รอยแค้น

ลำดับตอนที่ #2 : ถ้าไม่รักกัน ... ฉันจะไป

หลังจากงานศะผ่านพ้นไปได้หนึ่งเดือน คชาพยายามจะแจ้งตำรวจเพื่อดำเนินคดีกับพ่อเลี้ยงสันติ์แต่ก็ได้คำตอบจากตำรวจเพียงว่าหลักฐานไม่เพียงพอ แต่คชาก็รู้ดีกว่าตำรวจในพื้นที่ก็คงจะเกรงกลัวอำนาจมืดของพ่อเลี้ยงสันติ์ ทุกๆอย่าง ความสัมพันธ์ระหว่าง คนทั้งสองไร่ก็ดูเหมือนจะเลวร้ายลงไป แม้แต่เต๋าและคชาที่ทั้งสองคนกำลังคบหาดูใจกัน ความสัมพันธ์ก็ต้องจบลงไปโดยที่เต๋าเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ส่วนเป็ดและคุ้งที่เคยสนิทกันก็ห่างเหินกัน ขนาดเจอกันที่ดรงเรียนคุ้งยังมีแต่ความเฉยชาใส่ 

*******************

วันนี้หนุ่มโตโน่หลังจากหาที่พักได้ ก็อยากจะลองเปลี่ยนบรรยากาศเก็บรถจี๊ปไว้ที่บ้านแล้วเช่ารถbmมาขับแทน  วันนี้เค้ามาหาซื้อของใช้ที่จำเป็นในห้างสรรพสินค้าในตัวเมือง ก็ปกติชอบเดินทางไปทั่วไม่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งซักเท่าไหร่

อีกด้านหนึ่ง

"โห พี่ริทอ่ะ ของตั้งเยอะแยะให้เนียร์ถืออยู่คนเดียว" สองพี่น้องริท-จูเนียร์ ที่เข้ามาหาซื้อของในห้างเดียวกันกับโตโน่ โดยเจ้าริทก็ชอบเอาเปรียบน้องเหมือนเดิม สองพี่น้องน้องอยู่ที่ลานจอดรถ กำลังจะกลับบ้าน

"ไม่ต้องบ่น ถือไป โทษฐานที่เทอมนี้แกสอบได้แค่เกรด B"

"โห เทอมที่แล้วได้B+พี่ก็ใช้ถือ"

"แกได้ A+ เมื่อไหร่ฉันถึงจะเลิกใช้แกไปเอาของขึ้นรถ" ริทกดรีโมทเพื่อจะเปิดรถของตัวเอง แต่ก็มีชายหนุ่มอีกคนนึงมายืนอยู่ใกล้ แล้วกดรีโมทไปที่รถคันเดียวกัน

"เอ่อ ขอโทษนะครับ นี่รถผมครับ" โตโน่บอก

"อะไรกันนี่รถผมตะหาก ผมเพิ่งจะกดรีโมทเมื่อกี้" ริทเถียง

"แต่นี่รถผมจริงนะครับ ไม่เชื่อคุณลองมาดูป้ายทะเบียนรถสิ" ริทเดินมาดูที่ป้ายทะเบียนตามคำแนะนะ แต่ก็ยังมีความมั่นใจเต็มที่ว่ายังไงก็เป็นรถของตัวเองแน่

"เห๊ย" ริทแสดงอาการตกใจเมื่อเห็นว่าป้ายทะเบียนรถไม่ใช่ของตัวเอง

"นี่แก เป็นแก๊งค์ ขโมยรถใช่มั๊ย แอบมาเปลี่ยนป้ายทะเบียนฉันใช่มั๊ย" ริทเริ่มจะโวยวาย ดึงดังเถียงหัวชนฝา

"นี่คุณไปกันใหญ่แล้ว" โตโน่เริ่มจะทำตัวไม่ถูก เมื่อริทโวยวาย ผู้คนแถวนั้นมองกันเต็มไปหมด

"พี่ริท พี่ริท"

"เนียร์ไม่ต้องมายุ่ง รอปอพ๊อ มาช่วยจับโจรขโมยรถหน่อย" ริทตะโกนโวยวายไม่เลกรา ในที่สุดรปภ.อยู่แถวนั้นต้องเข้ามาห้ามศึก

"มีอะไรกันรึป่าวครับ"

"จับมันส่งตำรวจเลยครับ ไอ่หน้าลิงนี่มันเปนโจร ขโมยรถ มันแอบมาเปลี่ยนทะเบียนรถผม" 

"ไม่จริงนะครับ นี่รถผม" ทั้งสองคนเถียงกันไปเถียงกันมาไม่มีใครยอมกัน 

"ยังจะมาแก้ตัว ฉันจอดรถตรงนี้ ชั้น4 ฉันจำได้" ริทยังมีความมั่นใจอยู่ตัวร้อย

"แต่นี่ชั้น5 นะครับ" รปภ.พูดส่วนกลับไป

"ก็เนียร์พยายามจะบอกพี่แล้ว ว่าเนียร์ว่าไม่ใช่รถเรา เนียร์เห็นหนังสือFHM อยู่เหมาะหลังรถเค้า" จูเนียร์กระซิบข้างหูริท

"เอ่ิอ เอ่อ ขะ ขอโทษ ครับ" ริทหน้าจ๋อย ยิ้มขอโทษแหยๆ หน้าแตกนะนั่นเมื่อกี้ด่าเค้าซะเป็นชุดเลย

