ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : monkiez 8
หลังจากที่ฉันและนายลิงกอล์ฟดูหนังเสร็จ ..เราสองคนเดินออกมาที่รถ ฉันลังเลอยู่นานเพราะมีเรื่องอยากขอร้องนายลิงกอล์ฟ...แต่ในที่สุดฉันก้อตัดสินใจพูดออกมา
"เอ่อ...พี่กอล์ฟ"ฉันติดสินใจพูด นายลิงกอล์ฟหันมามองฉันด้วยความสงสัย
"เมื่อกี้ นานะเรียกกอล์ฟว่าอะไรนะ"นายลิงกอล์ฟทำสีหน้าไม่มั่นใจ
"พี่กอล์ฟไง"ฉันบอกออกไป แบบเก้ๆ กังๆ
"อีกทีสิ...เรียกกอล์ฟว่าอะไรนะ"นายลิงกอล์ฟยังคงทำสีหน้าไม่มั่นใจเหมือนเดิม
"พี่กอล์ฟ"ฉันว่าออกมาแบบงอนๆ
"โห่...เป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ยที่นานะยอมเรียกว่าพี่กอล์ฟ"นายลิงกอล์ฟยืนขำ
"มันแปลกมากขนาดนั้นเลยเหรอไง..รึจะให้เรียกลิงกอล์ฟหล่ะ"ฉันถามออกไป
"มันไม่แปลก ..แค่ตกใจ...คุยกันตั้งนานไม่เคยเรียกพี่...แล้วจู่ๆ มาเรียกมันตั้งตัวไม่ทันนิ"นายลิงกอล์ฟตอบ...พร้อมรอยยิ้ม...
"โทษที ที่ไม่เคยเรียกพี่...คือนานะมีเรื่องจะขอร้อง"ฉันเริ่มเรื่องทันที
"อะไรหล่ะ...จะร้องเพลงเหรอ"นายลิงกอล์ฟเอ่ยออกมาแบบขำๆ
"ไม่ใช่ร้องแบบนั้นสักหน่อย"ฉันว่าอย่างงอนๆ
"โทษที...ว่ามา"นายลิงกอล์ฟฉีกยิ้ม...ฉันจึงเริ่มทันที...
เราสองคนคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้าน...รถเลี้ยวเข้าบ้านนายลิงกอล์ฟ ฉันลงจากรถพร้อมถุงเต็มมือ...และหนังสือที่ฉันขอร้องให้นายลิงกอล์ฟไปเอามาให้...เพราะฉันกลัวที่จะต้องเจอกับนายลิงไมค์...แค่เอ่ยชื่อเค้าฉันก้อเริ่มหน้าแดงๆ แล้วสิ...นี่ฉันเป็นอะไร ทำไมจะต้องหน้าแดงเวลาเอ่ยชื่ออีตาลิงนั่นด้วย...
"ขอบคุณนะพี่กอล์ฟ.."ฉันบอกก่อนหิ้วของมากมายออกมาจากรถ
"ไม่เป็นไร..นานะของเยอะแบบนี้ กอล์ฟช่วยดีกว่า"นายลิงกอล์ฟบอกพร้อมกับถือถุงเต็มมือ...แล้วเดินนำฉันไป...แต่สิ่งนึงที่ฉันรู้สึกก้อคือ..เหมือนมีใครจ้องมองฉันอยู่ ฉันหันไปตามความรู้สึก...แต่ถว่ามันว่างเปล่า...สงสัยจะคิดไปเองม๊าง..ฉันคิดก่อนจะเดินตามนายลิงกอล์ฟที่เดินเข้ารั้วบ้านฉันไปแล้ว
ตกดึก...ฉันออกมานั่งรับลมพร้อมกับหนังสือเล่มโปรดที่ริมสระน้ำ...วันนี้ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียวเพราะป๊ากับม๊าไปดูรีสอร์ทที่ภูเก็ต ส่วนพี่ซุปพี่เลี้ยงกลับไปดูพ่อเพราะป่วย ฉันเลยต้องอยู่คนเดียว...
