[TS8] สาวใสผู้จัดการกับหนุ่มนักร้องสุดจี๊ดดดด! [ปิด]

ลำดับตอนที่ #2 : [TS8] สาวใสผู้จัดการกับหนุ่มนักร้องสุดจี๊ดดดด! ตอนที่ 2

 หลังที่ฉันชมวิวในเมืองอันสวยงาม ที่มีตึกสูงเต็มไปหมด โอ้ววว สวยมาก อ่อลืมบอกไปโรงเรียนของสายฝนกับหอสายฝนเนี่ยอยู่ชนบทคะ บ้านนอกนั้นเองไม่เคยได้เข้าในมาเมืองหรอกคะ เพราะสายฝนต้องเรียนและทำงานไปด้วยไม่งั้นไม่มีเงินกินข้าว ชีวิตรันทดใช่มั้ยคะT^T

ฉันเริ่มเบื่อในการมองวิวเลยขอมาเล่นกดปุ๋มเยอะๆในรถของพี่แกงส้มดีกว่า กดนู้นไปกดนั้นมา แล้วก็ได้ไปเจอ.... ซีดี โอ้วเต็มเลยยย แต่พอดูดีๆ เอ๊ะนั้นมันหนังร่วมรักอีกแล้วT^T ทำไมคนหล่อๆแบบนี้ถึงหื่นหนักนะ พี่แกงส้มเค้าจะคิดมิดีมิร้ายกับน้องสายฝนมั้ยเนี่ย T^T

"สายฝนถอดเข็มขัดสิ"  เดี๋ยว!คำพูดและลมหายใจเบาๆ และยื่นหน้ามาใกล้ๆแบบนี้T^T น้องสายฝนกลัวจ้า และมือของสายฝนมันไปเอง มันไปตบหน้าพี่แกงส้มTT น้องสายฝนทำไรเนี่ย ผิดไปแล้วอย่าข่มขืนและฆ่าน้องเลยTTน้องยังโสดยังไม่เคยมีแฟนเลยน้าาTT

"โอ๊ย เธอทำบ้าไรเนี่ย ตบหน้าฉันทำไม!" ตะคอกด้วยน้านไงงานเข้าน้องแล้วTT

"ก็พี่นะแหละทำไร บอกให้ถอดเข็มขัดคิดจะทำไรห๊า!" น้านปากพาไปหานรกชัดๆTT

"คิดบ้าไรของเธอ ฉันเลือกคนเหอะ ! ฉันหมายถึงเข็มขัดรถ ถอดออกซะแล้วเอื้อมไปหยิบกระเป๋าใบน้ำตาลหลังเธอให้หน่อย" เอิ่มมฉันคงเพี้ยนคิดว่าเค้าจะปล้ำฉัน-0- แต่ไมเค้าต้องตอบกลับมาแรงๆด้วยเหล่า ฉันว่าหุ่นฉันก็เซ็กซี่นะ หรือเปล่า-  -*

ฉันจึงถอดเข็มขัดรถและเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าให้พี่แกงส้ม ฉันหยิบได้แล้ว และกำลังจะหมุนตัวกลับมานั่งที่เดิม แต่!..แต่เกิดอุบัติเหตุพี่แกงส้มหยุดรถกระทันหัน ฉันๆจึงเกือบกลิ้งแต่แก้มฉันดันไปปะทะกับแกล้มนิ่มๆของพี่แกงส้ม อ๊ากกก เขิลอ่าาา ได้สัมผัสแก้มพี่แกงส้มด้วย>< ฉันค้างทำไรไม่ถูกแต่ก็ต้องหยุดความเขิลไว้เมื่อได้ยินเสียงของเจ้าของแก้มที่ฉันเอาแก้มฉันปะทะ

"เธอตบฉัน แถมยังเอาแก้มเธอมาโดนแก้มฉันอีก เธอต้องถูกทำโทษ" และพี่แกงส้มก็ยื่นหน้ามาเรื่อยๆ และทำหน้าไม่หน้าไว้ใจ - -* แต่ในใจฉันไม่คิดถึงเรื่องถูกทำโทษหรอกนะ เพราะตอนนี้ฉันคิดแต่ว่า ไมคนตรงหน้าฉันหล่อ น่ารัก และทะเล้น แบบนี้เนี่ย เคลิ้มเลยอ่า><

