รักร้อน เล่ห์เย็นชา

ลำดับตอนที่ #3 : เรียนพิเศษ

ห้าวววว ZzzZ

“นี่พลอย วันนี้เราเห็นเธอหาวเป็นครั้งที่ร้อยแล้วนะ ไหวไหม”ไหมถามขึ้นมา ด้วยอาการเป็นห่วงเพื่อน

“หวาย หวายยย แค่นอนไม่พอเฉยๆ” พลอยพยายามลืมตาให้ได้มากที่สุด

“นี่ๆ ลูกอม กินหน่อย จะได้หายง่วง”กราวยื่นลูกอมให้พลอยจากทางด้านหลัง

“อื้มๆ ขอบคุณนะ”พลอยรับลูกอมมาและแอบอาจารย์อมแบบนิ่งๆ

“อื้อออ”เสียงพลอยดังขึ้นมาหลังจากที่อมลูกเพียงไม่กี่วินาที

“มีอะไรรึเปล่า คุณพลอยใส”อาจารย์ที่อยู่หน้ากระดานหันมามองตามเสียงที่เกิดขึ้น

“มะมะ ไม่มีอะไรคะ”เธอพยายามทำหน้าตาให้เป็นปกติ แต่ลูกอมเจ้ากรรมยิ่งอมมันยิ่งเปรี้ยว

“แต่อาจารย์ได้ยินเสียง”อาจารย์ถามต่อไป

“อ๋อ คงเป็นเพราะวันนี้อากาศดีคะ พลอยเลยสูดหายใจเข้าเต็มปอดมากไปหน่อยคะ”มันเป็นคำแก้ตัวน้ำขุ่นๆตั้งแต่เธอเกิดมา

“งั้นก็แล้วไป คุณพลอยใส อย่าให้อาจารย์จับได้ว่า เธอแอบทานขนมในห้องเรียนนะ คุณพลอยใส”

“คะ” พลอยใสยิ้มแห้งๆตอบอาจารย์ไป

ติ้ง ติ่ง ติง!!

“ห้าววว กลับบ้านได้สักที ง่วงจะแย่อยู่แล้ว”พลอยใสบ่นกับตัวเองเบาๆ

“พลอย วันนี้ลืมไปรึเปล่าว่า เรามีเรียนพิเศษกัน”ฝนทักท้วงขึ้นมา

“นั้นสิ พลอย แล้วแน่เลย”แพรพูดเสริมอีกคน

“เออ ใช่ นั้นสิเนอะ ลืมไปได้ไงก็ไม่รู้ ลืมบอกที่บ้านไว้ด้วย แย่แล้ว”พลอยพูดขึ้นอย่างลืมตัวแล้ววิ่งออกไปโทรศัพท์หาทางบ้าน

“จริงๆเลยเชียว ผู้หญิงคนนี้”กราวบ่นเบาๆ ในขณะที่สายตามองร่างบางที่วิ่งออกไปโทรศัพท์นอกห้องเรียน

“กราว วันนี้ก็มีเรียนเหมือนกันนิ ใช่ไหม” แม๊คถามกราวขึ้นมา

“มีเรียน คณิตศาสตร์”กราวตอบแม๊คพร้อมกับเก็บหนังสือใส่กระเป๋า

“จริงเหรอ กราว เราก็มีเรียนคณิตศาสตร์เหมือนกันเลย”เสียงใสๆของพลอยวิ่งเข้ามาในกลุ่มหลังจากที่โทรศัพท์หาทางบ้านแล้ว

“เสียดายจังที่พวกเราไม่ได้เรียนตรงกัน แถมลงกันคนละที่ ไม่งั้นคงสนุกแน่”แม๊คบ่นออกมาเสียงดัง ทำให้ทุกคนต่างหัวเราะในความคิด

“แหม แต่มันก็เป็นคู่ๆนิเนอะ ดูสิ พลอยคู่กราว ไหมคู่แม๊ค  เราคู่กับฝน”แพรพูดขึ้นมา

“นั้นสิเนอะ มีคู่กันอยู่แล้ว จะได้ช่วยกันดูแล”ฝนพูดขึ้นมาบ้าง

“ใช่ๆ กราวจะได้ดูแลเรา ใช่ไหม กราว”พลอยใสพูดขึ้นมาพร้อมกับหันหน้าไปหากราวแล้วยิ้มหวานๆอย่างเป็นมิตร

