ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : monkiez 9
ฉันเดินหลบออกมานั่งนอกบ้าน ...ใจของฉันยังเต้นแรงอยู่เลย...นายลิงไมค์เดินตามฉันออกมาพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับฉัน...
"นายมาทำอะไรลับๆ ล่อๆ ที่รั้ว"ฉันถามออกไป พร้อมกับสบตานายลิงบ้ากาม
"เปล่า ...แค่มาหาของ ฉันทำตกไว้"นายลิงไมค์ตอบออกมา สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน
"แล้วหาเจอยัง..."ฉันถามพร้อมกับก้มดูหนังสือ..ขืนสบตานายลิงฉันเป็นลมก่อนแน่ๆ
"ยัง...เอ่อ เธอไปไหนกับพี่กอล์ฟมาเหรอ"นายลิงไมค์ถามฉันอย่างไม่เต็มเสียง
"ฉันกับพี่กอล์ฟจะไปไหน มันไม่เกี่ยวกับนายสักนิด"ฉันตอบ สายตายังคงก้มดูหนังสือต่อไป
"เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันไม่อยากให้เธอหลอกพี่ฉัน"นายลิงไมค์พูดออกมา น้ำเสียงเค้าดูไม่พอใจ
"ฉันไม่เคยหลอกใคร...พี่กอล์ฟเค้าก้อดี เอาใจใส่ฉัน ดูแลเทคแคร์ฉัน...และเค้าก้อให้เกียรติฉัน...ไม่เหมือนนาย"ฉันโต้ตอบ พร้อมกับจ้องตานายลิงไมค์อย่างเดือดๆ
"เหรอ...ฉันมันคงแย่ในสายตาเธอสินะ"นายลิงไมค์เอ่ยออกมา น้ำเสียงเหมือนคนน้อยใจ...นายลิงเนี้ยนะจะน้อยใจเป็น ไม่มีทาง...
"ใช่ แย่..นายมันผู้ชายฉวยโอกาส ไม่เคยให้เกียรติฉัน ทำเหมือนกับฉันเป็นของเล่น เป็นหุ่นที่นายจะทำอะไรก้อได้...นายเป็นคนทุเรศที่สุด"ฉันว่าออกมาอย่างเดือดๆ สุดจะระงับอารมณ์
"ใช่ ฉันมันไม่มีดี..ไม่เหมือนพี่กอล์ฟ สุภาพ ให้เกียรติ ดีทุกอย่าง..ทำไมเธอไม่คบกับพี่กอล์ฟไปเลยหล่ะ"นายลิงไมค์ระเบิดเสียงใส่ฉัน
"นายไม่ต้องมาแนะนำฉัน...เพราะฉันคบกับพี่กอล์ฟอยู่แล้ว...รู้ไว้ซะด้วย"ฉันระเบิดเสียงบ้าง พร้อมกับเดินหนีเข้าบ้าน...น้ำตาของฉันไหลไม่หยุด ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างเหนื่อยใจ...ทำไมแค่ อาทิตย์เดียวที่มาอยู่เมืองไทย มันถึงได้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้...ทำไมนายลิงไมค์จะต้องหาเรื่องฉัน ต้องมายุ่งกับฉัน...ทำไม
ฝนกระหน่ำซัดตกลงมาอย่างหนัก ...เหมือนกับน้ำตาของฉันตอนนี้ที่ไหลไม่หยุด ฉันลุกขึ้นมาพร้อมกับเช็ดน้ำตา สายตาของฉันมองไปที่หน้าต่าง...มีร่างๆ นึงอยู่ที่เก้าอี้ริมสระน้ำ...นายลิงไมค์ยังอยู่ เค้ายังไม่ไป...
"นายกลับไปซะ...ฉันไม่อยากให้พี่กอล์ฟเข้าใจผิด"ฉันเอ่ยออกมาหลังจากที่เดินออกมาจากบ้าน
"เธอกลัวพี่กอล์ฟเข้าใจผิด...งั้นพี่กอล์ฟก้อเข้าใจผิดแล้วหล่ะ..."นายลิงไมค์พูด พร้อมกับดึงตัวฉัน...ฉันอึ้งไปเลย เพราะความไม่ทันตั้งตัว มันทำให้ฉันกับนายลิงไมค์ดูเหมือนกอดกัน...ทั้งที่ความจิงฉันล้มต่างหาก...
"ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย"ฉันว่าพร้อมกับพยายามดันร่างฉันออกห่างมาจากเค้า แต่ไร้ผล...มันไม่มีประโยชน์เลย..ฉันสู้แรงของนายลิงไม่ได้...โอ้ย ทำไมมันยุ่งอย่างนี้เนี้ย....
