ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เมื่อเฟรินน้อยใจ
“คุณคิลค่ะ คุณเฟริน กับ คุณคาโล ยังไม่ลงมาอีกรึค่ะ”
เรนอนถามทันทีที่เห็นคิล
เขาอมยิ้ม “ยังหรอก ตอนนี้คงจู่จี๋กันอยู่”
เรนอนงง
“ค่ะ???”
“ก็..แบบว่า วันนี้ไอ้เฟรินมันจะปรากฏกลายในร่างเฟลิโอน่า”
“อุ้ย!!จริงหรือค่ะ ดีใจจัง ไม่ได้เห็นมาตั้งหลายปีแล้ว คงจะสวยนะคะ”
เธอเขย่าแขนคนตรงหน้าอย่างตื่นเต้น ลืมตัว
คิลก้มลงมองมือเรียวที่จับแขนตนอยู่
เจ้าหญิงผู้เลอโฉมแห่งคาโนวาลเริ่มรู้สึกตัว ปล่อยมือทันที ใบหน้าที่ขาวเนียลขึ้นสีแดง
ชายนัยน์ตาสีม่วงอมยิ้ม ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หันมาคล้องแขนเรนอน
“เราไปกันก่อนเถอะ เรนอน”
“แว้ก!!!คาโล ทำไมชุดนี้มันโป๊ขนาดนี้เนี่ย”
เจ้าตัวยุ่งโวยวายเสียงดังลั่น เจ้าชายของเราส่ายหัว
“ชั้นไม่เห็นว่ามันจะโป๊ตรงไหนเลย”
“ไม่โป๊บ้านนายอ่ะดิ ดูซิ ข้างหลังคว้านลึกซะ เห็นแผ่นหลังเกือบหมด”
“นายอย่าพูดมากน่า ก็…สวยดีออก”
คาโลตัดบท ด้วยเสียงรำคาญ ๆ
เจ้าตัวยุ่งแลบลิ้นแผล่ทันที
“แหวะ!!!”
ถึงปากจะพูดอย่างนี้ แต่ข้างในก็ดีใจที่ได้ยินเขาชม
“ลงกันได้แล้ว ใส่ให้แล้วไง”
“เดี๋ยวก่อน ชั้นว่านายลืมอะไรไปอย่างนึง
คาโลฉุดมือเฟริน แรงดึงทำให้เธอล้มลงบนตัก เจ้าชายน้ำแข็งเอื้อมมือไปใต้หมอน ดึงวัตถุชิ้นนึงออกมา
“ไข่มุกแสงจันทร์” เฟรินพึมพำ
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าบรรจงสวมเข้าที่คอระหงของคนที่อยู่บนตัก
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
พูดจบ คาโลก็ฉุดมือเฟรินเดินออกจากห้อง
“เฮ้!!!คิล เฟรินล่ะ” เจ้าของคำพูดประโยคนี้คือ โร เซวาเรส ที่วิ่งมาหาคิลทันทีที่เห็น
“อ๋อนายน่ะเอง เฟรินเหรอ เดี๋ยวก็คงลงมามั้ง คาโลจับแต่งตัวอยู่”
เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เมื่อเห็นว่าดรขมวดคิ้วอย่างงง ๆ จึงเสริม
“คือ.. คาโลมันจาให้เฟรินออกมาโชว์ตัวในร่างผู้หญิง”
โร หัวเราะก๊าก
“ฮ่าๆๆๆ นายว่าไงนะ เฟรินน่ะเหรอ หมอนั่นไม่ได้ปรากฏตัวในคราบเฟลิโอน่าตั้งนานแล้วนิ อยากรู้นักคราวนี้จะเป็นยังไง คงแต่งตัวพิลึก ๆ เหมือนเคย มันไม่มีทางสวยได้ร้อก”
เขาพูดไปหัวเราะไป
คิลอมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ตามเคย
“อย่าดูถูกมันนัก เดี๋ยวลงมาแล้วนายจะอึ้ง หึ หึ”
เรนอนนที่ควงแขนคิลอยู่ มองทั้ง 2 ยิ้ม ๆ แล้วก็ต้องเอ่ยอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นอะไรบางอย่าง
“อุ้ย!!!นั่นไงคะ คุณคาโล กับ คุณเฟริน ลงมากันแล้วค่ะ”
ประโยคนั่นทำเอาชายหนุ่มทั้งสองที่สนทนากันอยู่ต้องหันขวับ
