คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ครอบครัวของหลินฮวา
หลินฮวาอายุ 25 ปี เธอเป็นลูสาวนเล็อรอบรัวหลิน ทำานเป็นหมอทหาริยศร้อยรี ในโรพยาบาล่ายทหาร ‘พยับูรพา’ ทันทีหลัาเธอเรียนบ
‘หลินฮวา เป็นนรูปร่าสู แ่่อน้าอวบระยะสุท้าย เธอเป็นสาวสวย หมวย าเรียวเล็’
พ่ออหลินฮวา ื่อ หลินฮ อายุ 56 ปี เป็นอาารย์หมอทหารในโรพยาบาล่ายทหาร ‘พยับูรพา’ ิยศพันโท
‘พ่อหลินฮ เป็นหมอสูวัยที่มีรูปร่าสูโปร่ หน้าาหล่อเหลา ผิวาว าี๋ท่าทาูใี ใส่แว่นา แ่ผมเริ่มมีาวึ้นแมแล้วเล็น้อย’
แม่อหลินฮวา ื่อ หลินเหมย อายุ 52 ปี เป็นแม่บ้าน แ่เิมแม่อเธอเยเป็นพยาบาลิยศร้อยรีในโรพยาบาล่ายทหาร ‘พยับูรพา’ ทำให้แม่อเธอพบและรัใร่อบพอับพ่ออเธอทันทีที่ไ้เห็นหน้าันในะทั้สอทำานในโรพยาบาล่ายทหารแห่นี้ แล้วทั้สอ็แ่านันและมีลู้วยันทันที แ่หลัาแม่อเธอลอพี่ายอเธอและลาลอลูรบ 3 เือน แล้ว็ลาออาานพยาบาลทหาร มาเลี้ยลูอยู่บ้านและทำานบ้านเล็ๆ น้อยๆ เท่านั้น
‘แม่หลินเหมย เป็นผู้หิรูปร่าเล็ ัวาวอวบเล็น้อย าลมโ มีลัยิ้มเล็ๆ เป็นนสวยน่ารั แม้ว่าวัยเธอะมีอายุแล้ว็าม แ่เธอไม่มีเส้นผมสีาวึ้นเลย เพราะว่าเธอเป็นนอารม์ีไม่ิเยอะ มอโลในเเ่ี’
พี่ายอเธอ ื่อ หลินฮ่าว อายุ 29 ปี ทำานเป็นหมอทหาริยศร้อยโท ในโรพยาบาล่ายทหาร ‘พยับูรพา’ เ่นัน พี่ายอเธอแ่านแล้วับพี่สะใภ้ ‘หลิวห’ อายุ 29 ปี ึ่ทั้สอเป็นเพื่อนหมอทหารที่เรียนรุ่นเียวัน และมีลูฝาแฝายหิ อายุ 2 วบ ‘หลินหลา’ และ ‘หลินหลาน’ ึ่ย่าหลินเหมยเป็นนเลี้ยูเ็ทั้สอน
‘หลินฮ่าว เป็นผู้ายรูปร่าสูโปร่ หน้าาหล่อเหลา ผิวาว าี๋ ใส่แว่นา เหมือนพ่อหลินฮ’
หลัาพ่อหลินฮและพี่ายหลินฮ่าว ทัทายหลินฮวาแล้ว็เ้าห้อเ้าัวเอไปอาบน้ำ่อนทานอาหารเย็นร่วมัน
“พ่อไปอาบน้ำ่อนนะ เี๋ยวเรามาินอาหารเย็นร่วมัน”
“พี่็ไปอาบน้ำ่อนเ่นัน เี๋ยวพวเรามาินอาหารเย็น้วยันนะ”
หลินเหมยัอาหารเย็นึ้นโ๊ะอาหาร แล้วเรียทุนมาินอาหารเย็นร่วมัน
