คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Boy in Luv [HyoV]
Boy in Luv
Cast : Hyoyeon x V
되고파 너의 오빠
เวโปา นอเอ โอปป้า
ผมอยาะเป็นโอปป้าอุ
너를 향한 나의 마음을 왜 몰라
นอรึล ฮยาฮัน นาเอ มาอึมอึล เว มลรา
ทำไมไม่รับรู้ถึวามรัอผมบ้าเลย
나를 모른 척해도 차가운 척해도
นารึล โมรึน อเฮโ ัาอึน อเฮโ
ถึแมุ้ะเมินผมแบบนี้ ทำเย็นาใส่ันแบบนี้
널 밀어내진 못하겠어
นอล มีรึนเนิน มททาเทอ
ผม็ไม่อาลบุไปาใไ้เลย
" เฮ้ยๆฮโยมาแล้ว" เสียอายนหนึ่ั
" ริอ่ะไอ้า! ูยัไม่พร้อมเลย" ายหนุ่มที่ื่อวีใ้เลแ่ผม
" มาแล้วเว้ย" ู้าพู วีรีบทิ้เลแ่ผมล
" แอ๊~" สาวัวเล็ในุนัเรียนึเ้าอี้โ๊ะเรียนนั่ล เธอือ 'ิมฮโยยอน' เป็นาวเ่นอโรเรียน เรียนี เ้นเ่ และสวย
" มาเร็วัเลยนะรับนสวย" วีพู่อนะเอามือโอบไหล่ฮโยยอนที่นั่อยู่
" เอามือออไป!" เธอแะมือเาออ
" หูย~ ใร้ายั" วีทำปาู๋
" ันไม่อยายุ่ับเ็เเรอย่านาย" เธอผลััวเาออ ลุออไปนั่ที่อื่น
" โอ๊ย! เ็บั" เาแล้เอามือุมหัวใ
" ไร้สาระ" ฮโยยอนอบหน้านิ่่อนเสียริ่บอเวลาเ้าเรียนั
" สวัสีะนัเรียน" ุรูยูยอทัทาย่อนบทเรียนะเริ่มึ้น
" ปั่!" เสียระาษระทบหัวอฮโยยอน เธอหันไปมอนที่ส่มาวาๆ
- เย็นนี้ไปเที่ยวัน : วีวี่-
- ไม่ว่า! -
- ใร้ายอ่ะ ปิเสธลอเลย : วีวี่-
- เลิส่มาะที ันำลัั้ใเรียน-
- เ้าอน~ : วีวี่-
- ะไม่เลิใ่มั้ย ไ้!-
" รูยูยอะ" ฮโยยอนเรียรูที่สอนอยู่
" ว่าไ๊ะฮโย"
" แทฮยอเ้าส่นี่มา่ะ" ฮโยยอนยื่นระาษ้อนลมๆ
" ุรูยูยอแม่มอมุ..." ุรูยูยออ่าน้อวามในระาษ อารม์ึ้นทันที
" แทฮยอ!!!!"
" ผมเปล่านะรับรู"
" ันไม่เื่อ! ้อหาที่เธอเล่นในาบรู เย็นนี้เธอ้อไปัห้อน้ำายโรยิมให้สะอา"
" โหย~ รูรับ"
" ไม่้อมาโอรว ทำอะไรไว้็้อรับสิ่นั้นอบแทน" ุรูยูยอพูแล้วลับไปสอน่อ
" สมน้ำหน้า" ฮโยยอนแอบแลบลิ้นใส่
.
.
" ู้า! ่วยันหน่อนสิ" วีอ้อนเพื่อน
" อรี่ว่ะ! เรื่อนี้เรื่อเียวที่ัน่วยนายไม่ไ้...ลับบ้าน่อนนะเพื่อน บาย!" ู้ารีบิ่ออไป
" โหย! ไรวะ! ฮโยเนี่ยแสบไม่ใ่เล่นเลยนะเนี่ย" วีบ่นพลาัห้อน้ำพลานเสร็ในที่สุ
" เสร็สัที" วีพูเินออาห้อน้ำเรียมลับบ้าน แ่สายาเหลือบไปเห็นผู้หินหนึ่นั่หน้าหิะ่อน
" ยัไม่ลับบ้านอีหรอ" วีเินเ้าไปหาฮโย
" ไม่ใ่เรื่ออนาย"
" ันไปส่มั้ย" วีับ้นแนฮโยยอนไว้
" ไม่้อยุ่" เธอแะแนเาออเินะเผลไปอีทา
" เ็บาหรอ? เ้นผิท่าอีหล่ะสิ"
" รู้ไไว่าันเ้นผิท่า"
" ็เพราะันแอบไปูเธอ้อมเ้นทุวันหน่ะสิ" วีบอ
" ...."
