คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทดสอบ II
“ยัหรอ พวเ้ายั้อทสอบารใ้อาวุธ และารใ้ไหวพริบอี” รรมารที่น่าะเป็นนัาบเอ๋ย
“หว่า นึว่าผ่านแล้ว ีใเ้อเหรอเนี่ยเรา แหะแหะ” ราิลพูพร้อมหัวเราะแห้
“ั้นอย่า้าเลยเรามาทสอบันให้เสร็เลยีว่า ้าเื่อว่าพวเ้า้อผ่านารทสอบไ้แน่” หัวหน้าะรรมารล่าว
หลัานั้นารทสอบึเริ่มึ้นอีรั้ และ็เป็นไปอย่าที่รรมารนนั้นพูพวเาทั้สามสามารถผ่านอีสอ่านไ้อย่า่ายาย ไม่ใ่ว่าารทสอบนั้น่าย แ่พวเาแ่ละน่าหาที่ฝึมาแบบที่เรียไ้ว่าแทบายทุรั้ในารฝึ นเวลาล่วเลยไปอย่ารวเร็ว ทั้หมึลับมายัห้อที่เ้ามารั้แรอีรั้หนึ่ หลัาเ้ามาราิลึถามเรื่อที่เาสสัยทันที
“อโทษรับ ือผมมีเรื่อสสัยนะรับ” เพื่อนเาทั้สอนึทำหน้าสสัยหลัาที่เาพู
“เ้าสสัยอะไรละ” หัวหน้าะรรมารถาม
“ผมสสัยว่าพวอาารย์มาุมสอบพวผมแบบนี้แล้วนอื่นที่มาทสอบพวนนั้นะไปทสอบับใรรับ หรือพวอาารย์แยร่าไปทสอบ” หลัาเาถามบมิเอลไ้แ่ทำสีหน้าระอา ส่วนาเลและระรรมารทำสีหน้าทึ่ับำถามอเา นมิแอลเอ๋ยอบแทน
“นายิว่าที่นี่มีอาารย์ี่ท่านันละ”
“็ิว่าเยอะละนะมหาวิทยาลัยให่นานี้ แล้วมันทำไมเหรอ”
“แล้วนายไม่ิว่าพวที่มาสมัรนอื่นไปทสอบับอาารย์ท่านอื่นเหรอ
ราิลทำสีหน้านึแปบหนึ่แล้วพูึ้น
“นั้นสินะ ลืมนึไปเลย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
มิเอลไ้แ่ทำหน้าระอาับเพื่อนัวแสบอัวเอ ส่วนาเลและเหล่ารรมารเริ่มทำสีหน้าปลับนิสัยอราิล นาเลถามเหล่ารรมาร
“ท่านอาารย์รับ แล้วแบบนี้พวผมผ่านแล้วใ่ไหมรับ”
“ผ่านแล้ว๊ะ พวเธอทุนไ้อยู่ึ เทวะ ๊ะ อให้โีนะ๊ะพวอาารย์้อไปันแล้วเียวะมีนมารับเอ”
หลัาที่อาารยืแม่มสาวพุบรรมารทั้หมไ้หลายัวไปาบริเวรนั้นทันที แล้วผู้มาใหม่ึเ้ามา
“เป็นไารทสอบสนุไหม ไม่น่าเื่อนะว่าพวนายทั้สามะไ้อยู่ึเียวับพี่” นที่มารับพวเาือ ิล นั้นเอ “็อยาเหมือนันับพี่ิลว่าพวผมะผ่านไ้เหนื่อยที่สุเลยรับ ว่าแ่พี่มีอินพวผมไหมรับ” เสียอบาราิลึ่บ่บอว่าัวเอหิว
“มีสิ แ่เี๋ยว้อไปรวมัวันที่ปราารอเรา่อนเพื่อนะไ้ัห้อละนัเรื่อ่า”
“แล้วผมะหิวายไหมรับ”
“ไม่นานหรอน่าราิล อทนหน่อยละัน”
“ไม่ายหรอน่าราิลทนหน่อยสิ นายอยาเรียนที่นี่้้อทน” มิเอลพุึ้น
“ถ้าุราิลหิวริ ๆ ผมแสน้ำแ็ให้ทานีไหมรับ” วาเลบอพร้อมับทำท่าะแสอย่าที่พู
“ไม่้อเลยาเล ถึันหิวัน็ไม่ทานน้ำแ็อนายหรอ” ราิลรีบอบอย่ารวเร็ว ทั้หมึหัวเราะในท่าทีอราิลททันที
“หัวเราะันทำไมเหรอรับพวท่าน ๆ” ราิลถามไปอย่าวน ๆ
แ่่อนที่เิสรามึ้นิลร้อบอว่าพวเามาถึที่หมายแล้วทั้หมึเียบยราิลทิ้ท้ายว่า “อย่าให้ถึทีัน่อนละัน” านั้นทั้หมเินเ้าไป้าใน
ภายในปราารแ่้วยหินอ่อนสีาวเหมือนระทบแสไฟทำให้หินพวนั้นสะท้อนแส พวเาทั้สามไ้แ่ะลึับวามามอีรั้นิลสะิ “พวนายมาไ้แล้วอย่าให้นอื่นรอนาน” แล้วเินไปยัที่มีนรวมัวันมามาย
บริเวนี้ึเ็มไป้วยพวปีหนึ่ที่ผ่านารัเลือ และพวพี่ที่ะหน้าทีู่แลพวเา
ความคิดเห็น