~แฝดจอมจุ้น...ลุ้นรัก...นายตัวร้าย~

ลำดับตอนที่ #3 : ~ คนน่ารัก ~

ตอนที่  3     ~ คนน่ารัก.... ~

กาย : SAY   

6.40      น.

สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน  เอาล่ะครับ  ถึงตาของผมบ้างแล้ว   (* O *)

" อรุณสวัสดิ์ครับ   คุณแม่ "  ผมทักคุณแม่  ก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

" ครับผม  จะทานอะไรดีลูก? "   แม่ผมน่ารักจริงๆเลยเนอะ

" ขอโจ๊ก  แล้วกันครับ "

" แล้วเจ้าชนาตื่นรึยังลูก "

" ตื่นแล้วครับ  อีกเดี๋ยวก็คงจะลงมา "

" กินเยอะๆ น่ะลูก  จะได้ตามเจ้าชนาทัน   เจ้านี้ขยันก่อเรื่องได้ทุกวี่ ทุกวัน "   

" งั้นคุณแม่ครับ   ถ้าจะให้ดี ผมคงต้องทาน  เอ็ม 150  แรงเยอร์ และก็ คาราบาวแดง นักสู้ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยล่ะมั้ง  ครับคุณแม่  ฮ่าๆๆ  ฮ่าๆๆๆ "

"  ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกคร้าบ  พี่กาย "  เสียงนี้เป็นใครไปไม่ได้   นอกจากเจ้าน้องชายสุด(แสบ)ที่รักของผมไง

" น้อยไปล่ะสิไม่ว่า "   ผมพูด  แล้วตักโจ๊กเข้าปาก

" พอแล้วๆ   เจ้าชนา   มาทานอาหารได้แล้ว "    คุณแม่รีบตัดบท  เมื่อเห็นเจ้าชนากำลังจะอ้างปากเถียง   เจ้าชนาเลยทำหน้างอนๆ  ใส่คุณแม่

" เดี๋ยวกายไปรายงานตัวอีกใช่ไหมลูก? "

ผมได้แต่พยักหน้า งึก ๆ  เพราะโจ๊กเต็มปาก

" งั้นก็รีบๆ ทานกันเถอะ "

โรงเรียนนานาชาติวิทยากรณ์

" จะเอาอะไรอีกล่ะ "  คุณแม่เอ่ยถามเจ้าชนา เมื่อเดินผ่านโรงอาหารแล้วเจ้าชนาส่งสายตาแปลกๆ ให้

" แม่ ชนาอยากกินลูกชิ้นอ่ะครับ  น่าน่ะ "   เจ้าชนาทำหน้าอ้อนคุณแม่

" เฮ้อ!!!  กายไปก่อนเถอะลูก เดี๋ยวแม่ตามไป "

" ครับ "  ผมพูดและมองหน้าเจ้าชนาอย่างรำคาญ

ตึกบริหารงานทั่วไป

" ผมมารายงานตัวครับ "  ผมพูดกับอาจารย์คนหนึ่งในห้องวิชาการ

" เธอชื่ออะไร "  อาจารย์คนนั้นถามผม

" ชื่อ พีระศักดิ์ ครับ "

" นี่ไง!  ลงชื่อซะ เธออยู่ห้อง 2 น่ะ"

" อ้อๆ ครับ  ขอบคุณครับ "  ผมไหว้ลาอาจารย์ แล้วเดินออกมาจากห้อง ตรงหน้าห้องวิชาการเป็นทางเดินที่ติดกับระเบียงที่สามารถมองเห็นบริเวณนั้นได้ทั่ว  บรรยากาศดี  สดชื่นจัง  ส่วนที่หน้าตึก ก็มีต้นลีลาวดีสีขาว ปลูกเรียงกันอยู่สวยมากๆเลย  ผมมองดูไปเรื่อยจนมองอีกสิ่งหนึ่งที่สวยมากๆเช่นกัน  โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นลีลาวดี  มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น  ผมสีดำ  ถึงแม้จะมองจากที่ไกลๆ แต่เธอก็น่ารักมาก  ข้างๆเธอเป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ซึ่งเหมือน...เหมือนกันเธอคนนั้นมาก....มากจนเหมือนเป็นฝาแฝด  ถึงแม้จะเป็นฝาแฝดจริง แต่ผมก็จะจำเธอคนนั้นได้โดยไม่สับสนเลย   ว้า!!!!แย่จัง  ผมชอบเธอเข้าแล้วล่ะ  ใครจะรับผิดชอบล่ะเนี้ย   แล้วเสียงโทรศัพท์ที่แม่ของผมโทรเข้ามาก็ดังขัดจังหวะขึ้น

