พรหมแดนหัวใจ [Y เต๋าคชา Ft. เฟรมไทด์]

ลำดับตอนที่ #5 : พรหมแดนหัวใจ 05

 "อ๋อ นี่แกทำงานที่นี่เองหรอ เมื่อตอนกลางวันทำฉันไว้แสบมากเลยนะแก"

"พี่พูดเรื่องอะไรผมไม่รู้จัก" เฟรมเฉไฉเบือนหน้าหนี

"แกไม่ต้องมาฟอร์ม ฉันจำแกได้ดี วัชรกาญจน์ บัวบาน "  ไทด์แอบอ่านป้ายชื่อเฟรมที่ติดหน้าอก

"เอ่อพี่ครับ ผมว่าพี่รีบจ่ายตังค์แล้วก็รีบออกไปดีกว่านะครับ"

"นี่ฉันเป็นลูกค้านะแก แกกล้าไล่ฉันหรอ ลูกค้าคือพระเจ้านะเว้ย"

"โห สำหรับพี่อ่ะซานตาน ไม่ใช่ซาตานธรรมนะ ซาตานขี้บ่นด้วย" 

"เฮ้ย นี่แกกล้าว่าฉันหรอ"

ทั้งสองคนต่อปากต่อคำจนไม่มีแววว่าจะสิ้นสุด พนักงานรุ่นะพี่ของเฟรมในร้านต้องเข้ามาห้าม

"มีอะไรกันรึป่าว"

"พนักงานในร้านคุณมารยาทแย่มากเลยนะ เห็นทีผมคงต้องฟ้องผู้จัดการ" ไทด์ขู่

"อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลยนะครับมีอะไรค่อยพูดค่อยจากันดีกว่านะ" พนักงานรุ่นพี่ช่วยเจรจา

"ได้ งั้นให้มันขอโทษผมสิ"

"ไม่มีทาง" เฟรมตอบเสียงแข็ง

"ก็ดี งั้นเตรียมตัวหางานใหม่ได้เลยแก"

พนักงานรุ่นพี่พยายามสะกิดให้เฟรมยอมๆขอโทษไปก่อน จนเฟรมต้องยอมในที่สุด เพราะถ้าไทด์ไปฟ้องผู้จัดการเฟรมคงต้องโดนไล่ออกแน่ๆ เพราะทุกวันนี้เงินเดือนก็แทบจะไม่เหลือให้ตัดแล้ว ก็ชอบของพัง+มาสายบ่อยๆ เจ้าของร้านเค้าหาโอกาสไล่ออกอยู่

"เออ ก็ได้ๆๆ ขอโทษ พอใจยัง" เฟรมตอบผ่านๆแบบขอไปที

"พูดให้มันเพราะๆหน่อยดิ"

"ฮึ่ย ขอโทษครับพี่เตี๊ย พอใจรึยัง"

"ก็แค่นี้แหละ" ไทด์แอบยิ้มอย่างสะใจเบาๆก่อนจะเดินออกจากร้าน เฟรมมองตามอย่างคับแค้นใจ

"พี่ ผมลาออก" เฟรมบอกกับพนักงานรุ่นพี่อย่างอารมณ์ไม่พอใจถึงขีดสุด คนอื่นพยายามห้ามแต่เฟรมไม่ฟังใคร รีบตามไทด์ออกไป

----------------------------------------------

ไทด์กำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ แต่ก็มีอีกร่างหนึ่งกระโจนเข้ามาล็อคตัวไทด์แล้วติดกับรถ

"พี่กล้ามากเลยที่ทำกับผมแบบนี้"

"ทำไม แกจะทำอะไรฉัน ฉันจะฟ้องผู้จัดการแก"

"เชิญพี่ฟ้องไปเลย เพราะผมลาออกแล้ว"  ไทด์ก็ใจแป้วไปเหมือนกันไม่คิดว่าเฟรมจะกล้าทำขนาดนี้ สายตาเริ่มหวาดหวั่น

"ไหนปากดีนักใช่ไหม๊ ผมขอลองหน่อยสิ" เฟรมประกบปากตัวเองเข้ากับปากไทด์ นาทีนั้นไทด์ช็อคจนทำอะไร ก็ในที่สุดเสียจูบแรก แถมเสียให้ผู้ชายซะด้วย

"แก แก ไอ้ ไอ้" ไทด์หน้าแดงทำอะไรไม่ถูก โกรธก็โกรธ แต่มันเขินมากกว่า ก่อนจะตัดสินใจขึ้นรถแล้วเหยียบออกไปอย่าไว เฟรมมองตามด้วยสายตาผู้มีชัย ประมาณว่าหัวเราะทีหลังดังกว่า

---------------------------------------------

ตอนเช้า เฟรมในชุดนักศึกษามาหาคชาที่เตียงนอนก่อนจะไปเรียน

"เฟรม เมื่อคืนพี่ที่ร้านเค้าโทรมาบอกพี่ แกลาออกทำไมอ่ะ แล้วแกจะเอาเงินที่ไหนใช้ห๊ะ"

"พี่ไม่ต้องห่วงผมหรอก จริงๆอ่ะพี่ที่ร้านหมูกะทะแถวนั้นเค้าชวนให้ผมไปเป็นนักร้องที่ร้านเค้าตั้งนานแล้ว แต่ผมไม่ได้เพราะผมไม่อยากจะทิ้งพี่ไว้คนเดียว เดี๋ยวผมจะไปทำงานกับเค้าก็แล้วกัน"

"ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว พี่เป็นห่วงแกนะเฟรม"

"แค่รู้ว่าพี่ห่วงผมก็ดีใจแล้ว" เฟรมยิ้มอย่างภูมิใจ

"ผมไปเรียนก่อนนะ พี่ก็พักผ่อนเยอะๆแล้วกัน ผมไปเรียนแล้ว" 

---------------------------------------------

เจ้าชายแอบรออยู่ข้างล่างรอดูสถานะการณ์อยู่ข้างล่างจนแน่ใจว่าเฟรมออกไปแล้ว ก็ย่องขึ้นไปทีห้องเมื่อวานนี้ตอนมาส่งคชากุญแจมันติดมือเจ้ายไปด้วย เจ้าชายเลยเข้าไปในห้องได้สบายๆ