คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : หมอนวด7
หมอนนวดเบอร์7
“พี่คริส เป็นไงบ้างดีขึ้นยัง?” เสียงหวานๆปลุกเด็กน้อยบนโซฟาให้ลืมตาดูคนปลุก ริมฝีปากเล็กๆยกยิ้มดีใจที่น้องอี้มาเยี่ยมเขาถึงบ้าน
“น้องอี้มาเยี่ยมพี่คริสหรอ?” เสียงแหบๆเอ่ยถามอีกคน
“ใช่ นี่อี้ซื้อขนมมาฝากพี่คริสด้วยนะ” อี้ชูถุงขนมที่แวะซื้อในมินิมาร์ทเจ๊จุนหลังเอายาไปให้แบคที่ห้อง
“พี่คริสจะกินหนมของน้องอี้ให้หมดเลย” เด็กน้อยลุกขึ้นนั่งรับถุงขนมมาถือไว้อย่างหวงแหน
“ดีใจจัง แต่ก่อนที่พี่คริสจะกินขนมพี่คริสต้องกินข้าวกินยาก่อนนะครับ ไม่งั้นอี้ยึดคืนนะ” คนโตกว่ายื่นข้อต่อรองกับเด็ก เพราะอี้ได้ยินจากเฮียอู๋มาว่าน้องคริสไม่ยอมทานข้าวทานยาเอาแต่นอนลูกเดียว เลยอาสามาช่วยพูดกล่อมน้องให้ทานข้าวก่อนเข้างาน
“ก็ดะ แต่น้องอี้ต้องอยู่กินข้าวกับพี่คริสนะ”
“ได้สิ ปะเราไปกินข้าวกัน” อี้จับมือเล็กๆของน้องคริสพาไปนั่งบนเก้าอี้ ซึ่งบนโต๊ะไม้ตัวยาวขัดมันมีกับข้าวที่พี่ชานออกไปซื้อมาให้เด็กป่วยอยู่หลายอย่าง
การดูแลเด็กป่วยและบทสนทนาของคนต่างวัย อยู่ในสายตาของเฮียอู๋และลูกน้องที่ยืนเช็คออเดอร์กันอยู่หน้าร้าน ชานมองเด็กสองคนตรงโต๊ะทานข้าวสลับนายจ้างที่เอาแต่จ้องสองคนนั้น ก่อนยกยิ้มกริ่มยกศอกสะกิดอีกฝ่ายเบาๆ
“ยังไงเนี่ยเฮีย ไหนบอกแอนตี้เด็กตู้ไง?” ชานแกล้งแซวเฮียอู๋ จนอีกคนต้องตวัดสายตามามองคนแซวอย่างกลบเกลื่อน
“อะไรของเอ็ง ทำงานไปเดี๋ยวไอ้เทามาจะได้เอาของไปส่งกัน” เฮียอู๋ยัดสมุดจดของใส่มือลูกน้อง แล้วเดินหนีเข้าไปนั่งคิดเงินที่โต๊ะทำงานประจำ
“เอ๊า! อย่ามาตอบไม่ตรงคำถามดิ๊เฮีย ตกลงยังไงทำไมยอมให้น้องเขามาหาลูกเฮียถึงบ้านได้คร้าบ?” ลูกน้องตัวดีตามมาคะยั้นคะยอถึงโต๊ะทำงาน พร้อมใช้สายตาจับพิรุธนายจ้างปากแข็งที่ดูรุกรนแปลกๆ
“เฮียไปเจอเขาที่ร้านขายยาไงเลยได้คุยกันนิดหน่อยเขาไปซื้อยาให้เพื่อนเฮียก็ไปซื้อมาให้ลูก อี้เลยขอมาเยี่ยมน้องคริส พอใจเอ็งยัง?” เฮียอู๋อธิบายที่มาที่ไปของเรื่องให้ชานยอมปล่อยไม่ตามตื๊อ
“พอใจละ ว่าแต่น้องแบคเขาเป็นไรทำไมต้องให้น้องอี้มาซื้อยาอ่ะเฮีย?” พอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเด็กที่ชอบก็เร่งซักคนรู้เรื่องต่อ
“เห็นบอกว่าท้องเสีย ถ้าเอ็งอยากไปเยี่ยมเขาหลังส่งของให้เฮียเสร็จจะไปไหนก็ไป อ้อ...ฝากบอกเฮียโจ๊กด้วยว่าเฮียยืมตัวอี้มาช่วยดูน้องเลยต้องเขางานสาย” นายจ้างที่อ่านใจลูกน้องออกก็อนุญาตในทันที
