ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พรหมแดนหัวใจ [Y เต๋าคชา Ft. เฟรมไทด์]

    ลำดับตอนที่ #7 : พรหมแดนหัวใจ 7 (กำลังแต่ง)

    • อัปเดตล่าสุด 19 พ.ย. 54


    ตอนเช้าๆของวันต่อมา

    เสียงแตรรถหน้าบ้านเจ้าชายหนึงอย่างต่อเนื่อง สร้างความรำคาญให้กับคนในบ้านเป็นอย่างมาก

    "ใครมาแต่เช้า พี่ไทด์ไปดูหน่อยสิ ไทด์รีบวิ่งออกไปดูตามคำสั่ง

    ไทด์หายไปซักพักพร้อมกับเปิดประตูให้รถคันนั้นเข้ามาในบ้าน  ไทด์เดินนำหน้าผู้หญฺงเจ้าของรถเข้าในตัวบ้าน

    "ใครมาอ่ะพี่ไทด์" เจ้าชายแปลกใจเพราะคิดว่าในเมืองไทยไม่น่าจะมีใครที่รู้จักตัวเอง จึกรีบตามออกมาดูที่หน้า

    "เอ่อ พี่ไทด์เจ้าชายทรงดูเองเถอะพ่ะเจ้าค่ะ" ไทด์ตอบเสียงอ่อยๆ หน้าจ๋อยๆ ก่อนจะค่อยขยับตัวออกจากข้างหน้าผู้หญิงคน  เผยให้เจ้าชายได้มองเห็นผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจน จนเจ้าชายมีอาการนิ่งอึ้ง

    ผู้หญฺงผมลอน ในชุดคลุมสีดำ เธอดูสวยเป็นสง่าเกินกว่าคนธรรมดาทั่วๆไป เธอถอดแผ่นตาสีดำออก แล้วสบัดผมเปิดหน้า เผื่อให้เข้าชายเห็นหน้าเธอได้ชัดเจนยิ่งขึ้น พร้อมกับจิกตามองเจ้าชาย

    "หญิงเองค่ะที่ชาย"

    สาวสวยคนนี้แท้ที่จริงเธอก็คือ เจ้าหญิงนันนภัส พระคู่หมั้นของเจ้าชายเศรษพงษ์

    **********************************************************************************************

    อีกด้านหนึ่งที่ห้องคชา

     ในขณะที่เฟรมกำลังหลับไหลเพราะร้องเพลงมาทั้งคืน ส่วนคชาก็กำลังขมักเขม่นกับการอ่านหนังสือเตรียมสอบ

    "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" เสียงเคาะประตูดังขึ้น

    "คร๊าบ ไปเปิดเดี๋ยวนี้แหละคร๊าบ" คชาน้อยรีบลุกออกจากโต๊ะ พุ่งตรงไปที่ประตู

    "ต้น" เพื่อนสนิทของคชาน้อย ยืนน้ำตาคลอถือกระเป๋าเสื้อผ้า ยืนอยู่หน้าห้อง โผเข้ากอดคชา

    "คชา ฉันกลับบ้านไม่ได้แล้ว ฉันไม่รู้จะไปไหนแล้ว"

    **********************************************************************************************

    คชาน้อยกับพาเพื่อนรัก เข้ามานั่งที่โซฟาในห้อง

    "ไหนแกเล่าเรื่องให้ฉันฟังหน่อยสิ"

    "ไอ้พ่อเลี้ยงอ่ะ มันจะปล้ำฉัน" เพื่อนสนิทก้มหน้าก้มตาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง

    "ฉันหนีมาได้อ่ะ แต่ฉันไม่กล้าบอกแม่ ไม่อยากให้แม่เสียใจ"

    "ไม่เป็นไรนะเว้ย  แกมาอยู่กับฉันก่อนก็ได้" คชาน้อยดึงตัวเพื่อนรักเข้ามากอด

    ********************************************************************************************

    บ้านเจ้าชาย

    "ทำไมคะ หญิงมันน่ารังเกียจมากเลยหรอ จนพี่ชายต้องหนีการแต่งงาน" เจ้าหญิงเริ่มออกอาการทรงพระเหวี่ยง

    "ฮึ นี่ก็อีกคนร่วมมือกันดีนัก สั่งประหารซะดีมั๊ย" เจ้าหญิงจิกตามองไทด์

    "หม่อมฉัน ขอประทานอภัยพ่ะเจ้าค่ะ" เจ้าคุกเข่าก้อหน้าหลบสายตา

    "เอ่อ น้องหญิงใจเย็นๆก่อนนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะหนีการแต่งงาน พี่แค่อยากมาเที่ยวพักผ่อนแค่นั้นเอง" เจ้าชายแก้ตัวน้ำขุ่นๆหนีมาแอบมาก่อนวันแต่งงานไม่กี่วันนี่ไม่เรียกว่าหนีเลยเนาะ

    "พี่ชายไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หญิงไม่ได้มาตามพี่ชายกลับ" คำพูดของเจ้าหญฺงทำเจ้าชายและไทด์ต้องหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัยถ้าไม่ได้มาตามกลับแล้วจะมาทำไม

    "จริงๆ หญิงเองก็ไม่ได้เห็นด้วยกับเรื่องการแต่งงานซักเท่าไหร่ เพียงแต่หญิงขัดเสด็จพ่อ เสด็จแม่ไม่ได้"

    "หญิงเลยจะขอมาอยู่กับพี่ชายที่นี่"

    "ห๊ะ" เจ้าชายุทานเสียงดัง ถ้าเจ้าหญฺงคู่หมั้นจะมาอยู่กับเค้าที่นี่ แล้วคชาล่ะ

    "จะห๊ะทำไมคะ ถ้าไม่ให้หญิงอยู่ พี่ชายก็ต้องกลับไปกับหญิง" คำขาดของเจ้าหญิงทำให้เจ้าชายไม่มีทางเลือกอื่น

    "เอ่อ ก็ได้ๆ พี่ให้น้องหญิงอยู่ด้วยก็ได้" เจ้าชายตอบแบบหน้าแหยๆ

    "ค่ะ งั้นต่อไปนี้หญิงก็จะอยู่ในฐานะสามัญชนเหมือนพี่ชาย เรียกหญิงว่าแอนนี่ น้องสาวของนายเศรษฐพงษ์"

    "น้องสาว" เจ้าชายตาโตกับคำตบของเจ้าหญิง แต่ก็แอบดีใจนะ

    "ค่ะ ตลอดเวลาที่อยู่เมืองไทยเราจะเป็นแค่พี่น้องกัน หญิงรู้เรื่องของพี่ชายทุกอย่าง ตั้งแต่วันที่พี่ชายหนีมา หญฺงให้นักสือติดตามพี่ชายอยู่ หญิงรู้แม้กระทั่งเรื่องคนที่คชา เพราะฉะนั้นหญิงเลยจะให้พี่ชายบอกคนอื่นว่าเราเป็นแค่พี่น้องกัน พี่ชายจะได้ไปจีบเค้าคนนั้นได้ตามสบายไงคะ"
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×