ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ส่งดอกไม้
เสสิ้านั่ถอนหายใอยู่ภายในร้านาแฟเล็ๆ ในโรพยาบาล เธอเหนื่อยใับารเมินเยอแทยอน เ้าไม่ยอมรับฟัอะไรเธอเลยสัอย่า ทำีแ่ไหน เ้า็ไม่เห็น่า พอียุนอามาหาแทยอนเธอเลยแอบหลบมานั่ทำใอยู่ในร้านาแฟแห่นี้ เธอไม่อบใบหน้าบึึอแทยอนเลยริๆ
สิ้ามอไปรอบร้านและหยุสายาอยู่ที่โ๊ะๆหนึ่ในร้านเียวัน เธอำไ้ีว่า เป็นหมอสาวที่อยู่ับแทยอน วาเพ่พิศใบหน้านัล่าว วาโ้เวลายิ้มูสใส รอยยิ้มที่ใรไ้เห็นถูสะไ้ไม่ยา ใบหน้าเรียว มูโ่ไ้รูป ผู้หินนี้ทั้สวยและน่ารัูท่าทาเฟรนลี่มาๆูาลุ่มเพื่อนที่ห้อมล้อม หล่อนูสใสร่าเริมา ใรอยู่ใล้็มีวามสุ ใร ใรที่ว่าอารวมไปถึนที่เธอรั้วย วามิทุอย่าหยุลเพราะเ้ามือถือเรื่อหรูัึ้นมาััหวะ เธอมอูสายเ้าพร้อมับยยิ้มที่มุมปา พร้อมนำเรื่อมือสื่อสารแนบหู
เสสิ้า....ไ้เรื่อไหมแทยอน (เสสิ้าเอ่ยถามออไปอย่าาหวั ว่าเรื่อที่เธอให้แทยอนไปิามะไ้เรื่อามที่เธอหวัไว้)
แทยอนมอูเอสารที่อยู่ในมือพร้อมพูรายละเอีย้อมูลที่ไ้รับมาให้เ้านายสาวไ้ฟัผ่านมือถือ
เสสิ้าฟั้อมูลที่แทยอนบอเธออย่าละเอีย. รอยยิ้มเิึ้นบนใบหน้าบ่บอถึวามพอใัย้อมูล. ่อน้อนามอไปทาหิสาวุราว์ที่เธออยมออยู่ั้แ่แร
"ันว่าแพยายามเท่าไร ็หนีสิ้าไม่พ้นหรอ"
ยุนอาเอ่ยึ้นหลัารู้าเพื่อนรััวาวว่าเสสิ้าอยมาเฝ้าอยูแลแทยอนลอั้แ่วันที่เอันโยบัเอิที่โรพยาบาล
ยุนอารู้เรื่อในอีอแทยอนีว่าเป็นอย่าไร และที่แทยอนเปลี่ยนไป็เพราะ เสสิ้า ถึเรื่ออทัู้่ะบไปนานแล้ว แ่เธอรู้ีว่าทัู้่ยัมีวามรู้สึีๆให้ันอยู่ ไม่ั้นเสสิ้าไม่อยมาเฝ้าแทยอนอยู่แบบนี้หรอ อนเธอมา็พบเสสิ้าาแๆ เธอว่าทัู้่มีปัหาันอย่าแน่นอน. เสสิ้าูภายนอเหมือนนหยิ่ๆแ่ใระรู้ว่าแม่สาวสวยนนี้อ่อนไหว. ร้อไห้่ายมาแ่ไหน เมื่อมีบาอย่ามาระทบิใ โยเพาะเรื่ออแทยอน รัมาย่อมแร์มาเป็นเรื่อธรรมา. สมัยบันทัูู้่รัันี น้อยมาที่ะทะเลาะัน ถึทะเลาะัน็เรื่อเล็น้อย แ่่อนเรียนบปีสุท้าย ู่ๆเสสิ้า็หายไปและลับมาอีที็มีารประาศหมั้นับหนุ่มหล่อนัเรียนนออย่า ีวอน หนุ่มหล่อนัเรียนนอลูายเพียนเียวอเ้าอห้าสรรพสิน้าื่อัและให่ที่สุในประเทศ. อนนั้น่าววในสัมเรื่อหมั้นหมายอทัู้่ัมา. ใรๆ่าพูันว่าสมันั่ิ่ทอใบหย เป็นู่รัที่เหมาะสมันมา หลัาวันหมั้นแทยอนไม่ยอมไปเรียนทั้ๆที่ใล้บอยู่แล้ว แ่็มาิไ้อนนาทีสุท้าย. แทยอนเป็นนเรียนี นิสัยี อาารย์รั เหล่าอาารย์ึให้โอาสและบพร้อมเพื่อนๆใ่ว่าเธอะไม่รู้ว่าเสสิ้าพยายามมาแ่ไหนที่ะเ้าหาแทยอนทุวิถีทา นสุท้ายแทยอนหนีไปทำานอยู่่าประเทศหลายปีึลับมาทำานที่เาหลีามที่รอบรัวอร้อ. บอเลยเธอรู้สึไม่่อยีเท่าไรับบาอย่าที่ะเิึ้น เสสิ้าเอแทยอนแล้ว และไม่มีทาปล่อยแทยอนไป่ายๆแน่ ยุนอารุ่นิเรื่อแทยอนอย่าหนัใ.