คาโล ในชุดสูทสีขาว ควงคู่มากับ เฟลิโอน่า ที่ใส่ชุดราตรีสีครีม ยาวระพื้น บนคอมีไข่มุกแส่งจันทร์สีขาวนวล
ดูสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก
นักฆ่าหนุ่มหันไปยิ้มให้ โร ซึ่งตอนนี้ค้างไปเรียบร้อยแล้ว
“โห..คุณเฟรินสวยจังเลยนะคะ”
เรนอนชอบอกชอบใจ คิลผงกหัวรับ
ทั้งสองคนเดินเข้ามาหา แล้วเฟรินก็ทำเอาความชื่นชมหายไปหมด ด้วยคำพูดประโยคนึง
“พวกแกจ้องอะไรกันนักหนาวะ ไม่เคยเห็นคนรึไง”
คาโลกุมขมับ ส่วนโรซึ่งหายค้างแล้วขำกลิ้ง
“ว้า….ถึงข้างนอกจะสวยยังไง ข้างในมันก็เป็นไอ้เฟรินน่ะแหละ ทั้งกิริยามารยาท ทั้งคำพูด มิน่าถึงไม่มีคนมาจีบ”
คนถูกกล่าวหาเม้มปากแน่น
“ชั้นก็ว่าอย่างนั้น นายนี่ต่อให้เปลี่ยนยังไง ก็เป็นไอ้หัวขโมยตัวเดิม เฮ้อ”
เขาส่ายหน้าอย่างเซ็ง ๆ เฟรินช็อกที่คาโลก็เป็นไปด้วย น้ำตาดูรื้น ๆ ขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
“ดี…แล้วชั้นจะทำให้พวกนายดู”
พูดจบก็ถอดไข่มุกแสงจันทร์ออก ยัดใส่ในมือคนข้าง ๆ แล้วเดินตรงลิ่วเข้าไปในงาน
ทิ้งให้ที่เหลือมองตามอย่างงง ๆ
…หนอย!!จำไว้นะ ไอ้พวกตาไม่ถึง คนอย่าง เฟริน เดอโบโรว์ ฆ่าได้หยามไม่ได้เฟ้ย…
เธอปาดน้ำตาทิ้ง
พวกที่ตาไม่ถึงยืนมองเฟรินโมโหด้วยตาปริบ ๆ
“ตายแล้ว..คุณเฟรินโกรธเลย จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย”
เรนอนพูดอย่างเป็นกังวล
“เฮ้ย..คาโล นายไม่ไปง้อหน่อยเรอะ”
คิลพูด นายขอทานแห่งทริสทอร์ยิ้มรับ
“ไม่ล่ะ .. ขี้เกียจ ชั้นจะเข้างานแล้วไปล่ะ”
พูดจบก็เดินหนีหน้าตูมเข้างานไปอีกคน ทำเอาคิลเกาหัวแกรก ๆ
“อะไรของมันวะ คู่นี้”
------------------------------------- - - - - - - -- - - - - -- - --------------------------------------------
เรนอนถามทันทีที่เห็นคิล
เขาอมยิ้ม “ยังหรอก ตอนนี้คงจู่จี๋กันอยู่”
เรนอนงง
“ค่ะ???”
“ก็..แบบว่า วันนี้ไอ้เฟรินมันจะปรากฏกลายในร่างเฟลิโอน่า”
“อุ้ย!!จริงหรือค่ะ ดีใจจัง ไม่ได้เห็นมาตั้งหลายปีแล้ว คงจะสวยนะคะ”
เธอเขย่าแขนคนตรงหน้าอย่างตื่นเต้น ลืมตัว
คิลก้มลงมองมือเรียวที่จับแขนตนอยู่
เจ้าหญิงผู้เลอโฉมแห่งคาโนวาลเริ่มรู้สึกตัว ปล่อยมือทันที ใบหน้าที่ขาวเนียลขึ้นสีแดง
ชายนัยน์ตาสีม่วงอมยิ้ม ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หันมาคล้องแขนเรนอน
“เราไปกันก่อนเถอะ เรนอน”
“แว้ก!!!คาโล ทำไมชุดนี้มันโป๊ขนาดนี้เนี่ย”
เจ้าตัวยุ่งโวยวายเสียงดังลั่น เจ้าชายของเราส่ายหัว
“ชั้นไม่เห็นว่ามันจะโป๊ตรงไหนเลย”
“ไม่โป๊บ้านนายอ่ะดิ ดูซิ ข้างหลังคว้านลึกซะ เห็นแผ่นหลังเกือบหมด”
“นายอย่าพูดมากน่า ก็…สวยดีออก”
คาโลตัดบท ด้วยเสียงรำคาญ ๆ
เจ้าตัวยุ่งแลบลิ้นแผล่ทันที
“แหวะ!!!”
