my fiance คุณคู่หมั้นที่รัก

  

บทที่ี1 ความเจ็บปวด

     นิชดาหรือนินิวเจ้าของตากลมโตพราวเสน่ห์ พาร่างของตัวเอง ไปสถานที่แ่ห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ๆแฟนหนุ่มรุ่นพี่นัดไว้นัดเอง เสียงใสๆเอ่ยขึ้นเมื่อพบร่างสูง
  "พี่ภูมิมีอะไรหรือเปล่าค่ะ? ถึงเรียกนิวมาคุยที่นี่" นินิวเอ่ยถามแฟนหนุ่ม
  "พี่มีเรื่องอยากจะบอกนิว"
  "คะ?"
  "พี่ว่าเราเลิกกันเถอะ" คนฟังแทบล้มทั้งยืน เอ่ยเสียงสั่นแพ่วเบากลับไปว่า
  "ทำไม"
  "เพราะพี่เบื่อนิว เบื่อมาก ไม่อยากเห็นหน้านิวอีก"
 น้ำใสๆเอ่อล้นมาจากตากลมโต นิิวคงเป็นได้แค่ผู้หญิงคั่นเวลาของพี่สินะค่ะ นินิวคิดอย่างเจ็บปวด เธอคิดว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะมีใจให้เธอบ้าง แต่ไม่เลยไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะสนใจเธอ
  "ค่ะ ถ้าพี่เบื่อนิว พี่ก็ไปเถอะค่ะ ยังไงซะคนอย่างพี่ก็ไม่เคยรักใครเป็นอยู่แล้ว"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ภูรินทร์ หรือ ภูมิก็เดินจากไปโดยไม่เหลียวแลคนตัวเล็กเลยสักนิด นินิวมองแผ่นหลังที่ค่อยๆเล็กลงเรื่อยๆ จนลับสายตา แล้วจึงทิ้งตัวนั่งอย่างคนหมดแรง ปล่อยน้ำตาให้ไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างช้าๆ นิชดา ปล่อยให้ตัวเองร้องไห้อยู่เป็นเวลานาน จนกระทั้ง
  "ยัยนิว ยัยนิว แกอยู่ไหนน่ะ" เสียงตะโกนของนันทกร หรือ นัทดังขึ้นหลังจากน้องสาวสุดรัก สุดหวงกลับมาบ้านช้า นินิวข่มเสียงสะอื้นไว้
  "นิวอยู่นี่พี่นัท" นิชดาตอบด้วยเสียงสั่น
  "ยัยนิวแกเป็นอะไรฮะ? ทำไมถึงไม่ยอมกลับบ้าน" นันทกรโผเข้ากอดน้องสาวอย่างเป็นห่วง
  "นิวไม่ได้้เป็นอะไีร เรากลับบ้านกันเถอะ"
  "ไม่ได้เป็นอะไรได้ไง ก็เห็นอยู่ว่าแกร้องไห้ แต่ไม่เป็นไรไว้แก       สบายใจเมื่อไหร่ค่อยบอกพี่ล่ะกัน" นัทประคองนิชดาที่ตอนนี้กำลังสั่นไปทั้งตัวด้วยความหนาว  ไอ้ภูมิต้องเป็นแกแน่ๆ แกกล้าดียังไงมาทำให้ยัยนิวร้องไห้อย่างนี้ พรุ่งนี้แกไม่ตายดีแน่
เมื่อถึงบ้านนิชดารีบขึ้นห้องไม่ยอมออกมาพบใครอีกเลย พ่อกับแม่ถามนันทกรว่าน้องเป็นอะไรก็พบแต่ความว่างเปล่าที่ออกมาจากปากนันทกร
    
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่แต่งเอง เหะๆ ถ้ามีข้อบกพร่องอะไรก็ข้อโทษด้วยนะค่ะ ติชมกันได้เลยค่ะ