ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Dream magical online โลกแห่งเวทมนต์

    ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 ศรรัตติกาล

    • อัปเดตล่าสุด 14 ธ.ค. 55


    บทที่ ศรรัตติกาล

               

                “อืม นี่มันเหมือนกับแอปเปิ้ลเลยแฮะ” อาทิตย์กล่าวออกมาเมื่อลองชิมผลไม้ในมือ 

                “อย่างนี้ต้องเก็บเอาไว้เยอะๆ”เขาเก็บแอปเปิ้ลลงไปในกระเป๋าของตนเองเพื่อเก็บไว้กิน

               

                “เจ้าหนีไม่พ้นหรอก  เจ้าเอล์ฟตัวน้อย  วันนี้เจ้าจะต้องเป็นอาหารของพวกข้า ฮ่าๆๆๆ”เสียงหนึ่งดังขึ้นที่ด้านล่างของต้นไม้ เมื่ออาทิตย์มองไปตามต้นเสียงก็พบกับมนุษย์หมาป่าสูงประมาณสามเมตร

              มนุษย์หมาป่า  เฟนริล ระดับ 100  ชั้นอัศวิน ผู้ที่ถูกมนุษย์หมาป่าฆ่าระดับลดลง 10 ระดับ เวลาเกิดใหม่เพิ่มเป็น 8 ชั่วโมง

              หมาป่าเงาโลหิต ระดับ 50 ชั้น ทหาร ผู้ที่ถูกหมาป่าเงาโลหิตฆ่าระดับลดลง 1 ระดับ เวลาเกิดเพิ่มเป็น 2 ชั่วโมง

              หมาป่าเงาโลหิต ระดับ 50 ชั้น ทหาร ผู้ที่ถูกหมาป่าเงาโลหิตฆ่าระดับลดลง 1 ระดับ เวลาเกิดเพิ่มเป็น 2 ชั่วโมง

              หมาป่าเงาโลหิต ระดับ 50 ชั้น ทหาร ผู้ที่ถูกหมาป่าเงาโลหิตฆ่าระดับลดลง 1 ระดับ เวลาเกิดเพิ่มเป็น 2 ชั่วโมง

    .

    .

    .

    .           สิ้นเสียงจากระบบอาทิตย์ได้แต่อ้าปากค้าง มนุษย์หมาป่ากับหมาป่าเงาโลหิตอีกเกือบห้าสิบตัวกำลังล้อมรอบต้นไม้

                “แล้วเจ้าจะรีรออะไร เฟนริล”ที่โคนต้นไม้มีเอล์ฟที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับมนุษย์ เพียงแต่มีขนาดตัวที่เล็กกว่า สูงเพียงหนึ่งเมตรและใบหูที่ยาว  ตามตัวของเอล์ฟตัวนี้มีบาดแผลสาหัสเต็มตัวไปหมด  เลือดสีแดงสดอาบไปทั่วทั้งตัว

                “เจ้าไม่ต้องรีบหรอก มิจิ วันนี้เจ้าจะต้องตายแน่นอน แต่ข้าขอถามเจ้าอย่างหนึ่งก่อนก็แล้วกัน”มนุษย์หมาป่าตัวนั้นบอกความต้องการของตนเองออกมา

                “เจ้าจะถามทางไปหมู่บ้านเอล์ฟของข้าสินะ ฝันไปเถอะ! ต่อให้ข้าต้องตายข้าก็ไม่บอกเจ้าหรอก มนุษย์หมาป่าอย่างเจ้าถึงรู้ไปก็ทำอะไรเผ่าเอล์ฟของเราไม่ได้หรอก”มิจิที่เป็นเอล์ฟตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวราวกับเป็นการท้าทาย

              “เอาไงดีเรา จะช่วยเจ้าหนูนั่นหรือหนีไปดี  ถ้าเราไม่ช่วยเจ้านั่นตายแน่ แล้วเราจะเอาอะไรไปสู้กับมนุษย์หมาป่านั้นหละ”อาทิตย์กำลังคิดหาทางที่จะช่วยเอล์ฟตัวนั้น

