีย ่อนะพรวพราออไป
"แบฮยอนเี๋ยว! โธ่เอ้ย! ใร้อนริ เฮุน านยอล นายามแบฮยอนไปแล้วัน เผื่อเิอะไรึ้น"
ูโฮ ที่ร้อห้ามแบฮยอนไว้ไม่ทัน หันไปบอเฮุนับานยอล เพื่อให้ามแบฮยอนไป
"ส่วนนายีโอ ลอามเธอทาอื่นไ้ไหม พวสัาโทรศัพท์พวเนี่ย"
"ัน็พยายามอยู่ ไม่รู้ว่าฮโยลินรู้แล้วว่าเราามเธอทาสัาโทรศัพท์ หรือเิอะไรึ้นับเธอนเราามไม่ไ้"
"พยายาม่อไปน่ะ"
ูโฮบออย่าเรียๆ ถ้าอ์รยัามหาเธอนานี้ ะมีเรื่ออะไรเิึ้นับนัวเล็หรือป่าว
ฮโยลินที่นอนหลับ ่อยๆ ยับัว้วยวามยาลำบา ทำไมไ้ไม่ลลบ้าเลยน่ะ นัวเล็ิ เธอพยายามะลุ เพื่อพาัวเอไปโรพยาบาล แ่็ไม่สำเร็ เมื่อร่าายมันอ่อนแร และอ่อนแอเหลือเิน ไ้ที่ึ้นสูนเธอรู้สึร้อนไปหม ินยาอีสั 4-5 เม็ล่ะัน
เมื่อิไ้เ่นนั้น ็พยายามพาร่าัวเอไปินยา ินแล้วะีึ้น พอให้ไปหาหมอไ้
เพราะพิษไ้แน่ๆ ที่ไม่ไ้ทำให้แ่ร่าายอฮโยลินอ่อนแอ พิษไู้่โมหัวใอนัวเล็้วย เมื่อน้ำาอเธอ่อยๆไหลลมา
ิถึพ่อับแม่เหลือเิน อยามีนอยูแลเวลาเธอป่วยั ยิ่ิถึพ่อแม่น้ำา็ไหลมาึ้น
"ฮึ! ฮืออออ!"
นัวเล็ปล่อยโฮออมาอย่าสุะอลั้น อนนี้เธอรู้สึอ่อนแอเหลือเิน อ่อนแอทั้ายทั้ใ นที่เ็มแ็มาลอพอไม่สบาย ในใับโหยหาวามรัวามอบอุ่น ที่เธอไม่ไ้สัมผัสมาสิบว่าปี นานนลืมไปแล้วว่าเป็นไ แ่พอป่วยลับอยาไ้วามรัวามอบอุ่นมา
ฮโยลินปาน้ำา ไล่วามอ่อนแอนี้ออาใ่อนะวานหาโทรศัพท์
ฮโยลินวานหาโทรศัพท์ พอหยิบไ้ทำให้เธอถึับถอนหายใ แบหม ปิแ่ไปเอาที่าร์แบไม่ใ่เรื่อยาเลย แ่อนนี้ทำไมมันยาั ฮโยลินฝืนพาร่าอ่อนแอไปเอาที่าร์แบ พอไ้แล้ว เธอเสียบสายาร์แล้วรอให้เรื่อเปิ
พอเปิเรื่อ ็มี้อวามที่เ้เ้าทันทีนับสิบ้อวาม
้อวามาอ์ร ที่ามหาัวฮโยลินให้เ้าไปรายานัว เพราะาาริ่อไปสามวัน สามวันแล้วหรอฮโยลินิ เธอป่วยนาลืมวันลืมืนเลยหรอ
เปิอ่าน้อวามถัมา เป็น้อวามาผู้บัาาร หลาย้อวาม ที่ร่าบาไ้อ่าน็ถึับน้ำาึม ับใวามไ้ร่าวๆ
- ฮโยลิน หลานหายไปไหน ลุเป็นห่วนแทบบ้า ิ่อ็ไม่ไ้ ถ้าหลานเห็น้อวามนี้รีบิ่อลับหาลุ่วน รัและเป็นห่ว -
ถ้า้อวามนี้ถูส่มาอนที่เธอไม่ไ้ป่วย เธอะไม่รู้สึอะไร แ่อนนี้ ลับมีผล่อิใวนี้เหลือเิน ลุที่ห่วใยเธอนานี้ ะิ่าเธอทำไมัน วามิอฮโยลินีันยุ่เหยิไปหม
ฮโยลินั่ใอยู่นานว่าะโทรไปหาผู้บัาารีไหม เธออยาไ้ยินเสียาินเียวอเธอ แ่แล้วอีเสียในวามิ็บอับเธอว่าห้ามโทร ห้ามแสวามอ่อนแอเ็า ึทำแ่เพียพิมพ์้อวามอบไป
- ันสบายี่ะ แ่มีเรื่อบาอย่า้อทำ ะเ้าไปรายานัวเร็วๆนี้ -
ทำเพียส่้อวามแล้ว วาโทรศัพท์ล
หลับาที่หนัอึ้ล ฮโยลิน่อยๆ มหายเ้าไปสู่ห้วนิทรา
"มาแล้วๆ!"
