คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Request-8-การปะทะ (Battle)
การปะทะ (Battle)
เหมือนเป็นหมาน้อยที่ถูกขังในห้องสี่เหลี่ยมใจกลางโซลนี่ชะมัด จะเดินไปทางไหนก็เจอแต่ผนังออกไปนั่งหน้าระเบียงก็โคตรจะสูงจนน่ากลัว
ผมเดินวนเวียนในห้องของร่างสูงจนเหนื่อยก่อนทิ้งตัวนอนบนพื้นพรมนุ่มหน้าทีวี มองซ้ายมองขวาหาสิ่งที่ทำให้ผมหายเบื่อแต่อย่างว่าครับคอนโดมันจะมีอะไรนอกจากโต๊ะ โซฟา โฮมเทียเตอร์ เปียโนหนึ่งหลังกับห้องสองห้องที่ประจันหน้ากันคนละฝากฝั่งแถมเข้าไม่ได้ด้วยน่ะสิเรื่องใหญ่
มันซ่อนกิ๊กไว้ในห้องรึไงถึงต้องล็อค....
เสียงกดกริ่งดังเรียกผมให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปเปิดประตูรับแขกเผื่อท่านคิงจะนัดใครไว้ เทายืนมองอย่างนิ่งอึ้งที่เห็นผมเป็นคนเปิดก่อนเปลี่ยนเป็นแค่นยิ้มออกมานิดๆ
“คริสฮยองไม่อยู่อ่ะ นายเข้ามารอในห้องก่อนสิ” ผมเปิดประตูให้เขาเข้าไปนั่งรอที่ห้องรับแขก
คนเฝ้าห้องอย่างผมเดินเข้าไปในส่วนของห้องครัวเปิดตู้เย็นหาน้ำให้แขกของเจ้าของห้องดื่ม ถือแก้วน้ำเปล่าไปวางบนโต๊ะให้จื่อเทาที่เอาแต่นั่งก้มหน้าประสานสองมือเหมือนคนที่มีเรื่องให้คิดหนักแตกต่างจากเทาที่ผมเคยรู้จัก
“ทำไมพี่ถึงเลือกเขา...” เทาเอ่ยถามหลังพากันนั่งเงียบอยู่นาน
“อะไรนะ?” ผมถามเขากลับ เมื่อกี้กำลังเคลิ้มจะหลับเลยไม่ทันได้ฟังคำถามที่เขาถามผม
“ทำไมถึงเลือกพี่คริส” ตามคมกริบตวัดขึ้นมองผมอย่างเค้นหาคำตอบที่ถูกใจเขา
“อ่า....ไม่รู้สิ เพราะเขาขอฉันคบก่อนล่ะมั้ง”
เป็นคำถามที่ทำให้ผมต้องย้อนกลับมาถามตัวเองอีกครั้งว่าทำไมผมถึงเลือกที่จะคบกับเขา เพราะต้องการทำภารกิจโฮสต์ให้สำเร็จหรอ....หรือเพราะใจจริงผมชอบเขากันแน่?
“ถ้าเป็นผมล่ะ ถ้าวันนั้นเป็นผมที่ขอคบกับพี่....พี่จะเลือกผมเหมือนที่เลือกพี่คริสรึเปล่า” คำถามต่อมาจากร่างสูงทำผมสตั้นไปสามวิ หันมองหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะถามคำถามอะไรแบบนี้
เทาชอบผมงั้นหรอ?
“ไม่...มันไม่เหมือนกัน” ผมตอบพลางก้มหน้าลงไปมองสร้อยคอของแม่ที่พี่คริสช่วยผมหาเมื่อตอนเย็น
“ยังไง”
โอย...ถ้าผมเป็นผู้หญิงผมจะกรี๊ดให้ลั่นเลยที่มีผู้ชายมาชอบมาแย่งผมเนี่ย แต่แบบผมเป็นผู้ชายไงครับคุณเทา ผมเป็นผู้ชายที่ได้พี่ชายคุณเป็น... ละไว้ในฐานที่เข้าใจเถอะ
“ไม่เหมือนก็คือไม่เหมือนเถอะน่า นายเลิกถามฉันเถอะเทา” ชักสีหน้าตอบอย่างเริ่มมีน้ำโหที่โดนซักไซ้เกินไป
ก็คนมันไม่รู้จะตอบยังไง มาบังคับให้ตอบผมก็ไม่มีคำตอบให้เขาหรอกนะ...