                “อ๊ะ!  จริงสิคทารัตติการ”เขาคิดถึงคทาที่พึ่งได้รับมาเมื่อกลางวันและตนเองได้เก็บไว้ในกระเป๋า

                “ศรรัตติการ”อาทิตย์ เรียกใช้ทักษะของไม้คทาทันที

                ไม้คทาเปล่งแสงออกมาเล็กน้อยและเลี่ยนรูปร่างเป็นคันธนูสีดำมีลวดลายสีทองที่งดงาม สายของธนูเป็นเส้นสีฟ้าของพลังเวทมนต์ อาทิตย์ ไม่รอช้าดึงสายธนูเล็งไปที่ตัวมนุษย์หมาป่าทันที เมื่อสายของธนูถูกดึงก็ปรากฏลูกศรสีดำออกมา

                “จะสำเร็จไหมนะ”อาทิตย์แอบหวั่นใจเล็กๆ

                “ฮ่าๆๆ แปลว่าเจ้ายอมตายสินะ  งั้นก็ไปลงนรกซะเถอะ”เสียงของเฟนริลดังก้อง ก่อนที่ตัวมันจะตั้งท่าเตรียมจู่โจม

                อาทิตย์ปล่อยลูกศรออกไปทันที มนุษย์หมาป่าตัวนั้นราวกับรู้ว่ามีอันตรายมันรีบเบี่ยงตัวหลบลูกศรออกไป  ลูกศรพุ่งเข้าใส่หมาป่าตัวที่อยู่ด้านข้างและระเบิดออก

                ตูม

                เมื่อฝุ่นควันจางหายไปอาทิตย์ก็ต้องอ้าปากค้างอีกครั้งเมื่อได้เห็นอานุภาพของศรรัตติการ  แรงระเบิดทำให้หมาป่าที่อยู่รอบๆตายไปทันทีเกือบสิบตัว บริเวณที่เกิดการระเบิดออกเกิดหลุมกว้างขนาดเกือบสิบเมตร

                เห็นดังนั้นอาทิตย์ก็ไม่รอช้ายิงศรออกไปอีกนับสิบดอก ส่งให้หมาป่าตายไปอีกจำนวนมาก จนตอนนี้หมาป่าเหลืออยู่ไม่ถึงสิบตัว

                กรรร

                “แกเป็นใครออกมาเดี่ยวนี้ถ้าไม่อยากตาย”เฟนริลผนึกปราณเตรียมพร้อมที่จะโจมตี

                “ออกไปก็โง่อะดิ”ความคิดของอาทิตย์

                เมื่อเฟนริลเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับมันก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว อาทิตย์ยิงศรสวนกลับไปทำให้เก็บการระเบิดอย่างรุนแรง

                ตู๊ม

                ต้นไม้ต้นที่อาทิตย์อยู่ไม่สามารถทนแรงระเบิดได้ถึงกับล้มลงมาทันที

                “เฮ้ย! ซวยแล้ว”อาทิตย์อุทานออกมาอย่างที่ต้นไม้ที่ตนแอบอยู่นั้นล้มลงเพราะแรงระเบิด

                เมื่ออาทิตย์ตกลงมาแล้วก็ได้เห็นมนุษย์หมาป่าแบบชัดเจน ร่างของมันยืนสองขาเหมือนกับมนุษย์ ใบหน้าเหมือนกับหมาป่า เขี้ยวแหลมที่ยาวลงมาเกือบสิบนิ้ว  กรงเล็บผนึกปราณเข้มข้นยืดยาวออกมาเกือบหนึ่งเมตร

                เฮือก! น่ากลัวเกินไปแล้ว  คนสร้างเกมนี้กะจะเอาให้หัวใจวายตายเลยรึไงวะอาทิตย์ได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ

