คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ::EIGHT::
“ ไม่!! อย่านะ” ันรีบลุาเียวิ่ามวิาฮยอนอาไปนถึาฟ้า..ที่แห่เียวับที่ฮยอนอาัสินใบีวิ
“ หยุเถอะ..พอะที แ่นี้มัน็มาเินไปแล้วนะ” ันอร้อฮยอนอาที่สิร่าอผู้ายนนั้น นที่เป็นหัวหน้าลุ่มอพวที่่มืนฮยอนอาที่ยืนโนเนอยู่ที่อบระเบีย
“ ันะทำ”
“ หยุเถอะนะ..แ่นี้เธอ็ใ้รรมไม่หมแล้ว”
“ แล้วพวมันหล่ะ...พวมันไม่้อใ้รรมรึไ เธอรู้มั้ยว่ามันทำแบบนี้ับนัเรียนหิที่นี่มาี่นแล้ว...ัน็แ่เป็นัวแทนอผู้หิที่โนพวมันระทำมาำระแ้น"
“ หยุเถอะ พวเา็้อใ้รรมอเา...เธออย่าทำร้ายพวเาไปมาว่านี้เลยนะ”
“ ันเยบอเธอแล้วนะ..ันมาไลเินว่าที่ะถอยลับแล้ว ลา่อน” ฮยอนอาที่สิร่าผู้ายนนั้นระโลไป
“ ม่ายยยยยยยยยยยยยย!!!!!!” ันมอเหุาร์นั้นอย่า็อ
.
.
.
“ ม่ายยยยยยยยย” ฮโยยอนนอนิ้นไปมาน้ำาไหลพรา อฮยอนที่เฝ้าอยู่้าๆรีบวิ่เ้าไปู
“ ฮโย...เป็นอะไร” เธอถามอย่าเป็นห่ว เอามือเ็เหื่อฮโยออ
“ อย่านะ! อย่าเ้ามา” ฮโยยอนสะุ้ื่นปัมืออฮยอนออาัว
“ ฮโย...นี่ันเอ อฮยอนเพื่อนเธอไ”
“ อย่านะ! อย่ามายุ่ับัน ออไป”
“ เธอไม่้อลัว ันเป็นเพื่อนเธอไ”
“ ันบอให้ออไป รี๊!!” ฮโยยอนรีร้อแล้วนั่ิหัวเียำผ้าห่มแน่น
“ โอเๆ ันไป็ไ้” อฮยอนเินออไปสวนทาับุหมอที่มารวอาารอฮโยยอนพอี
“ ุหมอะ” อฮยอนึแนุหมอไว้
“ รับ?”
“ เพื่อนัน...เป็นอะไรหรอะ? ทำไมถึมีอาาร่อ้านแบบนี้”
“ เพื่อนุเอเหุาร์ที่สะเทือนใหน่ะรับ เลยเิอาารทาิ แ่อาารเธอะเป็น่วๆรับ ไม่น่าเป็นห่วมา”
“ แล้วมีโอาสะหายร้อยเปอร์เน์มั้ยะ?”
“ ห้าสิบ ห้าสิบรับ...ึ้นอยู่ับสภาพแวล้อมและารูแล”
“ ั้นหรอะ?”
“ รับ...ั้นหมออัว่อนนะรับ” ุหมอเินเ้าห้อเพื่อไปรวอาาร
.
.
“ แอ๊~” ประูห้อพัอฮโยยอนถูเปิออ พร้อมร่าเล็อแทยอนที่รีบบินรลับมาเมื่อทราบ่าวน้อสาว
“ ฮโยยอน” แทยอนรไป้าเียลูบผมฮโยยอนที่นอนหลับอยู่
“ พี่ไม่น่าปล่อยเธอไว้นเียวแบบนี้เลย” แทยอนพูอย่ารู้สึผิ
“ อื้อ” ฮโยยอนที่ถูรบวนารนอน่อยๆลืมาึ้นมามอ
“ พี่แท ฮึ~ พี่ลับมาแล้วหรอะ” ฮโยยอนอแทยอนไว้แน่น
“ พี่อยู่นี้แล้วยะ อย่าร้อนะ อย่าร้อ” แทยอนอน้อสาวลับลูบผมปลอบประโลม
.