"กึกกัก...ซวบ"เสียงที่เกิดขึ้นในความเงียบสงัดตรงรั้วบ้าน ฉันหันไปมองอย่างสงสัย
"ขโมยเหรอ..เดี๋ยวเถอะ"ฉันเอ่ยด้วยเสียงอันเบาที่สุดก่อนจะเอือมมือไปคว้าไม้เบสบอลที่ระเบียงบ้าน มือของฉันกำไม้เบสบอลแน่น
"ตายแน่...ไอ้โจรห้าร้อย"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาและเค้นเสียง ก่อนที่จะกระหน่ำฟาดลงอย่างไม่ยั้งมือพร้อมกับหลับตาแน่น
"นี่แน๊ะ...ไอ้โจรบ้า..คิดจะย่องเบาเหรอ...ตายซะเถอะ"ฉันว่าพร้อมกับกระหน่ำฟาดอีกชุดใหญ่
"ตุบ...ตุบ...ตุบ..."เสียงไม้เบสบอลที่กระแทกร่างนั่นอย่างไม่ยั้งมือ
"โอ้ยยยยยยยยยย....หยุด นานะ ฉันบอกให้หยุด"เสียงนั่นเอ่ยออกมา ฉันชะงักทันที พร้อมกับจ้องไปยังร่างนั้น
"นายลิงบ้ากาม..!!!"ฉันอุทานพร้อมกับทิ้งไม้เบสบอลทันที หน้านายลิงไมค์โพล่ออกมา ใบหน้าเขียวช้ำ ไม่เว้นแม้แต่ที่ขา..สรุปคือเขียวไปทั้งตัวเพราะแรงกระหน่ำฟาดของฉัน
"ยัยหมูอ้วน...ตีไม่ดูเลย...ถ้าเธอตีฉันเยินกว่านี้เธอจะรับผิดชอบไหวเหรอ"นายนั่นว่าออกมา พร้อมกับมองดูรอยช้ำของตัวเอง
"สมน้ำหน้า ใครให้นายมาทำลับๆ ล่อๆ แถวรั้วบ้านฉันหล่ะ ฉันไม่ฟาดให้ขาหัก แขนหัก คอหักก้อดีเท่าไหร่แล้ว"ฉันว่าพร้อมกับพยายามหันหลังเดินหนีนายลิงไมค์บ้ากา มทันที
"จะไปไหน...ตีฉันเจ็บแบบนี้แล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอ"นายลิงไมค์ว่าพร้อมกับคว้าข้อมือฉันไว้
"รับผิดชอบ...ทำไมฉันจะต้องรับผิดชอบด้วย...แค่นี้มันยังน้อยไป รึจะเอาอีกหล่ะ"ฉันว่าพร้อมกับพยายามแกะมือนายลิงไมค์ออก...ทำไมมันแกะไม่ออกซักที...แรงเยอะชะมัดเลย...นายลิงบ้ากาม
"เธอจะต้องทำแผลให้ฉัน...ต้องทำเดี๋ยวนี้"นายลิงไมค์ว่าพร้อมกับดึงตัวฉันให้ปลิวไปตามแรงดึงของเค้า
"นี่แล้วทำไมนายไม่กลับไปทำที่บ้านนายหล่ะ"ฉันว่าหลังจากนายลิงไมค์ดึงฉันเข้ามาในบ้านแล้ว...
"ฝีมือเธอ...เธอก้อต้องเป็นคนทำ...ไม่ง๊านเธอเจอแบบเมื่อตอนกลางวันแน่"นายลิงไมค์เอ่ยออกมา...ฉันเชิดหน้าอย่างไม่กลัว...ถ้านายทำอะไรฉันอีกหล่ะก้อ...เตรียมขุดหลุมฝังได้เลย...เชอะนายลิงไมค์บ้ากาม...ผู้ชายฉวยโอกาส...เชอะ
"จะทำรึไม่ทำ"นายลิงบ้ากามเค้นเสียง
"ก้อได้...นายลิงบ้ากาม"ฉันโต้ตอบอย่างไม่ลดละ...
ในที่สุดฉันก้อต้องมาทำแผลให้นายลิงไมค์บ้ากามจนได้...เชอะ
"โอ้ย...เบาๆ ไม่เป็นรึไง...มือหนักเป็นบ้าเลย"นายลิงไมค์ร้องออกมา
"ไม่เป็น...ถ้านายพูดมากอีก ทำเองก้อแล้วกัน.."ฉันว่าพร้อมกับวางมือทันที
"เอ่อ..ก้อได้ ยัยหมูอ้วน"นายลิงไมค์พูดออกมาฉันจึงทำแผลให้นายลิงบ้ากามต่อ...แต่ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ...ทำไมรู้สึกว่าโดนจ้องฟ่ะ...ฉันชำเลืองมองหน้านายลิงไมค์...สายตาที่ฉันเห็นมันมีอะไรซ่อนอยู่...มันทำให้ฉันหวั่นไหว...หัวใจของฉันเต้นแรง หน้าเริ่มแดง มือเริ่มสั่น พอฉันทำแผลเสร็จฉันรีบเดินหนีทันที เพราะไม่อยากให้นายลิงไมค์ได้ยินหรอกว่าเสียงหัวใจของฉันมันเต้นแรงแค่ไหน...นี่ฉันรักนายลิงไมค์บ้ากามจิงๆ เหรอเนี้ย...ไม่นะ...