“แน่ะๆ มีฝากลงฝากลาแทนน้องเขาด้วยไม่ธรรมดาจริงๆเฮียผม ฮ่าๆๆ ขอบคุณมากครับเฮีย” ชานยกมือไหว้แล้วรีบกลับไปยกของหน้าร้านต่อ ก่อนที่จะโดนสันสมุดบัญชีของเฮียอู๋เคาะกบาลเอา
หลังลูกน้องออกไปเจ้าของร้านก็วางสมุดลงบนโต๊ะ ก่อนหันกลับไปมองลูกชายกับอี้ที่นั่งทานข้าวพร้อมพูดคุยกันดูสนุกถูกคอกัน เขาเข้าใจว่าน้องคริสเป็นลูกคนเดียวก็ต้องเหงาเป็นธรรมดาจะให้มาเล่นกับพวกไอ้ชานไอ้เทาเขาก็ต้องทำงานกัน พอมีอี้มาอยู่เล่นเป็นน้องคริสถึงดีใจจนติดคนตัวเล็กทั้งๆที่คริสไม่ใช่คนเข้าหาใครง่ายๆ
ถึงอี้จะทำงานในวงโคจรอย่างว่าแต่ดูจากที่เคยคุยกันมาหลายครั้ง เขาก็พอดูออกว่าเด็กคนนี้นิสัยดีทีเดียว แถมท่าทางการพูดการจาก็น่ารักสมตัว ใครมองใครอยู่ด้วยก็รู้สึกเอ็นดูอยากเข้าหา ไม่แปลกที่ลูกชายเขาจะติดแจได้ขนาดนั้น เพราะตัวเขาเองก็อดยิ้มตามไม่ได้เวลาอี้ทำอะไรเปิ่นๆมึนๆไม่รู้ตัว
…
หานรู้สึกว่าไอ้เด็กวินตัวแห้งนี่มันจะทำหน้าที่เกินคำว่าวินกับลูกค้าแล้วจริงๆ ลู่จะไปทำงานก็มารับตอนกลับก็มาส่ง วันไหนหยุดเสือกมาชวนกันออกไปข้างนอกอีก หานยอมรับว่าเขาหวงน้องชายฝาแฝดคนนี้มาก ยิ่งรู้ว่าลู่มันเป็นพวกยังไงก็ได้แล้วมีตัวผู้ที่เทียวมารับมาส่งนี่ยิ่งหวง แต่หานเป็นผู้ชายแมนเต็มร้อยจะให้บอกไปโต้งๆว่ากูหวงก็ไม่ใช่นิสัย เลยต้องแกล้งบอกกับแฝดน้องไปว่าถ้าเขาไม่มีเมียก็อย่าหวังว่ามันจะได้แต่งงาน
และวันนี้เขาจะตามไปเล่นงานไอ้เด็กเผือกนั่นถึงที่!
แฝดคนพี่ของลู่มายืนรอรับแฟนเด็กม.ปลายที่หน้าโรงเรียนประจำจังหวัด เขายกนาฬิกาขึ้นมองสลับชะเง้อมองทางออก หานอยากจะให้แฟนตัวเล็กออกมาเร็วๆจะได้พาไปส่งบ้าน แล้วนัดพวกไปบอมไอ้เด็กกระจอกที่ริอาจมาสอยแฝดน้องของเขา
“พี่หาน มารอนานรึยังจ๊ะ?” น้องน้ำแข็งเดินมาหยุดหน้ารถมอ’ไซด์ของแฟน ริมฝีปากจิ้มลิ้มยิ้มแฉ่งให้แฟนอย่างสดใสจนคนได้รับรอยยิ้มอยากดึงเข้ามาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว
เชื่อเถอะว่าไอ้พวกหัวเกรียนผมรองทรงที่เดินผ่านไปผ่านมาแม่งต้องอิจฉาเขาแน่ที่ได้สาวป๊อบของโรงเรียนมาเป็นแฟน ใครมันจะไปเชื่อว่าหนุ่มเทคนิคกับเด็กสาวม.ปลายมันเป็นอะไรที่โคตรสวนทางกัน ทั้งนิสัยความชอบแต่พอมาคบกันจริงๆก็เข้ากันได้ลงตัว
“ไม่นานครับ น้ำแข็งจะกลับบ้านเลยรึเปล่า?” หานพูดพลางช่วยสวมหมวกกันน็อคให้อีกคน ใจก็ภาวนาขอให้แฟนคนดีศรีพี่หานอยากกลับบ้านไปทำการบ้านอ่านหนังสือเล่นเฟสส่องทวิตตอบแชทบลาๆๆ แต่จะพูดไล่กันกลับไปโต้งๆก็กลัวจะโดนน้องน้ำแข็งฟ้อนเล็บเข้าให้
น่ารักแอบโหดแบบนี้แหละถึงมัดใจเด็กห่ามอย่างเขาได้..
