คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำนำเมื่อแรกพบ
ลำนำเมื่อแรกพบ
จวนแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นโจวเฉิงมหานครใหญ่ในใต้หล้า วันนี้คือวันฉลองวันคล้ายวันเกิดยี่สิบสองปีของแม่ทัพหนุ่มผู้ไร้ซึ่งฮูหยินเคียงคู่กาย
เป็นชายชาติทหารยอดนักรบ
แม้หมดรบควรศึกรักบนเตียงสา
ทั้งหญิงงามชายพริ้มทั่วนครา
ต่างมั่นหมายถวายตนเป็นคู่นอน
ถึงเวลาแล้วที่แม่ทัพอู๋อี้ฝานควรมีคู่นอนเคียงรักเป็นของตน แต่ก่อนถึงวันมงคลเช่นนั้นแม่ทัพหนุ่มไร้ประสบการณ์ควรฝึกสมรภูมิรักให้คุ้นชินจักได้มิเสียหน้ากับเมียรัก
ซึ่งนางคณิกาโฉมงามแห่งหอโคมเขียว คือบรมครูยอดสวาทที่สหายผู้หวังดีทั้งหลายในราชสำนักต่างลงขันเรียกตัวนาง
เหมยฮวาเลอค่าของโจวเฉิง...
งานเลี้ยงถึงคราต้องเลิกรา แต่งานสวาทปลุกปิศาจในตัวชายกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า ร่างเมามายถูกหอบหิ้วเข้าห้องนอนตนโดยเหล่านายทหารร่วมรุ่น
กายกำยำถูกเพื่อนฝูงทิ้งแผ่บนเตียงกว้าง หนังตาหนักค่อยๆปิดลงใกล้เข้าสู่ห้วงนิทรา ถ้าไม่มีเสียงเปิดธรณีประตูดังขึ้นเสียก่อน
ใบหน้าคมเข้มหันมองผู้มาใหม่ ความง่วงหาวมลายหายเป็นปลิดทิ้ง ลมหายใจหอบกระชั้นแสนติดขัด นัยน์ตาดำขลับดั่งรัตติกาลจ้องมองร่างอรชรในชุดผ้าพลิ้วงามสีม่วงเผยไหล่ผ่องเนียนที่ยืนประจักษ์อยู่ตรงหน้า
กลิ่นกายหอมรัญจวนดั่งเหมยฮวาในหน้าหนาว...
นี่เขาฝันไปหรือมีนางอัปสรบนสวรรค์ชั้นสูงลงมาจุติต่อหน้าเขาจริงๆกันแน่
งดงามไร้ที่ติ...
“ข้าน้อยมีฉายาว่าเหมยจื่อเซ่อ คืนนี้ข้าคือนางคณิกาของท่าน...ท่านแม่ทัพอู๋อี้ฝาน” น้ำเสียงหวานกังวานใสเปล่งรำพันจากกลีบปากงาม
คณิกา?...คณิกาชายงามจากหอนางโลม
เหมยฮวาสีม่วงสด...
นางฟ้าตกสวรรค์
สวยสะคร่าถึงเพียงนี้
กลับเป็นเพียงนางบำเรอในโลกีย์
นางฟ้าบนหอสูงลงมาให้ยลโฉมถึงถิ่นฐาน ชายชาตรีเช่นเขาคงมิยอมปล่อยนางไปง่ายแน่
“เช่นนั้นเจ้าจงเข้ามาปรนนิบัติข้า...แม่เหมยม่วง” กายล่ำสันยันตนขึ้นนั่งบนเตียงตั่ง ทอดมองร่างงามสะพรั่งย่างกายหอมเข้ามาหา
สะโพกกลมงอนนั่งเกยทับบนตักแกร่ง สองแขนบางเสี่ยงเปราะหักหากรุนแรงดั่งแก้วเจียระไนชิ้นงามวาดโอบรอบคอแกร่งดุจสันเขา
“ข้าน้อยจะทำให้ท่านพึงพอใจในคืนของเรา นายท่าน...” ระฆังหวานเอื้อนเอ่ยชวนอารมณ์
แม้น้ำเสียงเหมยงามจะหวานกังวานหูสักเพียงใด แต่รสจูบนั้นไซร้กลับหวานล้ำยิ่งกว่าน้ำรสหวานจากหมู่ภมรเดือนห้าที่ว่าหอมหวานระทวยใจยังเทียบชั้นไม่ได้กับหยาดหวานพร่าจากกลีบอุ่น
ยิ่งสัมผัสยิ่งถวิลหา
ยิ่งร่วมรักยิ่งต้องการ
ดั่งเสพติดกายหอมระรวยรินเสียจนมิอาจถอดถอน
บทสวาทหักรักที่แสนนานเติมเต็มเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มพอให้หนำใจ...
.................................................
แค่บทนำก็ไปซะแล้ว555
หลังจากลองเปลี่ยนแนวไปแต่งคู่อื่น ไสตล์อื่น
สุดท้ายและท้ายสุดก็กลับมาตายรังที่พีเรียดคริสเลย์(ไรต์ไม่ถนัดแนวอื่นแล้วค่ะ)
ขอบคุณทุกเม้นและกำลังใจนะคะ รณรงค์ติดแท็ก #เหมยสวาท
ความคิดเห็น