“ผมถามว่าต่างกันยังไง!!!” อีกคนก็กระชากเสียงถามผมอีกรอบขายาวๆปรี่เข้ามาใช้มือกดไหล่ผมติดกับพนักโซฟา หน้าหล่อเข้มโฉบเข้าใกล้ผมจนจมูกของเราแทบชิดกัน
“ฉะ...ฉัน...ฉันก็ไม่รู้” ผมตกใจที่ถูกกักกุมไม่รู้จะตอบอะไรออกไปในตอนนี้ พอลองสูดลมหายใจดีๆก็เริ่มจะรู้ว่าที่เทาโมโหร้ายขนาดนี้เพราะเขาเมา กลิ่นแอลกอฮอล์แรงมากดูท่าจะเมาหนักซะด้วย
“หึ เพราะพี่รักมันสินะ” แค่นยิ้มเหมือนสมเพชก่อนโน้มประกบจูบผมทันทีโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
จูบร้อนรุนแรงผสมคละเคล้ารสแอลกอฮอล์ข่มเฝื่อน ผมดิ้นรนผละหลบรสหยาบที่อีกคนพยายามยัดเหยียด เทาใช้มือรวบตรึงข้อมือทั้งสองข้างของผมอีกข้างจับหน้าผมให้หยุดนิ่งแล้วรับจูบเขาอยู่อย่างนั้นจนแทบหมดอากาศจะหายใจ
ผมดิ้นขืนให้เขารับรู้ว่าผมใกล้ขาดใจ เทายอมผละจูบแล้วเลื่อนลงมาซุกไซร้ลำคอขาวผมใช้จังหวะที่เขาหลงระเริงกับตัวผมกัดเข้าที่บ่ากว้างนั่นทันที
“โอ๊ย!!! พี่ทำบ้าอะไรวะ!” เทาสะบัดตัวผมปะทะกับพนักพิงจนไหล่แทบร้าว
“เทา นายเมามากแล้วรู้ตัวรึเปล่าตั้งสติหน่อยสิ!” ผมหลบออกไปตั้งหลักข้างโต๊ะทานข้าวมองหาของที่พอจะสามารถป้องกันตัวได้
ไอ่นึกจะโล่งก็โล่งเกินแจกันสักใบยังไม่มี!
“ผมเมาแล้วไงวะ ที่ผมเมาเพราะผมอยากลืมพี่อยากลืมว่าผมเคยรักพี่ แต่พี่ก็มาทำให้ผมได้กลับมาเจอหน้าพี่ แล้วคิดหรอว่าผมจะปล่อยพี่กลับไปหาไอ่นั่นอีก!!”
“แต่ฉันเป็นของเขาแล้ว! นายได้ยินชัดรึยังเทาว่าฉันได้กับพี่นายแล้ว!!!” ผมสวนกลับทันควันไม่ทันได้คิดทวน มารู้ตัวอีกทีก็เห็นเทายืนนิ่งเคว้งขอบตาแดงรื้อเพราะหยาดน้ำตาที่ใกล้จะร่วงไหล
เทากำลังจะร้องไห้เพราะผม...
วันนี้มันวันอะไรของผมนะ ตอนเช้าก็โดนฉีกสมุดงาน พอบ่ายก็โดนขโมยกระเป๋าไปเททิ้งในบ่อน้ำ มาตอนนี้ผมก็ถูกอดีตน้องร่วมชมรมมารักแถมยังไล่ปล้ำอีกผมต้องไปทำบุญล้างเคราะห์กรรมครั้งใหญ่เลยรึเปล่า
“ทะ...เทาอย่า โอ๊ย!!!” ผมร้องห้ามเทาที่เข้ามาเหวี่ยงตัวผมลงกับพื้นก่อนเข้ามาคร่อมทับร่างผมให้อยู่ใต้อาณัติเขา
“ใจง่ายดีนะครับ คบกันไม่ถึงเดือนก็ได้กันแล้ว งั้นพี่ก็ลองมาเอากับผมด้วยสิเป็นโฮสต์ไม่ใช่หรอน่าจะรู้วิธีเอาใจผัวนะ” พูดพลางจัดข้อมือทั้งสองข้างของผมกดไว้เหนือหัวแล้วก้มลงมาไซร้ตามต้นคอผมต่ออย่างกระหาย
“เทาพอแล้ว ฮึก ฉันขอร้องพอแล้ว ฮึก..ฮือออ..พอ!!!” ผมแหกปากร้องลั่นขัดขืนสัมผัสหยาบโลนจากเขา ในหัวนึกถึงใครอีกคนที่ป่านนี้ยังไม่กลับมาสักทีเมื่อไหร่เขาจะมาช่วยผมกัน
พี่คริส...พี่คริสมาช่วยผมด้วย...