เย้ จบอีกหนึ่งตอน...ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ...และคะแนนทุกคะแนนที่ส่งมา...ขอบคุณไมค์ด้วยนะ..กอล์ฟด้วย...
By Nana Yamada
"เอ่อ...พี่กอล์ฟ"ฉันติดสินใจพูด นายลิงกอล์ฟหันมามองฉันด้วยความสงสัย
"เมื่อกี้ นานะเรียกกอล์ฟว่าอะไรนะ"นายลิงกอล์ฟทำสีหน้าไม่มั่นใจ
"พี่กอล์ฟไง"ฉันบอกออกไป แบบเก้ๆ กังๆ
"อีกทีสิ...เรียกกอล์ฟว่าอะไรนะ"นายลิงกอล์ฟยังคงทำสีหน้าไม่มั่นใจเหมือนเดิม
"พี่กอล์ฟ"ฉันว่าออกมาแบบงอนๆ
"โห่...เป็นครั้งแรกเลยนะเนี้ยที่นานะยอมเรียกว่าพี่กอล์ฟ"นายลิงกอล์ฟยืนขำ
"มันแปลกมากขนาดนั้นเลยเหรอไง..รึจะให้เรียกลิงกอล์ฟหล่ะ"ฉันถามออกไป
"มันไม่แปลก ..แค่ตกใจ...คุยกันตั้งนานไม่เคยเรียกพี่...แล้วจู่ๆ มาเรียกมันตั้งตัวไม่ทันนิ"นายลิงกอล์ฟตอบ...พร้อมรอยยิ้ม...
"โทษที ที่ไม่เคยเรียกพี่...คือนานะมีเรื่องจะขอร้อง"ฉันเริ่มเรื่องทันที
"อะไรหล่ะ...จะร้องเพลงเหรอ"นายลิงกอล์ฟเอ่ยออกมาแบบขำๆ
"ไม่ใช่ร้องแบบนั้นสักหน่อย"ฉันว่าอย่างงอนๆ
"โทษที...ว่ามา"นายลิงกอล์ฟฉีกยิ้ม...ฉันจึงเริ่มทันที...
เราสองคนคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้าน...รถเลี้ยวเข้าบ้านนายลิงกอล์ฟ ฉันลงจากรถพร้อมถุงเต็มมือ...และหนังสือที่ฉันขอร้องให้นายลิงกอล์ฟไปเอามาให้...เพราะฉันกลัวที่จะต้องเจอกับนายลิงไมค์...แค่เอ่ยชื่อเค้าฉันก้อเริ่มหน้าแดงๆ แล้วสิ...นี่ฉันเป็นอะไร ทำไมจะต้องหน้าแดงเวลาเอ่ยชื่ออีตาลิงนั่นด้วย...
"ขอบคุณนะพี่กอล์ฟ.."ฉันบอกก่อนหิ้วของมากมายออกมาจากรถ
"ไม่เป็นไร..นานะของเยอะแบบนี้ กอล์ฟช่วยดีกว่า"นายลิงกอล์ฟบอกพร้อมกับถือถุงเต็มมือ...แล้วเดินนำฉันไป...แต่สิ่งนึงที่ฉันรู้สึกก้อคือ..เหมือนมีใครจ้องมองฉันอยู่ ฉันหันไปตามความรู้สึก...แต่ถว่ามันว่างเปล่า...สงสัยจะคิดไปเองม๊าง..ฉันคิดก่อนจะเดินตามนายลิงกอล์ฟที่เดินเข้ารั้วบ้านฉันไปแล้ว
ตกดึก...ฉันออกมานั่งรับลมพร้อมกับหนังสือเล่มโปรดที่ริมสระน้ำ...วันนี้ฉันต้องอยู่บ้านคนเดียวเพราะป๊ากับม๊าไปดูรีสอร์ทที่ภูเก็ต ส่วนพี่ซุปพี่เลี้ยงกลับไปดูพ่อเพราะป่วย ฉันเลยต้องอยู่คนเดียว...