หลินฮ่าวเินมาพร้อมภรรยา ‘หลิวห’ และลูแฝทั้สอ ‘หลินหลาและหลินหลาน’
“ทุนทานอาหารเย็นัน่ะ”
“รับ/่ะ”
“อร่อยรับ/อร่อย่ะ”
“อร่อยมา่ะแม่ อบุแม่นะะ สำหรับอาหารเย็นอร่อยๆ นะะ”
“แม่ีใที่ทุนอบนะะ”
ทุนแยย้ายเ้าห้อนอนอนเอ เพื่อพัผ่อน
พ่อหลินฮและหลินเหมย ็เ้าห้อนอนอพวเาที่อยู่ั้นล่าัน
“หลินเหมยรับ ผมิว่า หลินฮวาื่นนอนหลัาที่เธอนอนหลับไป 2 วัน แล้วูว่าลูมีอาารแปลๆ ไปนะรับ”
“่ะ ูเหมือนว่าลูสาวอเราะำอะไรไม่่อยไ้นะะ”
“อ้าวหรือ อะไรทำใหุ้ิอย่านั้นละรับ”
“ูเหมือนว่าลูะำื่ออัวเอื่อพ่อ แม่ และพี่าย ไม่ไ้นะะ”
“ัน้อบอว่าลูื่อ หลินฮวา พ่ออลูื่อ หลินฮ และพี่ายอลูื่อ หลินฮ่าว”
“แล้วลูยัถามัน่ออีว่า พ่อและพี่ายทำานอะไระ”
“็พ่อและพี่ายอลู รวมทั้ลู็เป็นหมอทหารในโรพยาบาล่ายทหารยััยหล่ะ”
“ุหรือว่าลูอเราะวามำเสื่อมั่วราวไหม แ่ลู็ไม่ไ้ประสบอุบัิเหุที่ทำให้สมอถูระทบระเทือนเลยนะรับ”
“นั่นนะสิะ อนลูเห็นหน้าันรั้แร หลัาที่เธอื่นนอนมาแล้ว็ร้อไห้ทันที และบอว่าเธอีใที่ไ้มาเอหน้าแม่อีรั้้วยนะะ”
“เี๋ยวพรุ่นี้ ผมะพาลูไปโรพยาบาล่ายทหาร้วย เพื่อะไ้ทำารรวสแนสมอว่ามีอะไรผิปิหรือเปล่านะรับ”
“็ีนะะ ถ้าลูเป็นอะไระไ้รัษาแ่เนิ่นๆ แ่ถ้าลูไม่เป็นอะไรเราะไ้สบายใหายห่ว”
“รับ”
เ้าวันรุ่ึ้น ทุนินอาหารเ้าพร้อมัน แล้วพ่อหลินฮ หลินฮ่าวและหลิวห ็แยย้ายันไปทำาน ส่วนแม่หลินเหมยและหลานแฝ็อยู่บ้าน้วยัน
“ผมและหลิวหไปทำาน่อนนะรับ พ่อ แม่”
“ลูทั้สอไปทำาน่อนพ่อไ้เลย เี๋ยวพ่อุยับแม่่และน้ออลู่อน”
“รับ/่ะ”
“พ่อ/แม่ไปทำาน่อนนะ หลินหลา หลินหลาน”
“รับ/่ะ”
“ผมไปทำาน่อนนะรับ ผมะพาหลินฮวาไปรวร่าายและสแนสมอ้วยนะรับ”
“พ่อะ หนูไม่ไ้เป็นอะไรริๆ นะะ”
“หลินฮวาไปรวร่าายและสแนสมอ่อนนะลู ถ้าไม่เป็นอะไรแล้วแม่ะไ้สบายในะลู”
“็ไ้่ะ ถ้าหนูร่าายและสมอปิแล้วพรุ่นี้หนูะลับไปทำานามปินะะ”
“ไ้ๆ ๊ะ”
ความคิดเห็น