คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : monkiez 2
อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามา ฉันหยุดคุยกับอามิและมิเอะ ฉันหันไปมองทางกระดานหน้าห้อง อาจารย์ท่าทางตุ้งติง ตวัดสายตามาที่ฉันและคนข้างๆ ฉันหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ อีกครั้ง และครั้งนี้ฉันเห็นหน้าเค้าแบบเต็มๆ
+นี่มันผู้ชายคนเมื่อเช้านิ+ฉันคิดในใจ
"เธอ คนที่นั่งข้างนายพิรัชต์ มานี่สิ"อาจารย์เอ่ยขึ้น ฉันหันไปมองรอบๆ ห้อง ก้อฉันไม่รู้ว่าใครชื่อพิรัชต์นะสิ จนมิเอะที่นั่งใกล้ฉันต้องสะกิด
"นานะ อาจารย์เค้าเรียกเธอแน๊ะ"มิเอะกระซิบบอกฉัน ฉันจึงเดินไปที่หน้าห้อง และหันหน้ามาทางเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆ
"แนะนำตัวสิ ชื่ออะไร แล้วมาจากไหน"อาจารย์ที่พยายามเก๊กแมนพูดกับฉัน ฉันหันไปมองหน้าอาจารย์ก่อนสูดหายใจเต็มปอดเพื่อเรียกความมั่นใจ
"ฉัน นานะ ยามาดะ ย้ายมาจากญี่ปุ่น ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกับทุกคนค่ะ"ฉันพูดออกไปอย่างเร็ว ผู้ชายที่นั่งข้างฉัน เค้าจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเค้าแน๊ะ ว่าแต่ฉันไปทำอะไรให้เค้าโกรธหล่ะเนี้ย ฉันยังไม่รู้เลย
"ไปนั่งที่ได้"อาจารย์สั่ง ฉันเดินกลับไปนั่งข้างผู้ชายคนนั้น เค้ายังมองฉันแบบไม่เป็นมิตรเหมือนเคย แต่ฉันแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ฉันเพิ่งสังเกตุว่าเค้าหน้าเหมือนผู้หญิงมาก มากเสียจนคิดว่าถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันจะต้องจีบเค้าแน่นอนเลย หน้าตาเค้าดูไม่ยิ้มเอาเสียเลย วันนี้เรียนไปอย่างทุลักทุเลสำหรับฉัน ถึงแม้ฉันจะเขียนภาษาไทยได้ แต่ภาษาอังกฤษมันเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน ก้อฉันไม่ชอบเรียนภาษาอังกฤษนิหน่า แต่มันก้อช่วยให้ฉันผ่านไปได้ด้วยดี เสียงอ๊อดพักดังขึ้น ทุกคนต่างเริ่มเดินออกจากห้องเรียน มิเอะกับอามิ กำลังเก็บของอยู่
"ตึง"เสียงกระแทกหนังสือเกิดขึ้นข้างๆ ตัวฉัน ฉันหันไปมองทันที
+ตาบ้านี่ ท่าทางประสาทแฮะ หน้าตาก้อดีไม่น่าเลย+ฉันคิด ก่อนที่จะได้ยินเสียงเท้าของเค้าเดินออกจากห้องไป พอเค้าพ้นประตูเท่านั้นแหละ
"นี่ คนที่นั่งข้างๆ ฉันอ่ะ ใครเหรอ"ฉันถามมิเอะทันทีที่เค้าเดินพ้นประตูเท่านั้นแหละ
+ตาบ้านี่ ท่าทางประสาทแฮะ หน้าตาก้อดีไม่น่าเลย+ฉันคิด ก่อนที่จะได้ยินเสียงเท้าของเค้าเดินออกจากห้องไป พอเค้าพ้นประตูเท่านั้นแหละ
