ความทรงจำ กับ หมู่ดาว

ข้อมูลเบื้องต้น

เม้นๆๆๆ หน่อยจ้า....
ไปเยี่ยมไอดีของฝนหน่อยน้า...
จุ๊บส์ๆๆ...รักคนอ่านค่า >O<

เนื้อเรื่อง

  ดวงจันทราเปล่งเเสง เมื่อราตรีกาลมาเยือน  หมู่ดาวน้อยใหญ่ขึ้นเรียงรายตาม

ท้องนภากว้าง   ยามข้าเหงยหน้าขึ้นมองนภาคราใด  ยามต้องเห็นเป็นหน้าเจ้าทุกครา    

ข้า..ผู้เป็นเจ้าหญิงที่มืดมิด

เเต่เจ้า...กลับเป็นดวงดาวที่ส่องสว่างท่ามกลางความมืด

 เจ้า...ผู้ที่นำเเสงสว่างมาสู่ข้า


****************


คงเป็นตัวข้าที่ผิด....ผิดที่ไม่ฟังเสียงเรียกร้องของใจ 

ผิด....ที่เเสร้งทำเป็นไม่สนใจ

ผิด....ที่ทำให้ทุกอย่างสายเกินเเก้

หากย้อนเวลากลับมาได้ ข้าขอเลือกที่จะเอ่ยคำๆนี้เเก่เจ้า

หากย้อนเวลาได้ข้าจะมิให้มีเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้น

หากเเต่ความจริงเเล้วไซร้ ข้า..ต้องเป็นผู้ที่มีชีวิตอยู่...อย่างเจ็บปวด...เพียงผู้เดียว

**********

"ท่านหญิง ท่านเห็นหมู่ดาวพวกนั้นไหม สวยใช่ไหมล่ะ"เสียงของชายหนุ่มผู้หนึ่งเอ่ย

ขึ้น"ท่านลองมองขึ้นไปสิ ท่านจะเห็นบางอย่างที่ไม่เคยเห็นบางสิ่งที่ท่านไม่เคยได้รู้"

"ไร้สาระน่ะ  ฟีดัส มีสิ่งใดบ้างที่ข้าไม่เคยเห็น เเละ ไม่เคยรู้"หญิงสาวสะบัดหน้า

อย่างไม่สนใจกิริยานั่นทำให้ชายหนุ่มนาม ฟีดัส  เอลาส  เจ็บชำยิ่ง

...นาง คือ เจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ รอบรู้เเละเก่งกาจ

เเตกต่างจากเขา

ที่เป็นเพียงเเค่ราชองครักษ์ ธรรมดา ไร้ซึ่งศักดิ์ อำนาจ เเละ เกียรติยศ

คงเป็นตัวข้าที่ผิด..ผิดที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

ผิด...ที่ไม่รู้จักว่าอะไรควรไม่ควร

ผิด..ที่ไม่รู้ว่ามันเหมาะสมหรือไม่

เเต่ข้าก็ยินดีที่จะเป็นได้เพียงเท่านี้ ถ้าจะทำให้สามารถอยู่ใกล้ชิดเเละปกป้องนางได้

เเค่นี้ก็เพียงพอเเล้ว  สำหรับคนอย่างข้า...

หากเเต่ใครจะรู้บ้างเล่า ว่าวาจา การกระทำ ที่นางทำไปนั้น ข้างใน  ความรู้สึกที่

เเท้จริงช่างเเตกต่างกันสิ้นเชิง  เเต่นางก็ทำเป็นไม่ยอมรับมัน

เพราะ อำนาจ  ศักดิ์ของการเป็นเจ้าหญิงมันค้ำคอ รวมถึงความหยิ่งทะนงในตัวของ

นางเอง  เเละความหยิ่งทะนงของนางทำให้นางเสียเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ

 ถ้าวันนั้นไม่เกิดกบฏขึ้น นางคงไม่รู้ใจตนเอง เเละ เขาก็คงจะไม่จากไป

"องค์หญิงหลบไป!!!"

"อ๊ากก.."

"ม่ายยยย"

ร่างของเขาตกลง พร้อมกับดาบที่ไว้ปกป้องคนสำคัญ บัดนี้ ดาบเล่มนี้จะไม่สามารถ

ปกป้องผู้ที่รักได้อีกเเล้ว

"ฟีดัส ไม่นะ"เป็นครั้งเเรกที่เจ้าหญิงร้องไห้ นางร้องไห้ให้กับชายผู้ที่นางมิเคยบอก

ความในใจ ชายผู้ที่นางทำให้ช้ำใหลายต่อหลายหน

"องค์หญิง...ข้า.....รักท่านมาก ข้าเคยสัญญาว่าจะปกป้องท่านจนชีวิตจะหาไม่ เเละ

ตอนนี้ข้าก็..อั๊ก..ทำจน..สำ..เร็จ"ฟีดัสเอ่ยวาจาต้องห้ามออกไป เเม้นเขาต้องตายจาก

นางไป  เขาก็ไม่เสียดาย เพราะเขาได้ทำ ได้พูด ได้บอกกับสิ่งที่อยู่ในใจของเขาเเล้ว

...ขอเเค่ได้เอ่ยความในใจให้นางได้รู้  เเค่นี้ก็พอเเล้ว...

"ฟีดัส ไหนเจ้าว่าเจ้าจะปกป้องข้าตลอดไปไง  เจ้าจะอยู่กับข้าตลอดกาลมิใช่หรือ"

"องค์หญิง ข้าจะจดจำท่านไว้ในดวงใจตลอดไป เเม้ว่าท่านจะรู้สึกเช่นไรกับท่านก็

ตาม...เเค่กๆ...ข้าก็จะ..เอือก"

"ไม่ฟีดัสเจ้าต้องรอดสิ .. ฮือ"

"ข้าก็จะรักท่านไปตลอดกาล..เจ้าหญิง...ของข้า"

ม่ายยยยยยยยย

"ฮือๆ ฟีดัสข้าขอโทษ ฮือๆ"

*********

ท้องนภาอันกว้างใหญ่  นภาที่เขาบอกกับนางว่า มันจะให้นางได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคย

ได้เห็น  ได้รู้ในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้  ตอนนี้นางรู้เเล้วว่าเขาต้องการจะบอกอะไร

หมู่ดาวท่ามกลางรัตตติกาล....ไม่มีสิ่งใดบนโลกที่อยู่ได้เพียงสิ่งเดียว

ทุกสิ่งมีคู่เสมอ 

ในความมืดมิด  ก็ยังมีเเสงสว่างจากดวงดาว  เเม้เพียงดวงเดียวเเต่ก็ทำให้รู้ว่า      

ความมืด  มิได้อยู่เพียงตนเดียว....
 
เฉกเช่นเดียวกับหญิงสาว ที่ต้องคู่กับ  ชายหนุ่ม

ทุกอย่างจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป....ตลอดกาล....เเละ.....ชั่วนิจนิรันดร์