“ชะ ใช่ คงงั้น”กราวพูดเสร็จหันไปทางพร้อมกับอาการหน้าแดง อย่างบอกไม่ถูก

“งั้นก็ดีเลย งั้นเราไปเรียนกัน”พลอยใสพูดขึ้นมาอย่างมีความสุข

                หลังจากที่ตกลงกันเสร็จแล้ว ทุกคนก็เริ่มออกจากโรงเรียนและไปยังที่เรียนพิเศษตามที้ทุกคนได้ลงสมัครไว้

“กินอะไรก่อนเรียนไหม”กราวถามพลอยใสขณะที่เดินแถวๆสถานที่เรียนพิเศษ

“เอาสิ พลอยหิวเหมือนกัน กราวอยากกินอะไรอ่ะ”

“ไม่รู้สิ แล้วแต่พลอยเลย”

“งั้นเดินสักรอบนึงก่อนไหม เพราะอีกตั้ง2 ชั่วโมงเลย กว่าจะได้เรียนพิเศษกัน”

“เอาสิ เอาไงก็เอากันนะ”

                ทั้งสองพากันเดินผ่านร้านอาหารแต่ละร้าน และหยุดดูในทุกๆร้านอย่างสนุกสนานแต่ทั้งสองไม่รู้เลยว่า มีสายตาของคนสองคนที่เหลือบมาเห็นเข้า ทำให้ชายหนึ่งในนั้น ยิ่งไม่พอใจกับการกระทำของคนทั้งสอง

“นั้น น้องพลอย ลูกสาวอาพจน์ นิ”ธนวัฒน์เรียกให้ภูมิวัฒน์ละสายตาจากหน้าจอโน้ตบุคให้มาดูพลอยใสและเพื่อน

“อื้ม ใช่”เขาตอบไปแบบหน้าเรียบเฉยแต่ภายในใจมันร้อนระอุ อย่างบอกไม่ถูก

“ดูน่ารักมากเลย สองคนนี้”

“คงเป็นแฟนกันแหละ ไม่เห็นแปลกเลยพี่ธัต”เขาพยายามตอบเรื่อยๆแต่สายตาก็ไม่เว้นว่างจากการมองพลอยใส

“พี่ว่า คงไม่ใช่หรอก น้องพลอยคงยังเด็กเกินไป สำหรับการที่จะมีความรัก”

“เด็กสมัยนี้ ไวไฟจะตาย ที่เมืองนอก มีแฟนตั้งแต่เด็ก มันคงไม่แปลกอะไร”

“แต่นี้มันเมืองไทยนะ แกอย่าลืมสิ สงสัยไปเรียนเมืองนอกมาสะนานนะเรา”

“ไม่หรอก ผมว่าเป็นไปตามที่ผมคิด ผู้หญิงคนนี้อาจไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนเห็นหรอก”

“แกเอาอะไรมาตัดสินเขา ทั้งที่รู้จักเพียงวันเดียว”

“เอาเหอะนะ พี่ สายตาผม มองใครไม่เคยผิดพลาดอยู่แล้ว”

“ผู้หญิงคนนี้อาจเป็นคนแรกก็ได้ที่แกดูเขาผิดพลาดก็ได้ ไอ้น้องรัก”

“ไม่หรอก มันไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน ว่าแต่พี่เถอะ แก้ตัวให้น้องเขาตลอด คิดอะไรอยู่รึเปล่า”

“ไม่บอกหรอก พูดไปนายคงไม่เข้าใจ”

“พี่ก็เพื่อใจไว้บ้างนะ พี่ก็เห็นอยู่แล้ว วันนี้เขามากับผู้ชายคนนี้ วันหน้าเขาอาจมาอีกคน”

“น้องพลอยไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอกหนา แกนิ คิดมากเกินไปแล้ว ไม่ใช่แกนะ ที่จะเปลี่ยนผู้หญิงทุกๆวันแบบแก”

“ผู้หญิงพวกนั้น เขาก็แค่เดินผ่านมา แล้วพอได้ที่ต้องการ ก็เดินผ่านไป”

“เหอะๆ พ่อเพลล์บอย ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนดีเลย ให้ตายเหอะ น้องใครว่ะ”

“ผมว่า เราเลิกคุยเรื่องนี้สักที แล้วมาทำงานต่อดีกว่า เดี๋ยวลูกค้า ก็จะมาแล้ว”