ีโอที่นั่เฝ้าหน้าออมฯ อยู่นาน ร้อะโนึ้น ทำให้ มอนสเอร์นอื่นๆใ รีบวิ่เ้ามาหาีโอทันที
"อะไรมา มีอะไร"
เป็นูโฮที่ถามแทนนอื่นๆ ที่รอฟัีโออย่าใใ่อ
"สัาโทรศัพท์อฮโยลินิแล้ว ันไ้ำแหน่ที่อยู่อเธอแล้ว!"
ีโอบออย่าีใ
"ริหรอ! ั้นเราไปที่นั้นัน"
ิ่วหมินที่บอ้วยวามื่นเ้น
"ผมว่ามันะ้าไปน่ะ พี่ิ่วหมิน ส่ำแหน่ับแผนที่ให้พวแบฮยอนเถอะ พวนั้นน่าะถึเร็วว่าเรา"
ไทีุ่ิึ้นไ้ บอับิ่วหมิน
ทุนพยัหน้าเห็น้วยับวามินี้
"โอเ ันะรีบบอำแหน่ับพวแบฮยอนเี๋ยวนี้"
ีโอพูบ็หันหน้าเ้าอม แล้วัารบอำแหน่อฮโยลินให้พวแบฮยอนรู้ทันที
- ิ๊ ิ๊ ิ๋ -
เสีย้อวามอแบฮยอนที่นั่อยู่ในรถ ที่ำลัมุ่หน้าไปอย่าไรุ้หมายัึ้น ทำให้เาหยุวามิ่าๆ ว่าะไปามหาฮโยลินที่ไหน เปิอ่าน้อวาม
"เฮ้ย! ีโอส่้อวามมาบอว่าไ้ำแหน่ที่อยู่อฮโยลินแล้ว ลับรถเร็ว เธออยู่แถวๆานเมือ"
แบฮยอนร้อบอเฮุนและานยอลที่ามเามา
านยอลผู้ที่ับรถอยู่เลี้ยวรถลับามแบฮยอนบอทันที ระหว่านั้นแบฮยอน็เป็นนบอทาับานยอลนมาถึที่หมาย ไม่นาน
พวเาอรถที่หน้าบ้านหลัหนึ่ เป็นบ้านั้นเียวหลัไม่ให่มา ทีู่โทรมเหมือนไม่มีนอยู่มานาน บวับ้นไม้ใบห้าที่แห้เหี่ยวเหลือเิน
"ที่นี้แน่หรอว่ะ"
านยอลถามเมื่อลารถมายืนอยู่หน้าบ้าน
"็ามที่ีโอส่มา ็หลันี้แหละ"
แบฮยอนยืนยัน ่อนะเินเ้าไปในรั้วบ้านที่เปิไว้อย่าถือวิสาสะ
"เออ....ะยืนรออะไรล่ะ เ้าสิรับุยอล"
เฮุนที่หันไปบอับานยอลที่ยัอึ้ับบ้านหลันี้อยู่ เฮุนเินามแบฮยอนไปโยมีานยอลามหลัอีที
ทั้สามหยุยืนอยู่หน้าประูบ้าน ้วยวามระมัระวั ส่สายาให้ัน่อนะัปืนออมา แบฮยอนส่สัาว่าเาะเปิประู ให้เฮุนับานยอลเ้าไป เมื่อเ้าใันแบฮยอน็เปิประูทันที
เฮุนและานยอลยปืนเล็ไป้าหน้า ่อนะเินเ้าไป มอ้ายมอวาเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร ็หันลับมาเรียแบฮยอนเ้าไป
ในบ้าน่อน้ามื แ่็พอมอเห็นไ้าแสที่ส่อมาา้านอ ทั้สามแยย้ายันไปหานละห้อ แบฮยอนไปที่ห้อนอน เฮุนห้อรัว และานยอลห้อนั่เล่น
แบฮยอนเินเ้าไปในห้อนอนที่เปิเอาไว้อย่าระมัระวั มอไปรอบๆห้อ่อนะเอเ้าับร่าบาที่นอนอยู่บนเีย ถึห้อะมื แ่เา็รู้ทันทีว่านั้นือฮโยลิน
แบฮยอนวานหาสวิ์ไฟ ามพนัห้อ ่อนะเปิเมื่อเอสวิ์ไฟ พอไฟสว่า เา็เห็นร่าบานอนนิ่ หน้าีอยู่บนเีย
"เฮุน!! านยอล!! ฮโยลินอยู่ในห้อนอน พวนายรีบมา่วนเลย!!"