.
.
“ ่อยๆ้าวนะ๊ะ” แทยอนพยุัวฮโยยอนเ้าบ้านพาเธอึ้นไปพัฟื้นที่ห้อ
“ เี๋ยวฮโยรอพี่ในห้อนะ พี่ะไปทำ้าว้มให้..ะไ้ินยา”
“ ่ะ” ฮโยยอนรับำเินไปนั่ที่เีย่อนสายาะไปสะุับไอารี่เล่มหนึ่ เธอเปิมันผ่านๆ่อนะมีหมายบับหนึ่ล่วลมา เธอ้มไปเ็บ
“ หมาย? เธอเอหมายอันแล้ว” ร่ามินอาโผล่แวบึ้นมา
“ ธะ...เธอ” ฮโยยอนสะุ้อย่าใ
“ ในที่สุัน็ะไ้หมห่วะที”
“ เธอหมายวามว่าไ”
“ อยืมร่าแปบนะ” มินอาพู่อนะพุ่ร่าเ้าหาฮโยยอน ฮโยยอนล้มลไปับเีย่อนลืมาึ้นมาแล้วเินรไปยับ้าน้าๆ
“ ฮโย! ะไปไหน?” แทยอนที่อยู่ในรัวถามเมื่อเห็นน้อสาวเินไปหน้าบ้าน
“ ้าบ้าน่ะ” มินอาในร่าฮโยยอนอบแล้วเิน่อ
“ ริ๊!” เธอออ ไม่นานนัีฮโย็ออมาเปิประูให้
“ ุแม่” มินอาในร่าฮโยยอนอีฮโยแน่น เล่นเอาีฮโยถึับ
“ ุแม่สบายีนะะ”
“ เอ่อ..ะ เ้ามา่อนสิหนูฮโย”
“ ่ะ..ุแม่” มินอาับมือีฮโยไว้แน่นเินามเ้าไป
“ ว่าแ่หนูฮโยมาที่นี่มีอะไรรึเปล่า?”
“ ยอูอยู่มั้ยะ?” มินอายิ้มว้า
“ อยู่ะ เี๋ยวน้าไปามให้นะ” ีฮโยเินออไปอย่าๆ ไม่นานนั็ลับมาพร้อมับีโอ
“ หายีแล้วหรอ?” ีโอนั่ล้าๆ
“ อืม...ันมีอะไระสารภาพับนายแหละ” มินอาพูมือหยิบหมายาระเป๋าาเ
“ มีอะไร” ีโอถาม
“ นี่!!!” เธอยื่นหมายให้ีโอยิ้มว้า
“ หมาย?”
“ อ่านูสิ” ีโอรับมันไปเปิอ่าน่อนน้ำาะไหลลมา
“ เธอไปเอามันมาาไหนฮโย?”
“ ยอู”
“ เธอเรียันยอูหรอ?”
“ มอันสิ...มอให้ีๆ” มินอาบอ ยอู้อหน้าอเธอนิ่
“ มะ...มินอา!!!” ีโอร้อออมาอย่าใแล้วอร่าเธอไว้แน่น
“ ันิถึเธอ ันิถึเธอที่สุเลย...เธอะลับมาหาันแล้วใ่มั้ย”
“ ไม่ใ่หรอยอู....ันยืมร่าฮโยยอนมาั่วราว เพื่อะมาทำสิ่ที่้าาใันให้สิ้นสุ ันะไ้ไปเิใหม่ะที”
“ ันไม่ให้เธอไป...ันรัเธอนะ”
“ ไม่ไ้หรอยอู...ันายไปแล้ว เรารัันไม่ไ้หรอ”
“ แ่ว่า....”
“ ถึเวลาัน้อไปแล้วหล่ะ”
“ อย่าไป....”