     “เจ้ามนุษย์บังอาจมากที่ลอบโจมตีข้า”เฟนริลขู่พร้อมกับที่มันเริ่มรวบรวมพลังเข้าจู่โจมอีกเป็นครั้งที่สอง พลังปราณเข้มข้นสีแดงฉานกระจายออกมา

                นี่คือพลังปราณเงาโลหิต  ปราณเฉพาะตัวของเฟนริล เป็นปราณที่มีพลังโจมตีที่รุนแรงและความรวดเร็ว

                “หลบไปก่อนเจ้าหนู”อาทิตย์บอกกับเอล์ฟตัวนั้นเพราะกลัวจำให้โดนลูกหลง ด้วยบาดแผลสาหัตขนาดนี้หากโดนพลังทำลายอีกนิดหน่อยก็อาจจะทำให้เอล์ฟตัวนั้นตายเลยทีเดียว

                “ระวังตัวด้วยนะครับ” มิจิกล่าวเตือน

               

                เฟนริลเมื่อรวบรวมพลังเสร็จมันก็กระโดดเข้าจู่โจมด้วยความเร็วสูงจนเห็นเป็นแสงสีแดงสดพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว อาทิตย์ จึงยิงศรรัตติกาลสวนกลับไป  แต่คราวนี้เฟนริลเอียงตัวหลบได้ทำให้ศรพุ่งเฉียดไปด้านข้าง  เฟนริลพุ่งเข้ามาอย่างด้วยความเร็วสูง  กรงเล็บผนึกปราณเงาโลหิตจนเป็นสีแดงเข้มข้น ยืดยาวออกมากว่าหนึ่งเมตร

              ฉั๊ว!

                อาทิตย์ ถูกกรงเล็บผนึกปราณฟันเข้าเต็มๆ  เลือดกระจายออกมาอย่างน่ากลัว พลังชีวิตที่น้อยนิดลดลงกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ อาทิตย์ล้มลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวด สติเริ่มเลือนราง สายตาเริ่มพร่ามัว

                แต่แล้วพลังชีวิตกลับฟื้นค่อยขึ้นมา ตัวของอาทิตย์เปล่งแสงสีฟ้าอ่อนๆ เมื่อมองกลับไปที่เอล์ฟตัวนั้นก็พบว่ามันกำลังเหนื่อยหอบ ร่างกายของมันเปล่งแสงเช่นเดียวกับอาทิตย์ ชายหนุ่มคิดว่าคงเป็นเวทมนต์รักษาของเอล์ฟตัวนั้น

                “ขอบใจมากนะเจ้าหนูที่ช่วย”อาทิตย์ กล่าวขอบคุณออกมา เขารู้สึกถูกชะตากับเอล์ฟตัวนี้ตั้งแต่แรกทำให้เขายอมเสี่ยงที่จะช่วยเหลือ

                “ข้าว่าเราต้องช่วยกันแล้วหละ ไม่อย่างนั้นเราไม่มีทางชนะแน่”เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวของอาทิตย์ทำให้เขาสงสัยจึงมองกลับไปดูที่เอล์ฟตัวนั้นซึ่งมันก็พยักหน้าเป็นคำตอบให้

                “แล้วเราจะทำยังไงดีหละ มันแข็งแกร่งมากเลยนะ จริงซิ!มันมีจุดอ่อนที่ไหนรึเปล่า”อาทิตย์ ตอบกลับไปทางความคิดเช่นกัน

                “จุดอ่อนของมันคือที่หัวใจ ถ้าท่านสามารถยิงไปที่หัวใจของมันได้มันก็จะตายทันที  แต่ก่อนอื่นเราต้องแน่ใจก่อนว่ามันไม่สามารถใช้เวทมนต์ได้  ข้ากลัวว่าเจ้านายของมันอาจจะมอบเวทมนต์ให้มัน ถ้าเกิดมันใช้ได้เราจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แล้วท่านพอจะมีเวทมนต์ไหม”มิจิตอบกลับมา ก่อนที่จะเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อมองไปที่เฟนริล อาทิตย์จึงหันไปมองตามพร้อมทั้งอุทานออกมาด้วยความตกใจ