แบฮยอนะโนบอเฮุนับานยอลที่อยู่ห้ออื่นให้มาห้อนอน ่อนะรีบเ้าไปูฮโยลินที่นอนนิ่ แบฮยอนสัมผัสโนแนอเธอ ถึับสะุ้ เพราะัวเธอร้อนี๋เลย ฮโยลินไม่สบายอย่านั้นหรอ เาิในใ
"ไอ้แบ! ไหนฮโยลิน"
เฮุน านยอละโนถามพร้อมันเมื่อมาถึ แบฮยอนทำเพียหันไปมอเพื่อนอเา และมอลับมายัฮโยลินที่นอนนิ่อยู่ เฮุนับานยอลที่เห็นเ่นนั้น ็รีบเินเ้าไปที่เียทันที
"ฮโยลินัวร้อนี๋เลย เธอน่าะไม่สบาย"
แบฮยอนบอ้วยน้ำเสียเป็นัวล
"หรือว่า...."
"หรือว่าอะไร ไอ้ฮุน"
านยอลหันไปเร่ถามเฮุนที่ร้อึ้นมาแล้วเว้น่วไม่พู่อ
"็วันที่ันมาส่ฮโยลินหน้าึเรา ฝนหนัมา ันบอให้เธอรอให้ฝนหยุ่อน เธอ็ไม่ยอม ยืนยันะลับ แล้ว็เินาฝนออไปเลย"
เฮุนบอาม้อสันนิษานอเา
"แล้วทำไมนายไม่ห้ามเธอล่ะ!"
"ันะห้ามยัไล่ะ ็เธอยืนยันนานั้น"
"เออ! ั่มันเถอะ อนนี้พาฮโยลินไปหาหมอ่อนีว่า"
แบฮยอนที่โมโหเฮุนในอนแรที่ไม่ยอมห้ามฮโยลิน ็ทำใเย็นล เพราะอนนี้ร่าบาที่นอนอยู่รหน้าสำัว่า
ยัไม่ทันะไ้อุ้ม ฮโยลิน็รู้สึัว่อน
"พวนาย...มอนสเอร์หรอ มาทำอะไรที่นี้"
ฮโยลินพู้วยน้ำเสียอ่อนแร และแผ่วเบา
"เธอเป็นอะไรมาไหม"
แบฮยอนถามเมื่อเห็นว่านัวเล็ฟื้น แ่ฮโยลินลับไม่สนใแบฮยอนที่ถาม
"พวนายมาไ้ยัไ รู้ที่อยู่นี้ไ้ไ หรือว่า..."
ฮโยลินที่เริ่มิหันไปมอโทรศัพท์อัวเอ ่อนะเอื้อมมือไปหยิบมัน แ่ถูานยอลว้าไปไ้่อน
"เราะมาไ ไม่สำัหรอ สำัที่อนนี้ เธอไม่สบายหนัเลย"
านยอลบอับนัวเล็ที่ถึะไม่สบาย็ยัไม่หมฤทธิ์
"เราะพาเธอไปโรพยายาล"
"อย่ามายุ่"
ฮโยลินบอับแบฮยอนที่ทำท่าะเ้ามาอุ้มเธอ
"อย่าื้อไปหน่อยเลย สภาพเธออนนี้ เหมือนนใล้ายเลยรู้ไหม!"