" นี่ถามริๆเหอะ สิ้า. แไปทำอะไรที่ ร.พ.ทุวัน"
ูยอทิ้ายนั่บนโฟาภายในอนโสุหรูอุหนูอพร้อมหยิยรีโมทเปิูทีวีอย่าุ้นเย ูยอหันไปมอสิ้าที่ำลัวุ่นวายอยู่ที่มุมรัวอห้อ ไม่บ่อยนัหรอที่ะเห็นเพื่อนอัวเอเ้ารัวเป็นแม่ศรีเรือน เมื่อถามแล้วไม่ไ้ำอบูยอเลยเินไปหาสิ้าที่เาเอร์มุมรัว
ูยอ.....ถามไ้ยินไหม สิ้า. (ูยอเอ่ยถามเพื่อ้อารำอบ)
เสสิ้ามอูยอ่อนหันมาสนใุปสาหร่ายในหม้อที่ำลัเือพล่าน
เสสิ้า...ไ้ยิน (สิ้าอบพร้อมับมือที่นุปในหม้อ)
ูยอมอสิ้า่อนหยิบโน้นหยิบนี้ที่ทานไ้เ้าปาไป้วย
ูยอ.....แล้วแไปทำอะไรที่โรพยาบาล แล้วนี่ทำุปไปให้ใร (ูยอเอ่ยถามอย่าสสัยเพราะสิ้าไม่่อยอบทานุปสาหร่ายสัเท่าไร แ่วันนี้ลมือทำ้วยัวเอ)
เสสิ้าัุปร้อนๆใส่โถเ็บวามร้อนอย่าั้ใ
สิ้า....ไปหาแทยอน แล้วุปนี้ัน็ทำไปให้แทยอน มีอะไรอยาถามอีไหม. (สิ้าเลย้อสสัยทุ้อให้ับเพื่อนัวสู)
ูยอ....ว่าไนะ แไปเอแทยอนที่ไหน (ูยอเอ่ยถาม้วยวามใ แปลใับื่อบุลที่เพิ่ไ้ยินาปาสิ้า รู้ีว่าแทยอนเป็นนสำัสำหรับเพื่อนเธอ ั้แ่มีเรื่อวันนั้นทำให้เธอรู้ว่า เพื่อนอเธอรัแทยอนมาแ่ไหน เมิ่อหลายปี่อนเพื่อนอเธอแทบบ้า เมื่อรู้ว่าแทยอนหายไปัาริ่อทุทาหนีไปอยู่่าประเทศและไม่เยไ้่าวอีเลย ูยอประมวลเหุาร์เ่าๆ่อนวามสสัยมามายำลัผุึ้นอยู่ในหัว)
สิ้า...ันเอเ้าที่โรพยาบาล เ้าไม่สบายและรัษาัวที่นั้น (สิ้าอธิบายใหู้ยอฟัมือ็ัอาหารใส่ล่ออย่าใส่ใ)
ูยอฟัและิาม่อนุิึ้นไ้ โรพยาบาล ๆ หรอ
ูยอ...ร.พ. อรอบรัวเธอน่ะหรอ (ูยอเอ่ยถามเพื่อวามแน่ใว่าสิ่ที่เธอินั้นถูหรือไม่)
สิ้าหันมายิ้มพร้อมับพยัหน้าใหู้ยอเป็นำอบ
ูยอ....แทยอนเป็นไ (ูยอเอ่ยถาม้วยวามอยารู้ ปิิริยาอแทยอน)
สิ้ามอเพื่อนสาวพร้อมับถอนหายใอย่าหนัใไม่มีวันไหนเลยที่ไปแล้วไม่ร้อไห้ลับมา
ูยอูาสีหน้าอสิ้าไม่ถาม่อ ูท่าทาะไม่่ายหรือเรียอีอย่าือ โรอโรยา สำหรับแทยอนนาหนีไปอยู่เมือนอั้หลายปี ไม่่ายทีู่่ๆะลัยมาุยันีๆไ้หรอ
" เป็นไแทยอน อร่อยไหม"
สเฟเอ่ยถามแทยอนที่นั่อยู่บนรถเ็นอ ร.พ. แ่มานั่อยู่ภายในร้านาแฟอ ร.พ. วันนี้่วเ้าสเฟว่าเลยวนแทยอนมาหาอะไรทานเล่นที่ร้านาแฟ แทยอนทานไ้ทุอย่ายเว้นอที่มีวามเย็น เธอเลยสั่โโ้ร้อนับเ้ให้แทยอน สเฟยิ้มับท่าทาอแทยอนทีู่อบออบใเอามาๆับอว่าที่เธอสั่มาให้