“ไม่อยากกลับ วันนี้พ่อกับแม่ไม่อยู่น้ำแข็งอยากไปเที่ยวกับพี่หาน” แฟนสาวยิ้มแฉ่งอ้อนอีกคน
“อ่า... แล้วไม่มีการบ้านหรอ?” ถ้าเป็นวันปกติที่ไม่มีนัดหมายพี่หานคงได้พาน้องน้ำแข็งคนงามไปตึงตึ๊งที่บ้านให้หายอยาก แต่วันนี้มันไม่ใช่ไงคนงาม พี่หานคนเถื่อนนัดเพื่อนไปยำเด็กก้างไงครับ พี่ไม่อยากให้แฟนไปเห็นพี่หานเวอร์ชั่นโหดควงไม้ทีเลยจริงๆ
“ไม่มี” น้ำแข็งตอบกลับเสียงห้วน ตาเรียวเล็กหรี่มองพี่หานอย่างจับผิดแฟนเด็กช่าง ก่อนเอ่ยถามเสียงเย็น “น้ำแข็งไปกับพี่ไม่ได้หรอคะ?”
“จ้ะๆ ไปก็ไป” พี่หานถีบขาตั้งขึ้นเพื่อสตาร์ทรถรอแฟนสาวขึ้นซ้อนท้าย แล้วขับออกไปตามถนนไปยังสถานที่เป้าหมาย
พูดตรงๆเถอะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นนี่เขาขี่รถหนีเธอละปล่อยให้แม่งง๊องแง๊งไปเถอะ แต่กับน้ำแข็งนี่ไม่ได้ไงคือคนมันรักจริงหวังให้มาเป็นแม่ของลูกในอนาคต แถมพ่อนางก็เป็นตำรวจลูกยังมาโหดปานคลอดออกมาพร้อมปืน นี่ครอบครัวน้องก็ให้โอกาสผู้ชายหอกๆอย่างเขาคบหาน้อง ขืนกระทำการใดๆขัดใจน้องคนงามไม่คนพ่อก็คนลูกได้ถือปืนมาเป่าหัวไอ้กวางคนพี่เอา
ณ ร้านข้าวต้มเจ๊ฮวงเพื่อนร่วมแก๊งของหานอีกห้าคนมานั่งรอในร้านอยู่ก่อนแล้ว ทั้งหมดหันมองตามเสียงเครื่องยนต์ที่คุ้นหู พอเห็นหัวโจกพาแฟนจ๋ามาด้วยทุกคนในโต๊ะต่างเบ้หน้ากันเป็นแถวอย่างรู้ถึงอนาคต
“มึงว่ามันจะกล้าห่ามต่อหน้าเมียมันมั้ยวะ?” หนึ่งในกลุ่มเด็กช่างกระซิบถามเพื่อนร่วมโต๊ะ ตายังคงจ้องไปที่สองคู่รักช่วยกันถอดหมวกอยู่หน้าร้าน
“กูท้าพนันห้าสิบบาทเลยว่าเชี่ยหานแม่งไม่กล้า” เคนเปิดประเด็นพนันความป๊อด พลางควักแบงค์ห้าสิบออกมาวางบนโต๊ะ
“กระจอกว่ะ กูให้ร้อยนึงเลยสัด” บังวางแบงค์ร้อยลงพนันด้วย
“รู้คำตอบอยู่กันแล้วจะมาพนันทำเชี่ยไรวะ เก็บตังค์ไปแดกเหล้าไป” คนที่เงียบที่สุดในกลุ่มพูดล้มโต๊ะพนันไร้สาระของเคน