                ที่ดวงตาของเฟนริลปรากฎวงเวทย์ขึ้นมาก่อนที่มันจะหายเข้าในดวงตาของเฟนริล ดวงตาที่เคยเป็นสีแดงฉาดบัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นสีฟ้าพร้อมทั้งมีวงเวทย์ภายในดวงตา

                “นั้นมันอะไรกันทำไมตาของมันถึงมีวงแหวน เป็นเวทมนต์รึเปล่า”อาทิตย์ ถามมิจิทันทีที่ได้เห็น แต่ที่อาทิตย์บอกว่าเป็นวงแหวนนั้นเป็นเพราะอาทิตย์ไม่มีทักษะพิเศษจึงทำให้มองเห็นเป็นเพียงวงแหวน

                “นั้นคือเนตรวงแหวน เวทย์พิเศษของเผ่าเอล์ฟของข้าเอง เป็นเวทย์ที่จะตรึงร่างของศัตรูเอาไว้ชั่วครู่ แต่มันจะใช้ได้แค่ครั้งเดียว ไม่ต้องห่วงหรอก ข้ามีแผนแล้ว”มิจิตอบขอสงสัยของอาทิตย์

                “แล้วเราจะทำไงดี”อาทิตย์ ที่เริ่มที่จะร้อนรนถามออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ

                หลังจากนั้นทั้งสองก็วางแผนกัน จนเวลาผ่านไป เฟนริลก็โคจรปราณรักษาบาดแผลของตนเองจนหาย

                “ปล่อยมนุษย์ผู้นี้ไป เขาไม่เกี่ยว ถ้าเจ้าอยากฆ่าข้าก็เชิญเข้ามา”มิจิขอให้ปล่อยอาทิตย์ออกไปเพราะเห็นว่ายังไงก็ไม่มีทางชนะแน่นอน

                “หึ เจ้าไม่ต้องห่วงหรอก ถ้าข้าฆ่าเจ้าได้แล้วจะรีบตามไปฆ่ามันต่อ”เฟนริลเค้นหัวเรอะออกมาเมื่อได้ยินคำขอของมิจิ

                “หนีไปซะเจ้ามนุษย์”มิจิรีบไล่อาทิตย์ออกมาทันที

              “แล้วเจ้าหล่ะ”อาทิตย์ ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

                “ไม่ต้องเป็นห่วงข้าเจ้ารีบไปซะ ไปซิ”มิจิเร่งให้อาทิตย์หนีออกไป อาทิตย์กำลังจะหันหลังแล้วรีบวิ่งออกไปแต่ก็ไม่สามารถก้าวขาออกไปได้

                “พวกแกจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”เฟนริลใช้เนตรวงแหวนตรึงร่างของอาทิตย์ไว้ทำให้ไม่สามารถขยับตัวได้

              “แก เฟนริลตายซะเถอะ”มิจิกล่าวแล้ววิ่งออกมาด้านหน้าของอาทิตย์พร้อมกับปลดปล่อยบอลไฟออกมาห้าลูกยิงเข้าใส่เฟนริลทันที  เฟนริลเองก็สามารถหลบบอลไฟได้ทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

                มิจิเห็นดังนั้นก็เรียกบอลสายลมออกมาอีกห้าลูก จากนั้นก็เรียกบอลธาตุไฟออกมานับสิบลูกแล้วยิงไปที่เฟนริลทันที เฟนริลเองก็หลบได้อย่างง่ายดายทำให้บอลธาตุตั้งหมดพลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย มิจิเองก็เรียกบอลธาตุทั้งสี่ออกมาอีกเกือบสี่สิบลูก แล้วยิงเข้าใส่เฟนริลต่อทันที 

                ตูม

                บอลธาตุระเบิดออกจนฝุ่นฟุ้งกระจายทำให้มองไม่เห็นตัวของเฟนริล  เมื่อลมพัดฝุ่นออกไปก็ไม่พบตัวของเฟนริลแล้ว