"เธอ ต้องถือของที่ฉันซื้อวันนี้ทั้งหมด!" น้านคือเสียงฟ้าผ่าที่ทำให้ฉันหยุดความเคลิ้ม- - * 

"ก็คงไม่เยอะหรอกเพราะพี่แกงส้มจะซื้อแค่ชุดราตรีให้น้องหนิ ใช่มะ"ฉันหันไปยิ้มแบบที่ฉันชอบยิ้ม ซึ่งเป็นการยิ้มที่ทุกคนต่างบอกว่าฉันยิ้มได้หวานและน่ารักมากๆ>< แต่ฉันได้การตอบกลับจากพี่แกงส้มคือการที่พี่แกงส้มหยักไหล่และยิ้มเจ้าเล่ห์ๆ- -* เอิ่มคงไม่มีไรหรอกมั้งนะ-0-

และเราสองคนก็ลงจากรถกัน กำลังจะไปห้างแต่ก็มีเสียงสะดุดทำให้ฉันก้าวไม่ออก

"นี่สายฝนเธอจะเดินไปในห้างด้วยชุดนี้หรอ"และพี่แกงส้มก็มองตั้งแต่หัวจรดเท้า 

"นี่ ชุดตัวเก่งของสายฝนเลยนะ ไม่สวยหรอ" ฉันพูดไปพร้อมกับยิ้มอย่างมั่นใจ แต่ความมั่นใจก็หดหายไป เมื่อพี่แกงส้มเดินหนีฉันไปพร้อมกับหน้าตา

ที่ทำให้ความมั่นใจของฉันหาย เฮ้ออ จะบ้าตายกับผู้ชายคนนี้จริงๆ แต่ก็นะหล่ออ่ะ ยังไงก็ไม่ผิด55555555555+

พี่แกงส้มพาฉันเข้าร้านนู้นทีร้านนั้นที ก็ไม่ถูกใจผู้ชายสุดหล่อคนนี้สักทีพอฉันบอกว่าขอเลือกเองมันจะได้จบ พ่อหนุ่มหล่อก็บอกไม่ต้อง เธอรสนิยมแย่-0- คือคนหล่อมักใจร้ายแบบนี้หรอคะTT

และเราสองคนเดินกับมาประมาณ4โมงกว่า

"พี่แกงส้มจะเลือกอีกนานมั้ยเนี่ย"ฉันหยุดเดินแล้วแล้วทำหน้าเหวี่ยงตามประสาคนเหนื่อยและหอบ(มากกก)

"ทำไม"

"ก็งานกาล่าที่พี่แกงส้มต้องไป พี่แกงส้มต้องเข้างานตอน6โมงครึ่งนะ"

พี่แกงส้มก้มมองนาฬิกาของเค้า

"นี่เพิ่ง4โมงครึ่งเองอีกตั้งสองชั่วโมง"และชายผู้นั้นก็เดินต่อ- - 

"แต่ตอนนี้มันเป็นเวลาเลิกงานนะ รถติดจะตายไป"

"เออ ใช่ ห้างนี้กับที่งานมันไกลหนิหว่า" และในที่สุด ฉันก็พูดถูกสักเรื่องและไม่ทำให้พี่แกงส้มเค้าวีน - -

"งั้นเข้าร้านนนี้" เออ เร็วไปป่ะเดินตั้งนานสุดท้ายก็เลือกร้านที่อยู่ใกล้เราที่สุดตอนนี้- - 

"พี่ครับ เอาชุดนี้ครับ  เธอไปลองสิ!" พี่แกงส้มพูดกับพนักงานสาว แล้วยื่นชุดที่เค้าเลือกมาให้ฉันไปลองในห้องลองชุด

ฉันเดินเข้าไปและสำรวจชุดคราวๆ รู้แค่ว่าเป้นสีชมพูอ่อนๆ 555+คราวจริงๆ- - 

และฉันก็เดินเข้าไปลองชุด เอิ่มม ไมชุดราตีมันสวยแต่ใส่ยากแบบนี้นะ- -  ซิบก็อยู่ข้างหลังฉันรูดได้ไม่สุดแต่เดี๋ยวค่อยออกไปให้พี่พนักงานช่วยรูด แต่ชุดนี้สวยจริงๆ เป้นชุดสีชมพูอ่อนๆ และกระโปร่งยาวประมาณเท่าเข่า มีระยิบระยับ พอประมาณเป็นแขนกุดแต่ช่วงบนเป็นผ้าสีชมพูบางๆ และมีผ้าขาดสีน้ำตาลขนาดไม่หนามากรัดอยู่ที่เอว ไม่รุ้จะอธิบายยังไงแต่รู้ว่าสวยมาก ฉันชอบมาก ><