แควก!!!!
เสื้อยืดที่ผมใส่ถูกฉีกกระชากขาดออกจากกันเผยอกบางพร่ารอยรักจากอีกคน เทาหยุดมองเพียงเสี้ยววิก่อนตรงประกบทับรอยที่พี่คริสทำไว้บนตัวผม
“ฮือออ...พี่คริส! พี่คริสช่วยผมด้วย...!!” ผมร้องเรียกใครอีกคนอย่างสุดจะทนกับสัมผัสที่ผมไม่ต้องการมันจากเทา ร่างกายผมมันต้องการเป็นของพี่คริสเพียงคนเดียว และใจผมตอนนี้ก็ร้องเรียกหาแต่เขาแค่คนเดียว
ผมมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองแล้วว่าผมรักพี่คริส
“หยุดเรียกชื่อมันเดี๋ยวนี้!” เทาเลิกพรมสวาทตามเนื้อตัว แล้วเงยหน้าขึ้นมาตะคอกให้ผมหยุดร้องรน
“นายก็ปล่อยฉันสักทีสิ!” ผมทั้งปัดตบ ทั้งเท้าถีบตะเกียกตะกายให้หลุดพ้นจากเงื้อมือเขา
ตุบ!!!!
ฤทธิ์เดชที่มีหายติดลบทันทีที่ถูกต่อยเข้าที่ท้อง ขนาดผมเป็นผู้ชายยังจุกจนตัวงอถ้าเป็นผู้หญิงคงเจ็บร้าวมากจนร้องไห้หนักกว่าผม
“เลิกพยศสักทีนะ” คนข้างบนพูดพลางหอบเหนื่อยก่อนจัดการถอดเสื้อที่ใส่ออกเหลือเพียงกล้ามอกเปลือยเปล่าแล้วก้มลงมาชิมซับตามตัวผมอีกครั้ง
“เฮ้ย!! ไอ่เทามึงทำห่าอะไรกับเลย์!!!” ในที่สุดคนที่ผมพร่ำหาก็ตรงเข้ามากระชากจื่อเทาเหวี่ยงห่างจากตัวผม พี่คริสรีบถอดเสื้อคลุมของเขามาคลุมให้ผมที่นอนหอบตัวงอแล้วหันไปเอาเรื่องกับอีกฝ่าย
“มึงทำอะไรเมียกู!!!”
“ทำให้เมียพี่มาเป็นเมียผมไง เสือกถามอะไรโง่ๆ!!” เทาลุกขึ้นยืนทรงตัวหันก่อนไปปะทะกับพี่คริส
“คราวที่แล้วโดนกูต่อยจนหน้ายับมึงยังไม่เจียมตัวอีกรึไงวะ ตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอว่าใครชนะคนนั้นได้เลย์ไป” พี่คริสกัดฟันพูดกับน้องชายเขา
“กูก็บอกมึงไปแล้วไม่ใช่หรอถ้ากูอยู่เฉยๆแล้วมาเจอพี่เลย์อีกครั้ง เรื่องที่สัญญาไว้เป็นโมฆะ”
“แต่ตอนนี้เลย์เป็นเมียกูแล้วเทา เขาเป็นพี่สะใภ้มึงแล้ว!!” พี่คริสตรงเข้าไปกระชากเทาเข้ามารับหมัดหนักๆของเขาจนอีกคนกระเด็นไปชนกับเก้าอี้นั่งทานข้าว
“กูไม่สน มึงมันชอบแย่งของกู แย่งตำแหน่งคิงของกู แย่งทุกอย่างจากกู และครั้งนี้มึงยังแย่งพี่เลย์ไปจากกู ทำไมกูจะแย่งของกูคืนไม่ได้!!” เทาสวนหมัดกลับอย่างหมดความอดทน
“ไอ่เทา!!”
