คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หลินฮวารักษาหยางหลง
วันนี้ หลินฮวาับรถไปทำานที่โรพยาบาล่ายทหาร ‘พยับูรพา’ ้วยนเอ
“หนูไปทำาน่อนนะะแม่”
“้า ับรถีๆ นะลู หลินฮวา”
“่ะแม่”
หลินฮวาเินไปรูบัรเ้าทำานในโรพยาบาล่ายทหารพยับูรพา ่อนเินไปยัห้อพัแพทย์แล้วเินไปยัแผนอายุรรรมเพื่อเริ่มทำานในเ้าวันนี้
“สวัสี่ะ หมอหลินฮวา”
“สวัสี่ะ อีสัรู่เรียนไ้ิวแรไ้เลยนะะ”
“่ะ หมอหลิน”
“นไ้ิวแรเิหน้าห้อรว 3 ไ้เลย่ะ”
‘เธอเห็นไหม ผู้ายนนั้นนะที่เป็นนไ้ิวแรหน้าห้อรว 3 หล่อมา รูปร่าสูให่ ผิวาว าโ ปาแเียว ที่สำันะ ล้ามเป็นมัๆ เลยนะ’
‘ผู้ายนนั้นัผมเรียนเหมือนทหารเลยนะ บุลิเหมือนทหารเลยนะ’
‘เออริ้วย’
ร้อยรีหยาหล อายุ 25 ปี เป็นผู้บัับอร้อยอ่ายทหารพยับูรพา รูปร่าสูให่ ผิวาว ริมฝีปาสีแระเรื่อ าลมโ หน้าาหล่อเหลามา ร่าายเ็มไป้วยมัล้ามอยู่ในุเสื้อยืาเยีนส์ ผมเรียนเหมือนทหาร นั่อผายไหล่ผึ่ แล้วเา็เินมานั่เ้าอี้หน้าโ๊ะทำานอร้อยรีแพทย์หิหลินฮวา อายุ 25 ปี ึ่เป็นนรูปร่าสู แ่่อน้าอวบระยะสุท้าย เธอเป็นสาวสวย หมวย าเรียวเล็ ผิวาว ริมฝีปาสีมพูระเรื่อ
‘หมอหลินฮวา หน้าาสวย หมวย าเรียวเล็ ผิวาว ริมฝีปาสีมพูเลย รูปร่าสู แ่อวบมาเลยนะ’
“สวัสีรับ ุหมอ”
‘นไ้นแรอเราวันนี้ หล่อวัวายวายล้มเลยแม่ ายๆ ใันสั่นไปหมแล้ว ว่าพี่หลินฮ่าวหล่อแบบี๋ๆ แล้วแ่นไ้นนี้หล่อว่ามาอีนะ รูปร่าสูให่ ผิวาว ริมฝีปาสีแระเรื่อ าลมโ หน้าาหล่อเหลามา ร่าายเ็มไป้วยมัล้ามอยู่ในุเสื้อยืาเยีนส์ ผมเรียนเหมือนทหาร นั่อผายไหล่ผึ่’
“นไ้เป็นอะไรมาถึมาหาหมอวันนี้ะ”
“ผมมีไ้ ไอ เ็บอ มีน้ำมู มีเสมหะ ปวเมื่อยเนื้อัว้วยรับ”
“น้ำมูและเสมหะใสหรือสีเียวะ ”
“สีเียวรับ”
“นไ้มีอาารนี้มาี่วันแล้ว่ะ”
“เป็นมา 2 วันแล้วรับ เมื่อวานผมินยาแ้ไ้ แ้ไอ และแ้แพ้แล้วรับแ่ยัไม่หายเลยมาหาหมอวันนี้รับ”
“นไ้น่าะเป็นไ้หวันะะ เี๋ยวหมอะให้ยาแ้ไ ยาแ้ไอ ยาแ้แพ้ และยา่าเื้อ ลับไปินที่บ้านนะะ และนไ้วรอาหารทอ อหวาน ะทำให้ไอ วรื่มน้ำอุ่นแทนน้ำเย็นนะะ”
หยาหลอ่านป้ายื่อหมอหลินฮวาที่ิอยู่หน้าออเสื้อราว์อหมอ
และเาอยาให้หมอหลินฮวาไ้รู้ัื่ออเาอี้วย
“รับ อบุรับุหมอหลินฮวา ผมื่อหยาหลนะรับ เรียื่อผมไ้เลยรับ”
หลินฮวาิในใว่า แหมๆ มีารบอื่ออัวเอให้เรารู้อีนะ แ่ที่ริเธอ็สามารถอ่านื่ออเาไ้าเอสารที่เ้ารับารรวและรัษาอเาที่ยื่นมาให้เธอ็ไ้เเล้ว
‘ไม่เป็นรัยนหล่อ ทำอะไร็ูีไปหม ันให้อภัยนหล่อ็แล้วัน’
“อ้อ ไ้ะ นไ้หยาหล รอสั่รู่นะะ หมอสั่่ายยาให้นไ้หยาหลๆ ยื่นเอสารนี้ให้พยาบาลหน้าห้อไ้เลยนะะ”
“รับ เรามีโอาสไ้เอันอีนะรับ”
หลินฮวาใ เพราะเธอิว่านไ้หยาหล้อารลับมารัษาับเธออีรั้ในอนา
‘นไ้ินยาามที่เธอสั่ยาให้แล้ว็ไม่้อลับมาอี็ไ้นะะ แ่นี้นไ้็ล้นโรพยาบาล่ายทหารพยับูรพาแล้ว้า’
“นไ้หยาหลินยาามำแนะนำอเภสัรห้อยาอย่าเร่รั็ะหายป่วยแล้วไม่้อมาหาหมออีแล้วนะะ”
“รับ”
หยาหลิในใว่า หมอหลินฮวานี่ไม่รู้หรือว่าเาสนใอยารู้ัเธอที่ไม่ใ่ในานะหมอ แ่เธอันิไปว่าเาอยาลับมารับารรัษาับเธออี
‘ไม่เป็นรัย หวัว่าเราะไ้เอันอีนะรับ ุหมอหลินฮวานสวยอผม’
หยาหลเินไปยื่นเอสารให้พยาบาลหน้าห้อๆ ให้เาไปยื่นเอสารหน้าห้อารเิน ๆ ็ให้เาไปยื่นเอสารหน้าห้อ่ายยา เพื่อรับยาลับไปินที่บ้าน เพราะว่าเาลาป่วยในวันนี้เพื่อะมาหาหมอ หลัาเาินยาที่ห้อพยาบาลอ่ายทหารแล้วแ่อาารยัไม่ีึ้น น้อเินทามาเ้ารับารรวและรัษาับหมอในโรพยาบาล่ายทหารพยับูรพาแห่นี้
‘ีนะ ที่เราป่วยเป็นไ้หวั ทำให้เราไ้รู้ัหมอหลินฮวานสวยอี้วย’
‘้อามสืบเสียแล้วว่า หมอหลินฮวานสวยมีแฟนหรือยั หวัว่าเธอะยัโสเหมือนันับเานะ เพราะพ่อแม่็ถามเาลอว่ามีนถูใหรือยั ถ้าไม่มีนถูใแล้วพ่อแม่ะไ้แนะนำสาวๆ ให้เา’
ความคิดเห็น