เมื่อฉันส่องกระจกพอใจฉันก็เดินออกไปจากห้องลองชุด และไปบอกให้พี่พนักงานช่วยรูดซิบให้สุด และฉันก็เดินออกไปอย่างสวยงามไปให้พ่อคนหล่อของฉันดู><

ฉันเดินออกมา ฉันคิดเว่าต้องเป็นแบบละครที่พระเอกมักจะอึ้งนางเอกเวลาใส่ชุดสวยๆเดินออกจากห้องลองชุด><

 แต่!  แต่มันไม่เหมือนในละคร พ่อคนหล่อของฉันไม่ได้ตะลึงในความสวยของฉันแต่กลับมองหัวจรดเท้าและบอกฉันแค่ว่า

"รองเท้าเธอเน่ามากๆ พี่ครับเอารองเท้าคู่นั้นให้หน่อยครับ นี่เธอใส่ไซด์ไรบอกพี่เค้าไปสิ ชักช้าเดี๋ยวไปงานไม่ทันหรอก" 

"อ่อๆ เบอร์38 คะ " เอิ่มม ทำไมชีวิตจริงไม่เหมือนในละคร- - สงสัยฉันไม่ใชนางเอกT^T

"นี่ คะน้อง พอดีมั้ยคะ" พี่พนักงานก้มลงมาใส่รองเท้าให้ฉัน บริการดีจังที่นี่แต่ฉันรุ้สึกแปลกๆ ทุกทีซื้อตามตลาดต้องนั่งลองเอง-0-

"พอดีคะ สวยมากๆเลยคะ" ฉันยิ้มให้พี่พนักงาน สุดหล่อที่ก้มลงไปใส่รองเท้าให้ฉัน แต่ฉันจินตนาการว่าฉันเป้นเจ้าหญิงและมีเจ้าชายมาสวมรองเท้าให้>< 

แต่ก็มีผู้ชายหล่ออีกคนบอกฉันว่า

"ไป ไปได้แล้วสายฝน"

"-0- อ้าวแล้วชุดพี่แกงส้มล่ะคะ"ก็เค้ายังใส่ชุดเสื้อยืดธรรมดากับกางเกงยีนส์อยู่เลยหนิ 

"เออ ลืม พี่ครับเอาเสื้อเชิ้ตตัวนั้น สูทตัวนี้และก็เอาร้องเท้าคู่นี้ครับ"และก็เข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนชุดด้วยความไวแสง - -ไมแม่งรวยจังวะซื้อชุดใหม่เลยเนี่ย- - ใช้เงินเปลืองจริงๆเอาเงินตรงนั้นให้ฉันดีกว่าอีก เฮ้ออ 

และพี่แกงส้มก็เดินออกมาพร้อมกับคุยกับพนักงาน คงให้เอาชุดฉันและชุดพี่แกงส้มชุดเก่าใส่ถุง

"สายฝนเธอมีชุดใส่ปกติมั้ย"

"ไม่มีคะเพราะพี่แกงส้มยังไม่พาสายฝนไปเก็บของที่หอเลย"

"งั้นก็ซื้อชุดใหม่ไป เลือกเร็วๆ เดี๋ยวไปไม่ทัน"

"อ่อคะๆ" และฉันก็ยืนเลือกอยู่นาน ที่เลือกนานเพราะฉันเลือกเสื้อผ้าไม่เป็นแถมราคาก็แพงอีก พี่แกงส้มเลย เลือกให้ฉันโดยการไม่ดูชุด หยิบเสื้อหยิบกางเกง หยิบกระโปร่งและหยิบรองเท้า เอิ่มรู้ไซด์ฉันได้ไง เลือกมาเยอะแบบนี้ 

