ฤดูหนาวที่น่ากลัว

เนื้อเรื่อง

นานมาแล้ว มีเด็กชายคนนึง เขาคือตัวผมเองในอดีต เป็นเรื่องที่ผมรู้สึกไม่ดีทุกครั้งที่ฤดูนี้เข้ามา ผมจะรู้สึกลัว เริ่มจาก ตอนเช้าตื่นมาผมรู้สึกหนาว จนต้องคว้าผ้าห่มหนาๆมาห่มให้อุ่น จากนั้นก็จะได้ยินเสียงยาย ตะโกนดังขึ้นว่า ตื่นได้แล้ว เช้าแล้ว จากนั้นผมก็จะลุกจากที่นอน พับผ้าห่ม เก็บที่นอน เดินอย่างซะลืมซะลือไปที่หน้าห้องน้ำ ผมมองที่แปรงสีฟันและหยิบคอลเกดขึ้นมา บีบใส่แปรงใส่น้ำ ยัดเข้าปาก ขัดไปขัดมา ขึ้นๆลงๆ ซ้ายๆขวาๆ และขณะที่แปรงอยู่ผมก็คิดขึ้นมา ว่า ทำไมต้องไปโรงเรียนด้วยนะ ไม่อยากไปเลย อยากโตเร็วๆจัง จากนั้นก็เอาน้ำมาบ้วนและเดินต่อไปที่ด้านในห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ทีละชิ้น และใช้ขันตักน้ำขึ้นมาเทใส่ตัว ตักราดๆๆๆๆๆ  และเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดให้แห้ง และเดินไปที่ตู้เก็บเสื้อ หยิบชุดนักเรียน มาใส่ แต่งตัวเต็มยศ และหาเสื้อหนาๆมาใส่ทับอีกที และเดินไปที่โต๊ะข้าว ใช้ช้อนตักข้าวขึ้นมา พอกินเสร็จ ก็บอกยายว่า ไปแล้วนะครับ ยายก็บอกว่า เดินทางดีๆนะ จากนั้นผมก็เดินไปหน้าซอยเพื่อหารถไปโรงเรียน ผมนั่งรถประมาณ 30 นาที  ถึงโรงเรียน ตอนนั้นผมยังอายุ 7 ขวบอยู่เลย ที่โรงเรียน ไม่มีอะไรมากผมนั่งเงียบทั้งวัน ตอนนั้นผมยังหาเพื่อนที่สนิทจริงๆไม่ได้ ก็เลยนั่งเงียบๆอยู่คนเดียวในห้อง กินข้าวที่ยายเตรียมให้ พอถึงเวลาเรียน ก็นั่งเรียนแบบเงียบๆ พอเลิก ก็เดินคนเดียวไปที่ป้ายรถ และหารถที่ว่างๆนั่งกลับบ้าน พอถึงบ้าน ยายก็ถามว่าหิวมั้ย ผมก็ตอบว่า หิว และ ยายก็หาข้าวมาให้กิน ผมก็นั่งดูทีวี พร้อมกับกินข้าวไปด้วย  พอกินเสร็จก็ไปอาบน้ำแต่หัววัน  อาบเสร็จก็มาทำการบ้านต่อ ทำเสร็จก็ประมาณ 2 ทุ่ม จากนั้นก็ดูทีวีต่อ ถึงประมาณ 4 ทุ่มครึ่ง มีต่อนะ แต่ จะมาต่อวันหลัง บาย