คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : FRIENDSHIP : 5
5
ทุกคนคงอยากจะรู้ใช่มั๊ยล่ะครับ? ว่าทำไมผมถึงได้โกรธหมอนั่น... ก็ย้อนไปเมื่อตอนที่พวกเราจะต้องซ้อมเต้นเมื่อประมาณเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้..
“คาทก คาทก” เสียงคาทกโปรแกรมแชทยอดฮิตชนิดหนึ่งดังขึ้น เจ้าของสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะล้วงหยุกหยิกในกระเป๋ากางเกง
“จีมิน ว่างมั๊ย? ออกมาคุยกับฉันแปปนึง” จีมินกดอ่านข้อความในโทรศัพท์ที่ใครบางคนส่งมา แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นคนสำคัญไม่ใช่น้อย เพราะทำให้คนที่ได้เห็นข้อความ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ด้วยความที่คิมแทฮยองเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นพอควร ก็อดที่จะชะโงกหน้าไปดูไม่ได้ว่าเป็นใครกันแน่ที่ส่งมา และทำให้จีมินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้ขนาดนี้
“ไม่ว่าง”
“อะ อื้ม งั้นฉันไม่กวนนายดีกว่า”
“แต่จะแว๊บออกไปหาแปปนึงละกันนะ รอผมก่อนนะ”
“โอเค งั้นฉันจะรออยู่ที่เดิมนะ” หลังจากที่จีมินอ่านข้อความ ไม่นานเจ้าตัวก็วิ่งออกไปจากห้องซ้อมโดยไม่สนใจเสียงเรียกของเมมเบอร์สักนิด
หัวใจดวงน้อยๆของคิมแทฮยองมันเจ็บจี๊ดขึ้นมา... แล้วท่าทางคำพูดพวกนั้นมันคืออะไรกันแน่...? แล้วชื่อเจ้าของข้อความที่คุ้นเคยนั่นอีก... คิมจินอู...
มันก็ดีเหมือนกัน... ที่จีมินออกไปหาเขา มันทำให้ได้รู้ว่าจีมินยังคงชอบเขาอยู่... ให้ได้รู้ความจริงมากขึ้นกว่าเดิม.. ว่าที่จริงแล้วหมอนั่นคิดยังไง..
ที่จริงแล้ว.. ยังไม่ลืม เขาคนนั้นสินะ..
แต่บางครั้ง.. เรายิ่งรู้ความจริงมากเท่าไหร่.. มันยิ่งทำให้หัวใจของเรามันก็เหมือนจะพังทลายลงไปเรื่อยๆ...
“แทฮยอง ช่วงนี้เป็นอะไรของมึงวะ? ทำหน้าเป็นหมาหงอยอยู่ตลอดเวลาเลย แล้วนี่เพิ่งเลิกจากงานมาเหนื่อยๆไม่ใช่หรือไงวะ? ทำไมไม่กลับไปพัก มาหากูทำไมเนี่ย?” เพื่อนสาว ยอนมาอิ ที่เป็นเพื่อนเด็กฝึกอยู่ค่ายวายจี ถามขึ้นมาอย่างอดสงสัยไม่ได้
“ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ... กูแค่เหนื่อยๆว่ะ อยู่ที่หอมันอึดอัด” คิมแทฮยองพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงเก่าๆ
เหนื่อย.. กับความรักที่เป็นแบบนี้ ไม่ต้องการจะรู้สึกแบบนี้กับคนที่เห็นเราเป็นแค่เพื่อน... อยากจะหยุดความรู้สึกบ้าๆเหล่านี้ ทิ้งมันออกไปจากใจให้หมดสักที..
แต่ถ้าหาก... มันง่ายที่จะทำแบบนั้นได้แล้ว ก็คงไม่ต้องมานั่งเจ็บ นั่งอึดอัดใจแบบนี้หรอก
“เป็นไรมึงเนี่ย อกหัก รักคุด ตุ๊ดไม่รัก หรือไงวะ?”
“ป่าว กูชอบผู้ชาย”
หมดทุกสิ่ง ทุกอย่างที่จะพูดออกไป... คิมแทฮยองที่ดูแมนๆคนนั้น เป็น... อย่างงั้นหรอ?
“ทำไม น่ารังเกียจหรือไงวะ?” เสียงใหญ่พูดออกมา เมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไปสักพักแล้ว
“ปะ ป่าว กูก็แค่ตกใจ นิดหน่อย มั้งนะ?”
“กูอกหัก... แม่งไม่รักกู ทั้งๆที่กูก็อยู่กับแม่งตลอดเวลาเลยนะเว้ย ทำไมวะ?” เสียงที่ดูราบเรียบในตอนแรก ตอนนี้มันเริ่มจะสั่นคลอเพราะว่าเศร้าที่เกาะกินใจมากขึ้นเรื่อยๆ...
เพื่อนสาวของเธอได้แต่คอยรับฟังไม่พูดอะไรตอบโต้ออกมา มองเพื่อนชายของตัวเองที่กำลังพูดระบายความเศร้าออกมา
“กูหยุดรักแม่งไม่ได้ว่ะมึง.. ” คิ้วหนาบนหน้าหล่อขมวดเป็นปม ดวงตาคู่สวยเริ่มร้อนผ่าว หน้าอกข้างซ้ายเกิดอาการเจ็บแปล๊บขึ้นมา...
น้ำตาใสค่อยๆไหลออกมา ในขณะที่กำลังพูดระบาย ทั้งๆที่พยายามกลั้นมันไวได้ตลอดเวลา แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้ว.. ไม่ไหวจริงๆ
“โอ๋ๆ คิมแทฮยองผู้น่าสงสาร มาให้เพื่อนคนนี้ลูบหัวปลอบให้หายเศร้ามา” ดูท่าทางว่าคิมแทฮยองจะไม่หายเศ้ราง่ายๆ เธอเลยพยายามทำให้เขาขำแทนซะเลย
“อื้อ ถ้างั้นรบกวนด้วยล่ะ แต่ถ้าไม่หายกูจะกระโดดคลิกมึง”
แต่ทว่า... เขากลับไม่ขำ แต่ส่งยิ้มบางๆมาให้แทน ตอนนี้คิมแทฮยองเชื่องยิ่งกว่าอะไรซะอีก..
ร่างสูงค่อยๆเขยิบตัวมาใกล้ๆเธอ และวางหัวนอนบนตัก พริ้มตาหลับลง ยอมรับสัมผัสจากมือเล็กๆ แต่กำลังลูบหัวเขาอยู่...
“แร๊ปปลอบได้ป่ะวะ? ร้องเพลงช้าแล้วชอบร้องผิดคีย์ว่ะ ฮ่าฮ่า” เธอพูดขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบที่เริ่มเข้ามาปกคลุมบรรยากาศภายในห้องแคบๆ
“ก็เอาดิไหนๆก็ไหนแล้ว รบกวนด้วยแล้วกัน”
พอจบคำพูดเธอก็เริ่มร้องแร๊ปสบายๆ พร้อมกับมือที่กำลังลูบผมอ่อนนุ่มของคิมแทฮยองอย่างอ่อนโยน...
ความอึดอัดที่มีมันเริ่มจะหายไปเรื่อยๆ เหมือนเวทย์มนต์จากสัมผัสของผู้หญิง... ถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็.... คงจะดีกว่านี้มั้ง?
“มึง.. ลองคบกับกูดูมั๊ย?...”
ความคิดเห็น