พลอยใสก็เหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่เขาเคยเจอ ต้องการทรัพย์สมบัติ และให้เขาเป็นบันไดเพื่อไปสู่จุดมุ่งหมาย หลอกให้รัก ให้หลง ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะจริงใจกับเขาเลยสักคน

“พลอย เราว่า กินร้านนี้ดีกว่า อาหารดูน่ากินดีด้วยไม่แพงอีกตะหากนะ”กราวชี้ไปที่ร้านแห่งหนึ่ง

                ร้านแห่งนี้ตกแต่งน่ารักตามเด็กๆวัยรุ่น แบ่งสัดส่วนเป็นหลายแบบ หลายโทน ทั้งโทนขาวดำ น้ำเงินม่วง โทนหวานแววชมพูขาว ฟ้าขาว  และโทนฉูดฉาด แดงส้ม ทั้งหมดถูกจัดอย่างลงตัวในร้านเล็กๆมีตุ๊กตามากมาย ดูแล้วเหมือนร้านที่คู่รักจะพากันมาทางอาหาร

“โหยย ร้านน่ารักจังเลย แอบพาสาวๆมาบ้างเปล่านิ”พลอยใสมองเข้าไปในร้านที่กราวชี้ให้ดู

“ไม่มีหรอก เข้าไปเถอะ หิวข้าวแล้ว เดี๋ยวต้องไปเรียนอีกนะ”

“นั้นสิเนอะ ไป เข้าไปกัน”พลอยใสจับมือกราวเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้นกับร้านตรงหน้าผิดกับกราวที่ตอนนี้ตื่นเต้นกับการที่พลอยลากตัวเองเข้าไปในร้านมากกว่า หัวใจของเขาเต้นแรงและผิดจังหวะกว่าที่เคย แต่เขาก็ยินดีที่จะเป็นแบบนั้น

          ทั้งสองเข้าไปในร้านอาหารและเลือกที่จะนั่งมุมสีชมพูขาว ตามใจของฝ่ายหญิง

เมนูถูกเสริฟให้ลูกค้าได้ดู อาหารแต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 10-20 บาท อาหารจานหลักมีทั้งอาหารไทย อาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลีที่เป็นที่นิยมของวัยรุ่น และอาหารจำพวกสเต็ก ราคาของจานอยู่ที่ 99-199 บาท เครื่องดื่ม มีทั้งเครื่องดื่มของคนรักสุขภาพ น้ำผลไม้ปั่นแท้ๆ หรือจะเป็นน้ำอัดลมหลายรูปแบบ หรือจะเป็นสำหรับวัยทำงาน ชา กาแฟ เลิศรส และปิดท้ายด้วยของหวาน มีตั้งแต่ขนมหวานของไทยมากมายหลากชนิด ไอศกรีม  พุดดิ้ง หรือ เค้กหลากรสที่มีให้เลือกสรร ร้านนี้ตอบสนองความจ้องการของลูกค้าได้ทุกวัย จึงเป็นร้านที่คนเยอะตลอดเวลา

          เพียงไม่นานอาหารที่พลอยใสและกราวได้เลือกไว้ เป็นอาหรจานหลักก่อน เพราะเขาทั้งสองมีเรียนพิเศษ เลยต้องข้ามขั้นตอน

“ว้าวว ทำไมน่าทานแบบนี้ละ ตกแต่งสวยแบบนี้ ไม่ยากทานเลย ยากเก็บไว้จัง”

พลอยใสถึงกับตาลุกวาว เมื่อเห็นอาหารตรงหน้า เธอสั่งอาหารไทยที่เป็นพื้นๆ อย่าง ข้าวหมูกระเทียม แต่หน้าตาไม่เหมือนกับร้านอื่นๆ ข้าวถูกจัดให้มีลักษณะเป็นรูปดาว ส่วนหมูกระเทียมถูกจัดข้างๆเป็นรูปพระจันทร์ และยังมีไข่ดาวที่ทำเป็นรูปหัวใจ อยู่ระหว่าง ดาวและพระจันทร์ เป็นการตกแต่งที่เยี่ยมยอดมากเลยทีเดียว

“ของกราวก็น่าทานมากเหมือนกันเลย” พลอยละสายตาจากจานของเธอมาดูที่จานของกราว

                จานของกราวเป็นข้าวผัดหมู เป็นอาหารไทยที่ธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดา คือการตกแต่ง ข้าวถูกตกแต่งเป็นรูปรถยนต์ และมีไข่ดาวรูปพระอาทิตย์กำลังยิ้มอยู่ข้างบน และสลัดน้อยๆที่ทำเป็นก้อนเมฆ มันเป็นการตกแต่งที่เยี่ยมยอดเลยทีเดียว

