คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : หญิงสาวผู้ได้รับพรจากพระเจ้า
The
ble's GOD ; AI's Diary
...ไดอารี่ของไอ...
บทนำ
: หญิงสาวผู้ได้รับพรจากพระเจ้า
ร่างบางเรือนผมสีดำยาว คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย
นัยน์ตาสีม่วงเทาคู่สวยหรี่ลง
จมูกโด่งรั้นรับกับริมฝีปากแดงระเรื่อที่ขบเม้มแน่นราวกับกำลังอึดอัดทั้งที่ตนเองยืนอยู่ในที่โล่งและไม่มีใครแท้ๆ
...เอาอีกแล้ว...
...เป็นแบบนี้อีกแล้ว...
ใบหน้าหวานหันไปมาราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างก่อนที่สายลมวูบหนึ่งจะพัดมากระทบกับใบหน้าจนต้องยกมือขึ้นบังใบหน้าของตนเอาไว้
"ไอจังงงง~"
เสียงนุ่มทุ้มดังมาแต่ไกล ก่อนจะปรากฏร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่งขึ้นมาจากความว่างเปล่าเบื้องหน้า!
ร่างสูงมีเส้นผมทองอ่อนๆ คิ้วเข้ม นัยน์ตาสีทองแฝงแววขี้เล่น
จมูกโด่งรับกับริมฝีปากแดงสดที่แยกยิ้มเห็นฟันเป็นประกายวิ้งๆ
"คุณมาช้านะคะ"
ร่างบางเอ่ยต่อว่าเล็กน้อย
แต่เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตรงหน้าไม่ได้สะทกสะท้านเท่าไรนักก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วยื่นมือออกไปหาร่างตรงหน้าดังเช่นที่เคยทำ
"กลับบ้านกันเถอะนะ!"
มือบางเอื้อมไปจับตรงแขนของชายหนุ่มก่อนร่างทั้งสองจะก้าวเดินไปพร้อมกัน
'กิจวัตรวันๆหนึ่งของฉันก็มีแค่ตื่นนอน
การไปโรงเรียนตอนเช้า รอฟูจินซังกลับบ้านตอนเย็น
แล้วก็การนอนตอนเย็นอีกครั้งเท่านั้นเอง'
"มาซากิ ไอ
สินะครับ"
...ขอยกเลิกได้ไหม?...
...ไอประโยคเมื่อกี้นี้น่ะ...
ร่างบางเรือนผมสีดำพยักหน้าตอบไปเพราะเจ้าตัวไม่อยากโกหกชายหนุ่มตรงหน้า
ก่อนจะนึกถึงชายหนุ่มผู้มารับตนทุกวัน วันนี้ทำไมเขาถึงช้าเสียเหลือเกิน
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
ชายหนุ่มตรงหน้าแนะนำตัว
...ยินดีอะไร...
...ใครรู้จักนายกัน?...
จู่ๆบรรยากาศอันน่าอึดอัดจู่โจมเข้าสู่ร่างบางจนแทบหายใจไม่ออก
มือเรียวถูกยกขึ้นกำแนบอก ริมฝีปากเม้มแน่น
พลางหัวสมองก็นึกไปถึงชายหนุ่มผู้สมควรจะโผล่หัวมารับตนได้แล้ว
ตึก
ตึก
ตึก
หญิงสาวถอยตัวหนีตามจังหวะเสียงเดินของคนตรงหน้าจนหลังสัมผัสกับกำแพงเบื้องหลัง
เมื่อหมดทางหนีมือเรียวก็ปัดป่ายไปด้านข้างหาทางเอาตัวรอด
"คุณจะหนีผมไปทำไมหรือครับ"
เสียงดังกล่าวถาม พร้อมด้วยบรรยากาศอึดอัดจนไอแทบกระอัก
"หนีไป ...
ก็ไม่พ้นหรอกนะครับ"
...หมายความว่ายังไง?...
เพี๊ยะ!
มือเรียวบางสะบัดมือหนาที่อุกอาจมาจับมือตนโดยไม่ได้รับอนุญาต
ก่อนหญิงสาวจะขยับตัวไปด้านซ้ายที่ดูแล้วไม่มีแขนของชายหนุ่มกั้นขวาง
"คุณต้องการอะไร"
เสียงหวานกล่าวถามชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว
แม้ว่าตอนนี้ร่างบางจะแอบสั่นอยู่น้อยๆก็ตาม
...ต้องถ่วงเวลา...
...รอหมอนั่นมาสินะ...
"เรื่องนี้คุณน่าจะรู้ดีนี่ครับ"
ใบหน้าหวานหันหนีสัมผัสของคนตรงหน้า
มือหนาเลื่อนขึ้นมาลูบใบหน้าเลยขึ้นมาถึงดวงตาคู่สวยแล้วยื่นหน้าเข้ากระซิบข้างหู
"ดวงตาของคุณ ...
