เรียน...รัก....เธอคนแรก และคนเดียว

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่หนึ่ง

........จิ๊บๆ....จิ๊บๆ.......

1 ชั่วโมงผ่านไปแล้ว กรยังนั่งตรงที่ม้านั่งหินอ่อนตรงนั้นไม่หายไปใหน  เค้ายังตั้งหน้าตาอ่านหนังสืออย่างตั้งอกตั้งใจ  หน้ากระดาษแผ่นบางค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ สายลมเอื่อยๆพัดผ่านคนตรงหน้าอย่างเรื่อยๆ  วิชาสังคมศึกษาเป็นเป็นวิชาที่เค้าถนัดที่สุดและหมวดย่อยของเรื่องคือ ประวัติศาสตร์ ก็เป็นเรื่องที่เค้าโปรดปรานมากที่สุดเช่นกัน

อ๊อต....

เสียงอ๊อตดังแล้วเค้าจัดแจงเก็บหนังสืออย่างไม่รีบร้อน ค่อยๆเก็บ เพราะเค้ารู้ว่าถ้ารีบมากเกินไปจะทำให้เค้าลืมของทุกๆอย่างของเค้าได้   กรเดินผ่านระเบียงที่มีคนเดินผ่านพลุกพล่าน เป็นเวลาเร่งรีบสำหรับทุกๆคน แต่สำหรับกรแล้ว แบบนี้แหล่ะเป็นเวลาที่เค้าชอบมากที่สุด   ทุกวันทุกเวลาที่เค้าเดินผ่านไปทางใหน ก็มีแต่คนทักทายกันตลอดทาง สำหรับเค้าแล้วถ้าไม่มีคนมาทักชักคนสิบคนคงจะดีไม่ใช่น้อย

กรเดินเข้าห้องเรียนอย่างเงียบๆ พร้อมทำความเคารพอาจารย์ผู้สอน

กร – "ขออณุญาตเข้าห้อเงรียนครับอาจารย์"

อาจารย์ขยับเพื่อมองหน้านักเรียนชัดๆ – "กรยุทธ เธอนี่เอง เข้ามาสิ"

เค้าทำความเคารพขอบคุณเสร็จก็เดินมาทางโต๊ะตัวเองพร้อมกับหยิบสมุดเล่มบางและหนังสือเรียนขึ้นมาเตรียมพร้อมกับการเรียน

นิกเพื่อนร่วมห้องที่นั่งข้างหน้ากรหยิบหนังสือเล่มบางเล่มหนึ่งยื่นให้กร

นิก – "เราให้น่ะกร เราเห็นว่า น่าอ่านดีเลยซื้อให้เธอ"

กรยิ้มรับ – "ขอบใจน่ะนิก ทีหลังไม่ต้องซื้อมาหรอก บ้านเราก็มีเพียบแล้ว"

นิกยิ้มพร้อมกับหันกลับไปทางโต๊ะตัวเอง

อาจารย์ – "ตอนนี้ห้องเรามีเพื่อนใหม่หนึ่งคนแล้วน่ะ"

ทุกคนมองไปทางประตูกันทั้งห้องรวมทั้งกรด้วย

อาจารย์ขยับพลางขมวดคิ้ว – " เอ้า เข้ามาสิ พิมพิศา"

พิมพิศา กรหันไปทางประตูอีกครั้งหลังจากที่มองแป๊บเดียวก็กลับไปทางหนังสือต่อ

พิมพิศา – "ค่ะๆอาจารย์ แป๊บนึงน่ะคะ"

กุ่กๆกั่กๆ  เหมือนเธอจะพยายามเก็บอะไรชักอย่างที่ตกจากหน้าห้อง

กรมองไปทางหน้าประตูอีกครั้งเป็นครั้งที่ 3 แล้ว

'ทำอะไรของเค้าน่ะ' กรขมวดคิ้ว

พิมพิศาเดินข้าห้องเรียนอย่างรีบร้อนราวกับว่ากลัวเพื่อนจะรอการสอนของอาจารย์เอาได้

อาจารย์ – " อ๊ะ พวกเรานี่คือ พิมพิศา พิทักษ์สกุลน่ะ"

อาจารย์ดันหลังให้พิมพิศาพูดหน้าชั้น – "ค่ะ เอ่อ หวัดดีน่ะเพื่อนๆ เราชื่อพิมพิศา เรียกว่าเบสท์ก็ได้" ยิ้มให้กับทุกๆคนก็หันรีหัขวาจะหาที่นั่ง

กรเห็นก็รู้แล้วว่าเธอต้องการสิ่งใด – "เบสท์ ! มานั่งนี่"

เบสท์หันไปทางกรทันทีและตกใจกับเสียงที่เข้มและดังของเค้า

เบสท์เดินเข้าไปนั่งอย่างรีบร้อน พอนั่งที่โต๊ะข้างๆกับกรแล้วยิ่งทำหน้างุดไม่กล้ามองข้างหน้ากว่าเดิม

กรก็ยิ่งขมวดคิ้วมากกว่าเดิม – "เป็นอะรไปเหรอ ? รีบหยิบสมุดกับหนังสือคณิตฯมาสิ"

กรยังคงทำเสียงเข้มเหมือนเดิม

เบสท์ – "จ๊ะ เอ่อ..ขอดูสมุดเธอแป๊บนึงได้มั้ย"

กรยื่นให้เบสท์อย่างใจดีแต่ความรู้สึกเบสท์เหมือนกับส่งๆไปงั้นแหล่ะ

เบสท์ยิ้มให้กร – "ขอบใจจ๊ะ"

เบสท์อ่านชื่อสกุลหน้าสมุด...........

เบสตกใจทันที เพราะนั่น......