แบฮยอนที่โมโหนิๆ ับวามื้ออนรหน้า ึ้นเสียนิๆ แ่เธอ็ูะไม่สนใ
"ันาย็เรื่ออัน นายไม่เี่ยว"
ฮโยลินที่แทบไม่มีเรี่ยวแร ฝืนพูออไป แบฮยอนที่ไม่สนใท่าทีและำพูอนที่นอนไร้เรี่ยแรรหน้า เ้าไปะอุ้มเธอ
"อย่าถูัวันน่ะ เี๋ยวนายะเสียมือ"
ฮโยลินที่ยัำำพูอเาวันนั้นไ้ ประออไป
แบฮยอนะัับำพูอฮโยลิน และนึถึเหุาร์วันนั้น ที่เธอูบับเาและำพูที่เาพูออไป นี้ฮโยลินประเาหรอ แบฮยอนิ
"เฮุนนายพาันไปโรพยาบาลไ้ไหม หรือไม่็นายานยอล"
ฮโยลินที่ไม่ไ้อยาให้พวมอนสเอร์่วย แ่อนนี้เธอ็ลุไปหาหมอเอไม่ไหว ้อพึ่พวเา หันไปบอับเฮุนและานยอลที่ำลัมอฮโยลินและแบฮยอนสลับันไปมา อย่าสสัย
"แ่ถ้าไม่สะว พวนาย็ลับไปะ ันอยาพัผ่อน"
ฮโยลินที่เห็นว่าเฮุนับานยอลยัยืนนิ่ พู้วยเสียอ่อนแร เพราะถูวามปวเล่นานที่หัว
"สะวๆ ันพาเธอไปเอ"
เฮุนที่เห็นสีหน้าอฮโยลินอนพูรีบเ้าไปอุ้มเธอทันที ูท่าร่าบาเหมือนะไม่ไหวแล้ว เฮุนสัมผัสไ้ถึวามร้อนในัวอฮโยลิน ที่ร้อนี๋
เฮุนอุ้มฮโยลินออไปยัรถที่ออยู่หน้าบ้าน โยมีานยอลเินนำหน้าไปึ้นฝั่นับและแบฮยอนเป็นนเปิประูรถให้
พวเาพาฮโยลินึ้นรถไป โยไม่รู้ว่ามีนอฮันเอร์เห็นเหุาร์ทุอย่า เหุาร์ที่ะเป็นั่นวนุระเบิ
านยอลับรถออมาไ้ไม่ถึห้านาที ฮโยลิน็ร้อออมาเสียสั่น
"หนาวว ันหนาวว นายปิแอร์ไ้ไหม"
ฮโยลินอเฮุนที่อุ้มเธอแน่น เพื่อ้อารวามอบอุ่น เฮุนที่เห็นเ่นนั้น็อเธออบเ่นัน
"านยอลปิแอร์เร็ว"
แบฮยอนมอเฮุนและฮโยลินที่อันแน่น บอานยอลอย่าไม่พอใ เารู้สึทั้โมโหทั้อิาเฮุน นที่วรไ้อ ไ้มอบไออุ่นให้ฮโยลินวรเป็นเาสิ
"ันปิแล้วๆ เธอโอเึ้นไหม"
านยอลที่รีบปิแอร์ ถามฮโยลิน
"ันยัหนาวว อยู่เลย"
ฮโยลินอบ้วยเสียสั่น อเฮุนแน่นึ้นไปอี เผื่อไออุ่นาัวเาะทำให้เธอหายหนาวไ้บ้า แู่เหมือนะไม่ไ้่วยสัเท่าไหร่ เพราะอนนี้เธอรู้สึหนาวไปถึระู
"านยอล นายรีบเหยียบเลย ัวเธอร้อนี๋ แ่ลับหนาวแบบนี้ ไม่ีแน่ว่ะ"
เฮุนที่อฮโยลินอยู่ รีบบอานยอลให้เร่วามเร็ว เพราะัวอฮโยลินร้อนมา เาที่อเธออยู่เหื่อเริ่มออเพราะวามร้อนแ่นัวเล็ที่ถูอ ลับยัหนาว เาเป็นห่วเธอมาริๆ
ไม่่าาแบฮยอนที่็เป็นห่วฮโยลินไม่แพ้ัน สีหน้าอเธอไม่่อยีเลย แบฮยอนไ้แ่อให้เธออย่าเป็นอะไรเลย
- เอี๊ย -
