ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FRIENDSHIP [JIMIN x V]

    ลำดับตอนที่ #10 : FRIENDSHIP : 9

    • อัปเดตล่าสุด 12 มิ.ย. 58


     

    9



    [KimTaehyung Talk]

                “โอเค เรามาลองคบกันดูสักตั้ง” เสียงเล็กพูดขึ้นมา วีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อะไรมันจะยอมง่ายขนาดนั้น... “ซะเมื่อไหร่” นั่นไง พูดยังไม่ทันขาดคำ





                “กูก็ตกใจ นึกว่ามึงตกลงคบกับกูจริงๆ ฟ้าผ่าพอดี..” เจ้าตัวพูดพลางแบะปาก ทำหน้ากวนประสาทแกล้งอีกคนด้วยความสนุก




                “มึงจะประชดก็บอกเถอะ กูดูออกสาด สยิวว่ะ” มาอิพูดก่อนจะทำท่าขนลุก เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานมาพูดใส่กับแบบนี้ มาขอคบแบบนี้... ฟังแล้วอดจั๊กจี้ไม่ได้จริงๆ




                “มึงอย่าๆ กูรู้ว่ามึงชอบจีมิน มึงจะได้ฟินไงได้เจอเป็นๆเลยนะมึง ไม่ร่วมมึงกับกูหน่อยหรอวะ?”




                “เฮ้ย มึงรู้ได้ไงอ่ะ? ” เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มั่นใจแล้วแท้ๆว่าปิดได้มิด




                “กูคบมึงมากี่ปีวะ? เรื่องแค่นี้คิดว่ากูจะดูไม่ออกหรือไงวะ ?”




                “ปิดมาตั้งนาน ห่า”




                “ปิดอะไรของมึง รูปที่อยู่ใต้หมอนคือไร ตอบบบ” ด้วยความหมั่นไส้ วีเอื้อมมือไปหยิบรูปใต้หมอน ใช่แล้วล่ะ... วีพยายามจะยุให้เธอเข้าร่วมมือโดยเร็ว สิ่งแลกเปลี่ยนไม่มีอะไรมาก... ก็แค่โมเม้นที่เธอจะได้กับเมนของตัวเองก็เท่านั้นเอง...




                มันอาจจะดูไร้สาระ หรือไม่เข้าท่าเท่าไหร่... แต่สำหรับแฟนคลับที่คอยติดตามผลงานสนับสนุนตั้งแต่แรกแล้วล่ะก็...ย่อมอยากจะได้ใกล้ชิดอยู่ดี... สำหรับแฟนคลับแล้วนี่คือความฝันสูงสุดเลยล่ะ การได้มาอยู่ใกล้ชิดแบบนี้...ไม่ว่าใครก็ปฏิเสธไม่ลง...




                “ช่วยไม่ได้ จะยอมร่วมมือด้วยก็แล้วกัน”




                และนั่น... ก็คือจุดเริ่มต้นของแผนการชั่วร้ายของผมแหละครับ บอกชอบ ตีตัวออกห่าง เย็นชาใส่... และจบด้วยการไปคบกับเพศตรงข้ามซะเลย




                ร้อยทั้งร้อยแหละ ที่จะกลับมาสนใจเจ้าตัวที่บอกชอบตัวเองแต่กลับไปคบกับคนอื่นซะได้ แผนการแบบนี้เห็นกันได้บ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นในละครหลังข่าว หรือนิยายน้ำเน่าก็ตาม แต่มั่นใจได้เลยว่าแผนการนี้มันต้องใช้ได้ผลแน่นอน... ไม่เชื่อก็ลองไปทำกันดูได้นะครับ J

     











                “เฮ้ย จีมินมึงเขยิบออกไปห่างๆกูหน่อยจะได้มั้ย? อึดอัดจะแย่อยู่แล้ว แทฮยองว่าพลางพลักอีกคนที่กอดเป็นปลิงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว




                “ไม่ได้ๆ เดี๋ยวมึงก็ไปหาคนอื่นอีกอ่ะ” ไม่พูดปากเปล่า ใบหน้าหล่อยื่นปลายจมูกเรียวไปคลอเคลียกับแก้มใสๆของคนที่กำลังนั่งเล่นเกมบนคอมพิวเตอร์อยู่อย่างใจจดใจจ่อ




