ใบสมัคร นางเอกคุณชายชาเขียว[เยซอง] คำถามสีเขียว คำตอบสีดำ ข้อมูลตัวละคร ชื่อ(ภาษาไทย): พาวพัชร ศิริธีวกาญจน์ (ชื่ออ่านว่า พา-วะ-พัด แต่ส่วนมากคนมักอ่านกันว่า พาว-พัด) สะกดเป็นภาษาอังกฤษ): Pawapat Siritheewakarn ชื่อเล่น: โดเรมี เรียกสั้นๆว่า โดเร (Do-rae-me)
วันเกิด/อายุ: 31 ธันวาคม อายุ21ปี น้ำหนัก/ส่วนสูง: 46/165
บุคลิก: เป็นคนเรียบร้อย อ่อนโยน อารมณ์ดี ชอบยิ้มอยู่เสมอ(แต่ไม่ได้บ้านะ^^;) เข้ากับคนง่าย ลักษณะนิสัย:
โดเรเป็นคนที่เรียบร้อยมากถึงมากในระดับหนึ่ง เธอมักทำตัวเปิ่นๆเวลาเขินอายทุกครั้ง สิ่งที่ดีในตัวเธอคือเป็นคนที่หายโกรธง่ายมากหรือแทบจะไม่โกรธใครต่อใครเลยก็ว่าได้ เธอชอบสงสัยในเรื่องเล็กๆน้อยๆอยู่เป็นประจำ แต่มักจะเก็บเรื่องที่สงสัยดองเอาไว้ไม่ถามใคร -_-; เธอเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นและมักจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นเข้าใจกันซักเท่าไหร่?- - สิ่งที่เธอไม่ชอบคือการที่ทำให้คนอื่นลำบากใจ!ซึ่งมันจะทำให้เธอไม่สบายใจเป็นอย่างมากถ้าหากมีใครคนใดคนหนึ่งไม่สบายใจเพราะเธอ เธอเป็นคนยอมคนและเชื่อคนง่ายมาก เพราะเธอเป็นคนมองโลกในแง่ดีตลอดและคิดว่าคนอื่นเป็นบุคคลที่ดีเลิศเสมอ เธอจึงถูกแกล้งและถูกหลอก(ใช้)อยู่บ่อยๆ แต่เธอก็จะมีพี่สาวที่คอยปกป้องเธอเสมอ โดเรรักพี่สาวของเธอมากเพราะเธอใช้ชีวิตเพียงลำพังกับพี่สาวตั้งแต่เด็กแค่2คน ถึงแม้ว่าพี่สาวของเธอมักจะเย็นชากับเธอ(และคนอื่น)อยู่เสมอ! แต่เธอก็เคารพและเชื่อฟังพี่สาวมากกว่าใครๆ หากครั้งไหนที่มีคนมาแกล้งเธอมากๆจนทำให้เธอรำคาญหรือไปสะกิดต่อมน้ำตาเธอเข้า วิชาเทควันโดที่เคยเรียนมาในตอนป.2(ที่พี่สาวเธอเคยบังคับให้เรียน)ก็จะถูกขุดขึ้นมาใช้ในทันทีและเมื่อใดที่เธอเผลอไปกินอะไรที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์มากๆล่ะก็ นิสัยของเธอจะกลับจากหน้ามือเป็นหลังเท้าเลยล่ะ!!~
ประวัติครอบครัว: โดเรใช้ชีวิตอยู่กลับพี่สาวเพียง2คน ครอบครัวของเธอมีฐานะยากจนแต่พอประคับประคองไปได้เพราะพี่สาวของเธอเป็นคนแข็งแกร่งและเก่งในทุกๆด้าน พี่สาวของเธอมักจะช่วยทุกๆอย่างในบ้าน และไม่ยอมให้เธอลำบากแม้แต่น้อยนิด ชอบ: การทำอาหาร เล่นไวโอลีน สับปะรด ไม่ชอบ: อาหารทะเล(โดยเฉพาะกุ้ง) กาแฟหรือของขมๆ เกลียด: การโกหก เกลียดน้ำตา(เพราะมันจะทำให้เธอรู้สึกหดหู่เศร้าสร้อย) แอลกอฮอล์ กลัว: แมงมุม ความมืด ความสามารถพิเศษ: ทำอาหาร เล่นไวโอลีน งานอดิเรก: ทำอาหาร ซ้อมไวโอลีน ชื่ออิมเมจคุณ:Kim Hyun-hee