“นั้นสิเนอะ ร้านนี้สามารถทำอาหารที่ดูธรรมดาให้มันไม่ธรรมดาได้ กินเถอะพลอย ใกล้เวลาที่เราจะเรียนแล้วนะ” กราวรีบดึงจินตนาการของพลอยให้กลับมา แล้วลงมือทานอาหารตรงหน้า

“ขอถ่ายรูปอาหารก่อนนะ เอาไปฝากพ่อกับแม่ จะได้พามากินร้านนี้” พลอยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

          เมื่อถ่ายรูปเสร็จทั้งสองก็ลงมือทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุข

เมื่อทานเสร็จทั้งสองก็ไปเรียนพิเศษตามที่ทั้งสองได้ลงไว้

“นักเรียนกลับบ้านได้ อย่าลืมทำการบ้านหน้าที่ 100-103 คะ” เสียงอาจารย์ในวีดีโอกล่าวปิดท้าย

“ฮ้า... กลับบ้านได้สักที”พลอยพูดพร้อมกลับบิดตัวไปมาด้วยอาหารเมื่อยล้า

“แล้วนี่ พลอยกลับบ้านยังไง”กราวถามขึ้นมา

“อ๋อ กลับบ้านเองจ๊ะ ไม่อยากรบกวนคนที่บ้าน โตแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวเราไปส่ง ผู้หญิงกลับบ้านดึกน่ากลัว”

“ไม่ต้องๆ กลับได้นะ มันดึกแล้ว ถ้าส่งกว่ากราวจะกลับอีก ไม่ต้องนอนกันพอดี”

“แต่มันไม่ปลอดภัย”

“คนละครึ่ง ไปส่งแค่ตรงข้างหน้าก็ได้ แล้วเดี๋ยวแยกย้ายนะ”

“แต่..”

“ไม่ต้องแต่ เอาเป็นว่า ตกลงตามนี้ จบ ตกลงกลับบ้าน” เธอรีบตัดบทสนทนา

          กราวมาส่งพลอยที่ทางแยกตามที่ตกลงกันไว้

“กลับบ้านดีๆนะกราว” พลอยใสพูดพร้อมกับโบกมือลา

“พลอยด้วยนะ ถึงบ้านแล้วยิงเข้ามือถือนะ”

“รู้แล้วจ๊ะ กราวจะเป็นพ่อเราหรือเพื่อนกันแน่นิ”

“เป็นมากกว่าเพื่อนได้ไหม” เขาพูดเบาๆบ่นกลับตัวเอง

“อะไรนะ กราวพูดอะไรพลอยไม่ได้ยิน”

“เปล่าๆ เราแค่บอกว่า เป็นเพื่อนไง”

“จ๊ะ โชคดีๆ”

                หลังจากที่ทั้งสองล่ำลากันเสร็จ พลอยใสเดินออกมาเรื่อยๆบนถนน สายตาก็เดินดูของไปเรื่อยๆ ตามทางแต่แล้วเธอรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเดินตามเธอมา เธอจึงรีบเดินให้เร็วกว่าเดิมโดยไม่หันไปมองด้านหลัง ยิ่งเธอก้าวเร็วเท่าไหร่ มันก็ทำให้คนที่อยู่ข้างหลังยิ่งต้องเพิ่มความเร็วไม่ต่างจากเธอนัก

“โอ๊ย!!” เสียงพลอยใสดังขึ้นมา เธอเดินเร็วเกินไปโดยที่ไม่ได้มองทาง

สวัสดีค่ะ ทุกคน ยังมีคนติดตามผลงานอยู่ไหม

ไม่ค่อยได้ลงเรื่องเท่าไหร่เลย

ช่วงนี้เป็นช่วงรับน้อง ก็ต้องไปทำงานที่มหาลัย

ต้องขอโทษที่ปล่อยให้รอ ยังไงก็ติดตามด้วยนะ

จะพยายามลงให้ได้คะ

คิดกันบ้างไหม ว่า ใครเป็นพระเอก คนแต่งยังไม่ได้คิด

55+ ล้อเล่นนะ ต้องติดตามไปเรื่อยๆนะคะ

มีอะไรติชมกันได้คะ จะได้แก้ไขนะ