ถึงปากจะพูดอย่างนี้ แต่ข้างในก็ดีใจที่ได้ยินเขาชม
“ลงกันได้แล้ว ใส่ให้แล้วไง”
“เดี๋ยวก่อน ชั้นว่านายลืมอะไรไปอย่างนึง
คาโลฉุดมือเฟริน แรงดึงทำให้เธอล้มลงบนตัก เจ้าชายน้ำแข็งเอื้อมมือไปใต้หมอน ดึงวัตถุชิ้นนึงออกมา
“ไข่มุกแสงจันทร์” เฟรินพึมพำ
เจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าบรรจงสวมเข้าที่คอระหงของคนที่อยู่บนตัก
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
พูดจบ คาโลก็ฉุดมือเฟรินเดินออกจากห้อง
“เฮ้!!!คิล เฟรินล่ะ” เจ้าของคำพูดประโยคนี้คือ โร เซวาเรส ที่วิ่งมาหาคิลทันทีที่เห็น
“อ๋อนายน่ะเอง เฟรินเหรอ เดี๋ยวก็คงลงมามั้ง คาโลจับแต่งตัวอยู่”
เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เมื่อเห็นว่าดรขมวดคิ้วอย่างงง ๆ จึงเสริม
“คือ.. คาโลมันจาให้เฟรินออกมาโชว์ตัวในร่างผู้หญิง”
โร หัวเราะก๊าก
“ฮ่าๆๆๆ นายว่าไงนะ เฟรินน่ะเหรอ หมอนั่นไม่ได้ปรากฏตัวในคราบเฟลิโอน่าตั้งนานแล้วนิ อยากรู้นักคราวนี้จะเป็นยังไง คงแต่งตัวพิลึก ๆ เหมือนเคย มันไม่มีทางสวยได้ร้อก”
เขาพูดไปหัวเราะไป
คิลอมยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ตามเคย
“อย่าดูถูกมันนัก เดี๋ยวลงมาแล้วนายจะอึ้ง หึ หึ”
เรนอนนที่ควงแขนคิลอยู่ มองทั้ง 2 ยิ้ม ๆ แล้วก็ต้องเอ่ยอย่างตื่นเต้น เมื่อเห็นอะไรบางอย่าง
“อุ้ย!!!นั่นไงคะ คุณคาโล กับ คุณเฟริน ลงมากันแล้วค่ะ”
ประโยคนั่นทำเอาชายหนุ่มทั้งสองที่สนทนากันอยู่ต้องหันขวับ
คาโล ในชุดสูทสีขาว ควงคู่มากับ เฟลิโอน่า ที่ใส่ชุดราตรีสีครีม ยาวระพื้น บนคอมีไข่มุกแส่งจันทร์สีขาวนวล
ดูสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก
นักฆ่าหนุ่มหันไปยิ้มให้ โร ซึ่งตอนนี้ค้างไปเรียบร้อยแล้ว
“โห..คุณเฟรินสวยจังเลยนะคะ”
เรนอนชอบอกชอบใจ คิลผงกหัวรับ
ทั้งสองคนเดินเข้ามาหา แล้วเฟรินก็ทำเอาความชื่นชมหายไปหมด ด้วยคำพูดประโยคนึง
“พวกแกจ้องอะไรกันนักหนาวะ ไม่เคยเห็นคนรึไง”
คาโลกุมขมับ ส่วนโรซึ่งหายค้างแล้วขำกลิ้ง
“ว้า….ถึงข้างนอกจะสวยยังไง ข้างในมันก็เป็นไอ้เฟรินน่ะแหละ ทั้งกิริยามารยาท ทั้งคำพูด มิน่าถึงไม่มีคนมาจีบ”
คนถูกกล่าวหาเม้มปากแน่น
“ชั้นก็ว่าอย่างนั้น นายนี่ต่อให้เปลี่ยนยังไง ก็เป็นไอ้หัวขโมยตัวเดิม เฮ้อ”
เขาส่ายหน้าอย่างเซ็ง ๆ เฟรินช็อกที่คาโลก็เป็นไปด้วย น้ำตาดูรื้น ๆ ขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
“ดี…แล้วชั้นจะทำให้พวกนายดู”
พูดจบก็ถอดไข่มุกแสงจันทร์ออก ยัดใส่ในมือคนข้าง ๆ แล้วเดินตรงลิ่วเข้าไปในงาน
ทิ้งให้ที่เหลือมองตามอย่างงง ๆ
…หนอย!!จำไว้นะ ไอ้พวกตาไม่ถึง คนอย่าง เฟริน เดอโบโรว์ ฆ่าได้หยามไม่ได้เฟ้ย…
เธอปาดน้ำตาทิ้ง
พวกที่ตาไม่ถึงยืนมองเฟรินโมโหด้วยตาปริบ ๆ
“ตายแล้ว..คุณเฟรินโกรธเลย จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย”
เรนอนพูดอย่างเป็นกังวล
“เฮ้ย..คาโล นายไม่ไปง้อหน่อยเรอะ”
คิลพูด นายขอทานแห่งทริสทอร์ยิ้มรับ
“ไม่ล่ะ .. ขี้เกียจ ชั้นจะเข้างานแล้วไปล่ะ”
พูดจบก็เดินหนีหน้าตูมเข้างานไปอีกคน ทำเอาคิลเกาหัวแกรก ๆ
“อะไรของมันวะ คู่นี้”
------------------------------------- - - - - - - -- - - - - -- - --------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น