[Fic Naruto] โอเอซิส

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(แก้คำผิดครั้งที่1)

บทนำ



 

 

โลกนินจา....นั้นคือชื่อเรียกของเหล่าแว่นแคว้นที่มีเหล่านินจาเป็นผู้ปกครองสูงสุดประกอบไปด้วยห้าแว่นแคว้นใหญ่ ห้าดินแดนห้าเอกลักษณ์ พวกเขาคือเหล่านินจาที่มีความพิเศษแตกต่างกันไป หากครั้งหนึ่งได้เกิดสงครามขึ้น มันถูกเรียกว่าสงครามโลกนินจาครั้งที่สี่ การต่อสู้ได้สร้างบาดแผลทางกายและใจให้กับผู้คนเป็นจำนวนมาก หากแต่ก็ได้รับความสงบสุขกลับคืนมาด้วยฝีมือของเด็กหนุ่มตาสีฟ้า


 

เขาคือหนึ่งในผู้เป็นกำลังหลักในการต่อสู้กับปีศาจร้ายในร่างมนุษย์ที่หวังยึดครองโลกของพวกเขาและคงเป็นไปไม่ได้ที่เด็กหนุ่มคนนั้นจะทำได้หากไร้ซึ่งสหายมากมาย....และหนึ่งในนั้นก็คือเขา คาเซะคาเงะหนุ่มแห่งหมู่บ้านสึนะ


 

นับจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น เวลาล่วงเลยมาสองปี คาเซะคาเงะหนุ่มได้เติบใหญ่กลายเป็นบุรุษรูปงามผู้สุขุมและอ่อนโยน กลายเป็นที่เคารพรักของคนในหมู่บ้าน และเขาในตอนนี้ก็กำลังจมอยู่ในกองเอกสาร...


 

"เฮ้อเสียงทุ้มถอนหายใจเบาๆดังขึ้น มือใหญ่วางแผ่กระดาษแผ่นสุดท้ายลงบนกองเอกสารที่วางขนาบข้างบนโต๊ะของเขา การโหมงานเป็นระยะเวลาหลายสัปดาห์ติดต่อกันทำให้เนตรสีหยกจ้องมองนาฬิกาแขวนบนผนังก่อนจะลุกขึ้นยืน

 

เวลาบ่ายแก่ๆใกล้เย็นเป็นช่วงเวลาที่อากาศกำลังดีเหมาะแก่การเดินเล่น จังหวะนั้นเองที่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวผมสีทองผู้เป็นพี่สาวของเขา

 

"จะไปเดินเล่นสินะ"เทมาริถามอย่างรู้ทัน กาอาระพยักหน้าให้เธอเบาๆ เทมาริรู้ใจเขาอยู่เสมอว่านี้คือช่วงเวลาโปรดของเขา แม้จะมีบางทีที่อาจจะไม่ได้เดินเล่นเพราะเอกสารกองพะเนินพวกนี้ก็ตาม


 

"ไปสิ ฉันคุ้มกันให้"เทมาริกล่าวอย่างอารมณ์ดี ปกติแล้วคาเซะคาเงะควรมีผู้ติดตามอย่างน้อยสักสามถึงสี่คนเพื่อความปลอดภัย แต่กาอาระปฎิเสธการมีองครักษ์ เขามีทั้งเกราะทรายและพี่น้องที่ไว้ใจได้ เขารู้สึกว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องมีอะไรมากไปกว่านี้แล้ว


 

ในการเดินเล่นยามบ่ายของกาอาระนั้นมักจะเป็นการปลอมตัวและตรวจตราพื้นที่เสียมากกว่า เพื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตาของผู้คน เจ้าของเนตรสีหยกจึงเลือกแต่งกายอย่างเรียบง่ายและสวมฮู้ดทับศรีษะ ส่วนเทมาริเลือกที่จะเดินตามหลังอยู่ห่างเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับกาอาระ 


 

นับจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น กาอาระอ่อนโยนและมีความเป็นผู้นำขึ้น แต่หลายครั้งเธอสังเกตุเห็นแววตาอันเงียบเหงาของน้องชายเธอ.....คิดได้อย่างเดียวเลยว่า คงอยู่ในช่วงแตกหนุ่มกระมัง


 

เจ้าของเนตรสีหยกมองไปรอบๆเมืองด้วยความรู้สึกสบายใจ ที่นี่เริ่มมีสีเขียวตามพื้นที่บ้างแล้วจากความพยายามในการเพาะปลูก การมีสีเขียวนั้นย่อมหมายถึงความชุ่มชื่นด้วยเช่นกัน


 

"นี่ๆไปดูที่โอเอซิสทางใต้กัน! นานะจังบอกว่ามีคนเล่านิทานสนุกๆด้วยละ!"เสียงแจ๋วๆของเด็กน้อยที่วิ่งเล่นใกล้ตัวดังขึ้น กาอาระให้ความสนใจในทันใดกับคำว่า คนเล่านิทาน เขาจึงแอบเงี่ยหูฟังที่สิ่งที่เด็กน้อยกล่าว


 

"มันจะดีหรออายาโตะคุง โอเอซิสทางใต้แม่บอกว่ามันมีงูพิษเยอะมากเลยนะ"


 

"ก็ทำไงได้ละ นานะจังบอกว่าคนที่เล่านิทานเขาไม่ยอมเข้ามาในหมู่บ้านนิน่า เธอไม่อยากฟังนิทานหรอ?"เด็กน้อยสองคนพูดคุยกันใหญ่ การมาใหม่ของบุคคลแปลกหน้าทำกาอาระรู้สึกระแวง

 

ไม่ยอมเข้ามาในหมู่บ้าน หรือจะเป็นพวกในบัญชีดำกันนะ?

 

คาเซะคาเงะหนุ่มยืนครุ่นคิดอยู่สักพัก เทมาริเห็นความผิดปกติจึงรีบเข้าประกบทันที


 

"มีอะไรรึเปล่ากาอาระ?"


 

"ฉันจะโอเอซิสทางใต้ ได้ยินว่ามีคนหน้าสงสัยอยู่ที่นั่น"เขากล่าวสั้นๆก่อนที่ทั้งคู่จะรีบออกวิ่งไปยั่งสถานที่ในบทสนทนานั้น


 

มีลางสังหรณ์บางอย่าง มันบอกกับเขาว่ามันต้องมีเรื่องเกิดขึ้นแน่! 











++++++++++++++++++++++++++

เป็นรางสังหรณ์.....แล้วก็หอนกันต่อปายยยยย 555+


แก้คำผิดครั้งที่1....ตกหล่นตรงให้สามารถแจ้งได้นะคะ