" แล้วลทำไมยัไม่ลับบ้าน"
" มาไม่ทันรถบัสรอบสุท้าย" ฮโยยอนอบเบาๆ
" ั้นันไปส่ละัน" วีเอื้อมไปับมือฮโยยอน
" ไม่!"
" อย่าื้อไ้มั้ย? นี่็ึแล้วนะ ะนั่รอเปลี่ยวๆแบบนี้ั้นหรอ? ะให้โนุ่อนหรือไ?" วีุฮโยยอน
" ..." ฮโยยอนเถียไม่ออ
" เินไม่ไหวใ่มั้ย?" เาพู่อน้อนัวเธอึ้นอุ้ม
" นายะทำอะไร?"
" เอามือโอบรอบอันะ ถ้าไม่อยา" วีสั่่อนฮโยยอนะเอามือโอบรอบอเา แล้ววี็เินไปที่รถโฟล์สีาวอเา
" บอที่อยู่มา.."
" บ้านเลที่ 325-1 ถนนอับูอ" ฮโยยอนบอ่อนวีะับรถมาเรื่อยๆนถึบ้านเธอ
" ถึแลัว!" วีปลุนที่เผลอีบหลับไป
" อือ..อบในะ" ฮโยยอนพูเปิประูรถลไปยืน
" เป็นรั้แรเลยนะเนี่ยที่ไ้ยินำอบุาเธอ"
" ็นาย่วยันไว้นิ"
" ั้นันไป่อนนะ อย่าลืมินยาแ้อัเสบ้วย" วีบอ่อนับรถออไป
" ็นิสัยีเหมือนันนี่" ฮโยยอนพูเบาๆ่อนเินเ้าบ้านไป
.
.
" ระวั!" เสียอผู้ายะโนบอ ฮโยยอนหันไปมอ่อน...
" ปั่!" เสียลูบาสระทบอะไรบาอย่า
" โอ๊ย!" ฮโยยอนลไปนัุ่มหัวที่พื้น
" เป็นอะไรมามั้ย"
" ็เ็บิ! ถามมาไ้" ฮโยยอนเหวี่่อนเยหน้าึ้น
" นี่นายอีแล้วหรอวี?"
" โทษๆ ั้นไปห้อพยาบาลัน" วีพูแล้ว้อนัวฮโยยอนไปห้อพยาบาลทันที
" หนูฮโย! โนอะไรมา๊ะ" รูห้อพยาบาลถาม
" ือผมโยนลูบาสไปโนหัวเาหน่ะรับ"
" ทีหลั้อระวัหน่อยนะ๊ะเิเพื่อนโนหนัว่านี้มันะแย่เอา" รูพูแล้วทายาให้ฮโยยอน
" รับ!"
" โอเ! เรียบร้อยะ" รูบอ
" อบุ่ะรู" ฮโยยอนพูลุาเีย วีรีบเ้าไปพยุ
" อย่ามาแะัวัน"
" ถ้าปล่อยแล้วเธอล้มึ้นมาอีหล่ะ"
" ันไม่ล้ม่ายๆหรอ" ฮโยยอนเถีย
" โอเ! ะอยู" วีปล่อยแนฮโยยอน เธอเินเไปนิหน่อย่อนล้มลนั่ับพื้น
" ื้อ!" วีพยุเธอึ้นมาแล้วอุ้มไปที่ห้อเรียน
+ อนเย็น+
" ้อมเสร็แล้วหรอ?" วีถามทันทีเมื่อฮโยยอนเปิประูห้อ้อมเ้นออมา
" ทำไมนายยัไม่ลับ?"
" มารอไปส่เธอที่บ้าน"
" ทำไม้อมายุ่ับีวิัน น่ารำา!" ฮโยยอนวา
" น่ารำาั้นหรอ?" วียแนึ้นัฮโยยอนไว้ับำแพ้มหน้าล
" ะทำอะไร?"