สวยนะครับ"
ร่างบางขนลุกซู่ แต่ยังทำใจแข็งยกมือเรียวขึ้นปัดการสัมผัสออกจากใบหน้าของตน
ริมฝีปากขบเม้มแน่นจนห่อเลือด
มืออีกข้างยกขึ้นดันอกคนตรงหน้าให้ห่างจากร่างกายเธอก่อนเธอจะหายใจไม่ออกเสียก่อน
"มาซากิ ไอ ผมขอ'พร'ของคุณล่ะนะครับ"
เสียงลมดังไปตามมือหนาที่เงื้อมสูงก่อนจะมุ่งตรงลงมาที่'ใบหน้า'หวาน แต่หากจะพูดให้ถูก ... สิ่งที่มือนั้นต้องการชกชิงคงจะเป็น'ดวงตา'คู่สวยเสียมากกว่า
...ไม่นะ!!!...
หมับ!
โครม!!
"ไอจังง!!
เป็นอะไรมากหรือเปล่า?" เสียงอันคุ้นเคยของชายหนุ่มดังขึ้นข้างกาย
หญิงสาวทิ้งตัวลงนั่งพักกับพื้นดิน
โดยมีชายหนุ่มดูแลอยู่ด้านข้างคอยยกมือลูบเรือนผมสีดำ
ส่วนชายผู้มาทำร้ายได้หนีไปเสียแล้ว
"คุณมาช้านะคะ"
ร่างบางกล่าวเสียงเรียบ
แล้วทรงตัวขึ้นยืนก่อนมือเรียวจะยื่นออกไปหาชายหนุ่มเหมือนเช่นเคย
"กลับบ้านเถอะค่ะ"
ดูเหมือนร่างสูงข้างตัวจะเข้าใจว่าหญิงสาวไม่อยากกล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อครู่มากนัก
มือหนาคว้ามือเรียวมาวางบนท่อนแขนของตนเองแล้วค่อยๆเดินกลับบ้านไปพร้อมกันเช่นเคย
"ไอจังไม่เป็นอะไรแน่นะ"
"ค่ะ
ฉันไม่เป็นไร"
'เป็นอีกครั้งแล้วที่มีผู้คนมาตามล่า'พร'ที่อยู่กับฉัน
บางครั้งตัวฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาไม่พอใจกับสิ่งที่มีอยู่กันนะ? หรือว่าฉันควรจะยกมันให้พวกเขาดีล่ะ?'
หลังจากที่ส่งร่างบางถึงห้องนอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ชายหนุ่มก็ออกมานั่งบริเวณชานบ้านที่มีสวนตกแต่งเล็กๆ พร้อมกับที่หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งถือถาดน้ำชาเข้ามาใกล้
"เกิดอะไรขึ้นหรือเจ้าคะ
คามิคาเซะซัง" หญิงวัยกลางคนเอ่ยถาม
(ฟูจิน , คามิคาเซะ : เทพแห่งวายุของญี่ปุ่น)
"มนุษย์โลภมากมาตามล่าพรของเทพเจ้าน่ะ
จิเอโกะจัง" ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ ไม่หลงเหลือความขี้เล่นอยู่ในน้ำเสียงแม้แต่น้อย
ชีวิตของหญิงสาวคนนั้นไม่อาจนำมาเป็นเรื่องเล่นๆได้
สำหรับเขาหญิงสาวคนนั้นเปรียบเสมือนครอบครัว เปรียบเสมือนน้องสาวคนสำคัญ
'มาซากิ ไอ' คือหญิงสาวผู้ได้รับความรักจากเทพเจ้า
เหล่าเทพเจ้าประทานพรให้แก่หญิงสาวเปรียบเสมือนบุตรของตนเอง
คล้ายกับมนุษย์อีกหลายคนที่ได้รับพรจากพระเจ้าเช่นเดียวกัน
...มนุษย์ผู้ได้รับพรจากเทพเจ้าคือผู้น่าอิจฉาจริงหรือ?...
มนุษย์ทุกคนมีจิตด้านมืดกันทั้งนั้น
นั่นอาจรวมไปถึงสาวน้อยที่กำลังพูดถึงด้วย
แต่หากเมื่อได้รับรู้ว่าหนึ่งในพวกของตนมีสิ่งที่ดีกว่าเหนือกว่าคนอื่น
มนุษย์ก็มักอยากได้อยากมีจนเกิดเป็นความโลภที่ต้องการแย่งชิงสิ่งๆนั้นไปเป็นของๆตน
...เหตุใดจึงต้องหวังในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน...
...เหตุใดจึงต้องแย่งชิงแทนที่จะไขว้ขว้ามาด้วยมือของตน...
"ดิฉันขอตัวไปดูไอก่อนนะเจ้าคะ"
หลังจากค้อมตัวทำความเคารพเทพหนุ่มแล้ว
ร่างบางของผู้เป็นแม่ก็เดินไปย้งห้องด้านหลังของบุตรสาวตนเองด้วยความเป็นห่วง
"ชาเจ้ายังอร่อยเหมือนเคยนะ"
เทพหนุ่มพึมพำเบาๆ
_____________________________________________________________________________________
เวลาหมดไปกับเรื่องนี้จนทิ้งหนูแอนไปได้สองวัน
ขอบคุณที่นั่งอ่านเรื่องนี้ค่า!
มีความสุขมากๆเวลาเห็นยอดวิวขึ้น
แต่ตอนนี้มึนๆกับลูกเล่นใหม่ของเว็บยังไงไม่รู้
ขอตัวไปศึกษาก่อนล่ะน้า~
ฟิ้วววววว~
ความคิดเห็น