คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มิติที่1.....กำเนิดสงคราม
สนามบินอินชอน อาคารผู้โดยสารขาเข้า
“บอมมี่ หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงตะโกนดังลั่นของหญิงวัยกลางคน ไม่ได้ทำให้ร่างบางที่กำลังวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตหยุดลงได้ แต่เธอกลับเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นก่อนจะเหลียวกลับไปมองด้านหลังเพื่อดูว่ามีใครตามเธอทันหรือไม่
เมื่อเห็นว่าร่างท้วมๆของโบยองนั้นค่อยๆห่างออกไปจนลับตา หญิงสาวถึงกับยิ้มออกมาอย่างดีใจ เธอรีบหันกลับมาเพื่อจะดูทางข้างหน้าอีกครั้ง แต่แทนที่จะเป็นทางโล่ง เธอถึงกับใจหายวาบเมื่อพบว่าสิ่งที่ขวางหน้าเธออยู่นั้นเป็นร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่ง และเกินกว่าที่เธอจะหยุดฝีเท้าได้ทัน ร่างของเธอชนเข้ากับผู้ชายคนนั้นเต็มแรง ใบหน้าของหญิงสาวฝังลงไปกับแผ่นอกหนากว้างของเค้าทั้งหน้า ก่อนที่เธอจะเสียหลักล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
“ระวังหน่อยสิ นี่มันสนามบินนะ ไม่ใช่ที่วิ่งเล่น” น้ำเสียงเรียบเอ่ยออกมาอย่างตำหนิ ก่อนที่เค้าจะใช้เท้าเขี่ยก้อนขนมที่ตกอยู่ตรงหน้าออกไปให้พ้นทาง
ขนมมัฟฟินที่เธอสู้อุตส่าห์ยอมเสี่ยงที่จะถูกลงโทษเพื่อจะได้กินมัน แต่เค้ากลับเตะมันทิ้งไปแบบไม่ใยดี หญิงสาวถึงกับฉุนขาด แม้จะรู้ดีว่าตัวเธอเองที่เป็นคนผิด แต่เพราะอารมณ์โมโหหิว หญิงสาวกลับตะโกนขึ้นมาอย่างโกรธจัด
“ชดใช้มาเลย! นายทำขนมฉันแปดเปื้อน นายต้องไปซื้อมัฟฟินแบบนั้นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
“หา? เธอว่ายังไงนะ!” ชายหนุ่มถึงกับหน้าเหวอ เค้าคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้หลุดออกมาจากปากของคนที่วิ่งมาชนเค้า นอกจากจะไม่พูดคำขอโทษแล้ว ผู้หญิงประหลาดคนนี้ไม่ยอมแม้แต่จะลุกขึ้นมาจากพื้น แถมยังโวยวายใส่เค้าอย่างเอาเป็นเอาตายเสียอีก
“เอามัฟฟินของฉันคืนมา!!!”
เธอแผดเสียงออกมาดังลั่น จนคนแถวนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว เสียงซุบซิบเริ่มดังขึ้นจนชายหนุ่มต้องหันไปมองรอบๆด้าน สายตาหลายคู่มองจ้องมาที่เค้าอย่างใคร่รู้ มันส่งผลให้ใบหน้าของเค้าร้อนวาบ เค้ารู้สึกอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ในใจก็ได้แต่นึกเคืองที่ต้องมาเจอเรื่องบ้าๆคนบ้าๆแบบนี้
ตรงกันข้ามกับอีกฝ่ายที่ตอนนี้โมโหหิวจนหน้ามืด เธอลุกยืนขึ้นลืมความเจ็บปวดที่เคยได้รับจากการกระแทกกับพื้นไปจนสิ้น ลืมแม้กระทั่งชื่อเสียงความเป็นไอดอลของตัวเอง เธอเดินเข้าไปขวางหน้าของคู่กรณีไว้เมื่อเห็นว่าเค้าทำท่าจะผละหนีไป
“จะหนีไปไหน ฉันบอกแล้วไงให้นายไปซื้อมัฟฟินมาคืนฉัน...เดี๋ยวนี้!!”