ฉันเห็นพี่แกงส้มทำหน้าเบื่อฉันเล็กน้อยที่ฉันไม่ยอมเลือกชุดสักที และพี่แกงส้มก็เดินเอาเสื้อผ้าและรองเท้าทั้งหมดไปที่จ่ายเงิน 

ฉันก็ได้แต่เดินตาม 

"ราคาทั้งหมด สามหมื่นเจ็ดพันสองร้อยบาทคะ" ฉันทำหน้าตกใจ เสื้อผ้าไรวะ แพงจัง T^T

"ขอบคุณครับ"พี่แกงส้มลาพนักงานและยื่นถุงทั้งหมดให้ฉันถือ- -

เอิ่มม ฉันผู้หญิงนะเว้ย แถมชุดฉันหรูมาก แต่ให้ถือของเหมือนเป้นคนใช้-0-

และเราทั้งสองก็เดินถึงรถ พี่แกงส้มเดินเร็วมากเพราะกลัวไปงานไม่ทันซึ่งตอนนี้ก็เวลาห้าโมงสิบห้า เฮ้ออจะไปทันมั้ยหนอออ พี่แกงส้มหยิบถุงเสื้อผ้าจากมือฉันใส่ท้ายรถ ทั้งฉันและพี่แกงส้มก็รีบขึ้นรถ 

และก็ต้องตกใจและหายใจไม่ทั่วท้องอีกรอบเมื่อพี่แกงส้มขับรถเร็วมาก แซงไปแซงมา ปาดไปปาดมา- - หัวใจจะวายยยยย~ 

และก็ถึงที่งานประมาณ หกโมงสามห้า เลยมาห้านาที ฉันหยุดนิ่งหน้างานที่มีแต่ดารานักร้อง และไฮโซดังเต็มไปหมด และนักข่าวที่มาเป็นร้อยชีวิตหรือมากกว่านั้น เสียงดังสะนั่นด้วยเพลงประกอบละครและเสียงผู้คนที่มาร่วมงาน พี่แกงส้มกำลังจะเดินเข้างานแต่ก็ต้องหยุดเมื่อรู้ว่าฉันไม่ได้เดินตาม

"นี่สายฝนเป็นอะไร"

"พี่แกงส้มน้องกลัว กลัวมาก น้องไม่เคยเจอคนเยอะแบบนี้ไม่เคยเจอแบบนี้ น้องทำตัวไม่ถูก"ฉันพูดไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆและมองไปที่คนในงาน

"ไม่เป้นไร ฉันจะอยู่ข้างๆเธอเอง" และพี่แกงส้มก็จับมือฉันและยิ้มให้ฉันพร้อมพยักหน้าให้เป็นสัญญาณว่า เข้างานกันเถอะ

และฉันก็ได้แต่ยิ้มตอบและความกลัวก็เริ่มหายไป 

ฉัน..ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีความกลัวเมื่อมือพี่แกงส้มจับกับมือฉัน ฉันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่คนขี้เหวี่ยงหรือคนที่ชอบดุคนอื่น แต่เค้ามีอีกมุมหนึ่งคือมุมความอบอุ่น เค้าไม่ทิ้งฉันไม่ให้ฉันอยุ๋หน้างานคนเดียวแต่เค้ากลับจับมือฉันและพาฉันเดินก้าวไปข้างหน้าไป "เข้างานไปพร้อมเค้า" 

-----------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้งาค่า จบตอนที่สองแล้ว สนุกมั้ย แต่น้ำค้างว่ามันงงๆนะเพราะคำพูดไรงี้ น้ำค้างขอโทษนะคะพอดีน้ำค้างไม่ได้เรียนรร.ที่ไทยอ่ะคะอ่ะคะเลยไม่ค่อยเก่งเรื่องพวกเล่นคำเล่นภาษาอ่าา  อาจจะพิมพ์ผิดหรือภาษางงบ้างนะคะ:(( ยกโทษให้น้ำค้างได้มั้ยคะ:)) ติชมกันได้น้าค่า่น้ำค้างไม่กัดๆ555+  

ปล.ใครอยากแอดเฟสน้ำค้างก็แอดมาได้น้าค่า น้ำค้างไม่ค่อยได้เล่นเฟสจนตอนแต่งนิยายเรื่องและคะ แหะๆ แอดกันมาได้นะคะ:)) http://www.facebook.com/profile.php?id=100003210219344&ref=tn_tnmn