คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ChapTer 1
“ืมมม.....” เสียรุ่นิอหนุ่มร่าเล็หน้าหวาน ที่ำลัสับสนในีวิ. = =;
“ิออรึยัวะ ‘ไอ่แบ’ ” เสียอผู้เป็นเพื่อน้าๆ ที่ำลัรอเพื่อนอเาัสินใเลือเ้ามรม อันเป็นเวลานานว่าั่วโมแล้ว...
“โหยมึ. มันเลือยานะเว้ย ูอยาเ้าทุมรมไม่ไ้ไวะ?” แบฮยอน ถามเพื่อนอเา.
“ไม่ไ้โว้ย! เลือมาสัมรมเถอะ ูรอมาเป็นั่วโมแล้วเนี่ยยยยยยยย เร็วๆๆๆๆ - -“ แบฮยอนทำหน้า โรธนิๆแ่ะทำไไ้ ้อเลือนี้น่า.
“เออ. ูเลือไ้และ เอามรมนี้แหล่ะ ” แบฮยอนเลือไปที่มรมทำอาหาร “ูว่ามรมนี้แหล่ะ.ป่ะไปส่ใบสมัรัน”
“เออ.มึอ่ะรีบไป ูรอหน้าห้อนี้แหล่ะ” แบฮยอนพยัหน้า อย่าเ็ๆ แล้ว็รีบวิ่ไปที่ห้อมรมทำอาหาร
“อ่า~ ถึสะที” แบฮยอนเปิประูเ้าไป ็พบับายหนุ่มรูปหนึ่..ร่าสู หัวหยิหน่อยๆ ‘อ่า..ใรเนี่ยเ้านี้หูเหมือนัมโบ้เลยแหะ..’ แบฮยอนิในใ
“อ่า..อโทษรับ ผมมาส่ใบสมัรเ้ามรมทำอาหารรับ”
“อ่า..ุรูไม่อยู่มาส่ับันไว้่อน็ไ้” แบฮยอนสะุ้เล็น้อย..เมื่อเสียนรหน้าเสียให่ ึ่่าับใบหน้าหวานอเา “อ่า..รับ”
แบฮยอนยื่นใบสมัรให้ แ่ิที่ว่า ลมพัแรทำให้ใบสมัรอแบฮยอน ปลิวหล่นที่พื้นระายหม.
“อ๊ะ!..วยแล้ว ลมบ้า..” แบฮยอนบ่นอเาเบาๆ พร้อมับำลัะ้มไปเ็บใบสมัร. พอแบฮยอน้มลไปเ็บ นรหน้า้่วยลเ็บเหมือนัน ทำให้มืออเาสัมผัสโนันเล็น้อย. ‘อ่า..มือให่ั.. อ๊ะ!ิไรอูเนี่ย บ้า - -‘
“อ่ะ นายไม่้อเ็บหรอเี๋ยวันเ็บเอยัไ็้อส่ที่ันอยู่แล้ว เนาะ..ลมบ้า.” นรหน้าแอบหัวเราะเล็น้อยพร้อมับยิ้มว้า ทำให้เห็นฟันอันเรียสวย แล้วเยอะมาอเา - -;
“อ่า..ลมบ้า? ไ้ยิน้วยหรอเนี่ย ฮ่าๆ” ‘ไ้ยินไ้ไวะ ูพูเบาและนะ อย่าว่าหูัมโบ้ไ้ยิน้ไม่แปล - -‘ แบฮยอนิในใ แ่ใระไปิหล่ะ? ว่าเาิัไปรึเปล่า.
“แอบบ่นผมในใสินะ.ฮ่าๆ “ แบฮยอนสะุ้เล้น้อย เมื่อนรหน้ารู้ทันเา..
“ะบ้าเรอะ! ป่าวสะหน่อย อ่ะเอาใบสมัรไป ผมไปละ. -3- “ แบฮยอนเินหน้ามุ่ย ออไป ‘ รู้ไ้ไวะ หรือแม่มีิสัมผัส-.-‘ แบฮยอนไ้แ่ิแล้ว้สสัย..
