คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Request-11-คนปริศนา (Puzzler)
เปิดจองฟิคตามสั่ง รายละเอียดคลิ๊กเลยจ้า
=PreOrder=
คนปริศนา (Puzzler)
“ใกล้ถึงวันโอเพ่นเฮาส์แล้วงานเยอะเป็นบ้า” นาอึนบ่นงึมงำหลังกลับจากไปประชุมตัวแทนชมรม และกลุ่มคลับที่จะต้องเข้าร่วมจัดงานโชว์ศักยภาพของโรงเรียนเรียกเรตติ้งเด็กน้อยตาดำๆให้สนใจมาเข้าเรียน
“เอาน่ายังไงคลับเราก็สไตล์โฮสต์บริการฉบับเดิมนั่นแหละ แค่ปรับเปลี่ยนการนำเสนอนิดหน่อยก็น่าสนใจแล้ว” ประธานคลับเดินเข้าไปช่วยนวดไหล่เลขาสาวที่ต้องนับคำนวณรายจ่ายในงานนี้
“พวกเราต้องเหนื่อยเป็นสามเท่าทั้งจากงานของห้อง ของชมรม ไหนจะมาคลับอีกจัดตารางแบ่งกันไปคนละวันเลยเป็นไง” พี่ลู่หานคำนวณตารางการเข้าร่วมที่ต้องให้ครอบคลุมครบถ้วนทุกหน้าที่
“ผมกับดีโอแค่โชว์ร้องเพลงในช่วงเช้าแล้วเขาก็ปล่อยไม่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมของห้องกับชมรม พวกผมจะเป็นตัวหลักของคลับเราก็แล้วกันนะครับ” แบคฮยอนยกมืออาสาเป็นโฮสต์ใหญ่ของงาน
“แล้วควีนอ่ะ ว่างพอจะมาช่วยทางนี้มั้ย?” โชรงนูน่าถามความเห็นจากสมาชิกกิติมาศักดิ์ที่ไม่มีหน้าที่อะไรนอกจากช่วยนาอึนนับเงินอีกแรง
“ว่างทั้งสามวันแหละครับ ที่ห้องผมไม่มีหน้าที่แต่ที่ชมรมผมต้องไปเล่นเปียโนปิดงาน” ผมบอกตารางงานของตัวเองให้สมาชิกทราบ
“คิงเขาจะไม่ดึงตัวไปนั่งกกไงควีน โอป้าคงยอมให้นายมาเดินเล่นในโฮสต์หรอก” คราวนี้เป็นคำถามจากนาอึน
สองคนนี้ดูท่าจะกลัวมีปัญหากับคิงอู๋อย่างมากมายเลย อะไรๆก็ถามถึงความสมัครใจ ถามถึงคำอนุญาตของคิงไว้ก่อน
ให้ไปขออนุญาตยังไงล่ะครับในเมื่อพี่คริสไม่รู้ว่าผมยังมีตัวตนอยู่ในคลับ ขืนไปขอมีหวังโดนเมินอ่ะเขาเพิ่งขอให้ผมเลิกเข้าคลับไม่กี่อาทิตย์นี่เอง...
“จะกกไม่กกไม่รู้ต้องรอดูตอนวันงานอ่ะนะ จริงป่ะอี้” พี่ซิ่วหมินเดินเข้ามานั่งกอดคอผมพร้อมโยกตัวกันไปมาอย่างที่ชอบทำ
“เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคลับเรากลัวอำนาจคิง เดี๋ยวไปขออนุญาตเขาก่อนก็ได้แล้วจะมาคอนเฟิร์มอีกที” ผมบอกไปก่อนล้มตัวนอนหนุนตักหนาๆอุ่นๆของซิ่วหมินฮยอง
ใครจะกล้าไปบอกคุณแฟนขาโหดกันล่ะ แบร่!!
“เฮ้ยเลย์..นายท้องป่ะเนี่ย” จู่ๆซูโฮก็เอ่ยปากทักพลางตบก้นผมซะเต็มมือ
หันมองคนทักแบบอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่าผมผู้ชายครับคุณเพื่อน ผู้ชายที่ไม่มีมดลูกมาทักซะใจเสียเถอะจริงๆ
“นั่นสิดูอ้วนขึ้นนะ” ทีนี้เป็นตาพี่ซิ่วหมินทักบ้าง
“ย๊าส์! เป็นผู้ชายจะท้องได้ไงก็แค่ช่วงนี้กินเยอะแล้วไม่ได้ออกกำลังกายเฉยๆ” พูดปัดข้อกล่าวหา แต่ใจก็แอบหวิวแปลกๆที่โดนคนรอบข้างทักว่าอ้วน
เข้าใจจิตใจผู้หญิงที่ถูกทักว่าอ้วนแล้วว่ามันเป็นอะไรที่เซ้นซิทีฟมากจริงๆ...