" เลียันมานานั้นเลยหรอ?" วีถามเสียัพ้อ
" ใ่! นายมันเเร อบแล้ันลอ"
" ที่ทำลไป็เพราะว่าันรัเธอ่าหา!" วีพูบ็ทาบริมฝีปาลบนปาอิ่มอฮโยยอนในทันที ูบที่หนัหน่วทวีวามรุนแรึ้นเมื่อวีสอลิ้นเ้าไปในโพรปาวาลิ้นไปทั่ว
" อ๋อย(ปล่อย!)" ฮโยยอนพยายามันอเ้าออแ่็อ่อนแรเ็มที
" ...." วีเลื่อนัว่ำลไปที่อเธอ ฝาฝัรอยแ้ำไว้
" นาย!!" ฮโยยอนยมือึ้นเหมือนะบเา
" ..." วีหลับาแน่นรอฝ่ามือาเธอ
" ฮึ่ย! บนายไปัน็เรียอะไรืนมาไม่ไ้หรอ" ฮโยยอนเินออไปอย่าโรธๆ
" อโทษ ันวบุมอารม์ไม่ไ้" วีพูามหลั
" ฮึ่ย! ทำไม้อใเ้นอนโนนายนั่นูบ้วยนะ" ฮโยยอนเอามือับปาัวเอบ่นพึมพำ
.
.
.
ั้แ่วันนั้นมาฮโยยอน็เอาแ่หลบหน้าวี ส่วนวี็ไม่แล้ ไม่แวเธอเหมือนเ่าเพราะลัวฮโยยอนะยิ่โรธเ้าไปอี
" ะทำไีวะ" วีบ่นหยิบโทรศัพท์ึ้นมา ทุวันนี้ไ้แู่ภาพเธอา IG อเธอเท่านั้น
" ลออีรั้็ไ้วะ" เาพิมพ์ำว่า 'อโทษ' ส่ไปหาฮโยยอน แ่็ไม่ไ้้อวามอะไรลับมาเ่นเิม
" เอา็เอา! ไหนๆแล้ว็พรุ่นี้เลยละัน"
+ วัน่อมา+
" ้า! ่วยอะไรหน่อยิ?"
" อะไรวะ?"
" ือี้<>€¥*#}{}^€,@&(" วีอธิบายแผนารทั้หม
" เอาริหรอวะ? อนนี้หน้าแฮโย็ยัไม่มอเลย"
" เอาริสิวะ! ันเรียมใไว้แล้ว ถ้าผลเป็นลบ ัน็ะเลิเลย"
" โอเ! ันะ่วยแ"
.
.
" ็อๆๆ" เสียเาะประูห้อ้อมเ้นั ฮโยยอนเินออไปเปิ
" ไม่เห็นะมีใรเลย" เธอพู่อนะมีถุระสอบลุมัวเธอลมา
" ปล่อยนะ!" เธอิ้น่อนนที่ับเธอะอุ้มเธอพาบ่าออไป
" ุบ!" ฮโยยอนถูปล่อยลบนเ้าอี้นุ่มๆัวหนึ่่อนะไ้ยินเสียเปียโนัมาา้านหน้า
" ฟุ่บ!" เธอรีบแะผ้าปิาออ
~ 되고파 너의 오빠 (เวโปา นอเอ โอปป้า) ผมอยาะเป็นโอปป้าอุ
너를 향한 나의 마음을 왜 몰라 (นอรึล ฮยาฮัน นาเอ มาอึมอึล เว มลรา) ทำไมไม่รับรู้ถึวามรัอผมบ้าเลย
나를 모른 척해도 차가운 척해도 (นารึล โมรึน อเฮโ ัาอึน อเฮโ)ถึแมุ้ะเมินผมแบบนี้ ทำเย็นาใส่ันแบบนี้
널 밀어내진 못하겠어(นอล มีรึนเนิน มททาเทอ) ผม็ไม่อาลบุไปาใไ้เลย..~
ภาพวีเล่นเปียโนอยู่บนเวทีเรียวามประทับใาเธอไ้เป็นอย่ามา ทันทีที่เพลบล วี็เินถืออุหลาบออมาหาเธอ
" ิมฮโยยอน! ันรัเธอ เป็นแฟนันนะ" เาพูยื่นอุหลาบให้
" ...."
" เธอว่าไ?" วีถามอย่าประหม่า
" ล..ัน็รันาย" ฮโยยอนพูเบาๆ ่อนะถูวีรวบัวไปอ
" พูริหรอ? ั้แ่เมื่อไร"
" ็ั้แ่วันที่นายูบัน..พอนายไม่แล้ ไม่แว ัน็รู้สึแปลๆเหมือนีวิาอะไรไป มัน็เลยทำให้ันรู้ัวว่าันานายไปไม่ไ้เสียแล้ว"
" แล้ว้อวามที่ันส่ไปอโทษหล่ะ? ทำไมเธอไม่เยอบลับ"
" ็ันไม่ล้านิ .//."
" ไม่เป็นไร~ แ่รู้ว่าเธอรััน็ีใแล้ว" วีพูแล้วอฮโยยอนไว้แน่น
ความคิดเห็น