ทั้งสองตะลุมบอนแรกหมัดกันผลักกระแทกชนข้าวของบางส่วนในห้องตกแตกกระจาย ผมกลั้นใจรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วพยุงตัวลุกขึ้นยืนก่อนเดินเข้าไปห้ามสองคนนั้นให้เลิกชกต่อยกัน
“พี่คริสพอ...พอได้แล้ว!!!!” แหกปากร้องห้ามสุดเสียงจนตัวเฉถอยชนกับโซฟา
“เลย์!” ร่างสูงผลักเทาลงหงายกับพื้นก่อนเข้ามาประคองตัวผม
“คริสถ้าอยากให้กูเลิกยุ่งกับพี่เลย์ มึงกล้าบอกเขามั้ยว่ามึงประกาศตัวเขาเป็นมาดามเพราะอะไร มึงกล้าบอกต่อหน้ากูมั้ยว่ามึงรู้สึกยังไงกับเขา” เทาลุกขึ้นยืนพลางใช้หลังมือปาดเลือดที่ไหลอยู่มุมปาก
“....”
ไร้เสียงตอบกลับจากคำถามที่เขาควรตอบยืนยันความสัมพันธ์ของเรา ตั้งแต่ผมคบกับเขาจนผมกับเขาเกินเลยกันแม้แต่คำว่า ‘ชอบ’ หรือกระทั่งคำว่า ‘รัก’ จากปากเขาผมก็ไม่มีโอกาสได้ยินมันสักครั้ง
ที่เขาคบกับผมเพราะจะหลอกใช้ผมจริงหรอ...
“ใบ้แดกเลยสิมึง พี่ดูเอาเองเถอะว่าคนที่พี่รักมันขี้ขลาดขนาดไหน มันไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริงถึงขนาดใช้พี่มาบังหน้า” เทาชี้หน้าด่าพี่ชายเขาต่อหน้าผม
“พอ!!! นายออกไปได้แล้วเทา ออกไป!!!” ผมชี้ไปที่ประตูเพื่อเป็นการไล่
เทามองผมอย่างไม่พอใจก่อนหันมองคนข้างๆผมเพียงเสี้ยววิแล้วเดินออกไปจากห้องของพี่คริส พอเหลือกันแค่สองคนทั้งผมทั้งเขาต่างก็ยืนเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา ต่างคนต่างจมอยู่ในความคิดของตัวเอง
“เลย์...” เป็นเขาที่ทนไม่ไหวจนต้องเปิดปากพูดกับผม
“กล่องพยาบาลอยู่ไหน” ผมชิงถามโดยที่ไม่หันมองหน้าเขา
“ไปรอ เดี๋ยวฉันเข้าไปหยิบมาให้”
การนั่งทำแผลให้อีกคนเป็นการทำแผลที่เงียบมากชนิดเข็มตกยังได้ยิน เราสองคนต่างก็เงียบอยู่ในหน้าที่ของตัวเองไป มีแค่เสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่พอจะทำให้รู้ว่าคุณยังมีชีวิต
ที่จริงผมก็เจ็บตัวแต่ฝืนนั่งทำแผลให้เขาทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่อง แถมตอนนี้ยังโกรธคูณสองกับเรื่องที่เทาพูดไว้ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ามานั่งทรมานสังขารทำแผลให้เขาอยู่ตรงนี้เพื่ออะไร
ห่วงเขามากถึงกลับลืมความเจ็บตัวเองขนาดนั้นเลยหรอ...
“ฉันรู้ว่านายมีอะไรจะถาม”
“แล้วพี่จะให้ผมถาม?” ผมย้อนถามคนที่ยอมเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาก่อนอีกครั้ง
“อืม...”
“ที่คบกับผมพี่ต้องการหลอกใช้ผมจริงๆหรอ”
“....”
“ตลอดเวลาจนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราเมื่อคืนวานพี่รู้สึกอะไรกับผมบ้างรึเปล่า”
“พี่รู้สึกรักผม...เหมือนที่ผมเพิ่งรู้ใจตัวเองว่าผมรักพี่รึเปล่าครับ”
“...”
“ว่าไงครับ”
..................................
เขากล้าจะตอบในสิ่งที่ผมถามไปรึเปล่า...
-------เม้าท์ๆๆๆ-------
ชวนรีดเดอร์มาดราม่า-..- (ไหนไรต์บอกเรื่องนี้อ่ะใสๆ)
ไม่เม้น ไม่โหวต เขาจะดองให้ไปอ่านกันในเล่ม!!!
พิเศษ!!! ไรต์มีSF #ฟิคตามสั่ง อีก5 คู่ที่ไรต์แต่งไว้รอให้ตามในเล่ม
ไคโด้ ชานแบค เฉินหมิน เอาโฮ และฮุนฮาน
ถ้าอยากอ่านให้เลือกมา 1 คู่ แลกกับคำนิยม (นับตามเสียงเรียกร้องนะคะ)
=LoVe U mY rEadDeR=
ความคิดเห็น