                ฉั๊ว

                สีข้างของมิจิโดนกรงเล็บผนึกปราณเข้าไปเต็มๆ

                “หนอยไอ้หมาลอบกัด ออกมาสู้กับข้าตรงๆสิ อย่าเอาแต่ลอบกัด”มิจิตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยว

                “ฮ่าๆๆๆ อย่าโอหังให้มันมากนักสิ มิจิ  ก็ได้ในเมื่อเจ้าอยากตายแบบนั้นข้าก็จะจัดให้”สิ้นเสียงเฟนริลก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจนมองไม่เห็น

                “คราวนี้ด้านข้างเหรอ ไม่สิข้างบน”มิจิกระโดดหลบออกมา กรงเล็บผนึกปราณฟาดลงกับพื้นจนพื้นดินแตกออกเป็นทางยาว

                บอลธาตุไฟถูกยิงออกมาอย่างต่อเนื่องจนเฟนริลเองก็พลาดไปหลายที โดนบอลธาตุเข้าไปจนตอนนี้เริ่มมีบาดแผลมากขึ้น

                “หมดพลังเวทย์แล้วซินะ”เฟนริลผนึกพลังปราณพุ่งเข้ามาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

                ฉั๊ว

                กรงเล็บปาดเข้าไปที่อกของมิจิ จนเป็นแผลยาวสี่แผลจากกรงเล็บ

                “เวทย์ถ่วงพสุธา”มิจิปลดปล่อยเวทย์มนต์ออกมาทันทีทันที เฟนริลถอยออกมาอย่างรวดเร็วเพราะคิดว่ามิจิจะใช้เวทย์มนทำลายล้าง

                “หึ คิดว่าเวทมนต์แค่นี้จะทำอะไรข้าได้อย่างนั้นรึ” เมื่อเห็นว่าตนเองไม่เป็นอะไรก็เค้นเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

                เฟนริลพุ่งเข้าจู่โจมอีกครั้งแต่คราวนี้กลับช้าลงมาอย่ามากเนื่องจากถูกเวทย์มนต์ของมิจิ

                “นี่มันอะไรกัน หรือว่าเวทย์คำสาป”เฟนริลตกใจเมื่อตนเองโดนเวทย์คำสาปที่ตนเองแพ้ทาง

                “ใช่แล้ว เวทย์คำสาบถ่วงพสุธา”มิจิตอบกลับไป ทำให้เฟนริลเองถึงกับโกรธจัด

                “ตายซะเถอะแก”ด้วยความเร็วที่ตกลงมาทำให้โดนบอลธาตุเข้าไปอีกหลายครั้ง จนตอนนี้ร่างของเฟนริลเองก็มีบาดแผลสาหัสมากขึ้น

    มิจิเองเมื่อเห็นได้โอกาสเหมาะก็ไม่รอช้าปลดปล่อยคำสาบใส่เฟนริลอีกครั้ง

                “เวทย์วายุหวนกลับ”

                “เวทย์อัคคีแผดเผา”

                “เวทย์วารีย้อนสมุทร”

                “ทีนี้เป็นยังไงบ้างหละ เวทย์มนต์คำสาปทั้งสี่ธาตุ พอจะทำอะไรได้บ้างรึยังหละ”มิจิกล่าวออกมาเมื่อเห็นเวทย์ของตนเองโดนเฟนริลเต็มๆ

                “เวทย์ถ่วงพสุธาจะทำให้ความเร็วลด เวทย์วายุหวนกลับทำให้พลังทั้งหมดลดลง เวทย์อัคคีแผดเผาจะทำให้ร่างกายร้อนรุ่มดุจไฟเผา และเวทย์สุดท้ายเวทย์วารีย้อนสมุทรจะทำให้กระแสพลังปั่นป่วน คราวนี้เจ้าก็ผนึกพลังไม่ได้แล้ว”มิจิยิ้มอย่างยินดีเมื่อเห็นเวทย์ของตนเองได้ผล