................อย่างเธอแค่มองไม่ได้หรอก  ให้มองอย่างเดียวไม่ได้หรอก  พบคนโดนใจอย่างเธอถ้าไม่คุยกับเธอ ฉันเสียดายของ   ปล่อยเธอผ่านไปไม่ได้หรอก  ไม่รู้จักเธอไม่ได้หรอก.................. 

" ครับแม่ "

กายเหรอลูก  กายรู้ไหมห้องน้ำอยู่ตรงไหน

" ไม่รู้เหมือนกันครับ  ถามเจ้าชนาสิครับ "

เจ้าชนาหนีไปห้องแล้ว

" งั้นเดี๋ยวผมถามคนแถวนี้ให้แล้วกันครับ "   ติ๊ด!

ผมมองซ้ายและมองขวา ข้างกายของผมตอนนี้ไม่มีผู้ใดที่ผมจะสามารถถามได้เลย  แต่ใจของผมก็วกกลับไปที่สาวน้อยนางนั้นอีกแล้ว  แล้วผมก็ยิ้มกับแผนการในหัวสมองของตัวเอง    ผมรีบวิ่งลงบันไดมาก็พบว่าเธอได้นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนคนเดียว  โอ้!!! ขอบคุณสวรรค์ที่เข้าข้างคนหล่อ  ผมค่อยๆเดินเข้าไปไกลเธอที่นั่งหลับตาอยู่

" ขอโทษครับ "  ดูเหมือนเธอจะมีปฏิกิริยาเล็กน้อยเหมือนกำลังนึกอยู่ว่าเสียงใครหล่อจัง  ประมาณ   5  วินาทีต่อมา

" ขอโทษครับ "     ผมเอ่ยเรียกอีกครั้งด้วยเสียงเรียบๆ ทำให้เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

" ค่ะ! มีอะไรค่ะ"   เธอเอ่ยถามผมทันที   ถึงแม้จะดูงงๆอยู่   แต่ว่าตาของเธอ สวยมากๆ สวยคมหน้าหลงใหล  ผมเกือบยิ้มออกไปแล้ว แต่ต้องอั้นไว้ก่อน  ต้องปฏิบัติภารกิจสำคัญก่อน

"คือ...........ห้องน้ำ.....ไป...ทางไหนครับ "  

"อ้อ!!  สงสัยเพิ่งย้ายมาล่ะซิ.....ค่ะ"   เธอมองผม

" ครับ "   โอ๊ย!!!!! เขินโว้ย

" ห้องน้ำอยู่ตรงนู้น....ค่ะ......หลังโรงอาหาร "   เธอพูดและมองไปที่เป็นอาคารหลังคาโค้งๆ สีน้ำเงิน  ตัวอาคารทาสีขาว

" เดินข้ามสนามบาสไปค่ะ "   กลัวผมหลงครับ  น่ารักจริงๆเลย

" ขอบคุณครับ "  

" ไม่เป็นไรค่ะ "  เธอพูดแล้วทำหน้าเหมือนรออะไรบ้างอย่าง     แต่ผมซึ่งปฏิบัติภารกิจเสร็จแล้วจึงรีบ หันหลังและควักโทรศัพท์ออกมาและกดโทรออกหาคุณแม่