เสียเบรรถที่านยอลับอยู่ อที่หน้าประูโรพยาบาล แบฮยอนเปิประูรถ แล้วให้เฮุนอุ้มฮโยลินออมา
บุรุษพยาบาล ที่อยู่หน้าประูรีบเ็นรถเ็นเ้ามาหาพวเา
"เธอเป็นอะไรมารับ"
บุรุษพยาบาลถามเมื่อเฮุน วาเธอลบนรถเ็น
"เธอมีไ้ึ้นสูมารับ"
แบฮยอนอบบุรุษพยาบาลไป วิ่ามบุรุษพยาบาลที่เ็นรถเ็นไป
"หนาวววว ันหนาว"
ฮโยลินที่อัวเอแน่น ร้อออมา
บุรุษพยาบาลเ็นรถเ็นเ้าห้อุเินไป พร้อมับพยาบาลอีหลายนที่วิ่ามเ้าไป แบฮยอน านยอลและเฮุน ทำไ้เพียรอหน้าห้อุเินเท่านั้น
ไม่นาน็มีพยาบาลวิ่ออมา แล้วบอให้พยาบาลหน้าห้อที่เาว์เอร์ามหมอมา่วน นไ้มีอาารเพ้อ และเริ่ม็อ แบฮยอน านยอลและเฮุนไ้ยินันั้น ไ้แ่มอหน้าันไปมา ภาวนาว่า พยาบาลามหมอให้ผู้ป่วยนอื่น ไม่ถึ 10 นาที ็มีหมอหนุ่มวิ่เ้าห้อุเินไป
พวเานั่รอหน้าห้อุเินอยู่ 30 นาที ประูห้อุเิน็เปิออ พร้อมเียที่มีฮโยลินนอนอยู่ถูเ็นออมา แบฮยอน านยอลและเฮุน ลุึ้นไปยัเียที่ำลัเ็นออมาทันที
"เธอเป็นยัไบ้ารับ"
เป็นแบฮยอนที่ถามออไป ่อนเพื่อน
"นไ้ไม่เป็นอะไรแล้ว่ะ เราำลัย้ายเธอไปห้อผู้ป่วยปิ พวุเป็นาิเธอหรือเปล่า่ะ เรา้อรบวนให้ามมารอประวัิอผู้ป่วย้วย่ะ"
พยาบาลหยุพูับพวเา แบฮยอน านยอล และเฮุน อึอัเล็น้อยเมื่อพยาบาลถามว่าใ่าิไหม เพื่อให้พวเาไปรอประวัิ าิ็ไม่ใ่ ประวัิ็ไม่รู้แน่ั
"พวเราไม่ใ่าิรับ พอีเอเธอนอนป่วย้าทา"
านยอลบอับพยาบาล พยาบาลมีสีหน้าสสัยเล็น้อย แ่็แปปเียว่อนะพูว่า
"อย่าั้นหรอ่ะ พวุเป็นนีมา อบุแทนเธอ้วยน่ะ่ะ ้อรอให้นไ้ฟื้นแล้ว่อยัประวัิ"
พยาบาลพยัหน้าให้บุรุษพยาบาลเ็นเียไป เมื่อพูบ
"เอาไ่อล่ะ ะามไปไหม"
เฮุนหันมาพูับเพื่อนอเา เมื่อเห็นว่าพยาบาลลับาไปแล้ว
"็้อามแหละ รอนว่าฮโยลินะฟื้น"
แบฮยอนพูบ แล้ว็เินามพยาบาลไป โยไม่รอเพื่อนทั้สอ
"แามไอ้แบไปล่ะัน ันะโทรบอ่าวพวอเรา่อน แล้วะามไป"
านยอลหันไปบอับเฮุน เา้อโทรรายานมอนสเอร์นอื่นๆ
"เออ...รีบามมาล่ะัน"
พูบเฮุน ็เินามแบฮยอนไป
อ์รฮันเอร์
"ออนุาิรับ"
นสนิทอผู้บัาารว่า ่อนะเปิประูห้อเ้าไป
"ผมไปามที่อยู่ที่ท่านให้ แล้วพบฮันเอร์ฮโยลินแล้วรับ"
"เอัวเธอแล้วใ่ไหม เป็นยัไบ้า"
"รับ แ่อนนี้เธออยู่โรพยาบาล ผมเ็ับทาโรพยาบาล เธอไ้ึ้นสูน็อรับ แ่อนนี้ไม่เป็นอะไรมา แ่พั 2-3 วัน็หายรับ"
