[ exo x you ] love love love ปริศนารัก ฉบับร้าย ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : ประธานนักเรียน

บทที่ 3
ประธานนักเรียน
 

"นั่นใครน่ะ"เอ๊ะ เสียงใครน่ะ คิดแล้วฉันก็หันไปตามเสียงที่เรียก"เธอเป็นใครมาทำอะไรดึกๆดื่นๆ"สองทุ่มนี่ดึกหรอลุง

"เออ หนูมาสมัครเรียนค่่ะ"ฉันตอบไปตามความจิงดูท่าทางแล้วลุงยามนี่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรเลยเเหะ ที่รู้ว่าเป็นยามนะ
หรอดูจากชุดที่ใส่นะสิ

"ฮ่าฮ่าฮ่า"ลุงนี่หัวเราะอะไร"โรงเรียนนี่ไม่มีนโยบายรับนักเรียนกลางภาคนะ เธอเป็นบ้านนอกรึไงถึงไม่รู้"อีตาลุงนี่ว่าฉันเกินไปแล้วนะ!!!!

"หนูรู้ค่ะ หนูไม่ใช่เด็กบ้านนอกแต่หนูจะเข้า!!!"

"เธอกล้าขึ้นเสียงใส่ฉันหรอ"อ้าวอีตาลุงยามนี่ ฉันแค่พูดเสียงดังให้ฟังชัดเฉยๆ

"เปล่า หนูแค่พูดเสียงดังเฉยๆ"

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!!"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ เฮจาง!!!!"ระหว่างที่ตาลุงนี่กำลังจะตบหน้าฉัน ก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาก่อน โอ้..สวรรค์ทรงโปรดช่วยอึนยองคนสวยคนนี้้ ไอ้ลุงยามนิสัยเสียนี่ชื่อ เฮจางงั้นหรอ หึ

"นายจะห้ามฉันทำไมเนี่ย!!! มิสเตอร์เจย์"โอ๊ะ มิสเตอร์เจย์หรอ ใหนดูสิหน้าตาหล่อเหมือนในรูปรึเปล่า ควับ! (เสียงหัน)หล่อโคตร ถ้าไม่บอกว่าอายุสามสิบกว่านะ ไม่เชื่อเด็ดขาด!!!(นางมั่นใจมาก)

"มะ...มีอา เธอจริงๆด้วย"มีคนบอกว่าหน้าตาฉันกับแม่คล้ายกันมาก แต่ก็แยกออกอยู่ยกเว้นคนที่ไม่ได้เจอกันนานอันนั้นจะแยกไม่ค่อยออก เดี๋ยวนะมิสเตอร์เจย์เรียกชื่อแม่ฉันหรอ ว่าแล้วมิสเตอร์เจอก็เอามือตัวเองมาสัมผัสแก้มของฉัน เหมือนสัมผัสของพ่อเลย.....

"ไม่ใช่ มีอานิ เธอเป็นใครกันแน่"มิสเตอร์เจย์พูดขึ้น

"ค่ะ ฉันไม่ใช่มีอา ฉันเป็นลูกของเธอ"

"ว่าไงนะ ตามฉันมา"มิสเตอร์เจย์บอกฉันแล้วหันไปหาลุงยาม"นายกับไปทำหน้าที่ของนายได้แล้วไป อ้อแล้วก็ยกกระเป๋าใบนี้ไปไว้ที่ล็อกเกอร์ด้วย"

"แต่..."

"ไม่มีแต่ ไปได้แล้ว"มิสเตอร์เจย์สั่งเสียงเรียบ แต่น่าขนลุกชะมัด

"ครับ"

"ส่วนหนูตามฉันมา"มิสเตอร์เจย์พูดแล้วก็เดินไปหลังป้อมยาม เค้าจะลากฉันไปฆ่ารึเปล่าเนี่ย ฉันเดินตามมาเลื่อยๆ ขนลุกมาตลอดทางมิสเตอร์เจย์เดินนำมาจนถึงหอยคอยเค้ากดอะไรสักอย่างหลังจากนั้นประตูก็เปิด มันเป็นลิฟต์ มิสเตอร์เจย์เดินนำเอาไปฉันเดินตาม หลังจากนั้นลิฟต์ค่อยๆเคลื่อนตัวอย่างช้าๆจนไปถึงห้องๆหนึ่ง ดูท่าทางจะเป็นห้องทำงานนะ 
"ใหนเธอลองเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟังสิ"

"เรื่อง...."

"ทำไมถึงอยากมาเรียนที่นี่"

"หนู...."ฉันจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้มิสเตอร์เจย์ฟัง พอพูดไปน้ำตามันก็ใหลออกมา

"แล้วก็มีคนส่ง อึก หนังสือรุ่นมาให้ หนูจึงตัดสินใจมาเรียนที่นี่ค่ะ"ฉันพยายามกลั้นน้ำตาสุดฤทธิ์
มิสเตอร์เจย์กอดปลอบฉัน

"เธอนี่เหมือนมีอาเลยนะ รู้ตัวมั้ย"มิสเตอร์คายอ้อมกอดแล้วบอกฉัน ไม่รู้สิทำไมอ้อมกอดของมิสเตอร์เจย์เหมือนอ้อมกอดพ่อเลย เค้าทำให้ฉันรู้สึกไว้ใจอย่างบอกไม่ถูก

"ค่ะ ใครๆก็ว่าแบบนั้น"

"ฉันขอดูหนังสือรุ่นหน่อยได้มั้ย"

"ได้ค่ะ"พูดจบฉันก็ล้วงลงไปในกระเป๋าสพายหยิบหนังสือรุ่นขึ้นมา"นี่ค่ะ"

"ขอบใจ"

"ขออนุญาติครับ"เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"อ้าว 'คริส' มาพอดีเลยเดี๋ยวพา หนูชื่ออะไรนะ"

"อึนยองค่ะ"

"อาา อึนยองไปส่งหอ เว็นสเด นะ อ้อ อึนยองนี่คริสนะ ชื่อจริงคือ 'อู๋ อี๋ฟาน' เป็นประธานนักเรียนของที่นี่"

"ค่ะ ขอตัวนะคะ"

    ตอนนี้ฉันกำลังเดินลงบันได ทำไมตอนมามันเป็นลิฟต์แต่ตอนกลับมันเป็นบันไดล่ะ แถมไอ้คนที่เดินนำอยู่นั่นนะก็เดินเร็ว นายรู้มั้ยว่าฉันขาสั้นนะ!!! รู้อยู่หรอกว่าขายาวไม่ต้องเดินไวขนาดนั้นก็ได้!!! ชิ!!! ตั้งแต่เดินมาหมอนั่นยังไม่พูดกับฉันสักคำ

"นินายนะ"ฉันต้องเปิดประเด่นคุยสักหน่อยแล้ว

"......."เงียบ

"นายชื่อคริสใช่มั้ย"

"........"เงียบ นายเงียบอีกแล้ว

"เป็นประธานนักเรียนหรอ"

"........."ใจเย็นไว้ อึนยอง

"นายชื่อจริงว่า อู๋ อี้ฟานใช่มั้ย"

"........"ฉันจะไม่ทนแล้วนะ ไอ้อี้ฟาน!!!!!


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

B ♔ W