"นี่ คนที่นั่งข้างๆ ฉันอ่ะ ใครเหรอ"ฉันถามมิเอะทันทีที่เค้าเดินพ้นประตูเท่านั้นแหละ
"ไมค์ 1 ใน 2 พี่น้องสุดฮอตของโรงเรียนเราไงหล่ะ"มิเอะตอบฉัน
"เหรอ แล้วทำไมเค้าต้องทำท่าทางแบบนั้นกับฉันด้วยหล่ะ"ฉันถามออกไป
"ก้อไม่มีอะไรมากหรอก พอดีทีนั่งที่เธอนั่งอยู่ เมื่อก่อนมีคนนั่งอยู่ก่อน เป็นผู้หญิงลูกครึ่งญี่ปุ่นเหมือนเราเนี้ยแหละ แต่เค้าย้ายไป รู้สึกจะชื่อ โนเอะ ฉันก้อไม่รู้รายละเอียดมากหรอก รู้แต่ว่าสองคนเนี้ยสนิทกันมาก สงสัยที่เค้าไม่มองเธอก้อเพราะว่าเธอไปแย่งที่เพื่อนสนิทเค้ามั่ง"อามิพูดพร้อมทำท่านึก
"เหรอ มิน่าหล่ะ มองฉันตั้งแต่หัวจดเท้าเลย ทำยังกับฉันเป็นตัวประหลาดเลย"ฉันบอกออกไป
"ชั่งเถอะ เราไปกินข้าวกันดีกว่า วันนี้ฉันหิวมากๆ"มิเอะบอก เราสามคนเลยเดินออกจากห้องไป แต่ฉันรู้สึกมีสายตาคู่นึงมองฉันอยู่ ฉันหยุดหันไปมอง แต่ก้อไม่เห็นเสียแล้ว สงสัยฉันคงคิดมากไปเอง ก่อนที่จะวิ่งตามอามิกับมิเอะที่เดินไปไกลแล้ว
เราสามคนเดินมาถึงโรงอาหาร นักเรียนหลายภาษาส่งเสียงคุยกันดังทั่วบริเวณ ฉันเลือกกินของง่ายๆ เพราะฉันขอให้มิเอะกับอามิพาเดินสำรวจรอบโรงเรียน หลังกินเสร็จ เราสามคนรีบเดินออกจากโรงอาหารทันที
"จำได้รึยัง นานะ"มิเอะหันมาถามฉันหลังจากอธิบาย ห้องต่างๆ ยืดยาว
"ได้สิ จำได้อยู่แล้ว"ฉันตอบ ซึ่งไม่จริงเลย ฉันจำได้ไม่หมด จำเฉพาะห้องเรียนได้เท่านั้นเอง
เราสามคนเดินมาถึงโรงอาหาร นักเรียนหลายภาษาส่งเสียงคุยกันดังทั่วบริเวณ ฉันเลือกกินของง่ายๆ เพราะฉันขอให้มิเอะกับอามิพาเดินสำรวจรอบโรงเรียน หลังกินเสร็จ เราสามคนรีบเดินออกจากโรงอาหารทันที
"จำได้รึยัง นานะ"มิเอะหันมาถามฉันหลังจากอธิบาย ห้องต่างๆ ยืดยาว
"ได้สิ จำได้อยู่แล้ว"ฉันตอบ ซึ่งไม่จริงเลย ฉันจำได้ไม่หมด จำเฉพาะห้องเรียนได้เท่านั้นเอง
"วันนี้เราไประลึกความหลังดีกว่า"อามิออกความเห็น ฉันกับมิเอะ พยักหน้าเห็นด้วยทันที
เราสามคนเดินมาหยุดที่สระน้ำด้านบนดาดฟ้า เรานั่งอยู่ริมขอบสระด้วยกัน คุยถึงเรื่องเก่าๆ ที่เราชอบกัน สักพัก มีบางสิ่งบางอย่างมันลอยมาโดนหัวฉันเต็มๆ เลย
"โอ๊ยยยยยยย"ฉันร้องเสียงหลง ลูกบาสมันกระแทกหัวฉันอย่างแรง ฉันเอามือสองข้างจับบริเวณที่โดนเต็มแรง ก่อนที่จะมองหาคู่กรณี
"นานะเป็นอะไรมากรึเปล่า"มิเอะกับอามิถามฉันพร้อมกันเลย ปกติได้ชื่อว่าแฝดอยู่แล้ว
"เจ็บอ่ะ"ฉันบอก สักพักมีคนวิ่งมา
เราสามคนเดินมาหยุดที่สระน้ำด้านบนดาดฟ้า เรานั่งอยู่ริมขอบสระด้วยกัน คุยถึงเรื่องเก่าๆ ที่เราชอบกัน สักพัก มีบางสิ่งบางอย่างมันลอยมาโดนหัวฉันเต็มๆ เลย
