คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10:แผนสอง
แผนสอง
“เธอรู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำอะไร” เอ่ยถามหญิงสาวในอ้อมกอดที่ดูจะยั่วเย้าไม่เลิกรา
“รู้ตัวสิ...เพราะรู้ถึงต้องพูด” ยิ้มเย้าให้ร่างสูงหลงติดกับดักเล่ห์กลที่เพียรสร้าง
ในเมื่ออยากให้อุ้มก็จะอุ้ม...
ร่างเบาหวิวถูกอุ้มขึ้นกลับไปนอนราบบนผืนเตียง ตามด้วยร่างกายแกร่งของอีกฝ่ายที่ตามมาคร่อมทับร่างนวลเนียนน่าสัมผัส
ตากลมวาววูบไหวอย่างตกใจกับท่าทีของคนข้างบนเพียงวูบเดียวก่อนแปรกลับเป็นยั่วหวาน มือบางขาวที่ทาบวางอยู่ด้านหลังร่ายเวทย์กางเขตมนตร์ไม่ให้ใครเข้ามาหวังขัดขวางและไม่ให้คริสได้ยินเสียงข้างนอก
แขนเรียวคล้องคอแกร่งให้ก้มต่ำเข้าหาแล้วจุมพิต ปลดกระดุมเสื้อแสงเผยอกแกร่งไล้ผิวอกปลุกไฟรักให้ลุกกระพือยากหยุดแรงปรารถนาในกายสาว
แผนสองเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง..
{Cut}
เจอกันนะที่ๆไรต์เคยกระทำกับเรื่องอื่น
ไม่เม้น ไม่โหวต แม่จะแกล้งให้แปะเมลล์ในรอบหน้า โอเค๊?
..........................................................
หายไปเกือบสี่วันว่าที่องค์เทพรัชทายาทก็สามารถกลับมาเรียนร่วมเพื่อนพ้องได้ตามปกติ และคาบพยากรณ์จากดวงดาวโดยอาจารย์แม่หมอแห่งภูติน้ำก็ทำให้เลย์ได้กลับมาเรียนร่วมกับเจ้าชายจงแดนี้อีกครั้ง
อยากเรียนแบบปกติเหมือนเมื่อช่วงเช้าหรือสองคาบที่ผ่านมา แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เลย์โดนเฉินจับตามองโดยตลอดตั้งแต่เพ่งลูกแก้วลูกโตๆชนิดปาหัวหมาแตกยันตอนไปรับหนังสือเล่มหนาใหญ่มาไว้อ่าน เจ้าเพื่อนร่วมสมาคมก็ยังไม่เลิกราที่จะมอง
“นายบอกพี่คริสไม่ใช่หมาป่า?” เฉินออกปากถามหลังหมดคลาสและเปลี่ยนคาบ
“อาฮะ” เลย์ตอบแค่นั้นแล้วแกล้งทำเป็นสนใจหนังสือในมือถึงที่จริงจะไม่ได้พิสมัยมันเท่าไหร่
“ที่รู้เพราะแค่จูบหรือ...” เจ้าองค์ชายจอมอยากรู้เรียกสายตาเทพหนุ่มให้ตวัดมอง
“จะรู้ไปทำไมฮะฉันใช้แผนไหนมันก็เรื่องของฉันน่า นายไปสนใจพี่ซิ่วหมินเลยนายน่ะ” เลย์โวยวายชุดใหญ่ ก่อนเดินหลบเข้าไปในห้องดนตรีที่จะต้องเรียนเพื่อกลบความอาย
แก้มแดงได้ขนาดนี้ฟันกันแล้วชัวร์!!
เฉินเดินรั้งท้ายเพื่อนร่วมห้องเพื่อไปเรียนวิชาเวทย์ศาสตร์สายดำที่ต้องไปยังสนามกลางแจ้งสวนทางกับเด็กปีหนึ่งกลุ่มผู้ต้องหาโดนคำสาป แล้วเหลือบมองเด็กทั้งสามที่มีท่าทีเคร่งเครียดแปลกๆ
เขากดเล็บพลางครุ่นคิดถึงกลุ่มคนพวกนี้อย่างไตร่ตรองหาวิธีจับหมาป่ามาตรวจจิ้น...ไม่สิ...หาตัวหมาป่าตัวจริงต่างหากล่ะ
คริส แบคฮยอนและเซฮุน...คัดออก
ที่เหลือก็ ชานยอล เทา และไค
พวกที่เหลือนี่แหละปัญหาขั้นแอดวานซ์เจ้าพวกนี้ไม่มีแฟน ไม่มีสาวมีหนุ่มที่ไหนที่มันชายตามองแล้วเขาจะจัดใครไปถวายให้มันได้แอ้มกัน
ยังคิดไม่ถึงไหนความตาไหวของเฉินก็สังเกตเห็นแววตาที่จื่อเทาทอดมองเพื่อนร่วมห้องของเขา และใครคนนั้นคือคนที่โคตรจะใกล้ตัวเสียด้วยสิ
เจ้าชายนักปรุงยา...คิมจุนมยอน
องครักษ์ยอดนักรบชอบพอเจ้าชายอ่อนเปียกอย่างซูโฮ
ก็เหมาะสมกันดีนะ....