“ ยอู...ถ้าาิหน้าอเราเิมาเอันอี ันสัาว่าันะเป็นฝ่ายำนายไ้และรันาย่อน” มินอาพูแล้วประอหน้ายอูไว้่อนเย่ึ้นไปูบ ีโอเอามือโอบรอบเอวเธอไว้แน่น
“ ันไปนะ” มินอาพู่อนะออาร่าอฮโยยอน ทำให้ฮโยยอนหมสิในอ้อมออีโอพอี เาอุ้มเธอไปวาที่โฟา
“ อื้อ” ฮโยยอน่อยๆลืมาื่น มอรอบ้าอย่าๆ
“ ันมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ” เธอลุึ้นนั่ มอรอบๆอย่าระแว
“ มินอายืมร่าเธอเพื่อมาสารภาพรััน”
“ ั้นหรอ? แล้วอนนี้มินอาไปแล้วใ่มั้ย”
“ อืม”
“ ั้นัน็มีีวิแบบปิไ้แล้วสิ” ู่ๆฮโยยอน็ยิ้มออมา
“ ีัเลยๆ” เธอระโอย่าีใ่อนะเผลออีโออย่าลืมัว เมื่อรู้ัว็ผละออ
“ อโทษนะ” เธอบออย่าเินๆ
“ ไม่เป็นไรหรอ”
“ ั้นันลับ่อนนะ พี่แทยอนรอนานแล้ว” ฮโยยอนหมุนัวะเินออไป
“ เี๋ยวสิ!” ีโอึแนเธอไว้
“ มีอะไรหรอ?”
“ อิน! ันรู้ว่านายแอบูอยู่ ออมาาที่่อนะเถอะ” ีโอพู่อนอินะ่อยๆเินออาหลัเสา
“ มีอะไรอยาุย็รีบๆุยะหล่ะ” ีโอเินออไปทิ้ฮโยยอนับไไว้
“ เอ่อ....”
“ .....”
“ เอ่อ...ือเรื่อวันนั้นันอโทษนะ ันไม่ไ้ั้ใ”
“ ่ามันเถอะ ผ่านไปแล้ว็แล้วไป.....ว่าแ่นาย็อบมินอาเหมือนันสินะ”
“ อืม...แ่ันรู้มาลอว่านที่มินอาอบือีโอ ันทนแพ้ไม่ไ้็เลยเอาหมายสารภาพรัอมินอามาเ็บไว้”
“ .....”
“ แ่็ไม่ิเลยว่าะไม่มีโอาสะไ้ืนมันอี”
“ .....” ฮโยยอนเียบ ให้มาฟัเรื่ออผู้หินอื่นาผู้ายที่ัวเอแอบรัเนี่ย เ็บะมัเลยแฮะ!
“ อบุนะ” ู่ๆเา็พูึ้น
“ อบุอะไร”
“ อบุที่ทำให้หัวใันออมาเ้นอีรั้นึ.....เพราะอนนี้ันิว่า ันอบเธอ”
“ ......”
“ แล้วเธอหล่ะ?”
“ ัน....ไม่ไ้เป็นัวแทนอใร” ฮโยยอนบอแล้วเินออไปทันที
“ เี่ยวสิ!” ไะเินามไปแ่็ไม่ทันเมื่อเธอปิประูบ้านอเธอะแล้ว
.
.
“ ฮโยไปไหนมา?”
“ ธุระที่้าบ้านนิหน่อยหน่ะ่ะ”
“ อ่อ! ั้นมาทาน้าว้มเถอะะ ะไ้ทานยาแล้วพัผ่อน”
“ ่ะ” ฮโยยอนทาน้าว้มอย่าเียบๆ
“ นี่ฮโย?”
“ อะไระพี่แท?”
“ พี่ิว่าพี่ะพาฮโยไปอยู่้วยันที่ี่ปุ่นเลย ฮโยะว่ายัไ?”
“ ....”
“ เพราะพี่ิว่าถ้าฮโยไปอยู่ี่ปุ่นับพี่ พี่ะไู้แลฮโยไ้สะวึ้น...แล้ว็บรรยาาศที่นั่นอาทำให้อาารฮโยีึ้น”
“ ่ะ...ฮโยะไปี่ปุ่นับพี่”
+ วัน่อมา+
“ อฮยอน...” ฮโยยอนเรียเพื่อนี้ที่นั่้าๆำลัฟัเพลอยู่
“ มีอะไรหรอฮโย?”
“ ือ...ันมีเรื่อะบอ”
“ อะไรหรอ?”