“เออเลย์ นายเคยบอกความจริงกับคริสรึยังเรื่องฐานะเด็กทุนในเซนต์ของนาย” พี่ลู่หานถามหลังนั่งมองผมเงียบๆมานาน
“พูดแล้วฮะฮยอง คิงบอกว่าเขารู้อยู่แล้วเพราะเทอมนี้เขาเป็นคนเซ็นเอกสารเรื่องเบิกทุนของเด็กทุนในเซนต์” ตอบรุ่นพี่ตากวางก่อนพลิกตัวไปซุกท้องอุ่นๆของหมินซอกฮยอง
“เฮ้ย! ถ้างั้นก็รู้เรื่องซิ่วหมินด้วยน่ะสิ” พี่กวางอุทานอย่างตื่นตูมกว่ากระต่าย
“อาฮะ เค้ารู้หมดแหละน่าทายาทเจ้าของเซนต์ไม่รู้เรื่องในโรงเรียนตัวเองก็บื้อเกินคน” พี่โชรงเอ่ยแซะเพื่อนร่วมรุ่น
“เรื่องเลย์เขายังไม่พูดอะไร เรื่องพี่มินซอกคงผ่านๆเหมือนไม่เห็นนั่นแหละอย่าคิดมากเลยค่ะ” นาอีนปลอบพี่ๆที่ดูเครียดกันพิกลก่อนเจ้าตัวจะขอตัวออกไปทำธุระ
“เห็นเป็นคนรักความถูกต้อง แต่ใจราชายอมผ่อนปรนสมเป็นคิงใช่หยอกไอดอลเลยคนนี้ เขาบอกว่างานนี้จะมีโปสการ์ดฝีมือเด็กเอกศิลป์มาวางขายเราไปเหมาผลงานคริสกันมั้ยซิ่วหมิน” ลู่หานฮยองออกปากชวนเพื่อนสนิทซื้อการ์ดตอบแทนคิง
“อย่า....” ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาห้าม
“ทำไมล่ะฮะเลย์ฮยอง เพื่อนผู้หญิงในคลาสผมบอกว่าผลงานของคิงอ่ะขั้นเทพเลยนะผมกับไคว่าจะแวะไปดูซะหน่อย” ดีโอหันมาถามเหตุผลพร้อมเยินยองานศิลป์ของพี่คริส
จ้าขั้นเทพ...สุดยอดนักวาดชนิดที่แวนโก๊ะและปิกัสโซ่ต้องยอมแพ้เขาเลยจริงๆ ไม่อยากจะแฉหรอกนะแบบยังอยากรักษาหน้าแฟนตัวเอง
พูดแล้วมันคันปาก!
“บอกว่าอย่าก็อย่าเถอะน่า ไม่ต้องแวะเซอเวย์ด้วย” ดักทางทุกคนอ่ะให้ใครรู้ไม่ได้เดี๋ยวช็อคกับผลงานขั้นเทพนี่กันหมด
“หวงไง?” ลู่หานฮยองแหย่
“ประมาณนั้น...” ยอมไหลไปตามน้ำเถอะครับงานนี้
โดนพี่น้องร่วมคลับล้อเรื่องหวงแฟนอยู่สักพัก คุณคนในประเด็นก็โทรมาเรียกให้ผมไปหาที่ชมรมผมรีบขอตัวออกมาจากความเขินอายที่เริ่มคุมไม่อยู่แล้วไปหาเขาตามคำขอ
“คิงงงงงง!!!!” แหกปากเรียกตั้งแต่หน้าชมรมบาสจนเข้ามาในห้อง มองเจ้าของฉายาที่เงยหน้าจากกองกระดาษมามองผม
“เพื่อนเล่นไง?”
เหอะ! ทำเป็นเข้ม
“ทำไรอ่ะฮยอง” เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ประจำของผมที่อยู่ข้างๆเขาพลางชะเง้อมองตัวหนังสือในกระดาษ
“อ่านรายละเอียดงบที่จะใช้จัดชมรมน่ะ” พี่คริสตอบก่อนหันมาจุ๊บปากผมไปหนึ่งที ทำผมต้องตีแขนเขาไปทีนึงโทษฐานทำให้ผมเขิน
ตอนกลางวันยังไม่เว้น...
“ปีนี้ท่าจะจัดกันใหญ่โตเนอะ โชรงนูน่ากับนาอึนก็บ่นๆเรื่องค่าใช้จ่าย” ผมชวนคนข้างคุย แต่รู้สึกจะผิดงานไปนิดท่านคิงแกชะงักนิ่งก่อนหันมามองผม
“นายยังเข้าโฮสต์อยู่หรอ?”