แทยอน...อร่อยมา (แทยอนอบพร้อมรอยยิ้ม่อนะัเ้เ้าปา)
สเฟยิ้มให้แทยอน่อนยแ้วาแฟึ้นรริมฝีปาสวยเปิปาเล็น้อยให้น้ำสีน้ำาลอ่อนรินไหลเ้าปาไหลสู่ลำอ.ลิ่นหอมาแฟทำให้เธออารม์ีไ้เสมอ. แ่วันนี้อาะที่อารม์ีเป็นพิเศษ เพราะ ภาพเบื้อหน้าที่สะท้อนในาสวยอเธอ็เป็นไ้
แทยอน...ทำไมสเฟถึเลือเรียนหมอล่ะ. (แทยอนเอ่ยถามสิ่ที่อยารู้พร้อมับัเ้ทานเมื่อพูบ)
สเฟยิ้มให้แทยอน
สเฟ......แ๊ี้ อันเป็นหมอน่ะ. ัน็เลยอยาเป็นเหมือนท่าน ไ้่วยเหลือนที่มีวามทุ์ ให้พ้นทุ์ไ้ ันว่ามันเป็นวามรู้สึที่ีมา ๆ เลยล่ะ
(สเฟถึบุลที่เป็นแรบันาลใให้เธอเลืออาีพในอนา ให้แทยอนฟั)
แทยอนมอสเฟที่พูพร้อมรอยยิัมทำเอาเธอยิ้มามโยไม่รู้ัว. ะมีสัี่นันที่ิอย่าหมอสเฟ
แทยอน....แล้วันะพ้นทุ์ เมื่อไรัน บอไ้ไหม่ะ ุแม่ี (แทยอนแล้พูหยอเปรียบเทียบารทำวามีอสเฟุัแม่ีในโบรถ์พร้อมับรอยยิ้มว้า)
สเฟไ้ยินำพูแทยอนถึับถลึาใส่นรหน้าอย่าอนๆที่เอาเธอไปเปรียบเทียบอะไรไม่เปรียบ ไปเปรียบับแม่ี
สเฟ...ย้า แทยอนอา. (สเฟพูเสียเิุๆ เล่นใส่แทยอน่อนะเิหน้าไปทาอื่น้วยอาารเ็ๆที่ถูอีนล้อเลียน) หยุหัวเราะเลยนะแทยอนอา
แทยอนหัวเราะหนัว่าเิมับท่าทาอน ๆ น่ารั ๆ อหมอสเฟ นอะไรอนไ้น่ารัะมั
" สเฟันล้อเล่นน่ะ อย่าอนเลยนะนะ"
แทยอนพูเสียอ่อยๆ เพราะสเฟไมุ่ยับเธอเลยั้แ่ที่บาารล้อเลียนนสเฟเ็นรถพาเธอออาร้านาแฟ. วามเียบทำให้ แทยอนรู้สึลัวว่า. สเฟะอนเธอริๆ
สเฟไ้ยินที่แทยอนพู็แอบอมยิ้ม ่อนทำหน้านิ่เ็นรถ่อไปทำเป็นไม่ใส่ในที่เหมือนำลั้อเธออยู่
รถเ็นมาหยุลที่สถิประำอแทยอนือสวนอ. ร.พ. ที่แทยอนมานั่แทบทุวัน. แทยอนแอบเหล่ามอสเฟที่นั่ลที่เ้าอี้้ารถเ็น
แทยอน....สเฟ โรธันริๆหรอ (แทยอนหันมาพูับน้าๆที่ไม่มอเธอเลยแม้แ่น้อย านเ้าเลยัน)
????????????????????????. สเฟเลิิ้วึ้นสูทันทีับสัมผัสอุ่นที่อบุุมมือเธอไว้พร้อมน้ำเสียทีุ่้นหูที่เปล่ออมาเป็นเพลััวาน ไพเราะ. โยเนื้อหาอเพลทำเอาุหมอสเฟเผลอยิ้มออมาอย่าลืมัว เนื้อหาเพลที่แทยอนเลือเป็นารเอ่ยำอโทษับนรัที่แสนอน นผู้เป็นแฟน้อพูำพูหวานๆเป็นาร้ออนแฟนอย่าน่ารัๆ. นั้นน่ะเนื้อเพลแ่ ท่าทาน่ารัๆับสายาที่แทยอนส่มาให้เธอนี่สิ ทำเอาเธอรู้สึร้อนผ่าวไปทั้หน้าใเ้นแรรัว ไม่้อมีใรบอเธอ็รู้ว่าอนนี้หน้าเธอแมาแ่ไหน. และสเฟ็้อแปลใับัวเอว่าเธอะเินแทยอนทำไม?