" แม่เหรอครับ.....อยู่ใต้โรงอาหารครับแม่ "   ผมพูดใส่โทรศัพท์

เหรอจ๊ะ เออๆ แล้วกายรายงานตัวแล้วเหรอลูก งั้นแม่กลับบ้านก่อนน่ะ

" ครับ!  ทราบแล้วครับ "    

เมื่อเช้าลูกเอารถมาใช่ไหม ตอนกลับก็ขับดีๆดีล่ะ

" ผมเอารถมาครับ......ครับ "       ติ๊ด!  ผมนั้นวางโทรศัพท์แล้วหันมามองเธอคนนั้น

ยิ้มมมมมมมมมมมมมม ผมให้เธอ   เธอก็  ยิ้มมมมมมมมมม ตอบผมด้วยแหละ

" เอ่อ...........ไม่ทราบว่า......คุณชื่ออะไรครับ"   ต่อไปนี้เป็นการปฏิบัติภารกิจของหัวใจครับ ฮิๆ

" ฉัน!! "  เธอมองหน้าผมอย่างถามว่าพูดกับเธอเหรอ

" ครับ "   ผมพยักหน้างึกๆ

" อ้อ! ชื่อผิงค่ะ   ภัทรฑิชา  วีรโรจนกิจค่ะ "  เธอตอบ ชื่อเพราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

" อืม...ผมชื่อ กาย ครับ พีระพงษ์  นพวิกร "   ผมก็แนะนำตัวเองเสร็จสรรพ

" ผิงเรียนอยู่ปีไหนแล้วครับ "  ผมยิงคำถามทันที  เข้าเรื่อง(หัวใจ)เลยละกัน

"เออ....."

"ยัยผิงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" มีเสียงเรียกแทรกขึ้นมา  แล้วผิงก็ลุกขึ้นมองตามเสียงไปเลยไม่ได้ตอบคำถามผม

" ผิงๆๆๆๆๆ  เราได้อยู่ห้อง 1 "   ฝาแฝดจริงๆด้วย

" ผิงเราได้อยู่ห้องเดียวกับแมน ด้วยล่ะ แมนขะ......."   คนนี้สงสัยจะเป็นเพื่อน  เธอค่อยๆหันมามองผม ยิ้มแบบแปลกๆให้ผม  แล้วหันไปมองหน้าผิง 

" เอ่อ..... "    ผิงพูดและเอานิ้วเกาหัว น่ารักที่สุดไม่ว่าท่าไหนก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก

" ปอ   พิ้งค์  นี่..........เค้าชื่อ  กาย  จ๊ะ "   ผิงมองผมและแนะนำให้คนมาใหม่ทั้งสองรู้จัก

" กาย นี่ ปอ เพื่อนผิง  และพี่สาวของผิง  พิ้งค์  ค่ะ "    และแนะนำคนมาใหม่ให้ผมรู้จัก

" ยินดีที่ได้รู้จักครับ "  ผมเอ่ยตามมารยาท

" เช่นกันค่ะ "       ปอทักผมก่อน     " เพิ่งมาเข้าปีนี้เหรอค่ะ "

" ครับ เข้ามาอยู่ ปลายปี 2 ครับ "  ผมตอบปอ

" อ้าว ปออยู่ ปลายปี1 ค่ะ งั้น ต้องเรียกว่า พี่กาย ซิค่ะเนี้ย "   คงจะยังงั้นมั้งล่ะครับ

" แล้วแต่ปอเถอะครับ ผมไม่ว่า "  ผมยิ้มหวานให้ยัยปอ ก็เพื่อนผิงนี้น่าผูกมิตรไว้ก็ไม่เสียหาย

" จริงเหรอค่ะ "

" จริงซิครับ "

" เออ…….ฉันว่าเราไปดูห้องห้องเรียนกันดีกว่าเนอะ  เนอะพิ้งค์เนอะ "   ผิงพูดขึ้น

" ห่ะ อะไรน่ะ  อ้อ เอ่อใช่ๆไปดูห้องกันเถอะ  เดี๋ยวไม่มีโต๊ะนั่งน่ะ "      พิ้งค์พูดขึ้นเช่นกัน