นสนิทรายาน
"อย่านั้นเอหรอ อบใมา นายออไปไ้แล้ว"
ผู้บัาารว่า นสนิทโ้ทำวามเารพ ่อนะเินออาห้อไป
เพราะเธอป่วยสิน่ะ ถึาาริ่อไป พอิ่อลับมา็บอเี๋ยวะเ้ามารายานัวเร็วๆนี้ ผู้บัาาริอยู่นาน ว่าวรโผล่ไปเยี่ยมีไหม ถ้าไปแล้วฮโยลินไม่พอใึ้นมาล่ะ ่วนี้เาับเธอยิ่เ้าหน้าันไม่ิ้วยเรื่อที่เาไม่ไ้ทำ ิแล้วผู้บัาารึัสินใ ไม่ไปเยี่ยมะีว่า
โรพยาบาล
"ันบอับพวเราแล้วน่ะ พีู่โฮฝาเราเฝ้าเธอทานี้้วย ถ้ามีอะไรืบหน้าให้รายานทันที"
านยอลบอับเพื่อนทั้สอ เมื่อเาเินมาถึเียที่ฮโยลินนอนพัอยู่ เพื่อนทั้สอพยัหน้ารับ
"อ้าว!...พวุยัไม่ลับหรอ่ะ"
พยาบาลสาวน่อนหน้า ที่ำลัเินผ่านทัพวเา
"พวผมอยารอูให้แน่ใว่าเธอฟื้นแล้ว ่อยลับน่ะรับ ะไ้ไม่้อัวลอะไร"
เป็นแบฮยอนที่อบพยาบาลสาว
"^___^ เป็นนีัเลยน่ะ่ะ"
พยาบาลยิ้มว้าอย่ามีวามสุ่อนะเินาไป
"เออ...ไอ้แบันสสัยมีอะไระถาม"
เฮุนที่นึอะไรบาอย่าึ้นไ้หันไปถามแบฮยอน
"เรื่ออะไร ว่ามาสิ"
"เิอะไรึ้นระหว่าแับฮโยลิน ทำไมเาถึไม่ให้แโนัว แถมประ ลัวแะเสียมืออี"
ำถามอเฮุนทำแบฮยอนนิ่ไป ่อนะว่า
"ไม่มีอะไร แิมาไปมั้"
"ไม่อ่ะ ันว่ามัน้อมีอะไร อย่าที่ไอ้ฮุนบอ"
านยอลที่็เห็น้วยับ้อสสัยอเฮุน
"พวแนี้ิเยอะว่ะ ไร้สาระ"
แบฮยอนยัเไ ว่าเพื่อนอเาิมาันไปเอ
"แอย่ามา....."
"เห้ย...ฮโยลินฟื้นแล้ว"
แบฮยอนัเฮุนที่ำลัะัเา่อ เมื่อเห็นว่าฮโยลินเริ่มรู้สึัว ทำให้เฮุนหันไปสนใฮโยลินทันที
ฮโยลิน่อยๆลืมาึ้น ็เห็นทัศนียภาพที่แปลาไป นี้ไม่ใ่ห้ออเธอ พอมอไปรอบๆเีย ็เอมอนสเอร์สามน นั่อยู่ ทำให้เธอำไ้ว่า่อนหน้านี้พวเาบุไปหาเธอที่บ้าน แล้วสิ่สุท้ายที่ำไ้ือเธอึ้นรถมาับพวเาเพื่อมาโรพยาบาล นี้เป็นโรพยาบาลสิน่ะ
"เธอรู้สึีึ้นไหม"
แบฮยอนถามเมื่อฮโยลินมอมาทาเา แ่แล้วเธอ็หันหนีไปโยไม่อบเา ลับหันไปพูับเฮุนและานยอลแทน
"อบุ ที่พาันมาโรพยาบาลน่ะ พวนายไปไหน็ไปเหอะ"
"นี้เธอไล่ ผู้มีพระุแบบนี้หรอ"
เฮุนที่ไม่อยาะเื่อในำพูอฮโยลิน โวยวาย
"็อบุไปแล้วไ ะเอาไรอีอ่ะ อยู่นานว่านี้ ็ะเป็นบุุมาึ้นไปอี รีบๆไปเหอะ"
ฮโยลินพูอย่าเบื่อหน่ายสะเ็มประา
"ไม่ พวเราไม่ไปไหนทั้นั้น นว่าเธอะออาโรพยาบาล"
านยอลที่ไม่ยอมลับ บอับฮโยลิน
