คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จูบ!!!!!!
ตอนที่ 4
จูบ!!!!
“นี่นาย แถวนี้มีห้องน้ำมั้ย คือฉันอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ”ฉันกดเสียงลงให้เย็นที่สุด มานี่ยังไม่เจอมิตรเลย จะสร้างศัตรูสะแล้วฉัน
“...............”เงียบ นายยังคงเงียบใช่มั้ยได้
ควับ!
ฉันตัดสินใจเอือมมือไปจับไหล่หมอนั่นให้หันมาปะทะกับหน้าฉัน หน้าฉันก็ออกจะสวยนะ จะหันมาเห็นหน้าฉันหน่อยไม่ได้รึไงกันยะ!!!
“ฉันพูดด้วยไม่ได้ยินรึไงห๊ะ!! หูหนวกหรือเป็นไบ้!!”
“อะไรของเธอเนี่ยห๊ะ!!”
“พูดเป็นด้วยหรอ ฉันนึกว่าเป็นใบ้!! ฉันอยากข้าห้องน้ำพาไปหน่อยฉันไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงใหน!!”ฉันบอกความประสงค์ไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ก็กำลังพาไปนี่หล่ะ เธอน่ะ เป็นไรมากป่ะ”น้ำเสียงหมอนี่กวนประสาทชะมัด!
“ก็นายไม่ตอบ ฉันถามก็ไม่พูดด้วย ไอ้เรานึกว่าใครแถวนี้เป็นใบ้”ฉันพูดพร้อมกอดอกหันหน้าหนีพร้อมกับยู่หน้า แก้มป้อง ซึ่งใครเห็นก็ต้องบอกว่าหน้ารัก
“หึ น่ารักตายหล่ะ เธอน่ะ -_-“ว่าไงนะ!!!
“นายอี้ฟาน!!”
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาเรียกชื่อจริงฉัน”
“หรอ นายอี้ฟาน เฮ้ย!! นายคริส”
“เดินต่อได้ยัง”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ นายจะทำอะไรฉัน ^0^”
“นี่เธอจะลองดีกับฉันใช่มั้ย” ว่าแล้วนายอี้ฟานก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นจนฉันต้องถอยหลังไปติดพนังหอคอย
“นี่ เอาหน้านายออกไปไกลๆเลยนะ!”ว่าแล้วฉันก็ดันร่างของหมอนี่ออกไปห่างๆ
“ทำไมหวั่นไหวกับฉันรึไง”ไอ้หลงตัวเอง!! จะหนีก็ไม่ได้หมอนี่เอามือมาขวางไว้ทั้งสองข้างเลย!
“หลงตัวเอง!”ถึงหมอนี่จะหล่อเหมือนเทวดาตีลังกาสามตลบสะดุดขาตัวเองตกตงมาเกิดบนโลก แต่ฉันก็อดหมั่นใส้ไม่ได้จริงๆ
“หึ!”ว่าแล้วไอ้บ้านี่ก็ยืนหน้าเอามาใกล้กว่าเดิม
“ออกไปได้แล้ว!!”
“ทำไมกลัวฉันหรอ เมื่อกี้ใครนะที่ยังปากดีใครน้า ที่ปากเก่งน่ะ”อย่ายิ้มชั่วร้ายแบบนั้นนะย่ะ!!
“แล้ว....อุ๊บ!”กริ๊ดดดดดดดดดดด ไม่นะ!! จูบแรกของฉ้านนนนน ไม่น่าเผลอไปมองหน้าไอ้บ้านี่เลย
ฉันพยายามผลักคริสให้ออกจากตัวฉันแต่เรี่ยวแรงที่ฉันเคยมีตอนนี้มันได้หายไปหมดแล้ว หมอนี่ใช้จูบกระชากเรี่ยวแรงฉันหายไปหมดได้ขนาดนี้เลยหรอเนี่ย!! เลยกายเป็นว่ามือของฉันวางทาบอยู่บนหน้าอกกว้างของคริสเฉยเลย คริสค่อยๆเอื้อมมือมาลูบไร้แผ่นหลังฉัน……..
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ฉันที่เริ่มหายใจไม่ออก จึงต้องทุบไปที่แผงอกกว้างคริสเพื่อเรียกสติ
“>//////<”ฉันรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้ฉันต้องกำลังหน้าแดงมากแน่ๆเลย หลังจากที่คริสถอนจูบออกแล้วมองหน้าฉัน
“หึ ทีหลังอย่าพูดมากเวลาเดินอีกไม่งั้นเธอได้โดนหนักกว่านี้แน่”ไอ้บ้าเอ๋ย!!!!
และใช้เวลาไม่นานก็มาถึงอาคารเว็นสเด
“เธอไปได้แล้วนี่หอหญิงฉันไม่ขึ้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยไปรายงานตัวที่ห้องวิชาการไปล่ะ”
หลังจากนั้นฉันก็เดินไปยังล็อกเกอร์ที่คาดว่าน่าจะเป็นของฉันเพราะมีกระเป๋าเดินทางวางอยู่แล้วดูเลขที่ห้องเก็บของเดินเข้าห้องตัวเองทันที เพราะนี่ก็เริ่มจะ 4 ทุ่มแล้วไม่ค่อยมีคนเดินพรุงพร่านเท่าไรและแน่นอนไม่มีใครสนใจฉันรอพรุ่งนี้ก่อนเถอะ คนพวกนี้ได้ตกใจมากแน่ๆ
ความคิดเห็น