คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 ความสุขของท่านประธาน
อนที่ 11
วามสุอท่านประธาน
ศิราเมศร์ลืมไปเลยว่าไ้มีใรนหนึ่เ้ามาในีวิเาสัพัแล้ว
แววาอ่อนโยนละมุนละไมแย้มรอยยิ้มออมุมปา่อนะรับสาย
“สวัสีรับ” น้ำเสียสใสล่าวทัทาย และไ้ยินเสียหัวเราะน้อย ๆ ลอยลับมา
“ยุ่อยู่หรือเปล่าะ”
“นิหน่อยน่ะรับ ุทำอะไรอยู่เหรอ”
“ฟ้าเพิ่เสร็าน่ะ พอีอนบ่ายรับานพิธีรไว้บนเรือสำรา บรรยาาศีมาเลยนะะ อยาให้มาเห็น้วยั”
นอารม์ียิ้มใส่โทรศัพท์ ฟัที่เธอพู
“ผมสามารถไปอนนี้ไ้้วยเหรอ”
“อยาะมาอนไหน็ไ้่ะ านเามีั้สามวัน”
“สามวันเลยเหรอรับ! ัอยาะรู้แล้วสิว่าานอะไร”
“เป็นานัแสเรือน่ะ่ะ เหมือนัเป็นานศิลปะ มีเรือหลายลำ หลายนา ิไฟทั่วลำเลย ยิ่อนลาืนนะ...ะสวยมา ริมฝั่เา็มีที่ให้นมานัู่้วยนะะ สวยมาเหมือนัน”
“ผมเริ่มอยาะไปหาะแล้วสิ”
“ั้นวันนี้เอันหน่อยไหมะ เลิานแล้ว่อยมา็ไ้”
“ไ้สิรับ สำหรับุแล้วผมไปหาไ้ลอแหละ”
วรัาั้ท่าะอ้าปาพูอบ แ่็้อหยุ้าเอาไว้แล้วเปลี่ยนเป็นอมยิ้มแทน
“ทำาน่อเถอะ่ะ แล้วเี๋ยวเอัน”
“ไ้รับผม”
หนุ่มให่นั่มอหน้าอโทรศัพท์มือถือ ยิ้มน้อยยิ้มให่หลัวาสายาผู้หิที่เารั ่อนะหันไปสนใานเอสารที่ออยู่รหน้า
หมอฟ้า วรัาใ้เวลาอยู่ที่านลอทั้เย็นน่ำ เินเล่นมวิวไปเรื่อย มีวามสุในแบบบับอเธอ
โยส่วนมาพื้นที่บริเวนี้็มัะเป็นรอบรัว ู่รั ลุ่มเพื่อน มาใ้เป็นสถานที่พัผ่อนอยู่แล้ว พอมีานศิลปะทาแสสีเพิ่มเ้ามา็่วยทำให้บรรยาาศบริเวนี้น่าอยู่มายิ่ึ้น
ทาเินริมแม่น้ำเ้าพระยา็ประับประาไป้วยหลอไฟหลายว ยาวไปลอทา มีเรือสำราหลายลำแ่ไฟสีสันลอยอยู่ลาแม่น้ำ แลูระารา
ศิราเมศร์ ศิลาสิริพัน์ยืนมอหิสาวหน้าหวานอยู่ห่า ๆ นัยน์ามีเ้าวามสุปนวามทุ์ในราบอวามเศร้า เามีวามัวลหลายเรื่อ
ถึระนั้น...ใบหน้าและรอยยิ้มมีวามสุอผู้หิที่เาแอบมอ็ยัทำให้รู้สึอบอุ่นหัวใอยู่บ้า
วรัา ิอนัน์ยืนเาะราวั้นระหว่าทาเินับแม่น้ำ มอออไปยัเรือสำราึ่โลแล่นอยู่ลาเ้าพระยา โปรยรอยยิ้มอ่อน ๆ ออไปทั่วน่านน้ำ
“รอนานไหมรับ” เสียระิบ้าหูพร้อม้วยสัมผัสอ่อนโยน โอบล้อมลำอและรอบเอวอย่าทะนุถนอม
ศิราเมศร์เินเ้าไปอหิสาวา้านหลั น้ำเสียอเาทำให้เธอละสายาาเรือสำรา แล้วหมุนทั้ัวเ้าหา
“มาแล้วเหรอะ” เธอส่รอยยิ้มหวาน ๆ ไปให้
“เมื่อี้เอรับ” เาอบลับ่อนะพลิัวไปอยู่้า ๆ มอออไปยัแม่น้ำเ้าพระยาบ้า แน้าหนึ่็เท้าราวั้นเอาไว้
“ที่นี่สวยมาริ ๆ ้วยสิ อย่าบอนะว่าุอยู่มาทั้วันเลย”
“ฟ้าเสร็านสี่โมเย็น อนโทรหาุแหละ่ะ แล้ว็เลยเินเล่นรอมาเรื่อย ๆ เพลินีนะะ เผลอแป๊บเียวมืะแล้ว” เธอหัวเราะเบา ๆ ทิ้ท้ายเพื่อให้หนุ่มให่ไ้ยิ้ม้วย ่อนที่เาะทอสายาไปลาแม่น้ำเ้าพระยาอีรั้
ัหวะนั้น สายาอวรัา็เหลือบไปเห็นปอเสื้ออศิราเมศร์ มันผิรูปและพับเ้าไป้าใน หิสาว็เลยเอื้อมไปับออให้ พร้อมทั้แ่ให้อย่าี
แววาประหลาใ้มลมอามารระทำอเธอ เาไม่ัืน หาแ่หันทั้ัวเ้าหา ยอมให้เธอัารให้ ไม่ถือเนื้อถือัว แถมยัแอบมอเธอ้วยวามเอ็นูอี่าหา
“ริมแม่น้ำทา้านนู้นมีร้านเรื่อื่ม้วยนะะ บรรยาาศเ้าับที่นี่ีเลยแหละ อยาไปหาอะไรเย็น ๆ ื่มสัหน่อยไหม”
“ไปสิรับ”
ไม่ว่าหิสาวอยาทำอะไร ูเหมือนว่าหนุ่มให่ะามใเธอทุอย่าเลยริ ๆ
ความคิดเห็น