“เห้ย รอนานป่ะวะ” หานเดินเข้ามารวมกลุ่มกับแก๊ง เขาลากเก้าอี้ให้แฟนสาวนั่งก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ไม่นานๆ” เคนโบกมือไปมาเชิงไม่เป็นไร ทั้งที่ในใจอยากจะถามมันเหลือเกินว่ารอแฟนเรียนพิเศษเสร็จ หรือไปเอากันจนเสร็จถึงเสด็จแม่งช้าชิบหาย นัดพวกเขามาไฝว้เด็กแต่ตัวเองเสือกเลทเป็นชั่วโมง ป่านนี้ไอ้เด็กที่มันจะจัดการไปตีหม้อกับน้องชายของมันแล้วมั้ง
“ไหนล่ะน้องเขยมึง?” บังถามพลางกรอกสายตามองเด็กเสิร์ฟผู้ชายในร้าน ดูจากเบ้าหน้าจืดๆของแต่ละคนก็ดูจะเด็กกว่าพวกเขากันทั้งนั้น
“เดี๋ยวมึงได้กินรองเท้ากูแทนข้าว มันไม่ใช่น้องเขยกู” หานปฏิเสธเสียงแข็ง
“ตอนนี้ไม่ใช่อีกเดี๋ยวก็ใช่เองแหละมึง” เคนสุมไฟความหวงน้องของหานให้โหมกระพือกว่าเก่า
“นั่นสิ ถ้ากูเป็นน้องลู่กูวิ่งมาถวายตัวให้มันแล้วสัด แม่งบ้านรวยขนาดนี้กูไม่ปล่อยให้หมาคาบไปแดกหรอก” คนที่นั่งถัดจากเคนเสริมทัพ ส่วนคนที่เหลือก็พยักหน้าเออออเป็นลูกคู่
“พวกมึงนี่ กูให้มึงมาช่วยข่มมันนะเว้ยไม่ได้ให้มาสนับสนุนมัน” คนเป็นแฝดพี่นึกอยากลุกขึ้นไปตบหัวพวกเพื่อนเวรนี่เรียงตัว แต่ติดอยู่ที่แฟนเขามาด้วยเลยไม่อยากทำห่ามให้แฟนเห็นมากนัก
“นี่พวกพี่มารวมกลุ่มชกต่อยกันหรอ?”
“พวกพี่ป่าวมาชกต่อยจ้ะ ไอ้หานคนเดียวเลยน้ำแข็ง” ไอ้เพื่อนเคนชี้ไปตัวการที่นั่งหน้าหงิกขู่อาฆาตอยู่อีกฝั่ง
“พี่หานจะมาต่อยเขาทำไมคะ?” น้ำแข็งหันมองแฟนหนุ่ม พร้อมส่งยิ้มหวานๆที่ทำคนมองถึงกับนั่งเสียวสันหลัง
ก็ตอนตกลงคบกันหานเคยสัญญากับน้ำแข็งไว้ไงว่าจะไม่ไปมีเรื่องชกต่อยกับใคร(ต่อหน้าแฟน) จะทำตัวดีๆให้พ่อแม่เขาไว้ใจให้คบกับลูกเขาได้ แต่ถ้าไปมีเรื่องแล้วคุณแฟนรู้ก็จงเตรียมหน้ารับกรงเล็บน้ำแข็งไปตามระเบียบ
“อ่า... ก็มันจะมาจีบลู่ของพี่”
“นั่นมันเรื่องของเขาสองคนไม่ใช่?”
“ลู่มันน้องพี่นะน้ำแข็ง”
“ก็น้องไงไม่ใช่ลูกจะหวงอะไรนักหนา ปล่อยๆพี่ลู่เขามีชีวิตเป็นของตัวเองเถอะพี่หาน ไม่รู้แหละถ้าน้ำแข็งรู้ว่าพี่ไปหาเรื่องเขาเตรียมรับรอยสักงามๆบนหน้าไว้เลย” แฟนคนสวยขู่ฟ่อ แล้วคิดว่าคนอย่างพี่หานจะกลัวแฟนมั้ยล่ะครับ?
บอกไว้เลยว่าคนอย่างพี่หานน่ะ
..
..
..
กลัวแฟน!
