30 วันก่อนการถอนหมั้นของนางร้าย!

"วิโอล่า เดลเทีย"

สาวน้อยชนชั้นสูงผู้เพียบพร้อมทั้งมารยาทความสามารถเเละศักศรีดิ์ เจ้าของฉายา"บุปผางามเเห่งออลเทีย"ผู้มีเจ้าชายจองตัวตั้งแต่เกิด!

ชีวิตของเธอนั้นมันก็ดี๋ดี ฉลาดเพียบพร้อมเจ้าเล่ห์อีกต่างหาก(ก็ร้ายอ่ะนะ) เรียกได้ว่ารูปสวยรวยทรัพย์ แต่ไม่รู้ปัญหามันอยู่ที่ความชอบของเจ้าชายรึเปล่า...

คู่หมั้นสองปีเจอหน ที่ทำให้ต้องฝึกเลือดตาเเทบกระเด็น!ทั้งดิบเถื่อนเเละกดดันราวกับจะไปเป็นหัวหน้ามาเฟีย กลับแฮปปี้อินเลิฟ กับสาวน้อยหน้าคมผมสั้น "โรซารี่"ซะอย่างงั้น? อยากจะบ้าตาย"นางช่างใสซื่อ?" ก่อนจะผ่านการฝึกจนเเข็งแกร่งแบบนี้ก็เคยใสเฟ้ย! แล้วนี่จะเบี้ยวกันเรอะ!!แล้วที่ตูฝึกเป็นราชินีนี่ล่ะเห้ย

ตีหน้าซื่อจีบกันหวานเลยจ้า ตามภาษาคนหึงบวกด้วยเหล่าเพื่อนพ้องมันเลยออกมาเป็นเช่นนี้...

"เจ้ามันร้ายกาจวิโอล่า!ต่อหน้าทำเป็นเข้มขึงแต่ลับหลังเจ้าให้เพื่อนทำร้ายวิโอล่า!"ฉากตัดสินอันสะเทือนใจ คู่หมั้นกับกิ๊ก?ยืนตัดสินโดยมีเลดี้ตัวจ้อยถูกผลักลงพื้น มีองครักษ์กระชากข้อมืออีก ตามจริงไอที่แกล้งมันคนที่หมั้นไส้แม่สาวใสไม่ช่วยงานเพื่อนคนนี้กันทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเท่าไหร่เลยเห้ย! ก็นางเอกมันไปเปิดหลายรูทเเล้วหว่านมันทุกรูทเลยนี่หว่า

ข้าควรทำยังไงดี.........

"ข้าทนกับเจ้ามาพอแล้ววิโอล่า!"

ใครทนกับใครกันแน่นะ!เพราะเป็นคู่หมั้นเจ้าชายข้าถึงถูกติวเข้มไม่ได้มีชีวิตเป็นของตนเอง โดนลอบสังหาร โดนลักพาตัว เรียนจนจะฟันดาบเก่งกว่าองครักษ์เเล้วเห้ย! ทุกวันนี้เวลานอนข้าน้อยกว่าทหารเฝ้ายามอีก! เเล้วตอนนี้คิดอยากจะเลิกก็เลิกเนี่ยนะ!!

มันง่ายไปหน่อยไปพี่! มาให้ฝันเเล้วก็จากไป!

ระเบิดแ-่ม!

เเทนที่จะมีหน้าตกใจหน้าตาของวิโอล่านั้นน่ากลัวกว่าเจ้าชายซะอีก...

"ปล่อยค่ะ คุณองครักษ์!รู้ใช่ไหมคะว่าหากไม่ใช่ความผิดตามกฏหมายหรือผู้ปองร้ายองค์ชายการใช้กำลังกับพลเมืองมันผิดกฎหมายมาตรา xxนะคะ"

คุณองครักษณ์หัวน่้ำตาลพยายามกระชากมือ"ผู้หญิงจิตใจต่ำๆอย่างเธอ!"

