คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : monkiez 4
รถแล่นมาจอดหน้าหมู่บ้าน ฉันพลักนายลิงไมค์ที่นั่งจ้องฉันตลอดทางเพื่อเดินลงจากรถ แต่นายลิงไมค์กับนายลิงกอล์ฟก้อลงตามฉันมาด้วย ฉันรีบเดินเข้าหมู่บ้านเพราะไม่อยากคุยกับนายลิงเท่าไหร่ โดยเฉพาะนายลิงไมค์ด้วยแล้วยิ่งไม่อยากคุยด้วยใหญ่เลย...ฉันเดินเรื่อย แต่รู้สึกเหมือนไม่ได้เดินอยู่คนเดียวเนี้ยสิ ฉันหันขวับไปมองอย่างไม่สบอารมณ์ นายลิงสองตัวเนี้ยจะตามไปถึงไหนฟ่ะ
"นี่ นายสองคนจะเดินตามฉันอีกนานมั้ย ไม่มีบ้านให้กลับกันรึไง"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
"ใครเค้าตามเธอ ยัยหมูอ้วน คนกำลังจะเข้าบ้าน หมูอ้วนอย่างเธอไม่รู้ก้ออย่าพูดจะดีกว่า"นายลิงไมค์ว่า ฉันควันออกหูทันที
"มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันว่าหมูอ้วน"ฉันถามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมกับเดินเข้าไปประจันหน้านายลิงไมค์อย่างไม่กลัว
"สิทธิ์ เธออยากรู้จิงอ่ะ ยัยหมูอ้วน"นายลิงไมค์กวนฉันทันที มันน่าชกให้ตาเขียวจิงๆ
"ใช่ เรื่องอะไรมาเรียกฉัน ว่าหมูอ้วน"ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ พร้อมกับกำหมัดแน่ หน้าเริ่มแดงเพราะเริ่มรู้สึกว่าหน้าฉันกับนายลิงไมค์ห่างกันไม่ถึงคืบ
"ก้อฉันจะเรียกเธอว่าหมูอ้วน ไม่มีเหตุผลมีอะไรม่ะ"นายลิงไมค์ตอบฉัน พร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันที่ตอนนี้ หน้าเราห่างกันไม่ถึงเซ็นต์แล้ว ด้วยความหมั่นไส้(บวกความเขิน)มือที่กำแน่นของฉัน ลอยลิ่วเข้าที่เบ้าตานายลิงไมค์อย่างจัง
"ปึก...!!!"เสียงหมัดที่ลอยกระแทกหน้านายลิงไมค์อย่างจัง
"โอ้ยยยยยยยยย...เธอยัยบ้า"นายลิงไมค์ร้องพร้อมกับเอามือคล่ำเบ้าตาตัวเองด้วยความเจ็บ
"สมน้ำหน้า..แหวะ"ฉันเอ่ย พร้อมกับแลบลิ้นใส่เค้าก่อนวิ่งหนีเข้าบ้าน
"เป็นไงหล่ะ พูดกวนจนได้เรื่องเห็นม่ะ"นายลิงกอล์ฟส่ายหัวให้ความความกวนของนายลิงไมค์
"พี่กอล์ฟ ไม่ช่วยกันแล้วยังซ้ำเติมกันอีกนะ"นายลิงไมค์ว่า พร้อมสีหน้าที่สะสมความแค้นไว้
"ฉันจะต้องเอาคืนให้ได้ ยัยนานะ!!!"นายลิงไมค์อาฆาตก่อนเดินเข้าบ้านด้วยความแค้น ฉันลอบยืนมองที่มุมนึงของบ้าน ใบหน้าเริ่มแดงก่ำ ใจเต้นเพราะความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันไม่มีอารมณ์โกรธนายลิงไมค์สักนิด...ทำไมใจต้องเต้นด้วย..ฉันคิด ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปหลังจากสูดหายใจเต็มปอดเพื่อเรียกความมั่นใจของตัวเอง...
ตกดึก ฉันนั่งเล่นคอมพิวเตอร์และออนไลน์ MSN เพื่อที่จะได้คุยกับเพื่อนที่ญี่ปุ่นบ้าง...แต่หน้าจอว่างเปล่าไม่มีคนออนไลน์สักคนเดียว ฉันถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย และกำลังจะ อ๊อฟไลน์ มีคนออนไลน์เข้ามาพอดี ฉันไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครแต่ก้อคุยด้วย อย่างน้อยๆ มันก้อคงช่วยให้ฉันคลายเหงาได้บ้าง ฉันกับเค้าคุยกันได้พักหญ่าย(เค้าใช้ชื่อ Monkiez...zozad)เราคุยกันจนดึก ฉันเดินไปเปิดหน้าต่างด้านข้างจนเห็นห้องอีกห้องที่อยู่ข้างๆ บ้าน
"ห้องใครกัน เที่ยงคืนแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ"ฉันบ่นพึมพำ แต่ก้อต้องช็อคกับภาพที่เห็น เพราะห้องนั้นคือห้องของนายลิงไมค์ที่เดินมาที่หน้าต่างพอดี
"นายลิงไมค์!!!"ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ อย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าห้องฉันกับห้องเค้าจะติดกัน
"ยัยหมูอ้วน!!!"นายลิงไมค์ร้องออกมาเหมือนกัน หน้าตาเค้าตกใจไม่แพ้ฉัน ฉันรีบดึงผ้าม่านปิดทันที
"ทำไมต้องมาห้องติดกันด้วยนะ"ฉันบ่นออกมาอย่างไม่ชอบใจนัก และพยายามสลัดภาพความคิดนั้นด้วยการเดินเข้าห้องน้ำ
ด้านนายไมค์...
"ห้องติดกันอีก อะไรกันเนี้ย"ไมค์บ่นออกมา และแอบยิ้มๆ ใจเต้นแรงและถี่ขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ
"ท่าจะบ้าแฮะเรา อยู่ดีดีก้อยิ้ม"ไมค์บ่นอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำเหมือนกัน
สักพักไฟในห้องของไมค์ก้อดับลง แต่ไมค์ไม่ได้นอนแต่อย่างใด เค้ากลับจ้องไปที่ห้องของนานะที่ยังคงเปิดไฟอยู่ จนกระทั่งไฟที่ห้องนานะดับลงเค้าถึงยอมนอนในที่สุด....
...........ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ ยังไงก้อฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ...ถ้าอะไรตกหล่นไปก้อขออภัยด้วย
........ขอบคุณตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวค่ะ(โดยเฉพาะกอล์ฟกะไมค์)ที่ทำให้มี FIC เรื่องนี้ค่ะ เป็นแรงบันดาลใจให้เขียนเรื่องดีๆ ออกมาได้
.......ขอบคุณไมค์เป็นกรณีพิเศษค่ะ...ที่ทำให้นานะเขียนเรื่องนี้ได้นะ
..........ขอบคุณแฟนเพลงของกอล์ฟกะไมค์ที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณจิงๆ
Nana...Say...
ความคิดเห็น