“ ือ...” ฮโยยอนลัเลมออฮยอนทีมอมือัวเอที่อยู่บนหน้าัที
“ รูโบอามาแล้ว” เสียหัวหน้าห้อบอ ทุนหยุิรรมที่ทำและนั่ที่ทันที
“ สวัสีะนัเรียน”
“ สวัสี่ะ/รับรู”
“ วันนี้รูมี่าวะมาแ้ให้ทุนทราบ....ฮโยยอนออมาหน้าห้อหน่อยะ” รูโบอาพู ฮโยยอน่อยๆเินออไปท่ามลาสายาที่มอมาอย่าสสัยอเพื่อนทั้ห้อ
“ วันนี้ฮโยยอนะมาเรียนับเราเป็นวันสุท้าย่อนะย้ายไปอยู่ี่ปุ่น...รูเลยอยาะให้เธอล่าวอะไรับเพื่อนๆสัหน่อย”
“ เอ่อ....อบุที่อยูแลันมาลอรึ่ปี่ะ อยู่ที่นี่ันมีวามสุมา่ะ อบุเพื่อนๆทุนมานะะ”
“ ะ...ลับไปนั่ที่ไ้ ใรมีอะไรอยาบอฮโยยอน็รีบบอะนะ๊ะ เอาหล่ะ!มาเ้าสู่บทเรียนไ้ะ” รูโบอาบอ่อนที่ฮโยยอนะเินลับไปนั่ที่
“ เธอะไปริๆหรอฮโย?”
“ อืม”
“ แล้ว่อไปนี้ันะุย ะิน้าว ะเมาท์มอยับใรหล่ะ” อฮยอนทำหน้าหอย
“ อโทษริๆนะ”
“ เฮ้อ....เอาเถอะ มันเป็นารัสินใอเธอ ันวระ้อยอมรับมัน”
“ อโทษริๆนะ”
+ วัน่อมา @ สนามบิน+
“ พร้อมรึยั๊ะฮโย” แทยอนบอเรียมัวะึ้นเรื่อ
“ ่ะ” ฮโยยอนอบแอบมอรอบๆ หวัว่าเาะมาส่เธอ
“ มออะไรหรอ๊ะ?”
“ เปล่า่ะ”
“ ั้นไปันเถอะะ” ทั้สอนะเินไปเ็อินแ่ทว่ามีมือใรบานับแนฮโยยอนะ่อน
“ ฮโยยอน!!!”
“ ไ....”
“ ันมีเรื่อ้อุยับเธอ อเวลาสัแปบไ้มั้ย?”
“ พี่แทยอน...”
“ ามสบายะ แ่อย่านานนะ” แทยอนเินไปเ็อิน่อน
“ นายมีอะไร?”
“ เธอไม่ไปไม่ไ้หรอ? เธอมาอยู่ที่บ้านัน็ไ้ ันะูแลเธอเอ”
“ ไม่ไ้หรอ”
“ อย่าไปเลย....อร้อ”
“ ......”
“ ันรัเธอนะ รัที่เธอเป็นเธอ ไม่ใ่ัวแทนใรทั้สิ้น”
“ ไ....”
“ ไ้โปร....อย่าไปเลย”
“ ......” ฮโยยอนเียบมอหน้าเานิ่่อนะโน้มัวเาให้ลมาูบ มืออเาโอบรอบเอวเธอไว้พร้อมูบที่ร้อนแรึ้น ลิ้นร้อนๆอเาสอเ้าไปในโพรปาหวานอเธอ....
“ อืม” ฮโยยอน่อยๆผละออยิ้มให้เา
“ เธอะไม่ไปแล้วใ่มั้ย?”
“ เปล่า....ันะไป แ่สัาว่าันะลับมา”
“ เมื่อไรหล่ะ?”
“ ไม่รู้เหมือนัน....แ่ันะไม่ว่าอะไรหรอนะถ้านายไม่รอัน”
“ ันะรอ”
“ อืม...ั้นไป่อนนะ”
“ เี๋ยว!!” ไว้ามือฮโยยอนไว้ถอแหวนออานิ้วอเาสวมให้เธอ
“ ันอเธอไว้แล้ว สัานะว่าะลับมา”
“ ันะลับมา” ฮโยยอนยิ้มให้เาเป็นรั้สุท้าย่อนเินาออไป
THE END
ความคิดเห็น