แทยอน....หายโรธแล้วใ่ไหม. ยิ้มแบบนี้ (แทยอนเอ่ยับนรหน้าพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเห็นุหมอยิ้มให้พร้อมพยัหน้าเป็นำอบ. เธออบเวลา
สเฟยิ้มั. แทยอนเอ่ยับัวเอในใ สายายัับ้อใบหน้าที่เ็มไป้วยรอยยิ้มอุหมอนสวย)
"สเฟอยู่นี่เอ พี่หาอยู่ั้นาน"
เสียผู้มาใหม่ทำให้ทั่สอนหันไปมอพร้อมัน
แทยอนมอายหนุ่มที่ใสเสื้อราว์บ่บอไ้ถึอาีพ แ่ที่แน่ๆานนี้น่าะเป็นหมอเหมือนันและบทำานแล้ว สัเไ้าบัรที่มีำนำหน้าื่อว่านายแพทย์
สเฟ....พี่ยุนโฮมีอะไรรึเปล่า่ะ (สเฟเอ่ยถามายหนุ่มรุ่นพี่ที่ทำานที่เียวัน)
ยุนโฮ......ไปื่มาแฟันไหมรับ (ยุนโฮเอ่ยถามออไปอย่าเิน ไม่เินไ้ไ็นรหน้าเป็นรุ่นน้อที่เ้าแอบอบมานานหลายปี)
สเฟยิ้มให้ยุนโฮพร้อมส่ายหน้าไปมา
สเฟ....ันเพิ่ทานับแทยอนมาน่ะ่ะ อโทษ้วยนะ่ะ..(สเฟอบไปามวามริพร้อมส่ยิ้มให้ายหนุ่มและมอายหนุ่มที่เอ่ยลาและเินาไป)
แทยอน...ูท่าทานายนนั้นอบเธอ (แทยอนพูึ้นทั้ที่สายามอแผ่นหลัหมอหนุ่มนนั้นที่ำลัเินเ้าึ)
สเฟหันมามอแทยอน่อนยู่มูเล็น้อยับแทยอนที่ทำัวแสนรู้
สเฟ...รู้ี (สเฟพู่อนะีมือแทยอนที่ยัอบุมมือเธอเบาๆ)
แทยอนหันมายิ้มให้สเฟ่อนะยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆ ใบหน้าสวยอุหมอ เอียอเล็น้อย
แทยอน...ันูออ่าหาล่ะ. (แทยอนพูเสียทะเล้นและยิ้มให้สเฟ)
น่ารั น่ารัเินไปแล้วแทยอน. สเฟพูับัวเอในใ พร้อมรอยยิ้มที่เิึ้นบนใบหน้าสวยับท่าทาแสนทะเล้นอแทยอน
*****แ๊****
แทยอนหันไปมอทา้นเสียทันทีหวัว่าะเป็นใรบานที่มาหาเธอในทุวัน
แ่
"ว่าไ่ะ ที่รั"
ูยอเอ่ยทัทายหวานหยพร้อมรอยยิ้มส่ไปให้นที่อยู่บนเียนอน วันนี้เสสิ้าไม่ว่ามีประุม เลยส่เธอมาเป็นัวแทนูแลแทยอน. วามริเธอับแทยอน็สนิทันอยู่พอสมวร ึไม่ใ่เรื่อยาอะไรที่พูุยัน ถึห่าๆันไปบ้า็เถอะ
แทยอนยิ้มใหู้ยอที่เอ่ยทัทายเสียหวานพร้อมรอยยิ้ม ูยอเป็นนสวย และน่ารั ี้เล่น ั้แ่สมัยเรียนมีูยอที่ไหนมีรอยยิ้มและเสียหัวเราะที่นั้น