อิมเมจคุณ:
 
อิมเมจคู่ของคุณ:
 
------------------------------------------------ คำถามชิงบท 1)คุณเป็นเด็กสาวที่แสนจะใสซื่อบริสุทธิ์ คุณเชื่อว่าทำดีย่อมได้ดี คุณเห็นกรีนทีมีสีหน้าเศร้าสร้อยเพราะคิดไม่ตกเรื่องการเงินของบริษัท ทั้งๆ ที่คุณไม่รู้จักเขามาก่อน คุณกลับรู้สึกถูกชะตากับเขาซะอย่างนั้น คุณจึงเข้าไปถามสารทุกข์สุขดิบของเขาราวกับว่ารู้จักกันมานานจนได้ทราบความจริงว่าเขามีปัญหา และคุณก็ยินดีอย่างยิ่งที่จะช่วยเหลือเขาโดยการทำงานเป็นนางแบบโฆษณาจำเป็นโดยไม่คิดเงินจากเขาแม้แต่แดงเดียว ทำไมถึงทำอย่างนั้นล่ะคะ?? (บรรยายพร้อมบทพูด ตั้งแต่คุณเห็นคุณชายหนอนชาเขียนกำลังเศร้าสร้อยนั่นแหละ)
ขณะที่ฉันกำลังเดินลอยชายกลับบ้านอย่างสบายใจเฉิบอยู่นั้น สายตาของฉันก็ไปพบเห็นกลับชายคนหนึ่ง
ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ตรงชิงช้าตัวโปรดที่ฉันมักมานั่งเล่นอยู่เป็นประจำที่สวนสาธารณะ แต่สีหน้าเค้าไม่ได้บ่งบอกเลยถึงความสุข แววตาของเค้าดูเศร้าสร้อย คิดไม่ตกยังไงก็ไม่รู้ เค้าเหมือนว่ากำลังต้องการใครซักคนที่พักพิงได้ เอ๊ะ!หรือว่าคนรักเค้าจะจากไปหรือเปล่า อ๊า~ แล้วนี่ฉันจะเดินไปหาเค้าทำไมน่ะ โรคนางเอกกำเริบอีกแล้วแน่เลยย! ฉันไม่ชอบเห็นคนเศร้านักหรอกนะ ดูหดหู่ที่สุดเลย นายจะทำให้โลกร้อนรู้มั้ยย(เกี่ยว?)
"นี่ มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย"
ฉันยื่นหน้าเข้าไปถามทันทีที่เดินไปถึงก่อนที่ฉันจะหย่อนตัวนั่งลงยังชิงช้าข้างๆ เค้าคนนั่งหันหน้ามามองฉันเล็กน้อย ให้ตายสิตาของนายเล็กจังนะ
"เธอ.." ชายคนนั้นครางเสียงสั่นๆเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงไปเหมือนเดิม
"นายคงไม่...คิดว่าฉันบ้าหรอกนะ ที่อยู่ๆก็มาคุยกับนายทั้งที่เราไม่รู้จักกันน่ะ "
"ใช่ ฉันคิด"
"....."
"....."
"ฉัน..แค่อยากช่วยน่ะ- -;"
"....."
"ไม่เป็นไร ฉันจะไม่กวนนายแล้วล่ะ ไว้ใจได้เลย"
"...กรีนที" นายตาเล็กว่าเสียงแผ่วเบา อะไรน่ะ กรีนที
"เอ่อ... นายอยากกินชารึเปล่าน่ะ"
"ฉัน.. ชื่อกรีนที ตอนนี้บริษัทของฉันกำลังเข้าขั้นวิกฤต ชนิดโคม่าสุดเลยด้วย บลาๆๆ..."
"นี่ เธอไม่เอาเงินจริงนะ มาฟ้องร้องเอาทีหลังไม่ให้นะ-O-!"
