WIFE[Y] เมื่อ(ภรรยา)จ้าวเเห่งศาสตร์มืดกลับชาติมาเกิด

เปลวไฟย้อมบ้านของพวกเราจนมอดไหม้ แค่ศึกษา"ความมืด"ต้องทำกันขนาดนี้เลยหรือ...

สุดท้ายความเก่งกาจก็สู้ พวกมากไม่ได้ สำหรับผู้มีเวทมนต์ ความตายก็อาจเป็นพันธสัญญา

"แกใช้เวทมนต์เพื่อให้กำเนิดทารกที่ขัดต่อกฎธรรมชาติ แกมีความผิดฐานใช้มนต์แห่งความมืด!"การตัดสินเริ่มขึ้นอย่างทรมาน ควันไฟที่ร้อนผ่าว

"แกสมรูร่วมคิดกับจ้าวแห่งศาสตร์มืด!"

ถ้าทั้งหมดคือโทษที่เกิดจากความรัก ถ้าการมีความรักมันผิดขนาดนั้น ก็ยินดีที่จะซื้อช่วงเวลาที่แสนงดงามนั้นไว้ด้วยชีวิต...

ความทรงจำเล็กๆยังคงส่องประกาย...ความรักและความสุข

ถ้าไม่ข้าใครจะปลุกเขาได้กัน ... เดี็ยวก็คงมีคนมาแทนล่ะมั้ง

ลูกของข้าล่ะ ... ใช่ว่าเขาจะไม่แต่งงานตลอดชีวิตนี่นะ ฮ่าๆ

ก็ช่วยไม่ได้คนรักกของข้าน่ะทั้งที่ศึกษาศาสตร์มืดแท้ๆ แต่กลับซื่อบื้อซะขนาดนั้น...

ความผิดที่ร้อยเรียงกระทงอย่างงดงามทั้งที่ข้าไม่ได้ทำ มาถึงตอนนี้จะไปฟังของแบบนั้นให้ได้อะไรขึ้นมา

ความทรงจำที่บ้านได้ถูกทำลายลง..."แอลอน!! นี่เจ้าไปไหนกัน แล้วลูกๆของเราล่ะ!!" ข้าที่แทบยืนขึ้นมาไม่ไหวได้ตอบด้วยเสียงที่แหบแห้ง

"หนีไปแล้ว...ข้าขอตกลงกับมนุษย์แล้วบังคับพวกเขาไป " เขายิ้มก่อนมอง"งั้นเราก็ตายด้วยกันใช่ไหม ดีจริงๆเนอะ..."เขายังคงหน้าโง่เหลือเกิน

"ข้าใช้เวทมนต์ไม่ได้นี่สิซวยจริงน้า..."เขาพูดอย่างร่าเริง

"นี่ที่รัก"เขาหันมามองข้าที่ไม่เคยพูดคำนั้นมากนัก กองทหารเเละจอมเวทย์เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาทุกทีจากรอบบ้านของเรา เขตแดนที่กดดันการใช้เวทย์อย่าหนาแน่นที่สุด

ข้าดึงเขามากอดอย่างไม่อาย"แล้วเราเจอกันอีกนะ"

"รู้รึไม่ว่ามีเวทมนต์บทนึง ที่ใช้ได้"ข้าพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"แอลอน!!"เสียงตะโกนของคนที่รัก การลาจากที่ถูกบังคับไม่ใช่ความตั้งใจ

"เวทมนต์สังเวย!!"เขาที่ถูกบังคับให้เคลื่อนย้ายห่างจากจุดที่ข้าอยู่ให้ไกลที่สุด.

"เจ้าสัญญานะว่าจะเจอกันอีก! แอลอน! สัญญานะ!"หน้าตาของคู่ชีวิตที่พึ่งถูกเคลื่อนย้ายไปทำให้ แอลอนรู้สึกกังวลใจ

ตัวของข้าที่สังเวยทุกสิ่งยกยิ้ม...

ก่อนที่ข่าวที่ จอมเวทสารเลวที่เป็นภรรยาของจ้าวแห่งศาสตร์มืดจะแปะไปในทุกที่...

แอลอน เฟส ต้นตระกูลผู้เป็นมารดาของทายาทสาย เครสซิต้า ภรรยาคนที่1ของจ้าวแห่งศาสตร์มืดจะสิ้นชีพลง

พร้อมคำสัญญาที่รอคอยการเติมเต็มอีกครา...

นั่นคือความทรงจำของผม ที่มีต่อตัวผมเอง แม้ว่าตอนนี้ผมจะนั่งเรียนกับลูกหลานของจอมเวทศักดิ์สิทธิ์ที่ฆ่าผมอยู่ก็ตาม ว่าแต่เวทมนต์สมัยนี้ทำไมมันเด็กเล่นแท้ๆ ลูกหลานผมเลยเเลดูเทพเฉยเลย จะขำดีไหมเนี่ย... ฮ่าๆ

"พ่อแม่ครับ ชื่อที่ไม่ควรพูดนั่นคือ ลอเลนซ์ เฟสใช่ไหมครับ"และนั่นทำให้ผมโดนกักบริเวณในวันนั้น...