“จ้ะ”
“กูว่าแล้ว” เคนถอนหายใจอย่างเซ็งๆเมื่อต้องพลาดกิจกรรมยืดเส้นยืดสาย
“มารับออเดอร์ครับ” เสียงเด็กในร้านดังเรียกความสนใจของลูกค้าในโต๊ะนั้นให้หันมอง โดยเฉพาะหานที่ทำหน้าเขม่นใส่ทันทีที่เห็นหน้าไอ้เด็กหน้าจืดมารแย่งแฝดน้อง
“ร้านมึงมีอะไรอร่อย?” ไหนๆก็ลากมันไปต่อยหน้าร้านสมใจอยากไม่ได้ ก็ขอกวนโมโหมันหน่อยแล้วกัน
“ก็มียำไข่เค็ม ยำไข่ดาว ยำกุ้งแห้ง ยำปลาสลิด ยำเกี้ยมฉ่าย ไข่ไช้โป้ว ผัดปวยแล้ง ไข่เจียวกระเทียมดอง ผัดกุยช่ายขาวหมูกรอบ ผักบุ้งไฟแดง มะเขือยาวผัดเต้าเจี้ยว ผัดใบปอ กุ้งหวาน ผักกระเฉดไฟแดง หมูยอ หมูหยอง หมูสามชั้นทอด และหมูสับผัดหน่ำเลี๊ยบ จะรับอะไรดีครับ?” รายการเครื่องเคียงข้าวต้มถูกร่ายยาวไม่หยุดพัก ก่อนจบลงด้วยใบหน้ายิ้มรับขับสู้ลูกค้าทั้งโต๊ะอย่างสโลแกนบริการมีระดับ ประทับใจ ของสินเชื่อเงินกู้
คนฟังที่เคยตั้งท่าจะพูดอย่างป๋าๆว่า‘เอาที่เอ็งพูดมาทั้งหมด’เห็นทีจะเป็นภาระกระเป๋าเงิน เพราะรายการที่ยาวและราคากับแกล้มแต่ละอย่างก็ไม่ใช่สิบยี่สิบ พี่หานคนกร่างจึงต้องหันมาหาแฟนจ๋าที่นั่งอ่านใบเมนูทวนซ้ำอย่างกำลังตัดสินใจ “น้องน้ำแข็งอยากกินอะไรจ๊ะ?”
“เอายำไข่เค็มกับผัดปวยเล้งแล้วกันค่ะ” พอศรีภรรแฟนหัวโจกตัดริบบิ้นเปิดงานเสร็จ เหล่าคณะก็เออออสั่งตามๆกันไป
“ไอ้ตี๋นี่ใช่ย่อยเลยนะมึง กูเห็นภาพอนาคตว่าที่น้องเขยไอ้หานรำไรเลยว่ะสัด” เคนกระซิบกระซาบนินทาไอ้เด็กลูกเจ้าของร้านที่เพิ่งเดินออกไปกับเพื่อนที่นั่งถัดกัน
“เออ แม่งทำไอ้หานกร่างไม่ออกเด็ดชิบหายอ่ะ” อีกคนเอ่ยสมทบ ก่อนพากันหัวเราะกับภาพนาทีชีวิตเมื่อครู่ดั่งเป็นซิทคอมตลกถ่ายสด
“กูได้ยินนะ” หานพูดเรียบๆแต่แฝงด้วยความกดดัน ทำคนกล้าแอบนินทาระยะเผาขนเหมือนถูกจารึกชื่อในบัญชีหนังหมารอคิดบัญชี
ถึงจะให้แม่มันยกสินสอดมาขอถึงหน้าบ้านไอ้หานคนนี้ก็ไม่ยอมยกน้องให้ใครเว้ย!
“หาน”
“...”