                “อย่าพึ่งดีใจไป เวทย์แค่นี้ฆ่าข้าไม่ได้หรอก ตายซะเถอะ!”เฟนริลพุ่งเข้ามาหามิจิทันทีแต่คราวนี้เมื่อไม่สามารถผนึกพลังได้ทำให้ความเร็วตกลงไปมาก

                “ตอนนี้หล่ะ เอาเลย”มิจิส่งเสียงทางความคิดเป็นสัญญาณให้กับอาทิตย์ที่หลบอยู่หลังต้นไม้ ส่วนตัวของมิจิก็ก้มลงหลบกรงเล็บของเฟนริลที่กำลังโหมเข้าใส่

                ราวกับรู้ว่ามีอันตราย เฟนริลรีบถอยออกมาทันทีแต่ก็ช้ากว่ามิจิที่ปลดปล่อยเวทย์มนต์ออกมาแล้ว

              “เวทย์เถาวัลย์พันธนาการ”ปรากฏเถาวัลย์เข้าตรึงร่างของของเฟลริลเอาไว้อยู่กับที่

                ศรรัตติการถูกยิงออกมาจากหลังต้นไม้ปักเข้าเต็มๆที่อกของเฟนริลจนทะลุออกมาด้านหลัง

                ผู้เล่นอาทิตย์สังหารหมาป่าเงาโลหิตจำนวน 47 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 11700

              เลื่อนเป็นระดับ 15

              ผู้เล่นอาทิตย์สังหารมนุษย์หมาป่าเฟนริล ระดับ 100 ชั้น อัศวิน ได้รับค่าประสบการณ์     19500

              เลื่อนระดับเป็น 24

             

    ก่อนหน้านั้น

               

                “นั้นมันอะไรกันทำไมตาของมันถึงมีวงแหวน เป็นเวทมนต์รึเปล่า”อาทิตย์ ถามมิจิทันทีที่ได้เห็น แต่ที่อาทิตย์บอกว่าเป็นวงแหวนนั้นเป็นเราะอาทิตย์ไม่มีทักษะพิเศษจึงทำให้มองเห็นเป็นเพียงวงแหวน

                “นั้นคือเนตรวงแหวน เวทย์ของเอล์ฟของข้าเอง เป็นเวทย์ที่จะตรึงร่างของศัตรูเอาไว้ชั่วครู่ กะแล้วเชียวว่าเจ้านั้นต้องใช้เวทย์นี้”มิจิตอบขอสงสัยของอาทิตย์

                “แล้วเราจะทำไงดี”อาทิตย์ ที่เริ่มที่จะร้อนรนถามออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ

                “ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้ามีเวทย์ที่สามารถแก้ทางได้ เอาเป็นว่าท่านหนีไปหลบอยู่ด้านหลังข้าจะใช้เวทย์พลางตามันเอาไว้ แล้วถ้าข้าให้สัญญาณ ให้ท่านยิงที่หัวใจของมันเลย โอกาสมีแค่ครั้งเดียว”มิจิบอกแผนการที่ตนเองคิดไว้ จากนั้นก็เริ่มร่ายเวทย์ ไม่นานอาทิตย์ก็รู้สึกถึงไอพลังงานร้อนๆภายในร่างกาย

                “ข้าได้ใช้เวทมนต์ทำให้ท่านไม่โดนเนตรวงแหวนแล้ว  ไปหลบอยู่ด้านหลังของข้าก่อน”ว่าแล้วมิจิก็เดินออกมาพร้อมกับร่ายเวทย์มนพรางตา สร้างร่างเวทย์ของอาทิตย์อีกร่างหนึ่ง เห็นดังนั้นอาทิตย์จึงหลบไปอยู่ด้านหลังต้นไม้พร้อมกับเริ่มผนึกพลังเวทย์เข้าไปจนศรรัตติกาลเปล่งแสงอ่อนๆออกมา

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×