"อันนี้ดิชั้นถือว่าหมิ่นประมาทนะคะ"เธอลุกขึ้นอย่างสง่างามดุดัน

"เธอมันชั่วร้าย!"องครักษ์หนุ่มยังคงไม่ปล่อย

"ถ้าคู่หมั้นคุณไปหลงคนอื่นเดินควงให้คุณเห็นทุกวันโดยที่ยังไม่เลิกกัน ทำให้คุณถูกนินทาว่าเป็นคนที่ผิดพลาดเหมือนตายทั้งเป็นเหมือนหัวใจโดนฉีกเป็นชิ้นๆทุกวันคนที่หวังจะฝากชีวิตด้วยกลับเปลี่ยนแปรไป ลองนึกภาพสิคะสตรีอย่างดิชั้นฝากชีวิตในกำมือของว่าที่สามีแต่กลับสูญเสียทุกอย่างไป!หลักในชีวิตอนาคตของดิชั้น เป็นคุณคุณทนได้ไหมล่ะคะ นี่ดิชั้นก็ไม่ได้ทำอะไรเธอเลยคนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิดไปหมด"วิโอล่ากล่าวด้วยเสียงเย็นยะเยือก

"เจ้าให้คนกดดันนินทานาง!"เจ้าชายเอ่ยกดดัน

"เขานินทาเพราะนางเดินกับคู่หมั้นดิชั้นเเล้วดิชั้นจะไปห้ามปากคนทุกคนได้อย่างไรคะ"อันที่จริงดิชั้นก็มีบ้างแหละที่ใส่ไปเอ่อ...ไม่น้อย แต่ในตอนนี้มีแต่ต้องชนเเล้วหาโอกาสหนีเท่านั้น ก็เอาจริงดิชั้นก็นางร้ายนี่ล่ะค่ะ วางแผนการทัพซับซ้อนยังมีมาเเล้วเเค่แผนแค่นี้มีหรือจะทำไม่ได้

ถึงยัยนี่จะใสซื่อแต่นางทำข้าโดนเจ้าชายลงโทษมาเกือย3ครั้งโดยไม่มีแก่นสารอะไรเลย แค่เพราะความขี้กลัวของยัยนี่ค่ะ!

กระแสเริ่มตีกลับ เมื่อดิชั้นทำการแปลงเรื่องราวให้เข้ากับชีวิตประจำวันของคนทั่วไปให้มากขึ้น ตามหลักจิตวิทยาผู้คนมีสิทธิคล้อยตามเรื่องราวที่คล้ายกับตัวเองมาก เรียกว่าการเลือกรับสาร์สนั่นเอง คุณองครักษ์ปล่อยแขนดิชั้นโดยสมบูรณ์

งั้นดิชั้นต้องเล่นบทถัดไปอย่าให้เจ้าชายมีเวลาร่ายความผิดของดิชั้น (ซึ่งมีสิทธิเกินจริงไป10เท่าเลย)

"ท่านคะ ต้องทำยังไงท่านถึงจะเลือกดิชั้น จริงอยู่ที่ศักศรีดิ์ของดิชั้นถูกพังยับถูกพลักลงกับพื้นต่อหน้าผู้คน แต่มันแปลกเหลือเกิน...ที่ดิชั้นไม่อาจถอนความรักไปจากท่านได้เลย..."พูดอย่างสตรีชั้นสูงไม่ใช่นักโทษ อย่าเอ็ดไปจริงๆวิโอล่าคนนี้เป็นถึงสาวงามที่มีรางวัลด้านกิริยามารยาทดีเด่นเลยทีเดียว

"เจ้าเลิกกับข้าเถอะวิโอล่า..."เจ้าชายเอ่ยอย่างมั่นคง

เวรเหอะค่ะ! การเสียสถานะทางสังคมไปขนาดนั้นได้โดนกึ่งๆเนรเทศแน่! อีกอย่างแม่ราชินี"โรซารี่" น่าจะไม่ปล่อยดิชั้นเเน่นอนค่าลองมีอำนาจขึ้นมา...

"ท่านคะ อย่างน้อยที่เราหมั้นกันมาก็7ปีเเล้วนะคะ ช่วยให้โอกาสดิชั้นได้มีโอกาสอีกสักครั้งที่ผ่านมาเราห่างเหินกันมาตลอด ขอเวลา30วันได้ไหมคะให้เราได้ลองคบกันดู ถ้าท่านไม่ชอบดิชั้นจริงๆดิชั้นจะกลับไปเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์และภักดีจะไม่มีเสียงครหาใดๆตามมาเจ้าค่ะ"วิโอล่าคุกเข่าลงต่อหน้าองค์ชายอย่างสง่างาม