"ไม่ปล่อย...ฉันอยากรู้นัก ว่าถ้าพี่กอล์ฟรู้ว่าเธอจูบกับฉัน พี่กอล์ฟจะว่ายังไง"นายลิงไมค์เค้นเสียง เค้าจับข้อมือฉันแน่น...สายตาเค้าจ้องมาที่ตาฉัน ฉันอึ้งไปนิดๆ
"เชิญเลย...นายจะประกาศให้ทั่วโรงเรียนด้วยเลยมั้ยหล่ะ"ฉันท้าทายออกไป
"อย่ามาท้าฉัน...เธอก้อรู้ว่าฉันพูดจิงทำจิง อย่างที่จูบ ลองอีกทีหล่ะกัน เผื่อมันจะเตือนความจำให้เธอ"นายลิงไมค์เอ่ย พร้อมกับประทับริมฝีปากบางนั้น ดวงตาฉันเบิกกว้าง อย่างตกตะลึง...และอ่อนแรง...สติของฉันดับวูบทันที....
...แสงสีขาวส่องเข้าตาฉัน ฉันขยับตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้กับเข้าแสง ฉันมองไปรอบๆ ทุกอย่างว่างเปล่า..ฉันอยู่บนเตียงสีขาว...แต่ทำไมมันเหมือนรู้สึกไม่ได้นอนคนเดียวเนี้ย...ฉันก้มมองดูที่เตียงสีขาวที่ฉันกึ่งนั่งกึ่งนอน แล้วตาของฉันต้องเบิกกว้างเพราะมีร่างสูงโปร่งนอนอยู่...ในสภาพเกือบโป๊ ...ไม่ผิด เกือบโป๊ เค้าไม่ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกง ฉันถอยหลังอย่างลืมตัวเพราะตกตะลึงแล้วเพิ่งสังเกตุว่าตัวเองก้อ เกือบโป๊ เสื้อฉันหลุดหลุย จนเห็นไหล่กระดุมเสื้อหายไปสอง...ฉันตั้งสติแล้วจ้องไปยังร่างสูงนั้น ...หน้าฉันตกตะลึงยิ่งกว่าเก่า...เพราะสิ่งที่ฉันเห็นคือ......
"นายลิงไมค์!!!"ฉันร้องออกมา พร้อมกับถอยห่างร่างนั้น
"ตื่นแล้วเหรอ"เค้าพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนและไม่ตกใจกับเหตุการณ์
"ยังจะมีหน้ามาถามอีก นายทำอะไรฉัน นายลิงบ้ากาม"ฉันถามสีหน้าตื่นตะหนก เหงื่อแตกเต็มตัว
"จำไม่ได้เหรอ...เมื่อคืนเราทำอะไรตั้งหลายอย่าง"นายลิงไมค์ว่าพร้อมอมยิ้ม สีหน้าเค้าไม่ทุกข์ร้อนจิงๆ
(รู้สึกจะเริ่มหื่นเกินไปแล้วนายลิงไมค์...: นานะ)
"อย่าบอกนะว่า ฉันกับนาย....ไม่นะ ไม่จิง นายลิงบ้า ฉวยโอกาส ทุเรศที่สุด"ฉันว่าพร้อมกับขยับหนี เพื่อจะลุกจากเตียง แต่ถว่า...ไม่มีพื้น ไม่มีพื้น ง๊านฉันต้องร่วงเหรอไม่นะ
"ไม่......................ไม่นะ"ฉันร้องพร้อมกับหายถี่ๆ เหงื่อแตกชุ่มตัว...ฝัน ฉันแค่ฝันเหรอ แต่ทำไมเหมือนจิงชะมัด...ที่นี่คือห้องฉัน ว่าแต่ฉันขึ้นมาห้องได้ไง...ฉันคิด ก่อนที่มือฉันจะสัมผัสอะไรบางอย่าง...พร้อมกับจ้องสิ่งนั่นเขม็ง....แล้วตาของฉันก้อต้องเบิกกว้าง.....เพราะสิ่งที่ฉันเห็นคือ...............
มาแว้ว ในทีสุดก้อมาถึงซีนสำคัญ....หุหุ ตอนนี้กำลังงุงิ...อ่านหนังสือพิมพ์เล่มไหนจะต้องเจอข่าวนายลิงไมค์ทุกที....เซ็งจิงๆ
ไปดีกว่า...เพราะตอนนี้ออกอาการงอนนายลิงไมค์...งอน งอน งอน....