ฮโยลินรอาไปมาอย่าเอือมระอา
"ไม่นว่าันะออาโรพยาบาลใ่ไหม ไ้ โอเ"
ฮโยลินมอ้ายวา ่อนะเรียพยาบาลที่เินผ่าน
"อโทษน่ะ่ะ ุพยาบาล"
"ุฟื้นแล้วหรอ่ะ อเ็วามันับวัไ้่อนน่ะ่ะ"
พยาบาลเินเ้ามาที่เีย แล้วเอาอุปร์วัวามันับวัไ้ออมา
"ันะอออาโรพยาบาลเลยไ้ไหม่ะ"
ฮโยลินถามะพยาบาลำลัวัวามันอยู่
"ุ้อนอนพัอีสั 2-3 วันน่ะ่ะ"
"แ่ถ้าันมีวามประส์อยาะออวันนี้ล่ะ่ะ รับยาไปินที่บ้าน แล้วนอนพัที่บ้านอ่ะ่ะ"
"ุหมอไม่อนุาิน่ะ่ะ นไ้็อเพราะพิษไ้ แถมร่าายยัอ่อนเพลียมา พัผ่อนูอาารที่นี้ ีว่า่ะ"
พยาบาลเปลี่ยนาวัวามันเป็นวัไ้
"แ่ันีึ้นแล้วน่ะ่ะ ูสิ่ะ แ็แรมา้วย"
"^__^ วามันปิ แ่ไ้ยัสูอยู่น่ะ่ะ นอนอีสัวันน่ะ่ะให้ไ้ล่อน แล้วถ้าอยาลับ็ไ้่ะ"
พยาบาลสาวเ็บอุปร์ แล้วเินานัวเล็ที่ทำท่าะโวยวาย
"โธ่เว้ย!"
ฮโยลินสบถอย่าอารม์เสีย
"อยู่อีสัืนไม่เป็นไรหรอ อีอย่าสีหน้าเธอ็ไม่ีเลย อย่าื้อน่า"
เฮุนพูเพื่อให้นัวเล็ที่ำลัอารม์เสียใเย็นลบ้า แู่ว่าะทำให้โมโหว่าเ่า
"ันีึ้น นสามารถหัแนหัานไ้แล้วเนี่ย นายะลอไหม!"
ฮโยลินทำหน้าุ เฮุนไ้แ่ยิ้มแห้ๆ ให้ร่าบา
"แล้วลพวนายะไม่ไปันริๆ ใ่ไหม"
ฮโยลินถาม พวเาไ้แ่ยิ้ม แล้วส่ายหน้าอบ
"โอ๊ย! หุหิ อยาหัแนนเว้ย!"
ฮโยลินว่าอย่าหุหิ ่อนะึผ้าห่มมาลุมหัว เพราะไม่อยาเห็นหน้าทั้สามน
ผ่านไปไม่ถึ 3 นาที ฮโยลิน็ลุึ้นมา ทำให้ผ้าห่มที่ลุมอยู่เลื่อนล
"เห้ย! ใหม ทำบ้าอะไรเนี่ย"
านยอลร้ออย่าใ
"นายอย่าเสียัไ้ไหม นี้โรพยาบาลน่ะ"
"-_-?"
"ือันหิวอ่ะ อยาิน้าว้ม แ่ไม่เอา้าว้มโรพยาบาลน่ะ ันอยาินร้านที่อยู่ิับึสาร์ิพอหัสาฯ นาย่วยไปื้อให้หน่อยไ้ไหม"
ฮโยลินทำหน้าแสนะอออ้อนใส่เฮุน และานยอล ทั้สอมอหน้าันอย่า ๆ ับปิิริยาที่เปลี่ยนไปไวะเหลือเิน อฮโยลิน
"น่ะๆๆๆ ันอยาินมาๆเลย ถ้าพวนายไปื้อให้น่ะ อยาให้ทำอะไร ันยอมหมเลย"
ไม่เพียแ่ทำหน้าาอออ้อน ฮโยลินยัับมือ เฮุน และานยอล เย่าอย่าอร้อ
"ทุอย่าแน่น่ะ โอเ ไอ้ยอลเี๋ยวันไปื้อเอ นายอยู่นี้ับไอ้แบ"
"อือ"
"อบุน่ะ ^___^"
ฮโยลินยิ้มว้า ให้เฮุนที่ำลัะออไป ยิ้มนิที่ว่าทำนมอเินไม่ใ่น้อย
"านยอลลลล ^__^"
พอเฮุนออไปแล้ว ฮโยลิน็หันมาเรียานยอล นเารู้สึนลุ ับเสียเรียที่แสนหวาน
