คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฝันร้ายที่หลอกหลอน
The Promise
ตอนที่ 1
"พี่เชน น้องป่านอยากไปเดินเล่นที่สวน พี่เชนไปกับน้องป่านหน่อยนะคะ"
สายป่าน เด็กหญิงตัวเล็กส่งเสียงหวานเรียกเด็กชายทันทีที่เห็นเขากลับมาจากโรงเรียน
"พี่เชนไปด้วยไม่ได้หรอกค่ะ พี่เชนต้องทำการบ้านก่อนนะ"
เด็กชายหันไปบอกเด็กหญิงผมยาวที่ตัวเล็กกว่าเขามาก
"แต่น้องป่านอยากให้พี่เชนไปด้วยนี่คะ"
"ตอนนี้พี่เชนไม่ว่าง น้องป่านไปคนเดียวก่อนนะคะ"
"ไม่เอาอ่ะค่ะ น้องป่านอยากให้พี่เชนไปเล่นด้วยกัน นะคะ พี่เชนนะ"
"พี่เชนบอกแล้วไงว่าพี่เชนต้องทำการบ้าน น้องป่านอย่างอแงสิคะ"
เด็กชายส่งเสียงบอกอย่างดุๆ
"น้องป่านโป้งพี่เชนแล้ว พี่เชนใจร้ายที่สุดเลย"
เด็กหญิงตัวเล็กบอกกลับไปอย่างงอนๆ แล้วเดินออกจากประตูบ้านไป
ทันทีที่เด็กชายตัวสูงหันหลังกลับเขาก็ได้ยินเสียงรถที่แล่นมาเร็วมาก
พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้นอย่างน่าตกใจ
เอี๊ยด........
โครม!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"น้องป่าน!!"
ยังคงเป็นอีกวันที่ผมต้องสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนผมมาตลอด
ความรู้สึกผิดมันคอยกัดกินหัวใจของผมนับตั้งแต่วันที่เธอจากไปเรื่อยมาจนถึงวันนี้ก็
ครบ 7 ปีพอดี 7ปีแห่งความทรมาน ภาพเหตุการณ์วันนั้น ยังคงวนเวียนอยู่ในความฝันของผมทุกวัน
พี่คิดถึงเธอเหลือเกินสายป่าน คิดถึงรอยบุ๋มที่แก้มทั้งสองข้าง เวลาที่เธอยิ้ม ตากลมโตที่มันจะส่องประกายสดใสเวลาที่มองมาที่ผม คิดถึงน้ำเสียงออดอ้อนเวลาที่เธอขอให้ผมไปเล่นด้วย
เธอ คนที่ผมสัญญาว่าจะคอยดูแล ปกป้อง และอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"พี่เชน น้องป่านอยากเป็นเจ้าหญิง โตขึ้นน้องป่านจะเป็นเจ้าหญิงนะคะ"
เสียงใสของเด็กหญิงตัวเล็กเอ่ยขึ้นมาอย่างน่ารัก
"ถ้าน้องป่านเป็นเจ้าหญิงนะคะ พี่เชนก็จะเป็นอัศวิน"
เด็กชายบอกอย่างจริงจัง
"ทำไมพี่เชนต้องเป็นอัศวินด้วยล่ะคะ พี่เชนไม่อยากเป็นเจ้าชายมั่งหรอ"
เด็กหญิงตัวน้อยถามด้วยความสงสัย
"ถ้าพี่เชนเป็นอัศวิน พี่เชนก็จะได้คอยปกป้องน้องป่านตลอดไปยังไงล่ะคะ"
เด็กชายตอบเหตุผลที่ออกมาจากใจของเขา เขาหวังว่าจะได้ดูแลตัวเล็กคนนี้ของเขาตลอดไป
"ถ้าอย่างนั้น พี่เชนต้องสัญญานะคะ ว่าจะเป็นอัศวินที่คอยอยู่เคียงข้างน้องป่านตลอดไป"
"ค่ะ พี่เชนสัญญา"
เด็กชายพูดพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยเรียวเล็กที่ยื่นรออยู่ เป็นการให้คำมั่นสัญญา สัญญา...ที่ออกมาจาก หัวใจ
~~~~~~~~~~~~~~~~
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ตาเชน ตื่นรึยังลูก"
คุณแม่ยังสาวเปิดประตูเข้ามาหาลูกชายในห้อง
(คนเขียน: ขอเสียงปรบมือให้กับหม่าม้าของพี่เชนหน่อยค่ะ)
"คร๊าบบบ"
"ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำแต่งตัวอีกล่ะจ๊ะ มัวมานั่งคิดอะไรอยู่ "
"หม่าม้าครับ เชนอยากไปทำบุญให้น้อง..."
เชนพูดแล้วเงียบไปเพราะไม่อยากให้หม่าม้าของเค้ารู้
"ยังไม่ลืมเรื่องนั้นอีกหรอลูก"
"เชน... เอ่อ เชนขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
หม่าม้ามองตามหลังลูกชายสุดที่รักเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอดสงสารไม่ได้ ลูกชายเป็นทุกข์แค่ไหน มีหรือที่เธอจะไม่รู้
จะให้ผมบอกหม่าม้าได้ยังไงล่ะครับ ว่าผมยังคงฝันถึงมันทุกวัน ภาพเหตุการณ์วันนั้น ผมยังจำได้ดี เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวาน
ถ้าเพียงแค่วันนั้นผมไม่เอาแต่สนใจเรื่องของตัวเอง น้องป่านก็คงไม่โกรธผม
ถ้าเพียงแค่ผมไปเป็นเพื่อนเค้าตั้งแต่แรก น้องป่านก็คงไม่โดนรถชน
และ ถ้าเพียงแค่ผมทำตามสัญญาที่ให้กับน้องป่านไว้ว่าจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป ผมก็คงจะไม่ต้องเสียใจ เหมือนกับที่เป็นอยู่ ทุกวันนี้....
เพิ่งแต่งมาลงเป็นครั้งแรก
ยังไงอ่านแล้วก็ติชมกานได้น้า
ใครที่อ่านแล้วนึกภาพขอพระเอกไม่ออกก็
ลองนึกภาพพี่เชนตามไปด้วยก็ได้ อิอิ
เค้าเป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ
เนให้กำลังใจกันหน่อยน้า
ติก็ได้ จะได้นำมาแก้ไขปรับปรุง
ขอบคุณจร้า
ความคิดเห็น