" เออจริงด้วย  แต่น่าเสียดายจัง คุยกันแค่แป๊บเดียวเอง "  ปอโอดครวญ

" ไม่เป็นไรหรอกครับ   เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว "  

" จะรอน่ะค่ะ "  ปอพูดพลางยืนมือมาหยิบกระเป๋าบนโต๊ะ 

" ครับ "    ต้องเจอกันอยู่แล้ว ก็เพื่อนปอเอาหัวใจผมไปแล้วนิ  แล้วทั้งสามคนก็พูดลาผม

" ปอไปน่ะค่ะ  แล้วพรุ่งนี้เจอกันคะ "

" ขอตัวน่ะค่ะ "     พิ้งค์

" ไปล่ะค่ะ "   ผิงพูดลาผม ก่อนจะคว้ากระเป๋า สะพายบ่า และกำลังจะเดินจากผมไป แต่ผมก็เอ่ยเรียกผิงไว้ก่อน

" เดี๋ยวครับผิง! "  ผมตัดสินใจแล้วล่ะ  เป็นไงเป็นกัน  แต่เขินชะมัดเลยยยยยยยยยยยยย ( *///////* )

" อะไร๊.....ค่ะ "    

" คือ............ผิง...........คือ..............ผม.........."    พูดสิ  กล้าๆหน่อยไอ้กาย

" ค่ะ "     ผิงเริ่มพูดสั้นๆ  

" พี่.......ขอเบอร์โทรศัพท์  ผิงได้ไหม......ครับ"     กาย! สู้ๆ สู้ตาย  แต่ผิงกลับทำหน้าตกใจมาก  แต่ก็น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

"ผิง  ผิงครับ  ผิง!!!!!!"   ผมเรียกเพราะเห็นว่าผิงยืนอึ้งนานมากเกินไป

 "ห่ะ อะไรน่ะ ขอเบอร์.....เบอร์ใคร.....เบอร์ฉัน........"  ผิงเอานิ้วชี้หน้าตัวเอง  และมองหนาผม

" ครับ "    ( *//////* )   เขินครับ......เขิน

"……..เออ....เออ" 

" 04-66511XX  ค่ะ"   แต่คนที่บอกกลับไม่ใช้ผิง  แต่เป็นพิ้งค์   เล่นผมจำแทบไม่ทันเลย

" ไปแล้วน่ะค่ะ "   พิ้งค์พูดและจับข้อมือผิง  และพาเดินออกไป

" ครับ  ขอบคุณครับ  เดี๋ยวผมโทรไปหาน่ะครับผิง  เจอกันพรุ่งนี้ครับ"    ผมรีบพูดออกไปก่อนที่ผิงของผมจะเดินไปไกลมากกว่านี้    โอ๊ย!!!!  หัวใจจะวาย คนอะไรน่ารักจริงๆๆ  ผมคิดพลางดึงโทรศัพท์ออกมาบันทึกเบอร์ผิงลงไป โดยใช้ชื่อว่า   " คนน่ารัก....ผิง "

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ช่วงนี้ก็ไม่ค่ยมีเวลามาอัพเท่าไร  งานโค ตะระ แห่มาทั้งบรรพบุรุษ ยกมาเป็นโขยง  แต่ยังไงก็ไม่ลืมทำตามหัวใจตัวเอง...........
แต่ก็ขอเสียงเรียกร้องของหัวใจดวงอื่นด้วยน่ะ.....................
แหะๆๆๆ  น้ำเน่าเนอะ แม่งไม่รู้ใครพูด เน่าจริงๆ 

พร่ำเพ้อ บ้าๆบอๆมานานสรุปก็ขอเม้นบ้างแล้วกันน่ะค่ะ   เพื่อกำลังใจแก่คนเขียน   หรือจะตัวต่อตัวก็ที่นี้เลย...............ฮิฮิ
science-math_magicwood@hotmail.com

รักทุกคนที่อ่านน่ะค่า......KiMMAGiNE............