"กึกกัก...ซวบ"เสียงที่เกิดขึ้นในความเงียบสงัดตรงรั้วบ้าน ฉันหันไปมองอย่างสงสัย
"ขโมยเหรอ..เดี๋ยวเถอะ"ฉันเอ่ยด้วยเสียงอันเบาที่สุดก่อนจะเอือมมือไปคว้าไม้เบสบอลที่ระเบียงบ้าน มือของฉันกำไม้เบสบอลแน่น
"ตายแน่...ไอ้โจรห้าร้อย"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาและเค้นเสียง ก่อนที่จะกระหน่ำฟาดลงอย่างไม่ยั้งมือพร้อมกับหลับตาแน่น
"นี่แน๊ะ...ไอ้โจรบ้า..คิดจะย่องเบาเหรอ...ตายซะเถอะ"ฉันว่าพร้อมกับกระหน่ำฟาดอีกชุดใหญ่
"ตุบ...ตุบ...ตุบ..."เสียงไม้เบสบอลที่กระแทกร่างนั่นอย่างไม่ยั้งมือ
"โอ้ยยยยยยยยยย....หยุด นานะ ฉันบอกให้หยุด"เสียงนั่นเอ่ยออกมา ฉันชะงักทันที พร้อมกับจ้องไปยังร่างนั้น
"นายลิงบ้ากาม..!!!"ฉันอุทานพร้อมกับทิ้งไม้เบสบอลทันที หน้านายลิงไมค์โพล่ออกมา ใบหน้าเขียวช้ำ ไม่เว้นแม้แต่ที่ขา..สรุปคือเขียวไปทั้งตัวเพราะแรงกระหน่ำฟาดของฉัน
"ยัยหมูอ้วน...ตีไม่ดูเลย...ถ้าเธอตีฉันเยินกว่านี้เธอจะรับผิดชอบไหวเหรอ"นายนั่นว่าออกมา พร้อมกับมองดูรอยช้ำของตัวเอง
"สมน้ำหน้า ใครให้นายมาทำลับๆ ล่อๆ แถวรั้วบ้านฉันหล่ะ ฉันไม่ฟาดให้ขาหัก แขนหัก คอหักก้อดีเท่าไหร่แล้ว"ฉันว่าพร้อมกับพยายามหันหลังเดินหนีนายลิงไมค์บ้ากา มทันที
"จะไปไหน...ตีฉันเจ็บแบบนี้แล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอ"นายลิงไมค์ว่าพร้อมกับคว้าข้อมือฉันไว้
"รับผิดชอบ...ทำไมฉันจะต้องรับผิดชอบด้วย...แค่นี้มันยังน้อยไป รึจะเอาอีกหล่ะ"ฉันว่าพร้อมกับพยายามแกะมือนายลิงไมค์ออก...ทำไมมันแกะไม่ออกซักที...แรงเยอะชะมัดเลย...นายลิงบ้ากาม
"เธอจะต้องทำแผลให้ฉัน...ต้องทำเดี๋ยวนี้"นายลิงไมค์ว่าพร้อมกับดึงตัวฉันให้ปลิวไปตามแรงดึงของเค้า
"นี่แล้วทำไมนายไม่กลับไปทำที่บ้านนายหล่ะ"ฉันว่าหลังจากนายลิงไมค์ดึงฉันเข้ามาในบ้านแล้ว...
"ฝีมือเธอ...เธอก้อต้องเป็นคนทำ...ไม่ง๊านเธอเจอแบบเมื่อตอนกลางวันแน่"นายลิงไมค์เอ่ยออกมา...ฉันเชิดหน้าอย่างไม่กลัว...ถ้านายทำอะไรฉันอีกหล่ะก้อ...เตรียมขุดหลุมฝังได้เลย...เชอะนายลิงไมค์บ้ากาม...ผู้ชายฉวยโอกาส...เชอะ
"จะทำรึไม่ทำ"นายลิงบ้ากามเค้นเสียง
"ก้อได้...นายลิงบ้ากาม"ฉันโต้ตอบอย่างไม่ลดละ...
ในที่สุดฉันก้อต้องมาทำแผลให้นายลิงไมค์บ้ากามจนได้...เชอะ
"โอ้ย...เบาๆ ไม่เป็นรึไง...มือหนักเป็นบ้าเลย"นายลิงไมค์ร้องออกมา
"ไม่เป็น...ถ้านายพูดมากอีก ทำเองก้อแล้วกัน.."ฉันว่าพร้อมกับวางมือทันที
"เอ่อ..ก้อได้ ยัยหมูอ้วน"นายลิงไมค์พูดออกมาฉันจึงทำแผลให้นายลิงบ้ากามต่อ...แต่ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ...ทำไมรู้สึกว่าโดนจ้องฟ่ะ...ฉันชำเลืองมองหน้านายลิงไมค์...สายตาที่ฉันเห็นมันมีอะไรซ่อนอยู่...มันทำให้ฉันหวั่นไหว...หัวใจของฉันเต้นแรง หน้าเริ่มแดง มือเริ่มสั่น พอฉันทำแผลเสร็จฉันรีบเดินหนีทันที เพราะไม่อยากให้นายลิงไมค์ได้ยินหรอกว่าเสียงหัวใจของฉันมันเต้นแรงแค่ไหน...นี่ฉันรักนายลิงไมค์บ้ากามจิงๆ เหรอเนี้ย...ไม่นะ...
เย้ จบอีกหนึ่งตอน...ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ...และคะแนนทุกคะแนนที่ส่งมา...ขอบคุณไมค์ด้วยนะ..กอล์ฟด้วย...
By Nana Yamada
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น