"อืม ไม่หรอกน่า เอาหัวเป็นประกัน ฮิๆ" ฉันว่า บทสรุปที่เราคุยกัน มันไปลงอีท่าไหนไม่รู้ ตอนนี้ก็เลยออกมาเป็นว่า ฉันจะไปช่วยเป็นนางแบบให้กรีนทีในการถ่ายภาพ ช่างเถอะ!~ บริษัทโคม่าร่อแร่ขนาดนั้น ถ้าเราไม่ช่วยก็ดูใจร้ายอยู่ ภาพมันคงไม่ดังอะไรเท่าไหร่หรอก ไม่งั้นล่ะพี่สาวฉันเฉ่งกระบาลฉันแน่ งืมๆ
2)คุณทำงานอย่างยากลำบากและเหนื่อยมาก การถ่ายโฆษณาแต่ละครั้ง คุณต้องเป็นทั้งนางแบบทั้งทีมงาน โดยมีกรีนทีเป็นตากล้อง(พวกคุณทำงานกันสองคน เพราะกรีนทีไม่มีเงินจ้างใคร) แต่คุณก็ไม่บ่นสักคำ แค่ผู้ชายคนนี้มีความสุขคุณก็มีความสุขแล้ว(แม่พระจริงๆ) แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างทำงานอยู่ ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็ทำข้าวกล่องมาให้กรีนทีและพากันไปกินสองต่อสอง คุณทั้งหิวและเหนื่อยกลับต้องควักเงินหาอะไรกินประทังชีวิตเอง แต่แล้วกรีนทีก็กลับมาหาคุณ คุณจะต่อว่าผู้ชายคนนี้อย่างไรให้สาแก่ใจคะ(บรรยายพร้อมบทพูด) "นาย...กินข้าวมาพุงกางเลยล่ะสิ" ฉันว่าหลังจากที่นายกรีนทีเดินตรงมาหาฉันด้วยใบหน้าแฉล้มแช่มช้อย
"พูดอะไรของเธอน่ะ"
"เอามั้ย ฉันแบ่ง"
ว่าแล้วฉันก็เอาถุงข้าวเหนียวไก่ย่างที่ฉันซื้อมาประทังชีวิตเมื่อกี้ ไปยัดในมือของนายกรีนที มันไม่เหมือนซูชิ หรือ อาหารไฮโซๆที่สาวตุ๊กตาเอามาให้หรอกนะ งุงิ!
".....?" นายตาตี่กรีนทีก้มมองถุงในมืออย่างสงสัย
"........."
"อะไรเล่า หรือ งอนที่ฉันไม่ได้มากินข้าวกับเธอใช่มั้ยล่ะ^^"
"ปละ..เปล่านะ ใครงอนกัน"
"เธอไง" นายกรีนทีเอียงคอมามองที่ฉันที่กำลังห้มหน้างุด ก่อนเอามือมาวางไว้บนหัวฉัน
"ฉันจะงอนนายทำไมเล่า-O-?" ฉันพูด
"งั้นหายโกรธฉันสิ" กรีนทีบอกพลางส่งยิ้มมาให้ (ละลายย)
"ไมได้โกรธนะ..."
"งั้นคราวหน้าฉันจะไม่ทำให้เธอลำบากอีกละกันนะที่ฉันหนีไปกินข้าวโดยไม่ชวนเธอทั้งๆที่เธอก็หิว"
นายกรีนทีว่าพลางทำสีหน้าเศร้าๆ
"นี่! ฉันหายโกรธๆ อะไรอ่ะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ" ฉันพูด
นายกรีนทีหันมามองฉัน ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างๆออกมา
"ฮ่าๆ รู้แล้วน่า เธอไม่โกรธฉันหรอก ฉันก็แค่ทดลองดูว่าเธอจะหายโกรธมั้ย แต่เธอก็แพ้ลูกอ้อนฉันอยู่ดี^^+"
อะ..อะไรกัน!แกล้งหลอกฉันเหรอเนี่ย นายหนอนชาเขียวใจร้ายยย ------------------------------------------------ คุยกับผู้สมัคร ชื่ออะไรคะ? : มาย จ้า^^ อายุเท่าไรแล้ว : 14 ค่ะ เป็นน้องพี่นาวนะ คาดหวังอะไรกับฟิคเรื่องนี้บ้าง : อยากเป็นส่วนหนึ่งของฟิคเรื่องนี้อ่าค่ะ อิอิ คิดยังไงกับพล็อตเรื่องคะ : ชอบๆ บทพระเอกถูกใจไหม? : ถูกใจสุดๆ กรีนทีเหมาะกับนายเย่สุดหล่อมากก อิสระที่คุณเลือก กิ๊บกิ้วมั่กๆ มีอะไรจะบอกไรท์เตอร์เปล่า? : บรรยายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ฝากด้วยนะคะพี่นาว ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่เค้าก็จะติดตามเรื่องพี่นาวต่อนะ ! มีอะไรให้แก้ไขบอกได้เลยค่ะ โชคดีนะคะ ขอบคุณที่สละเวลามา : ค่ะ~ | 
ความคิดเห็น