"มีอะไรหรอ เสียเธอน่านลุะมั นี้ไ้ึ้นนเบลอหรือเปล่าเนี่ย"
"ไม่ไ้เี่ยวับไ้สัหน่อย ปิันพูแบบนี้อยู่แล้ว"
ฮโยลินที่ัเสียใหู้หวานและแบ๊ว นัวเธอเอยัรู้สึนลุ
"หรอ! หึหึหึ"
แบฮยอนที่เียบอยู่นาน หัวเราะอย่าไม่เื่อ ทำให้ร่าบาที่พยายามทำเสียหวานมอ้วยสายาุๆ
"ันอยาไ้พวแปรสีฟัน ยาสีฟัน แล้ว็สบู่ อโรพยาบาลมันแ็ นายไปื้อให้หน่อยไ้ไหม"
สีหน้าอออ้อนเริ่มึ้นอีรั้ พร้อมทั้ับมือานยอลแน่น
"เธอเรื่อมาะมั....แ่ โอเๆ ไปื้อให้เี๋ยวนี้เลย"
านยอลบ่นให้ฮโยลิน ยัไม่ทันะไ้ว่าอะไร่อ ็้อรีบปารับำ เพราะร่าบาทำหน้าอย่าับะร้อไห้ ผู้ายใอ่อนอย่าเาะทำไไ้
"เธอำลัะทำอะไรันแน่"
แบฮยอนพูึ้นหลัาที่านยอลออไป
"......."
"ันถามเธออยู่ ไ้ยินไหม"
แบฮยอนยื่นหน้าเ้าไปพูใล้ๆ หูอฮโยลิน ทำให้เธอพะ ถอยห่าแบฮยอน ่อนะ
ลุออาเีย
"ะไปไหน"
แบฮยอนที่อ้อมาเียอีฝั่มาวาฮโยลินไว้้วยวามเร็ว
"ะไปเ้าห้อน้ำ ถอยไป"
ฮโยลินผลัแบฮยอนให้หลบไป
"อ้อ...ไม่้อามล่ะ ้อารวามเป็นส่วนัว"
ถึะบอว่าไม่ให้าม แ่แบฮยอน็ไม่ฟั เินามร่าบาที่มุ่หน้าไปทาห้อน้ำ
"นายะวนประสาท ใ่ไหม ันไม่ใ่นัโทษน่ะที่้อามทุฝี้าวน่ะ"
"ันลัวเธอะเป็นลมล้มไป เลยะามอย่วยไ"
"ไม่้อ! เี๋ยวนายะเสียัวที่้อมาอย่วยัน"
"ห๊ะ! เธอิอย่านั้นับันหรอ"
แบฮยอนแล้ใ เอามือทาบอ แล้วทำเป็นเินอาย
"ไม่ใ่น่ะ ไม่ใ่อย่าที่นายิ ันหมายถึเียวะเหมือนที่นายเสียปาไ"
ฮโยลินรีบแ้ัวทันที แ่็รู้สึว่าิผิที่พูอย่านั้นออไป เมื่อเห็นสีหน้าอนรหน้าที่ยิ้มอย่ามีเลศนัย
"ไม่เป็นไรหรอ ถ้าเป็นเธอ ันยอมเสียัว ^_^"
"ไอ้บ้า โริ"
ร่าบาว่าแล้วรีบเินหนีร่าสูที่ยัยืนยิ้มอยู่
แบฮยอนที่มอามฮโยลิน ยืนยิ้มที่ไ้แล้เธอ ที่่อนหน้านี้ปึปัใส่เา ประประัน ไม่พูไม่าับเา ที่แท้็เพราะโรธเรื่อที่เาพูหลัาูบันวันนั้น ริๆ
เาิแบบนี้ะูเป็นาริเ้า้าัวเอไปหรือป่าวน่ะ ไม่หรอ ็อาารอฮโยลินัเนนานั้น
อัพแล้วน่ะ่ะ อโทษที่อัพ้าน่ะ่ะ
อน่อไปไรท์อาะอัพ้าหน่อยน่ะ่ะ ่วนี้ไรท์มีานลอไม่ว่าแ่ฟิเลย
ถึะอัพ้า แ่อัพัวร์ๆ่ะ ยัไ็อย่าเพิ่ทิ้ไรท์ไปไหนน่ะ่ะ
ปล.ไรท์แ่ฟิไม่เ่ อาะใ้ำหรือเรียบเรียำพูผิ ผู้อ่านิมันไ้เลยน่ะ่ะ ไรท์ะไ้นำไปปรับปรุและพันา่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น