                “เฮ้ย แขยงเว้ย” คิมแทฮยองพูดพลางพลักคนข้างๆออกไปให้ห่างจากตัวเองสักที




                คนถูกพลักไม่พูดอะไร ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางส่ายหัวไปมาด้วยความไม่เข้าใจ ทั้งๆทีแรกจะดึงดันว่ายังไงจะต้องตัดความเป็นเพื่อนออกและจะทำให้หลงรักแท้ๆ




                แต่ทำไมตอนนี้ จีมินเป็นแค่ลูกแมวน้อยๆที่คอยอ้อนอยู่ข้างๆแท้ๆ แต่คิมแทฮยองกลับไม่สนใจแม้แต่นิดแถมยังพลักไสให้ไปไกลๆอีกด้วย เข้าใจยาก... ยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก คิมแทฮยองในตอนนี้น่ะ L




                “อืม... ก็ได้ ถ้างั้นกูไปก็ได้”




                จีมินแอบน้อยใจเล็กๆ กับความเย็นชาของคิมแทฮยอง แต่มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะก็ต้องยอมรับผิดแต่โดยดีว่าตัวเองเป็นคนที่พลักไสเขาตั้งแต่ตอนแรก ตอนนี้ตัวเองโดนเข้าซะบ้าง...




                “จะ จะไปไหน?” เจ้าของเสียงพูดขึ้นพลางดึงข้อมืออีกคนรั้งไว้ นิ้วเรียวยกขึ้นมาเกาหน้าตัวเองเบาๆ แก้เก้อ




                “ก็เห็นมึงไม่ค่อยอยากอยู่กับกูเลยนี่ คงจะรำคาญกูมากสินะ” จีมินพูดพลางหันมามองหน้าอีกคน ใบหน้าหล่อแสดงความเจ็บปวดออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน




                “อะ อะไรของมึง กูไม่เคยพูดนะ” แทฮยองพูดตะกุกตะกัก ใบหน้ามีสีแดงระเรื่อด้วยความอายที่มี ก็แน่ล่ะ... เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยมาง้อใครแบบนี้นี่น่า รู้สึกเสียฟอร์มซะมัด..




                “แต่ท่าทางของมึงมัน... ”




                “เออๆ กูขอโทด” ไม่ทันที่จะพูดได้พูดจบ ก็โดนอีกคนดึงให้ลงมานั่งข้างๆ แทฮยองนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แต่ในใจนี่เต้นตึกตักจนแทบจะระเบิดออกมา มันน่าอายที่จะต้องมาทำแบบนี้กับคนที่เป็นเพื่อนกันมานาน




                ที่จริงถึงเห็นว่าวีในวงการบันเทิงอาจจะดูสดใสร่าเริง บ้าบอตลอดเวลา แต่เรื่องในความเป็นจริงเกี่ยวกับเรื่องความรักแบบนี้ ตัวจริงที่ไม่ใช่วี แต่เป็นคิมแทฮยอง... ไม่ค่อยกล้านักที่จะแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ ให้พูดหวานๆ เลี่ยนๆออกมา มันก็กระดากปากเหลือเกิน




                ถึงตอนแรกๆอาจจะทำเป็นเก่ง แต่พอเอาเข้าจริงๆกลับอายแบบดื้อๆซะงั้น L




                “นี่ มึงอ่ะ ตกลงว่าชอบหรือเกลียดกูกันแน่วะ?” เพราะการกระทำและคำพูดต่างๆ มันตรงกันข้ามไปหมด ทำให้จีมินเริ่มสับสนว่าที่จริงวีเกลียดหรือว่าชอบเขากันแน่




                “กะ ก็ไม่ได้เกลียด”




                “แต่ก็ไม่ได้ชอบสินะ”




                “ชะ ชอบดิ ! กูชอบมึง พอใจหรือยังล่ะ? ทำไมต้องให้พูดอะไรที่มันน่าอายแบบนี้ด้วยวะ” วีตะโกนขึ้นมาเสียงดังด้วยความอาย แต่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะตะโกนทำไมกัน...




                แต่อาจจะเป็นเพราะว่า กลัวว่าจีมินจะเข้าใจผิด กลัวว่าจีมินจะเลิกชอบ... ก็เลยตัดสินใจตะโกนบออกชอบไปแบบนั้น...




                “อื้ม กูก็ชอบมึงเหมือนกัน... ดำเอ้ย” 



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×