“แม่งเชี่ยหาน!!!” เสียงตะโกนร้องเรียกจากแฝดคนน้องทะลุผ่านประตูห้อง ทำคนถูกเรียกต้องยอมไปเปิดประตูให้น้องอย่างจำยอม เพราะลู่ไม่ใช่ผู้ชายนับสามถ้ายังแอ๊คเนียนนอนตากไข่รอมันเรียกครั้งที่สามเมื่อไหร่ คนชื่อหานอาจจะเหลือแค่ชื่อก็เป็นได้
“มึงมีไร?” แกล้งถามน้องหน้าหวานพิมพ์เดียวกัน แต่ลู่มันหวานจ๋ากว่าอย่างไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้กระทำ ทั้งที่เมื่อเย็นเพิ่งทำมาเน้นๆไม่มีน้ำ
“อย่าเนียนทำกระโปกว่ะหาน พี่วินที่หน้าร้านฟ้องลู่หมดแล้วว่านายทำอะไรไว้” ลู่เท้าเอวจ้องหน้าแฝดพี่ที่ทำตัวไม่สมเป็นพี่เขม็ง
“อะไรของมึงวะลู่ กูแค่พาแฟนแอนด์เดอะแก๊งไปกินข้าวแค่เนี๊ยก็ผิดอ่ะ เป็นแฝดกันน่าจะเข้าใจหัวจิตหัวใจแฝดด้วยกัน เหมือนที่สารคดีติดตามชีวิตแฝดเขาวิจัยกันสิเฮ้ย”
“เพราะเห็นเนื้อในนายมาตั้งแต่เกิดไงหานฉันถึงเข้าใจดีที่สุด ไอ้ที่ยืนพล่ามร่ายยาวอ้อมแปซิฟิกอยู่เนี่ยนายกำลังโกหกฉัน มันไม่ใช่แค่ไปนั่งกินข้าวแน่ๆบอกมานายไปทำอะไรที่ร้านเจ๊ฮวง” นิ้วชี้เรียวงามตามแบบฉบับเคะน้อยชี้หน้าแฝด อย่างต้องการให้มันเข้าใจตรงกันว่าถ้าขืนโกหกอีกทีมีนองเลือด
“ลู่เชื่อใจกันบ้างดิวะ” ไอ้แฝดห่ามยังคงตีหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่รับผิดง่ายๆ
“พี่หาน ลู่จะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ยอมสารภาพผิดน้ำแข็งรู้เรื่องที่พี่ไปกับเจ๊ลูกสาวร้านซ่อมมอไซด์แน่ หนึ่ง...” ลู่ขู่เค้นพร้อมนับสัญญาณปลิดวิญญาณรำไร
“เออๆ ยอมแล้วๆ กูจะไปหาเรื่องมันกูไม่ชอบที่มันจะมาจีบมึง แต่น้ำแข็งไปด้วยเลยไม่ได้ทำไร นี่พี่พูดจริงๆเลยน้องลู่ อย่าบอกแฟนพี่เรื่องวันนั้นเลยพี่ยังไม่อยากโดนเป่าหัว” ในที่สุดคนก่อเรื่องก็ยอมสารภาพ ทั้งแทบจะคุกเข่ากราบอ้อนวอนน้องให้ปิดปากเรื่องที่เขาเคยไปโจ๊ะกับลูกร้านซ่อมมอไซด์ที่เขาทำงานอยู่
“นายนี่จริงๆเลย เรื่องนั้นฉันไม่บอกน้องมันหรอก แต่ทีหลังอย่าทำอีกถ้าน้ำแข็งรู้เข้าคนที่จะเสียใจคือนายไม่ใช่เขา” ลู่บ่นปิดท้าย ก่อนลงไปข้างล่างอีกครั้ง เพื่อออกไปคุยกับวินขาประจำที่นั่งรอยู่ตรงเก้าอี้หินอ่อนหน้าบ้าน
“อ่า...พี่ให้ผมนั่งรอนี่มีอะไรหรอครับ?” ฮุนหันไปถามเจ้าของบ้านทันทีที่เขาออกมายืนอยู่ตรงหน้า หลังบอกให้รออยู่ตรงนี้ก่อนหายเข้าไปในบ้านไปพักใหญ่
“ทำไมไม่บอกว่าพี่เราไปหาเรื่องนาย?”
“หาเรื่อง? พี่หานเขาไม่ได้หาเรื่องอะไรผมนี่พี่เขาก็ไปนั่งกินข้าวที่ร้านเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ” ฮุนปฏิเสธคำซักถามของพี่ตากวาง
“เพราะเมียมันอยู่น่ะสิถึงไม่กล้าหือ” ลู่บ่นงึมงำคนเดียวก่อนทิ้งตัวนั่งลงข้างๆเด็กตัวสูง “ทีหลังถ้ามันไปแกล้งอะไรนายก็บอกเราเข้าใจมั้ย?”
