เฟลีซ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ว่นวายที่สุดในชีวิตของเฟลีซเลยทีเดียว เพราะ     จีลลีน เฟลีซและลีสท์จะเข้าสมัครสถาบันวิลเพอร์   (เดี๋ยวที่นั่นจะแยกนักดาบฝึกหัดไปที่สถาบันรัลเพอร์อีกที) ที่นั่นมีแถวยาวเหยียด เรียกได้ว่าท่าจะเข้าแถวเป็นชั่วโมง เสียงผู้คนก็ดังมาก แน่นอนว่าเสียงนั้นมันดังกึกก้องไปทั่วหัวของเฟลีซ

            การเข้าแถวนั้นดูเหมือนว่าจะนานแต่ ดูเหมือนเวลาผ่านไปเร็วมากก็ถึงคิวของทั้ง 3 คนแล้ว ผู้คัดเลือกนั้นจะนั่งบนเก้าอี้ซึ่งมีโต๊ะยาวคั้นระหว่างผู้คัดเลือกและผู้เข้าคัดเลือก  ผู้เข้าคัดเลือกนั้นจะต้องเดินเข้าไปในห้องเพื่อถูกสอบถาม(เหมือนสอบสัมภาษณ์)ถ้าผ่านจะได้เข้าไปในหอประชุม

"สวัสดีค่ะ เข้าไปได้เลยนะคะคุณจีลลีน"

"ขอบคุณมากค่ะ"แล้วจีลลีนก็เดินเข้าไปอย่างประหม่า

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อจีลลีน แดฟฟาค่ะ"

"เหตุผลที่อยากเข้าสถาบันนี้คืออะไรคะ"ศ.ลิลลี่ถาม

"หนูอยากเป็นนักเวทย์แล้วก็สามารถนำสิ่งนี้ไปช่วยเหลือผู้คนค่ะ"

"แล้วพ่อของหนูทำอาชีพอะไร"ศ.ธอร์นนี่ถาม

"พ่อของหนูทำหลายอย่างค่ะ ที่เด่นๆคือมีร้านอาหารและก็หอพักค่ะ"

  ผู้คัดเลือกก็ปรึกษากันนิดหน่อยแล้วจึงบอกจีลลีนว่าเธอผ่านและจะได้ฝึกเวทย์มนต์ จีลลีนดีใจมาก ต่มมาก็เป็นลีสท์เขาเดินเข้าไปอย่างองอาจ เขาตื่นเต้นเล็กน้อยแล้วเขาก็แนะนำตัว

"สวัสดีครับ ผมชื่อลีสท์ แดฟฟาครับ"

"คงเป็นน้องของจีลลีนใช่มั๊ยเอาเถอะ ทำไมถึงอยากเข้าสถาบันนี้"ศ.แรฟเฟอร์ตี้ถาม

"เพราะผมอยากเป็นักดาบ ถ้าได้เดินทางจะได้ใช้ดาบป้องกันพี่และผู้อื่น"

"ดีมาก เธอผ่านเข้าสู่สถาบันวิลเพอร์"ศ.ธอร์นนี่กล่าวต้อนรับสุดท้ายก็ถึงเฟลีซ เธอตื่นเต้นมากๆ

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อเฟลีซ เพอร์สเพลค่ะ"

"มาจากเมืองอะไรหรือคะ"ศ.ลิลลี่ถาม

"มาจากเมืองฟอนซัลค่ะ"

"บอกชื่อเต็มๆมาเถอะ "

"องค์หญิงเฟลีซ แชนลี เพอร์สเพลแห่งพระราชวังฟอนซัลค่ะ"

"อืม เจ้าต้องบอกความจริงมิฉะนั้นเจ้าจะอยู่ในสถาบันนี้ไม่ได้"

 ผูคัดเลือกซึ่งก็คืออาจารย์ผู้สอนเวทย์ต่างๆและครูใหญ่ไม่ได้ปรึกษากันเลยเหมือนกับว่ารอให้เฟลีซมานาน

"ข้าครูใหญ่ของสถาบันวิลเพอร์ขอแจ้งว่า องค์หญิงเฟลีซ แชนลี เพอร์เพลแห่งพระราชวังฟอนซัลเข้าสู่สถาบันวิลเพอร์"

  เฟลีซดีใจมากที่จะได้เข้าสถาบันนี้ เธอเดินเข้าสู่หอประชุมเป็นคนสุดท้าย ครูใหญ่ก็กล่าวต้อนรับนักเรียนใหม่เข้าสู่สถาบันและเชิญเข้าสู่งานฉลองแห่งปี

                                     ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

ขณะเริ่มงานฉลองไปได้สักครู่ ศ.ธอร์นนี่ครูใหญ่ก็กล่าวว่า    

"ตามคำทำนายนั้นคนที่ 223 จะเป็นผู้ที่ช่วยเราจากพ่อมดอันชั่วร้ายได้ คนๆนั้นและเป็นคนสุดท้ายที่ไดเข้าสถาบันนี้คือ เฟลีซ โปรดยืนขึ้นด้วย"

 เฟลีซตกใจมากใบหน้าของเธอซีดไปทันที เธอพูดไม่ออกเลย ได้แต่นั่งแข็งทื่ออยู่บนเก้าอี้

"นี่เฟลีซ ยืนขึ้นสิ" ลีสท์พูดพลางเขย่าตัวเธอ เฟลีซรู้สึกตัวจึงรีบยืนขึ้นแล้วนั่งลงทันที

   หลังจากจบงานเลี้ยงแล้วเฟลีซก็เดินกลับไปที่ห้องของตนเอง

"นี่ท่าน ทางนั้นมันไปทางห้องของผู้ชายนะ" ดาเลน่าพูดเฟลีซจึงรีบเดินไปอีกทางทันที

"ท่านชื่อเฟลีซใช่หรือไม่"นางถาม

"ใช่ ข้าชื่อเฟลีซ เฟลีซ เพอร์สเพล"

"ข้าชื่อดาเลน่า  เฟเดน เจ้าพักห้องเดียวกับข้า ห้องของเราคือห้อง 216 นะ"

"อืม"

       ทั้งสองเดินไปที่ห้องพักทันทีแล้วรีบจัดวางของในห้องมีเตียง 2 เตียง มีผ้าม่านกั้นระหว่าง 2 เตียง มีโต๊ะกับเก้าอี้ตัวเล็กๆพร้อมชั้นวางหนังสือ เพียงโต๊ะเดียว พวกเขาจึงแบ่งกันใช้ตาวันและมีตู้เสื้อผ้า 2 ตู้ ในตู้มีเสื้อผ้าของทั้งสองจัดเตรียมไว้เรียบร้อยสำหรับพรุ่งนี้                                                                                               คืนนี้เฟลีซเหนื่อยมาก พอหัวถึงหมอนก็หลับทันที     

                                         ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

มีลงที่ baiya ด้วยนะคะ ถ้ายังไงก็ขอให้ติชมมาด้วยนะคะ (เพราะมาลงใหม่ค่ะ)