By Nana ....
"นายมาทำอะไรลับๆ ล่อๆ ที่รั้ว"ฉันถามออกไป พร้อมกับสบตานายลิงบ้ากาม
"เปล่า ...แค่มาหาของ ฉันทำตกไว้"นายลิงไมค์ตอบออกมา สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน
"แล้วหาเจอยัง..."ฉันถามพร้อมกับก้มดูหนังสือ..ขืนสบตานายลิงฉันเป็นลมก่อนแน่ๆ
"ยัง...เอ่อ เธอไปไหนกับพี่กอล์ฟมาเหรอ"นายลิงไมค์ถามฉันอย่างไม่เต็มเสียง
"ฉันกับพี่กอล์ฟจะไปไหน มันไม่เกี่ยวกับนายสักนิด"ฉันตอบ สายตายังคงก้มดูหนังสือต่อไป
"เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยว ฉันไม่อยากให้เธอหลอกพี่ฉัน"นายลิงไมค์พูดออกมา น้ำเสียงเค้าดูไม่พอใจ
"ฉันไม่เคยหลอกใคร...พี่กอล์ฟเค้าก้อดี เอาใจใส่ฉัน ดูแลเทคแคร์ฉัน...และเค้าก้อให้เกียรติฉัน...ไม่เหมือนนาย"ฉันโต้ตอบ พร้อมกับจ้องตานายลิงไมค์อย่างเดือดๆ
"เหรอ...ฉันมันคงแย่ในสายตาเธอสินะ"นายลิงไมค์เอ่ยออกมา น้ำเสียงเหมือนคนน้อยใจ...นายลิงเนี้ยนะจะน้อยใจเป็น ไม่มีทาง...
"ใช่ แย่..นายมันผู้ชายฉวยโอกาส ไม่เคยให้เกียรติฉัน ทำเหมือนกับฉันเป็นของเล่น เป็นหุ่นที่นายจะทำอะไรก้อได้...นายเป็นคนทุเรศที่สุด"ฉันว่าออกมาอย่างเดือดๆ สุดจะระงับอารมณ์
"ใช่ ฉันมันไม่มีดี..ไม่เหมือนพี่กอล์ฟ สุภาพ ให้เกียรติ ดีทุกอย่าง..ทำไมเธอไม่คบกับพี่กอล์ฟไปเลยหล่ะ"นายลิงไมค์ระเบิดเสียงใส่ฉัน
"นายไม่ต้องมาแนะนำฉัน...เพราะฉันคบกับพี่กอล์ฟอยู่แล้ว...รู้ไว้ซะด้วย"ฉันระเบิดเสียงบ้าง พร้อมกับเดินหนีเข้าบ้าน...น้ำตาของฉันไหลไม่หยุด ฉันทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างเหนื่อยใจ...ทำไมแค่ อาทิตย์เดียวที่มาอยู่เมืองไทย มันถึงได้เกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้...ทำไมนายลิงไมค์จะต้องหาเรื่องฉัน ต้องมายุ่งกับฉัน...ทำไม
ฝนกระหน่ำซัดตกลงมาอย่างหนัก ...เหมือนกับน้ำตาของฉันตอนนี้ที่ไหลไม่หยุด ฉันลุกขึ้นมาพร้อมกับเช็ดน้ำตา สายตาของฉันมองไปที่หน้าต่าง...มีร่างๆ นึงอยู่ที่เก้าอี้ริมสระน้ำ...นายลิงไมค์ยังอยู่ เค้ายังไม่ไป...
"นายกลับไปซะ...ฉันไม่อยากให้พี่กอล์ฟเข้าใจผิด"ฉันเอ่ยออกมาหลังจากที่เดินออกมาจากบ้าน
"เธอกลัวพี่กอล์ฟเข้าใจผิด...งั้นพี่กอล์ฟก้อเข้าใจผิดแล้วหล่ะ..."นายลิงไมค์พูด พร้อมกับดึงตัวฉัน...ฉันอึ้งไปเลย เพราะความไม่ทันตั้งตัว มันทำให้ฉันกับนายลิงไมค์ดูเหมือนกอดกัน...ทั้งที่ความจิงฉันล้มต่างหาก...
"ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อย"ฉันว่าพร้อมกับพยายามดันร่างฉันออกห่างมาจากเค้า แต่ไร้ผล...มันไม่มีประโยชน์เลย..ฉันสู้แรงของนายลิงไม่ได้...โอ้ย ทำไมมันยุ่งอย่างนี้เนี้ย....