“กลับไปเรียนวันนี้เป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มไถ่ถามร่างระหงที่นอนหนุนแขนเขาอยู่ไม่ห่าง
“ปวดหัว น่าเบื่อ บางวิชาก็เคยเรียนตอนอยู่เทือกเขาเทพแล้วด้วยซ้ำ” กลีบอิ่มบ่นงึมงำกับการเข้าเรียนในวันนี้พลางขยับพลิกตัวเข้าซุกอกอุ่น
หลังสิ้นบทรักเมื่อวันก่อนเรื่องราวในอดีตก็ตีรวนย้อนกลับให้เลย์จดจำทุกเหตุการณ์ของเธอได้ ตั้งแต่ครั้งเป็นอี้ชิงคุณหนูแห่งเมืองเล็กๆ เป็นที่หมายตาของปวงเทพและบุรุษผู้มีเวทย์
จวบจนถึงการพบรักและลาจากของเธอและมหาจักรพรรดิ ที่เพลานี้เขาคือเจ้าชายรัชทายาทแห่งเมืองหนาวคนที่นอนกอดเธอในตอนนี้
ในที่สุดวันที่คริสรอให้คนรักนั้นจดจำเขาได้ก็ถึงวันต้องสิ้นสุด...
อี้ชิงจำเขาได้แล้ว
“ยาที่ฉันให้ไปวันนั้นได้กินมันรึเปล่า” สูดดมกลิ่นผมหอมพลางเอ่ยถามอีกครั้ง
“ยา? ไอ้ขวดยาน้ำขวดเล็กๆ นั่นน่ะหรอเลย์เผลอทำตกแตกไปตั้งแต่วันแล้วอ่ะ” กระต่ายสาวยอมรับสารภาพแต่โดยดี แถมยังพูดชื่อแทนตัวแสนน่ารักหวังเอาใจให้อีกคนไม่โกรธกับความซุ่มซ่ามของแม่คุณ
“ย่าส์! เธอคิดว่าเธอเป็นชายแต่กำเนิดรึไงเลย์ อยากเป็นคุณแม่ยังสาวขนาดนั้นก้ไม่บอก” ณ วินาทีนี้จะแทนตัวว่าเลย์ หรืออี้ชิงก็ไม่ช่วยอะไรแล้ว
ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่ร่วมรักหลังจากวันแรกจนวันนี้เจ้าชายน้ำแข็งที่ใครๆก็หวาดเกรง ก็ได้เผยธาตุแท้ในความหื่นใส่เธอทุกคืนจนแทบจะลุกไปเรียนกันไม่ไหว
เลย์ที่อยู่ในร่างผู้ชายมานาน ตอนเป็นหญิงก็บริสุทธิ์ไม่มีบุรุษคนไหนกล้าเอื้อมจีบเธอคงลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำว่าสตรีคือเพศที่ให้กำเนิดทารกน้อย
และเธอกำลังทำพลาดครั้งยิ่งใหญ่!!!
“กินตอนนี้ยังทันไหม?” เสียงหวานโพล่งถามลุกขึ้นนั่งสบตาอีกคนที่ไม่ค่อยจะทุกข์ร้อนตามเจ้าหล่อนสักเท่าไหร่ เพราะใจจริงเขาก็อยากมีลูกกับเลย์อยู่แล้วที่ให้ยาก็กลัวเทพสาวจะไม่พร้อมเป็นแม่คนแต่มันเลยเถิดถึงขั้นนี้ก็ต้องปล่อยไปตามน้ำ
“กินตอนนี้? เธอคิดจะฆ่าลูกของเรารึไงเลย์”
-------------------------------
อ่านไปแล้วก็เม้นๆโหวตๆ แล้วจะกลับมาตามจำนวนของคอมเม้น-..-
ความคิดเห็น