ูยอ....ทานอะไรรึยั๊ะ. (ูยอเอ่ยถามแทยอนพร้อมเินนำอาหารที่ัใส่ล่อมาวาบนโ๊ะ ่อนหัยมายิ้มให้แทยอน)
แทยอน....ยั ันเพิ่ื่น. (แทยอนอบและมอูยอ)
ูยอยิ้มให้แทยอนพร้อมับพยัหน้ารับำอบ
ูยอ....โอเีเลย ั้นเี๋ยวทานอาหารที่ันเรียมมานะ อร่อยๆทั้นั้น (ูยอเอ่ยพร้อมับเลื่อนโ๊ะมาเทียบับเียและัวาอาหารบนโ๊ะ)
แทยอนมอูยอเพื่อนัวสูที่่วนอยู่ับารัอาหาร เธอว่าูยอเป็นนสวยอยู่แล้วมาอนนี้แ่ัวเ่ทำให้สวยเ้าไปให่ หุ่น็ึ แ่แปลไม่รู้ทำไมไม่มีแฟน. ไม่เ้าใ
ูยอ....เรียบร้อย๊ะ (ูยอบอับแทยอนหลััอาหารเสร็). ันป้อนเอาไหม (ูยอเอ่ยถามอย่าเอาอเอาใ)
แทยอน....ไม่เป็นไร ันทานเอไ้ (แทยอนพูพร้อมับัุปสาหร่ายและอาหารอื่นๆทาน)
ูยอมอแทยอนที่ทานอาหารแล้วยิ้ม
ูยอ....อร่อยไหม. (ูยอเอ่ยถาม้วยวามอยารู้รสาที่เพื่อนสาวเธอทำว่าถูใแทยอนรึเปล่า)
แทยอน...อร่อยมา (แทยอนอบพร้อมับทานอาหาร่อเพราะอาหารแ่ล่ะอย่าเป็นออบเธอล้วน ๆ)
ูยอยิ้มับำมเรื่อรสาอาหาร ถ้านทำไ้ยินยิ้มหน้าบานเป็นานาวเทียมแน่ ๆ
ูยอ...อร่อย็ทานเยอะๆนะ๊ะ แทยอน๋า (ูยอบอับแทยอนอย่าอารม์ี ่อนหยิบมือถือมาเ็บภาพแทยอนอนเ้าัวำลั้มหน้า้มาทานอาหาร)
*******ิ่ิ่ ****
เสียเือน้อวามามือถือเรื่อหรูัึ้น เสสิ้าที่ำลันั่ประุมอยู่หยิบมือถือเปิอ่าน้อวาม าใบหน้าที่นิ่รึมในอนแร ่อยๆเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มว้าและว้าึ้นเรื่อยๆเมื่อู้อวามที่เพื่อนรัส่มาให้ เสสิ้ายิ้มับรูปภาพแทยอนที่ำลัทานอาหารฝีมือเธอ. ่อนะยิ้มไม่หุบเมื่อมี้อวามาูยอว่า แทยอนมว่าอาหารอร่อยมา สิ้า่อยๆหุบยิ้มล เมื่อิึ้นไ้ว่าเธอำลัประุมอยู่ ใบหน้ารึมลับมาแทนที่รอยยิ้ม. ใบหน้าสวยแ่รึมที่ทุนเห็นนินา นลูน้อหลายนแอบั้ายาให้เสสิ้าว่า " บอสหน้าาย "
" สวัสี่ะ. ุหมอ"
สเฟ...สวัสี่ะ
สเฟเอ่ยทัทายพยาบาลที่ทัทายแ่เ้า. สอเท้า้าวเินอย่าสบายอสบายใพร้อมสอมือที่ถือเรื่อื่มสอแ้ว แ้วหนึ่อเธอส่วนอีแ้วอแทยอน. วันนี้เธอว่าเลยะเอาโโ้เย็นพร้อมนมไปฝาแทยอนที่ห้อ
ฝ่ามือเอื้อมไปับลูบิออแรบิเล็น้อยและำลัะผลัเ้าไป แ่ารระทำทุอย่า้อหยุะัแทบไม่ทัน เมื่อมีใรบานำลั
ุยับแทยอนอยู่ภายในห้อ. ูาน้ำเสียแล้ว...