“ฮ่าๆ ผมไม่อ่อนแอยอมให้ใครแกล้งง่ายๆหรอกลู่เก่อ” ไอ้เด็กตัวสูงยิ้มขำจนตาปิด ยิ่งนึกถึงตอนที่แฝดพี่ของคนข้างๆเหวอเพราะเมนูยืดยาวที่เขาแกล้งพูดมั่วกลับไปให้อีกฝ่ายสั่งไม่ถูกยิ่งกลั้นขำแทบไม่อยู่
“เก่งเหลือเกิ๊น” มือบางยกไปสแครชคางคนตัวสูงอย่างหมั่นไส้ “เออ หานมันบอกว่าที่จะไปหาเรื่องนายเพราะมันหวงเรา มันคิดว่านายจะมาจีบเรา แฝดแม่งจี้หว่ะ ฮ่ะๆ”
“แล้วถ้าผมจะจีบจริงๆอ่ะ?” ฮุนโพล่งถามกลับไปนิ่งๆ พลางลอบมองอีกคนที่ชะงักกึกกลางอากาศ
“บะ..บ้าแล้ว อย่ามาอำนี่ไม่ฮานะฮุน” ลู่รีบชักมือกลับมากุมไว้กับตัว สายตาลอกแลกไปมาอย่างทำตัวไม่ถูก
“ผมก็ไม่ได้จะทำเอาฮานะพี่” ไอ้เด็กรุ่นน้องยังคงรุกต่อไม่กลัวหมัดฮุกกลับของอีกคน
“เฮ้ย ผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยนะบ้าแล้ว” คนถูกต้อนยิ้มแหยทำตัวไม่ถูกกับสถานการณ์รุกฆาตต่อเนื่อง
“ฮ่าๆ แล้วพี่รังเกียจป่าวอ่ะ?”
“ก็ไม่นะ” ลู่ตอบไปตามที่คิด เพราะที่ที่เขาทำงานก็มีเด็กนวดทั้งผู้หญิงผู้ชายไม่แท้ เรื่องรุกรับตุ๊ดเกย์นี่เขาเจอจนชินและคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว ใครจะชอบแบบไหนรสนิยมยังไงมันก็ไม่ผิดหรอกก็ไม่มีใครบอกว่าผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิงอย่างเดียวนี่
แต่พอมาเจอคนมาขอจีบจังๆกับตัวมันก็...
...
...
...
...
...เขินนะเว้ย!
“แล้วตกลงพี่จะอนุญาตป่ะ?”
“อะไรของนาย อนุญาตอะไร” ลู่แกล้งทำโง่ไม่เข้าใจในคำขอ ตากลมๆก็ได้แต่เงยมองท้องฟ้าที่มีแต่เมฆดำๆแม้แต่ดาวประจำเมืองก็ไม่มีโผล่
“ผมจีบพี่นะ” ฮุนบอกเน้นๆอย่างหนักแน่นให้มันซึมลึกเข้าไปในซีรีบัมของอีกคน
เอาไงล่ะกูทีนี้
ลู่คิดในใจ หน้าก็แดงเห่อร้อนยันใบหู เขินจนไม่รู้จะเขินยังไง ไอ้เด็กโย่งนี่ก็มาขอจีบกันโต้งๆไม่มีงมมีแง้มให้รู้ตัว หรือเพราะมันทำให้รู้มานานแล้วแต่เขามองไม่เห็นก็ไม่รู้
วุ้ย! เสียลุคคนแมนหมด
“เออ อยากจีบก็จีบดิ” ยื่นปากอนุญาตมันไปส่งๆพอไม่ให้เด็กมันเสียใจ ก่อนลุกขึ้นยืนเดินตูดบิดเข้าไปนั่งชักดิ้นชักงออายม้วนกับการกระทำของตัวเองอยู่ในบ้าน
“พูดออกไปได้ไงวะเนี่ยไอ้ลู่ มันแลดูแรดไปป่ะวะ? แรดป่ะเนี่ยแรดไหม?!”
-----------------------------------------------------
ฮุนลู่เค้าจีบกันแล้วนะรู้ยัง?
ใครอยากได้คริสอี้เราก็จัดมาให้แล้ว
พี่หานน้องน้ำแข็ง(หมิน2)ก็มีบทมาให้เชยชมแล้วครับท่าน
ความกาก ความกระโปกฉบับไรต์ชิงชิงหวังว่าจะถูกใจรีดเดอร์เน้อ
พาร์ทหน้าเป็นของมี๊โยดา จะกากจะเกรียนกันยังก็รอดูกันต่อไป-..-
ความคิดเห็น