“เอ่อ...” จะตอบไงดีไม่ได้เข้าไปนั่งเล่นนอนเล่นธรรมดานะแต่ยังเป็นหนึ่งในสมาชิกเขาด้วยแหละ อยากจะตบปากตัวเองแรงๆสักทีวุ้ย
“คนมึนดื้อ” มองผมอย่างงอนๆก่อนเมินหน้าหนีกลับไปสนใจกระดาษในมือ
ตายละโดนคิงงอน!
“ฮยอง...ก็ผมมีเพื่อนสนิทอยู่ในคลับนี่นาในห้องหรือในชมรมผมไม่สนิทเท่านี่” นอนหัวหนุนโต๊ะพร้อมงัดสายตาน่าสงสารส่งถึงคนงอนให้รู้ว่าผมง้อเขาอยู่
“รู้ว่าสนิทแต่นัดเจอกันที่อื่นไม่ได้รึไง?” โต้ตอบกลับพอให้รู้ว่าเขาฟัง แต่ไม่หันมามองผมที่ทำตัวเป็นกระต่ายเรียกร้องความสนใจอยู่ข้างๆ
นอกจากจะเข้าใจยากยังเอาแต่ใจอีกนะฮยองคนนี้ ถ้าไม่มีโฮสต์ผมก็คงไม่รอดจนถึงวันนี้ ถ้าไม่มีที่นั่นผมคงไม่ได้มานั่งกับเขาตรงนี้ มันคือบ้านอีกหลังของผมเลยนะจะให้ผมออกจากที่นั่นเหมือนพรากผมจากบ้านยังไงก็ไม่รู้
เข้าใจจางเลย์มั่งเถอะ...
“เมื่อก่อนพี่ไม่เห็นจะบังคับให้ผมออกมาขนาดนี้เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงอยากให้ผมออกนักพี่มีอะไรปิดบังรึป่าว?” หรี่ตามองอีกคนอย่างจับผิด
“ป่าว ออกไปเอาของในรถแปบ” พี่คริสหยิบกุญแจรถก่อนออกไปจากห้อง ตอบมาแบบนี้ทีไรมักมีอะไรซ่อนอยู่ข้างในผมชักจะได้กลิ่นแปลกๆ
คริสฮยองออกไปข้างนอกได้ไม่ทันไรโทรศัพท์ที่วางอยู่ก็ส่งสัญญาณว่ามีเมสเสจเข้า ผมเงยหน้ามองก่อนหยิบมาเปิดดูตามความเคยชินเพราะปกติผมเล่นโทรศัพท์พี่แกบ่อยอยู่แล้ว
Message Form: …
ฉันเพิ่งออกจากโฮสต์กำลังจะกลับไปแต่งตัว
คืนนี้เจอกันนะคะ:)
อ่านจบผมถึงกับตัวชาขึ้นมากะทันหันเหมือนโดนมือที่มองไม่เห็นตบหน้าเข้าอย่างจัง นิ้วเรียวขยับลองกดดูเบอร์เจ้าของข้อความก็เป็นเบอร์แปลกที่ผมไม่คุ้น ผมเพ่งจนหัวคิ้วชนกันยุ่งนั่งนึกคิดว่าผู้หญิงที่ส่งข้อความนี้เป็นใคร
พี่โชรง หรือ นาอึน
นี่รึเปล่าที่เป็นเหตุผลที่พี่คริสอยากให้ผมออกจากโฮสต์กลัวผมรู้ว่าเขามีกิ๊กอยู่ในคลับอย่างนั้นสินะ...
“ทำไมทำหน้าเครียดขนาดนี้มีอะไรหรอเลย์?” เจ้าของเครื่องเดินกลับเข้ามาในชมรมพลางวางของที่เขาเพิ่งไปเอามาวางไว้บนโต๊ะ
“ฮยอง...”
“ครับ?”
“คืนนี้พี่จะออกไปไหนรึป่าว?” ผมถามออกไปโดยไม่กล้าหันมองหน้าอีกฝ่าย กลัวเขาเห็นตาแดงๆที่มีน้ำตาคลอใกล้จะร้องไห้อยู่ตนทน
“ไปปาร์ตี้บ้านเพื่อนในคลาส นายถามทำไมหรอ?”
-------------------------
มาต่อตามคำขอ
ควีนคนมึนเริ่มสงสัยแล้วงานเข้าคิงขี้เก๊กแล่ว
งานหน้ามีมหกรรมตบชะนี พร้อมไม่พร้อม?555
ขอเม้นสักเล็กน้อย เพื่อเป็นกำลังใจให้คนมึนได้อยู่ต่อT/\T
ความคิดเห็น