แทยอน....บอเ้าว่าันไม่รับ (เเทยอนเอ่ยับายหนุ่มุสูทสีำที่ยื่นุหลาบาว่อโมาให้ เธอรู้ีว่าายหนุ่มนนี้เป็นนอใร)
แทยอนหน้าเสียทันทีที่ถูรอลับมา้วยำพูและน้ำเสียุันาหิสาวัวเล็
แทยอน....แุ่หนูให้ผมเอามาใหุ้แทยอนนะรับ ำับอี้วย้อใหุ้แทยอนรับไว้ให้ไ้ (แทยอนบอถึารมาอเ้าว่าเป็นำสั่าเ้านายนสวย. านนี้เ้าะทำไถ้าผู้หินนี้ไม่รับอไม้ไว้ หาเ้าถือลับไปมีหวัเ้านายอัเ้าเละแน่ๆ)
แทยอนมอายหนุ่มที่พู้วยสีหน้าเป็นัวล. เธอ้อมอเ้าอยู่สัพั่อนยยิ้มที่มุมปา
แทยอน....แ่รับไว้็บใ่ไหม (แทยอนเอ่ยถามวามแน่ใ)
แทยอนยิ้มว้าทันที ำพูนี้เหมือนเสียสวรร์เลย็ว่าไ้ เมื่อแทยอนมีทีท่าะรับอไม้ เ้าึยื่น่ออไม้ให้นรหน้า
แทยอน....รับผม. นี่รับ (แทยอนพูและส่อไม้ให้หิสาวรหน้าพร้อมับล่าวำลาและโ้ำนับให้อย่าสุภาพ. เ้าเินไปเปิประูเพื่อะออาห้อ)
แ่
แทยอนิผิ..
(*0*)
======ฟืบ โอ้ย=====
อไม้่อสวยถูโยนเ้าลาะบาลายหนุ่มอย่าั ๆ บอเลยหิสาวัวเล็โยนโรแม่นนาเียไลาประูั้มา. ยัเ้าลาะบาลเ้าเลย. แทยอนยมือึ้นลูบหัวัวเอ ่อนหันหลัลับไปมอมือแม่น
แทยอน...ันรับไว้และัน็ทิ้มันแล้ว. ฝาบอุหนูอนาย้วยนะ. ว่า เลิยุ่เลิวุ่นวายับันสัที ไม่้อส่อะไรมาอีและไม่้อมาที่นี่้วย
แทยอนฟัำประาศราวพร้อม้มเ็บ่ออไม้ที่อยู่ที่พื้น. และโ้ำนับอย่าสุภาพให้แทยอนและรีบเินลับทันที
สเฟที่แอบอยู่มุมึ่อยๆออมา. หลัาายหนุ่มร่าให่เินาไป. ่อนหันมามอเรื่อื่มในมือทึ่ละลายไปบ้าแล้ว. เธอเินไปที่ประูห้อพัอแทยอนมอผ่าน่อระเล็ ๆที่ประูเห็นแทยอนนั่หันหลัอยู่เีย. สเฟถอนหายใอย่าเ็ๆ แทยอนอารม์ไม่ี และไม่พร้อมหาเธอะเ้าไปหา ทาที่ีรอให้เ้าอารม์ี่อนีว่า ่อยมาใหม่ สเฟ้มมอเรื่อื่มในมือทั้สอแ้ว่อนะส่ปลายหลอเ้าปาทีเียวสอหลอ าแฟ+โโ้ ินเอ็ไ้ว่ะ เสียายอมันแพ T-T
" เอาลับมาทำไม"
เสสิ้าเอ่ยถามแทยอนที่ถือ่ออไม้สภาพยับเยินลับมาหาเธอที่ห้อพัในอนโหรูลาใเมือ
แทยอน้มหน้าลทันทีที่ไ้ยินเสียเ้านายสาวที่เอ่ยถาม้วยน้ำเสียเรียบวนสยอ น่าลัว. บ่บอถึวามไม่พอใ
แทยอน....ือ ุแทยอน. ให้ผมนำลับมารับ (แทยอนเลี่ยที่ะพูวามริาปาแทยอน ถ้าพูไปแล้วทำให้เ้านายไม่สบายใ เ้าเลือเ็บำพูน้้นไว้ีว่า).