“อะไรของเธอ เธอเองนะที่เป็นคนวิ่งมาชนฉัน”
“ใช่! ฉันผิดที่ชนนาย แต่นายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเตะมัฟฟินของฉันทิ้งไปแบบนั้น”
“ถึงฉันไม่ทำแบบนั้น ยังไงซะขนมนั่นมันตกพื้นไปแล้ว เธอพูดอย่างกับว่าถ้าฉันไม่เตะมันทิ้งไป เธอยังจะเก็บมันขึ้นมากินอีกอย่างนั่นล่ะ”
“ถูกถ้านายไม่ใช้เท้าสกปรกของนายมาแตะต้องมัฟฟินของฉัน ฉันก็ยังจะกินมันอยู่ แต่นี่นายทำมันลงไปแล้ว งั้นก็ชดใช้มาซะ!”
ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เค้าสุดจะทนกับความไร้เหตุผลของผู้หญิงคนนี้เต็มที ชายหนุ่มตัดสินใจล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบแบงค์ 50,000 วอน ออกมาแล้วยัดมันใส่ไปในมือของคนตรงหน้า
“เงินนี่มันมากเกินพอสำหรับไอ้ขนมบ้าๆนั่นของเธอนะ แต่ไม่เป็นไรที่เหลือฉันยกให้เอาไว้ซื้อยากิน จะได้ไม่ทำตัวบ้าบอก่อเรื่องให้ใครเค้าเดือดร้อนอีก!”
พูดจบชายหนุ่มก็หันหลังให้ แต่ไม่ทันจะก้าวออกมา ร่างของเค้าก็แทบทรุด แรงกดทับที่ถาโถมเข้ามาบนแผ่นหลังรวมถึงรอบลำคอที่ถูกรัดจนแน่นนั้นเล่นเอาเค้าแทบยืนไม่อยู่
“ย๊ากกกกก! แกตาย!!”
ภาพที่หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งคลับคล้ายคลับคลาว่าคือ ปาร์ค บอมแห่งเกิร์ลกรุ๊ปสุดฮอตอย่าง 2ne1 กระโดดขึ้นขี่หลังและตั้งหน้าตั้งตาบีบคอ...คริสหนุ่มสุดฮอตหนึ่งในสมาชิกของEXO ไอดอลน้องใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวไปไม่นานนี้ เรียกเสียงฮือฮาจากคนแถวนั้นเป็นอย่างมาก แสงแฟลตจากกล้อง รวมถึงมือถือหลายเครื่องพากันบันทึกภาพเหตุการณ์อันน่าระทึกนี้ไว้ได้ทัน ก่อนที่ตำรวจสนามบิน รวมถึงสต๊าฟทั้งฝ่ายวายจีเอ็นฯ และเอสเอ็มฯจะแห่มาแยกทั้งคู่ออกจากกัน
“เป็นไงงามหน้าไหมล่ะ...ปาร์ค บอม!!”
หนังสือบันเทิงเล่มดังของเกาหลีถูกโยนมาตรงหน้าของหญิงสาว บอมมี่แค่เหลือบตามองก็เห็นว่าภาพที่เธอกำลังขี่หลังและทำร้ายคริส...แห่งวงEXOปรากฏหราเต็มหน้าปก
“ท่านประธานค่ะ หนูขอโทษค่ะ” เธอกล่าวคำขอโทษออกมาจากใจ เธอรู้สึกผิดและละอายใจที่ก่อเรื่องวุ่นวายแบบนี้เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
“ขอโทษเหรอ เธอคิดว่าคำพูดแค่นี้มันชดเชยกับความเสียหายที่เธอก่อไว้ได้อย่างนั้นหรือไง เธอไม่ใช่เด็กแล้วนะ ปาร์ค บอม เธอเป็นถึงพี่ใหญ่ในวง แต่ทำไมถึงทำตัวแย่แบบนี้ เด็กอย่างมินจีเสียอีกที่ไม่เคยก่อเรื่องก่อราวอะไรให้ฉันไม่สบายใจเลยสักครั้ง เธอรู้เอาไว้เลยนะ ทั้งวงก็มีแต่เธอคนเดียวนี่ล่ะที่ทำให้ฉันกลุ้มใจจนจะบ้าตายอยู่แล้ว”