ทั้งหมดนี่มันอาจจะเป็นทางเดียวที่พ่อแม่เเละตระกูลของดิชั้น ผู้คนในดินแดนของดิชั้นจะสามารถรอดไปได้ โรซารี่อาจไม่ร้ายกาจเเต่นั่นเป็นปัญหาความใสซื่อเเละรู้ไม่ทัน เสี่ยงที่เธอจะถูกชักใยได้หรือที่เสี่ยงที่สุดบิดาที่สุดแสนจะโลภของเธอ ชื่อเสียงความร้ายกาจของขุนนางหนุ่มคนนั้นไม่เบาเลยทีเดียว แน่นอนว่า ด้วยความที่ตระกูลของดิชั้นที่เป็นหัวเรือใหญ่ที่ตรวจสอบอย่างเที่ยงธรรม จึงมีศัตรูหลายกลุ่มเหลือเกินที่จ้องจะถล่มน่ากลัวยิ่งกว่าคือคนรอบตัวโรซารี่คือคนเหล่านั้นทั้งนั้น...บังเอิญเกินไปจริงๆ

เริ่มมีเสียงเชียร์มาจากโดยรอบ แน่นอนว่าเชียร์ฝั่งดิชั้น โรซารี่นั้นออกมาจากที่แอบด้านหลังเจ้าชายเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ ตอนนี้ในฉากมีเพียงสาวงามที่เกล้าผมอย่างขุนนางเเละเจ้าชาย ผู้วิ่งตามได้วิ่งตามทันคนที่วิ่งหนีมาทั้งชีวิตเเล้ว

ในความทรงจำขององค์ชายสาวน้อยผมน้ำตาลลูกสาวขุนนางที่มีแววตาอันงดงามในวัยเพียง8ขวบ ในวันนั้นเขาเป็นฝ่ายคุกเข่าเพื่อขอหมั้นเธอ เขาทำไปอย่างเบื่อหน่าย แต่เด็กหญิงคนนั้นกลับหน้าแดงเสียจนเก็บอาการไม่อยู่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นสาวตระกูลขุนนางไม่สามารถคุมกิริยาของตัวเองได้ 

"หวา!นี่มันอะไรกันคะ! มาขออะไรแบบนี้ ตกลงค่า!" น่าเสียดายที่ความสดใสในตอนนั้นกลายเป็นเข้มขรึมเยือกเย็นราวน้ำแข็งมีแผนล้ำลึกเกินจะเข้าใจ

"ก็ได้ ข้าให้โอกาสเจ้า"เพียงสิ้นคำเสียงโห่ร้องดีใจราวกับมีคนขอแต่งงานกัน

"ขอบพระคุณค่ะ ท่าน..."วิโอล่ารู้สึกเหมือนเธอจะร้องไห้ได้จริงๆ

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ ท่าน/เธอเปลี่ยนไปกันนะ....

เดท30วัน กับนางร้ายสายแอบฮาเเละพรรคพวกสุดชุลมุน

"ตบมันเลยไหมพี่"

"ตบอะไร ไม่เห็นเจ้าชายเหรอเดินตามเป็นบอดี้การ์ดเลย"

.........................................

"นี่มันสุดบ้าอะไรเนี่ยลูก!!!"

"เขาเรียกว่า"สาวชาวไร่สไตล์"ค่ะท่านแม่!ใสๆ"

.............................................

"หวาดิชั้นหกล้ม..."

"หนูไหว้อ่ะเจ๊ มุกนี้ไม่เวิร์กแน่อ่ะ"

..............................................

"ลูกเอ้ย ถ้าลูกเอ่อ...จะเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ ลูกถอนหมั้นกับเจ้าชายก็ได้นะ พ่อไม่ว่าลูกหรอก"

ตรงหน้าคือหญิงสาวที่ทำเป็นใช้ช้อนเรียงผิด เล่นน้ำพุหน้าบ้าน เเละทำเป็นใช้เวทไม่เป็น..........

"เอ๋ อะไรเหรอคะ"

"ลูกกินอะไรผิดสำแดงเข้าไปเหรอคุณ"ท่านแม่มองอย่างงงๆ

"เคร้ง!"

"เจ้าชายหนีไปค่ะ ไปตามโรซารี่เถอะค่ะตรงนี้ดิชั้นจะกั้นไว้ให้เอง"