เสสิ้ามอแทยอน่อนะมอไปที่่ออไม้ที่เยินมานแทบไม่เห็นวามสวยาม ่อนนำไปส่มันสวยมา เธอออไปร้านอไม้ั้ใเลือมัน้วยัวเอ และให้แทยอนนำไปส่ให้แทยอนที่ ร.พ.
แทยอน....ือ(แทยอนำลัะอธิบายสาเหุที่อไม้เป็นแบบนี้ เ้า็้อลืนำพูเหล่านั้นลอ เมื่อเ้านายพู
ัึ้นมา่อน)
เสสิ้า...ลับไปไหนแหละ (เสสิ้าบอับแทยอนและเินเ้านอนไปทันที)
แทยอนมอเ้านายอย่าแปลใที่ไม่โน่าที่ทำานไม่สำเร็. แ่ที่น่าแปลใยิ่ว่าเป็นสีหน้าอเ้านายสาวทีู่เศร้าสร้อยนเ้าเออเป็นห่วเสียไม่ไ้
เสสิ้านั่ลที่ปลายเียสีาว สายาับ้อไปที่รอบรูปที่โ๊ะ้าเียนอน ภาพถ่ายใบสุท้ายที่เธอถ่ายับแทยอน. เธอเ็บมันไว้เป็นอย่าี และวาามอรอบรูปอีหลายอันที่เป็นภาพแทยอน. ทุอย่าัวาไว้เหมือนเิม. ลอหลายปีที่ผ่านมา เสสิ้านึถึอไม้ที่แทยอนถือลับมาสภาพไม่้อบอ็รู้ว่าือ ทิ้ แทยอนทิ้มันทั้ ๆที่เธอใส่ใมาแ่ไหนในารเลือสิ่นี้ให้เ้า
" วามผิพลาเพียรั้เียว ะยโทษให้ัน..ไม่ไ้เลยหรือ"
"แล้วนี้แมาทำไมเนี่ย"
สเฟเอ่ยถามนรหน้าที่ยัเอร็อร่อยับารัเ้เ้าปาอย่าเพลิเพลิน ่อนเยหน้ามาให้เธอ
ันนี่....ิถึ ็ที่รัไม่โทรหาเ้าบ้าเลยอ่ะ (ันนี่เรียื่อนรหน้าหวานหย่อนะพูัพ้อปนน้อยในรหน้าที่่วนี้ไม่่อยิ่อหาเธอเหมือนเมื่อ่อน)
สเฟเบะปา่อนะยู่มูนึหมั่นไส้เพื่อนสาวอย่าันนี่ที่พูนหวานทำเสียแอ๊บแบ๊ววนเลี่ยนใส่เธอ ยายนี่อ่ะ อบทำัวแบ๊วไมู่อายุัวเออยู่เรื่อย (ันนี่สาวสวยสใส แอ๊บแบ๊วเพื่อนร่วมะสุี้อเธอ เราสอนสนิทันมา แ่้อมาแยันอนปีท้ายๆเพราะันนี่้เลือที่ะลสนามที่โรพยาบาลรอบรัวอัวเอ. อนแรันนี่อยาให้เธอไปที่เียวัน แ่เธอเรใึเลือมาลที่โรพยาบาลแห่นี้)
สเฟ...็่วนี้ันานเยอะ ไหนะใล้สอบอี. (สเฟอบเพื่อนสาวัวเล็ไปามวามริ (บาส่วน)). ันไม่ไ้ว่าเหมือนเธอนี่ที่เลือลโรพยาบาลัวเอน่ะ ันนี่ (สเฟเอ่ยแวันนี่ลูสาวเ้าอโรพยาบาลที่ว่าานมาและิวมานามาหาเธอไ้แม้ในเวลาาน)
ันนี่ยิ้มในำล่าวแวอเพื่อน