น้ำตาของหญิงสาวร่วงเผาะ บอมมี่ได้แต่ก้มหน้าปล่อยให้น้ำตาหยดบนหลังมือจนชุ่ม เธอทั้งเสียใจทั้งน้อยใจและที่สำคัญที่สุด เธอรู้สึกเจ็บใจที่เป็นคนไม่ได้เรื่องคอยแต่จะสร้างปัญหาให้แก่วง สิ่งที่ประธานยางพูดมานั้นถูกทุกอย่างเธอเป็นคนที่แย่ที่สุด ไม่มีอะไรดีเลยเมื่อเทียบกับสมาชิกคนอื่นในวง
“ครั้งนี้ฉันจะคาดโทษเธอไว้ก่อน ถ้าก่อเรื่องอีกครั้ง ฉันคงต้องพิจารณาแล้วว่าเธอสมควรอยู่ในวง 2ne1 ต่อไปอีกหรือเปล่า หมดเรื่องแล้ว เธอออกไปได้”
สิ้นเสียงประธานยาง บอมมี่ลุกขึ้นโค้งให้คนสูงวัยกว่าก่อนจะเดินคอตกออกไป
ประธานใหญ่แห่งวายจีถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อร่างบางนั้นออกจากห้องไป เค้ารู้สึกเครียดมากกับเรื่องวุ่นวายที่บอมมี่ก่อไว้ ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์ของบอมมี่หรือวง2ne1ที่เสียหาย แต่การมีเรื่องกับบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งวงการเกาหลีอย่างSMนี่สิคือเรื่องใหญ่อย่างแท้จริง ถึงแม้บริษัทของเค้าจะครองการตลาดหนึ่งในสามของวงการเพลงของเกาหลีแต่ถ้าต้องชนกับSMแล้ว เค้าเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าศึกครั้งนี้เค้าจะผ่านพ้นมันไปได้หรือจะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างราบคาบ
‘กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง’
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรียกสติของเค้าให้กลับมาอีกครั้ง เค้าเอื้อมมือไปกดปุ่มรับสายก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ว่าไง”
“ท่านประธานค่ะ มีสายนอกจากประธานลีซูมานค่ะ ให้โอนเข้าไปเลยไหมค่ะ”
ยางฮยอนซอกสูดลมหายใจลึกเข้าเต็มปอด สิ่งที่คิดไว้นั้นมาเร็วกว่าที่คิด ในเมื่ออีกฝ่ายเริ่มแล้วเค้าเองก็คงถอยไม่ได้
“โอนเข้ามา”
เพียงครู่เดียวปลายสายก็ปรากฏเป็นเสียงทุ้มใหญ่ของลีซูมานประธานบริษัทSMดังขึ้น
“สวัสดี ผมลีซูมาน”
“สวัสดีครับรุ่นพี่” ยางฮยอนซอคให้เกียรติคนสูงวัยกว่าโดยการเรียกเค้าว่ารุ่นพี่
“เข้าเรื่องเลยล่ะกัน ที่ฉันโทรมาหานายนี่ ก็เพราะเรื่องข่าวของเด็กของฉันกับเด็กของนาย ตอนนี้เรื่องนั้นมันแพร่กระจายเกินกว่าจะคุมได้แล้ว ทั้งหนังสือ ทั้งอินเตอร์เนตเล่นข่าวนี้จนสนุกใหญ่ ฉันไม่คิดว่าการปล่อยให้เรื่องนี้มันเงียบไปเองเป็นความคิดที่ดี”
“ให้ออกมาแถลงข่าวพร้อมกันดีไหมครับ”
“ไม่! ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่”
“แล้วจะทำอย่างไรล่ะครับ”
“พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส ฉันจะใช้ข่าวนี้ทำให้เด็กของฉันและเด็กของนายดังระเบิดไปเลย”
“หา? ว่ายังไงนะครับ!”
“ฟังให้ดีนะ...ฮยอนซอก ฉันจะทำเรียลลิตี้ของเด็กสองคนนั้น ไม่สิ..ไม่ใช่แค่สองคนนั้น แต่เป็น exo ทั้งหมดกับ ปาร์ค บอมลี!”
ความคิดเห็น