"ไม่ปล่อย...ฉันอยากรู้นัก ว่าถ้าพี่กอล์ฟรู้ว่าเธอจูบกับฉัน พี่กอล์ฟจะว่ายังไง"นายลิงไมค์เค้นเสียง เค้าจับข้อมือฉันแน่น...สายตาเค้าจ้องมาที่ตาฉัน ฉันอึ้งไปนิดๆ
"เชิญเลย...นายจะประกาศให้ทั่วโรงเรียนด้วยเลยมั้ยหล่ะ"ฉันท้าทายออกไป
"อย่ามาท้าฉัน...เธอก้อรู้ว่าฉันพูดจิงทำจิง อย่างที่จูบ ลองอีกทีหล่ะกัน เผื่อมันจะเตือนความจำให้เธอ"นายลิงไมค์เอ่ย พร้อมกับประทับริมฝีปากบางนั้น ดวงตาฉันเบิกกว้าง อย่างตกตะลึง...และอ่อนแรง...สติของฉันดับวูบทันที....
...แสงสีขาวส่องเข้าตาฉัน ฉันขยับตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตาให้กับเข้าแสง ฉันมองไปรอบๆ ทุกอย่างว่างเปล่า..ฉันอยู่บนเตียงสีขาว...แต่ทำไมมันเหมือนรู้สึกไม่ได้นอนคนเดียวเนี้ย...ฉันก้มมองดูที่เตียงสีขาวที่ฉันกึ่งนั่งกึ่งนอน แล้วตาของฉันต้องเบิกกว้างเพราะมีร่างสูงโปร่งนอนอยู่...ในสภาพเกือบโป๊ ...ไม่ผิด เกือบโป๊ เค้าไม่ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกง ฉันถอยหลังอย่างลืมตัวเพราะตกตะลึงแล้วเพิ่งสังเกตุว่าตัวเองก้อ เกือบโป๊ เสื้อฉันหลุดหลุย จนเห็นไหล่กระดุมเสื้อหายไปสอง...ฉันตั้งสติแล้วจ้องไปยังร่างสูงนั้น ...หน้าฉันตกตะลึงยิ่งกว่าเก่า...เพราะสิ่งที่ฉันเห็นคือ......
"นายลิงไมค์!!!"ฉันร้องออกมา พร้อมกับถอยห่างร่างนั้น
"ตื่นแล้วเหรอ"เค้าพูดอย่างไม่ทุกข์ร้อนและไม่ตกใจกับเหตุการณ์
"ยังจะมีหน้ามาถามอีก นายทำอะไรฉัน นายลิงบ้ากาม"ฉันถามสีหน้าตื่นตะหนก เหงื่อแตกเต็มตัว
"จำไม่ได้เหรอ...เมื่อคืนเราทำอะไรตั้งหลายอย่าง"นายลิงไมค์ว่าพร้อมอมยิ้ม สีหน้าเค้าไม่ทุกข์ร้อนจิงๆ
(รู้สึกจะเริ่มหื่นเกินไปแล้วนายลิงไมค์...: นานะ)
"อย่าบอกนะว่า ฉันกับนาย....ไม่นะ ไม่จิง นายลิงบ้า ฉวยโอกาส ทุเรศที่สุด"ฉันว่าพร้อมกับขยับหนี เพื่อจะลุกจากเตียง แต่ถว่า...ไม่มีพื้น ไม่มีพื้น ง๊านฉันต้องร่วงเหรอไม่นะ
"ไม่......................ไม่นะ"ฉันร้องพร้อมกับหายถี่ๆ เหงื่อแตกชุ่มตัว...ฝัน ฉันแค่ฝันเหรอ แต่ทำไมเหมือนจิงชะมัด...ที่นี่คือห้องฉัน ว่าแต่ฉันขึ้นมาห้องได้ไง...ฉันคิด ก่อนที่มือฉันจะสัมผัสอะไรบางอย่าง...พร้อมกับจ้องสิ่งนั่นเขม็ง....แล้วตาของฉันก้อต้องเบิกกว้าง.....เพราะสิ่งที่ฉันเห็นคือ...............
มาแว้ว ในทีสุดก้อมาถึงซีนสำคัญ....หุหุ ตอนนี้กำลังงุงิ...อ่านหนังสือพิมพ์เล่มไหนจะต้องเจอข่าวนายลิงไมค์ทุกที....เซ็งจิงๆ
ไปดีกว่า...เพราะตอนนี้ออกอาการงอนนายลิงไมค์...งอน งอน งอน....
By Nana ....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น