"โอ๊ยยยยยยย"ฉันร้องเสียงหลง ลูกบาสมันกระแทกหัวฉันอย่างแรง ฉันเอามือสองข้างจับบริเวณที่โดนเต็มแรง ก่อนที่จะมองหาคู่กรณี
"นานะเป็นอะไรมากรึเปล่า"มิเอะกับอามิถามฉันพร้อมกันเลย ปกติได้ชื่อว่าแฝดอยู่แล้ว
"เจ็บอ่ะ"ฉันบอก สักพักมีคนวิ่งมา
"ขอโทษคับ"เสียงผู้ชายเอ่ยขอโทษฉัน ฉันหันไปมอง หน้าตาคล้ายๆ แฮะ คล้ายคนที่นั่งข้างฉันเลย
"อ้าว พี่กอล์ฟ"มิเอะกับอามิเรียกชื่อคนนั้นออกมาพร้อมกัน
"อ้าว เพื่อนมิเอะกับอามิเหรอ"เค้าพูดออกมา และหันมายิ้มให้ฉัน แต่แค่รอยยิ้มมันไม่ทำให้ฉันหายเจ็บหรอก
"หวัดดี"ฉันพูดห้วนๆ อย่างไม่เป็นมิตร
"นานะ"มิเอะกับอามิดุฉันเสียงเขียวเลย ฉันไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก ก้อใครจะมีกะจิตกะใจพูดดีกับคนที่ทำให้ตัวเองต้องเจ็บได้หล่ะ
"พี่ขอโทษนะ หัวโนรึเปล่าเนี้ย ขอโทษ เอ่อ ว่าแต่หน้าคุ้นๆ นะ"คนที่ชื่อกอล์ฟหันมาคุยกับฉัน
"ไม่เป็นไร ไม่ถึงกับโน ว่าแต่ที่บอกว่าหน้าคุ้นๆ หมายความว่าไง"ฉันถามเสียงห้วนเหมือนเคย
"อืม ขอนึกก่อน อืมใช่ คนที่ขึ้นรถคันเดียวกันนิ"เค้าร้องออกมา ฉันนึกอยู่พักนึง อีตาบ้าเนี้ยเป็นพี่ของคนที่มองฉันอย่างไม่เป็นมิตรเหรอเนี้ย
"เหรอ ก้อไม่แปลกถ้าจะขึ้นคันเดียวกัน"ฉันพูดเสียงห้วนหนักกว่าเก่า คราวนี้อามิกับมิเอะ มองฉันตาเขียวปั๊ด ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับคู่กรณีของฉัน
"เอ่อ ว่าแต่ชื่ออะไรหล่ะ"เค้าถามฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทั้งมิเอะและอามิต่างยิ้มหน้าบานเลย ฉันไม่เข้าใจเลยว่าสองคนนี้เค้าเป็นอะไร
"นานะ ฉันยามาดะ นานะ"ฉันพูดชื่อฉันเสียงห้วนแบบเดิม แหมก้อใครจะไปพูดดีกับเค้าได้ แม้เค้าจะฉีกยิ้มจนถึงหูแล้วก้อเถอะ ฉันถือคติ ความแค้นต้องชำระด้วยความแค้นเท่านั้น (สำนวนหนังจีนชะมัด)
"พี่ชื่อพิชญะ เรียกพี่กอล์ฟก้อได้นะ"เค้าพูดพร้อมรอยยิ้ม
"อืม"ฉันพูดอย่างไม่แคร์เท่าไหร่ ก่อนที่จะหันมาลากยัยอามิและมิเอะออกมา ยัยสองคนนี้ยังยิ้มให้เค้าจนออกประตูเลย
"ยัยนานะ เธอเนี้ย ทำฉันสองคนเสียฤกษ์หมดเลย"มิเอะหันมาดุฉัน
"นี่ เสียฤกษ์อะไร เค้าโยนลูกบาสมาโดนหัวฉันนะ ถ้าฉันหัวแตก คอหักจะว่าไง"ฉันเอ่ยขึ้น
"เสียฤกษ์ที่จะได้คุยกับพี่กอล์ฟนะสิ เธอรู้รึเปล่า พี่กอล์ฟเค้าดังมาก มีแฟนคลับด้วย น่ารัก คุยสนุก"อามิบอกฉัน
"ดัง หน้าตากะล่อนชะมัด"ฉันพูด ยัยมิเอะกับอามิส่ายหัวให้กับความรั้นของฉัน ก่อนที่เราสามคนจะเดินออกมาจากตรงนั้น
ความคิดเห็น