ันนี่....ั้นแย้ายไปทำานที่โรพยาบาลันไหมล่ะ เี๋ยวันให้พ่อัารทำเรื่อย้ายให้ (ันนี่ยื่น้อเสนอที่เธอเยอร้อสเฟเพื่อนรัแบยนี้อยู่หลายรั้ ็เธออยาให้เพื่อนอยู่ใล้ๆนี่นา อยู่นเียวมันเหา)
สเฟ....ไม่เอาหรอ อยู่ที่นี่็ีแล้ว สนุีันอบ (สเฟอบเพื่อนพร้อมรอยยิ้มว้านาปิ)
ันนี่มอเพื่อนสาวพร้อมับพยัหน้ารับับำอบ ่อนะสัเว่า่วนี่สเฟูสใส อารม์ีเป็นพิเศษ
ันนี่....สเฟ ถามริ. แับพี่ยุนโฮ พันาไหม (ันนี่เอ่ยถามเพื่อนสาับรุ่นพี่หมอยุนโฮสุหล่อที่อยามายนมีบสเฟมาั้แ่อยู่ปี1นมาถึปัุบัน แ่เพื่อนสาว็ไม่มีทีท่าลปลใสัที )
สเฟหัวเราะออมาเบาๆับำถามอันนี่ ที่อนนี้ำลั้อหน้าเธออย่า้อารำอบ
สเฟ...เหมือนเิม ไม่มีารพันา (สเฟอบพร้อมรอยยิ้มและเสียหัวเราะับใบหน้าอันนี่ถอนหายใทำหน้าเ็ๆับำอบที่เพิ่ไ้รับ บอเลยันนี่เียร์รุ่นพี่ยุนโฮหนัมาถึมาที่สุ. โยให้เหุผลับเธอว่า พี่ยุนโฮทั้หล่อ เ่ รวย แสนี)
" แ่สำหรับเธออยารัใรสัน้วยหัวใ ไม่ใ่ที่เปลือนอที่ใรนนั้นพยายามสร้าึ้นและแสให้เห็น "
"ลับไปแล้วหรอ่ะ"
เสสิ้าทวนำพูอพยาบาลสาวที่เธอเพิ่สอบถามหาแทยอน เธอไปหาที่ห้อไม่มีใรอยู่และห้อ็ถูัไว้อย่าเรียบร้อย
เสสิ้า....แล้วรู้ไหม่ะ ว่าใรมารับ (เสสิ้าเอ่ยถามพยาบาลสาวถึาหรือใรสันที่มารับแทยอนลับ)
พยาบาลสาวรุ่นิ่อนะอบ
พยาบาล.....ออไปับุหมอสเฟ่ะ ุอ (พยาบาลสาวอบามที่เห็น่อนยิ้มให้นรหน้าที่เป็นถึลูสาวเ้าอโรพยาบาล)
เสสิ้าพูไม่ออ เมื่อทราบว่าใรเป็นนมารับแทยอนลับ ิ้วเ้มมวเ้าหาันอย่ารุ่นิอะไรบาอย่า เธอรู้สึว่ามันเินอบเอหมอทีู่แลนไ้ไปหรือเปล่าับารพานไ้ออา ร.พ.ไปส่้วยัวเอ?????
ุหมอสเฟ ันว่าุทำเินหน้าที่ไปแล้วนะ......
เสสิ้าพูออมาเบา ๆ่อนวามสวยะหรี่ลเล็น้อยพร้อมรอยยิ้มที่มุมปา
อน่อไป
" ันไม่รู้หรออะไรทำให้แทยอนเสียน้ำา "
" ันอเบอร์มือถือไ้ไหม"
ทุๆอมเม้นือำลัใที่มี่า
ิมารบรรยายัวละรไ้นะ่ะ เพราะเป็นเรื่อแรอไรท์
ทุำิมะนำมาปรับปรุานเียน่ะ. ....อบุเ้า่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น