“โหยมึ! ว่าะส่ใบสมัรเสร็ทีนี้มึนาน อย่าับไปี้ - -“
“เอ้า! ูผิไวะ! อีอย่ารูไม่อยู่ ู้อฝาเาไปส่ให้เนี่ย - -“
“เออๆๆๆๆ ่าแม่. วันนี้มึลับบ้านนเียวไ้ป่ะวะ.ูะไปหาหวานใู -3-“ ‘หึ่ยย.ทิู้ไปหาเมีย นิสัยน้า มึำไว้ เฮุน - * -
“เออๆๆ ไปหาหวานใมึเหอะ ว่าๆเอาหวานใมึมาใหูู้บ้าิ ูอยาเห็นหว่ะ มึไม่เยมาใหูู้เลยนะ.” แบฮอยอนพูับเฮุน อย่าสสัย.ทำไมเาไม่พาให้เพื่อนอย่าเาูบ่านะ?
“อ่ะ..เอ่อ... มึไม่้อเห็นหรอ ถ้ามึเห็น.ถ้ามึแย่แฟนูทำไ ไม่รู้แหล่ะ ูไปหา ‘ เมียยยยยย‘ ูแล้วโว้ยย “
เฮุนลาเสียยาวใส่หน้าแบฮยอนแล้ว้วิ่ไปเพื่อไปหาเมีย -0 –
“อะไรอมึวะเนี่ย - - เมียมึเป็นผู้ายไ? ลัวห่าไรนานั้น” แบฮยอนพูบ่นลอทาารเินลับบ้าน อันโเี่ยวอเา.
“อ้าว..ลมบ้า” หือ? ลมบ้า แบฮยอนหันวับไป็พบับายหนุ่มที่เอันในห้อ มรมทำอาหาร
“ฮะ?..ลมบ้า นายนี้นิ - - เลิเรียันลมบ้าไ้แล้ว” นรหน้าเาำเล็น้อย พร้อมมาเิน้าๆับเา
“ลับบ้านนเียวหรอ? ไม่ให้เรียลมบ้าแล้วให้เรียอะไรหล่ะ? หืม ^^” เาพูพร้อมยิ้มวน แบบบอไม่ถู
“-3- ลับนเียว ื่อ บยอน แบฮยอน หรือะเรีย แบเยๆ็ไ้”
“แบฮยอนสินะ. ผมื่อปาร์ านยอลนะ เรียยอลเยๆ็ไ้เหมือนัน บ้านอยู่แถวไหนหล่ะ?” แบฮยอนเริ่มสสัยานยอล ‘ถามหาบ้านูไมวะ. - - ’
“บ้านเราอ่ะนะ. ็อยู่บนินอ่ะแหล่ะทำไม - -?”
“อ่า.แบฮยอนรำาผมหรอ? ผมถามะไ้ไปส่ไ - -”
“เินลับเอไ้น่ะ.นายลับบ้านนายไปเถอะ” แบฮยอนพูเหมือนทำนอว่า ลับบ้านมึไปเหอะ ไม่้อสู่็ไ้
“แ่ผมอยาไปส่อ่ะ.ผมเินไป้วยละันนะ” านยอลพูพลาับมือแบฮยอนไป้วย
“=[]= ไอ่บ้า.ับมือทำไมเนี่ย! นลุ” แบฮยอนพูแล้ว็สะบัมือ านยอลออไป ‘แม่เป็นเย์ป่ะวะ แล้วทำไมู้อื่นเ้น้วย โอยยยย’
“ทำไมละ? ลัวผมหรอ ‘ ‘ ” านยอลพูแล้ว้ยื่นหน้าไปใล้ๆ แบฮยอน
“ไอ่บ้าะทำอะไรหน่ะ! เอาหน้าออไปนะ =[]=”
านยอลไม่ยอมยื่นหน้าออไป แ่ลับยื่นเ้าไปใล้ว่าเิมน แบฮยอนหน้าแ ถึแม้แบะผลัานยอลแ่านยอล็ ับมือทั้2้าไว้ แล้วันิำแพ.
“ให้ผมไปส่นะ ^^”
บไปแล้วับอนที่ 1 อเรื่อนี้ >w< มาลุ้นันว่าแบฮยอนะอบลไหมน้า ~ มาลุ้นอนหน้าเ้อ ><
ปล.ไรท์ แ่เอเินเออ่ะ >///<
ความคิดเห็น