"ไปเนียร์กลับบ้าน" ริทรีบลากแขนน้องชายหนีออกไปจากตรงนั้นอย่างไว ปล่อยโตโน่ยืนงงอยู่คนเดียว

*****************************

เวลา 15.30 นาทีที่โรงเรียน

คุ้งกำลังเดินตมทางเดินของอาคาร เพื่อจะกลับบ้านตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ทว่าวันนี้ คุ้งเดินไปจนจะสุดทาง จู่ๆเป็โก็กระโดดมาขว้างหน้า เป็ดมองหน้าคุ้งสายตาจริงจัง ทีแรกคุ้งก็แอบมองด้วยตาที่ยังมีเยื้อใยหลงเหลืออยู่ แต่ก็ต้องรีบเบือนหน้าหนี แล้วหลังให้เป็ดทนที

"มึงเป็นอะไรวะคุ้ง กูอึดอัดนะเว้ย มึงกับกูมั่งดิ มึงทำตัวเย็นชาใส่กูมาหลายอาทิตย์แล้วนะเว้ย ต้องให้กูบอกอีกกี่รอบว่าพ่อกูไม่ได้ทำ" เป็ดพยายามจะเรียกร้องความเห็นใจแต่คุ้ง กลับทำท่าจะเดินหนี เป็ดคว้าแขนคุ้งมาจับไว้แล้วดึงเข้าหาตัว คุ้งถูกดึงจนหันกลับมาหาเป็ด

"พูดกันให้รู้เรื่องก่อนดิวะ มึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง" คุ้งมองแขนตัวที่โดนมือเป็ดจับไว้แน่น แล้วมองหน้าเป็ด ก่อนจะดังมือตัวเองออกมา

"กูจะกลับบ้าน" นั่นเป็นคำพูดเดียวที่ออกมาจากปากคุ้ง ก่อนจะเดินเลยเป็ดไป ทำทีเหมือนไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกัน

"เดี๋ยวกูไปส่ง"

"ไม่ต้องกลับเองได้" คุ้งเดินจากไปโดยไม่เหลียวกลับมามอง เป็ดแทบจหมดแรงลงซะตรงนั้น ไม่รู้จะหาหนทางใดให้ความสัมพันธ์กลับมาเหมือนเดิม 

****************************

ที่ไร่อัญชุลีธิวัฒน์

คชากำลังคุมคนงานในไร่ทำงาน อยู่ๆเต๋าก็เดินดุ่มๆเข้ามาโดยคชาก็ไม่ทันได้ตั้งตัว ทันทีที่เห็นเต๋าคชาก็เดินหนีทันที 

"คชาหยุดก่อน" เต๋าร้องเรียก แต่คชาก็ไม่ฟัง จนเต๋าต้องวิ่งตาม แล้วฉวยโอกาส ใช้อ้อมแขนล็อคเอวไว้ไม่ให้หนีไปไหน

"ปล่อย" คชาพยายามที่จะดิ้นเพื่อให้หลุดออกไปจ่ากวงแขนของเต๋า แต่ยิ่งดิ้นก็ฌหมือนมันจะรัดแน่นขึ้น

"ฤิทธิ์เยอะนักใช่มั๊ย" เต๋าตัดสินใจใช้ไม้ตาย โดยการอุ้มคชาหลบไปในมุมที่พ้นสายตาคน คชาก็พยายามร้องเรียกให้คนงานแถวนั้นช่วย แต่เพราะช่วงที่เป็นแฟนกันทั้งคู่ชอบหยอกล้อกันแบบนี้บ่อยๆ คนงานเลยเป็นเรื่องปกติ เมื่อมาจนถึงจุดที่มิดสายตา ไม่มีใครแถวนั้นแล้วจริงๆ เต๋าจึงวางคชาลงแต่ว่ายังไม่ปล่อยออกจากอ้อมแแขน แถมยิ่งรัดแน่นจนคชาไม่มีทางที่ดิ้นหลุดไปได้ แล้วเต๋าก็ซบลงที่ไหล่คชา

"อย่าทิ้งเต๋าไปเลยนะ เต๋าขาดคาไม่ได้จริงๆ เต๋าต้องตายแน่ๆถ้าเราเลิกกัน" ในตอนนั้นน้ำตาเต๋าไหลรินลงบนไหล่คชา ตัวคชาเองก็น้ำตาคลอเช่นกัน ถึงแม้จะรักเต๋ามากแต่คชาก็จำเป็นต้องตัดใจ

"พอเถอะ เรื่องของเรามันจบแล้ว" คชากลั้นใจตอบเสียงแข็ง

"เต๋า ไม่เชื่อ เต๋ารู้ว่าคชายังรักเต๋าอยู่" เต๋าปล่อยคชาจากอ้อมแขน แล้วจับตัวคชาให้หันหน้ามามองเค้า

"คชมองตาเต๋าสิ แล้วบอกเต๋าว่าหมดรักเต๋าแล้ว แล้วเต๋าจะไป"

คชาจะตอบว่ายังไง โปรดติดตามตอนต่อไป 

ปล.คอมเม้นต์ยิ่งเยอะตอนต่อไปก็ยิ่งมาไว

 

Music Playlist at MixPod.com