Maho's World

ลำดับตอนที่ #7 : {KHR AU FICTION} ASYLUM GIRL : PHYCHOSIS LOVER

APPICATION

"อ่าห์....อยากฆ่าอีกแล้วสิ"

ชื่อ :: มิเร็ตต้า คาร์ลเบอร์นาร์ด [Miretta Carlbernard]

ชื่อเล่น :: มีร์ [Mir :: เฉพาะคนสนิท] , เร็ตต้า [Retta :: เรียกทั่วไป]

อายุ :: 20

สัญชาติ :: ฝรั่งเศส

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: เด็กสาวรูปร่างผอมบางตัวค่อนข้างเล็ก(สูง 165 หนัก 52) ผิวขาวซีด เรือนผมสีฟ้าสดใสหยักศกตรงปลายยาวถึงกลางหลัง ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตใหญ่สีแดงชาด จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเฉียบฉีกยิ้มประดับไว้เสมอ นิ้วเล็กเรียวยาว ร่างบอบบางมักสวมใส่ชุดเดรสลูกไม้สายเดี่ยวสีขาวยาวเสมอเข่าตลอดเวลา เรียวขาเนียนสวมใส่รองเท้ารัดส้นสีขาวเข้ากันกับเดรส ชุดและรองเท้าที่พร้อมจะเปลี่ยนเป็นสีแดงของเลือด ถ้าเกิดต้องโดนแดดจะสวมหมวกปีกกว้างหรือกางร่มแต่ไม่ว่าจะอันไหนก็ต้องเป็นสีขาว

ลักษณะนิสัย :: มิเร็ตต้าเป็นเด็กสาวที่ซาดิสม์ขั้นรุนแรงคนที่เธอฆ่าทั้งหมดจะถูกทรมานด้วยวิธีต่างๆก่อนจะขาดใจตาย เป็นคนเลือดเย็นที่ฆ่าแบบไร้รวามรู้สึกฆ่าพร้อมรอยยิ้ม มีร์เป็นคนที่ไม่ค่อยพูดจากับใครส่วนหนึ่งเป็นเพระพูดจาลังเลไปมาทำให้คนฟังปวดหัวและพูดไม่เก่ง บางครั้งพูดออกมาก็ดูจะกวนประสาทคนฟังจนเกินไปเจ้าตัวเลยตัดปัญหาด้วยการอยู่เงียบๆ เวลาที่นั่งจะชอบนั่งชันชันขาทั้งสองข้างแล่วซุกหน้าลงไปตรงเข่าพอมีใครพูดด้วยก็จะพูดทั้งๆที่หน้ายังอยู่แบบนั้น ไม่ชอบสบตากับใคร ชอบทำตัวเอื่อยเฉื่อยเรื่อยเปื่อยเวลาไม่มีอะไรทำ แต่พอมีคนพูดเรื่องที่ตนสนใจหรือชอบจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วดวงตาสีแดงชาดคู่นั้นจะฉายแววกระหายเลือดออกมายิ่งสนใจแค่ไหนดวงตายิ่งกระหายเลือดโดยเฉพาะเรื่องฆ่า เป็นพวกขี้รำคาญ หงุดหงิดได้ง่าย มักมองคนที่ส่งเสียงดังด้วยสายตาเหยียดๆ เป็นพวกปากจัดถ้าเจ้าตัวโมโหหรือหงุดหงิดมากๆเข้าไอ้คนที่ทำคงต้องฟังเสียงก่นด่าของมีร์พร้อมด้วยตั๋วไปโลกหน้าแบบทันทีแน่นอน เป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจเรื่องรอบข้างถ้าไม่ได้ฆ่าก็จะนอนแบบซ้อมตายกันเลยทีเดียว เป็นคนที่ไม่ไยดีคนที่ไม่รู้จักถ้าไม่รู้จักจะไปตายที่ไหนก็ไปแต่ถ้าเป็นคนรู้จักก็พอจะสนใจบ้าง...เล็กน้อย

ประวัติส่วนตัว :: มิเร็ตต้า คาร์ลเบอร์นาร์ด ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่ในห้องทดลองที่มีแต่สีขาวในศูนย์วิจัยแห่งหนึ่งบนภูเขาลึกของประเทศฝรั่งเศสพร้อมเด็กอีกประมาณ 50 คนและมีคนควบคุมดูแลอีกประมาณ 250 คน ที่ศูนย์วิจัยแห่งนั้นจะบอกข้อมูลแก่เด็กๆแต่ละคนเพียง ชื่อ-นามสกุล และอายุเท่านั้น ในเรื่องครอบครัวจะถูกเก็บเป็นความลับทั้งหมดทุกวันๆมีร์จะถูกพาไปตรวจนั่นตรวจนี่ถูกให้กินยานั่นนี่ฉีดยาตัวโน้นตัวนี้จนปวดหัวไปหมดทุกวันพอจะนอนก็จะถูกพาไปดูสารคดีไม่ก็หนังแนวเลือดสาดเนื้อกระจายทุกวันๆจนชาชิน จากนั้นพออายุได้ 5 ขวบจะเลื่อนระดับและพาไปยังเกาะกลางทะเลพร้อมเด็กรุ่นเดียวกันอีก 10 คน ที่นั่นมีร์พบกับนักโทษประหารที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วนจำนวน 50 คน มีร์และเด็กคนอื่นๆจะต้องเอาตัวรอดจากนักโทษเหล่านี้ให้ได้โดยไม่จำกัดวิธีกินเวลานานกว่า 2 เดือน มีเด็กรอดเพียง 2 คน มีร์และเด็กอีกคนถูกพาย้ายสถานที่อีกครั้งคราวนี้ไปที่อเมริกา มีร์และเด็กอีกคนถูกทดลองหนักกว่าที่เคยโดนจนกระทั่ง 7 ขวบก็ถูกทดสอบอีกครั้งคราวนี้มีนักโทษ 150 คนผ่านไปเพียง 2 วันเด็กอีกคนก็ตายจำนวนนักโทษถูกเพิ่มขึ้นอีกเป็น 200 คนมีร์ใช้เวลานานกว่า 3 เดือนตึงจะจัดการได้ทั้งหมดหลังจากนั้้นมาก็ถูกทดลองนักขึ้นอีกจนอายุ 10 ขวบ ก็เริ่มทนไม่ไหวทำลายสถาบันวิจัยฆ่านักวิจัยรวมถึงนักโทษที่อยู่ภายในนั้นไปทั้งสิ้น 566 คน ก่อนจะได้รู้ว่าสถาบันวิจัยนี้ต้องการสร้างนักฆ่าสมบูรณ์แบบขึ้นมา มีร์ทำลายสถาบันวิจัยทิ้งสิ้นซากและหาทางกลับมาที่ฝรั่งเศสแต่ด้วยความที่ถูกทดลองมานานและฆ่าคนไปเยอะทำให้มีร์เกิดความกระกายเลือดและบ้าคลั่งแล้วก็เป็นการเริ่มต้นตำนาน"Bleu Cauchemar"แปลว่า ฝันร้ายสีฟ้า เนื่องจากมีผู่พบเห็นเด็กสาวผมสีฟ้าตัวเปื้อนเลือดวิ่งออกจากที่เกิดเหตุ เธอก่อคดีมานับไม่ถ้วนจนพบสามีภรรยาคู่หนึ่งในบ้านหลังเล็กๆภรรยาเป็็นคนที่จัดว่าสวยยิ่งผมสีฟ้าของเธอยิ่งขับให้เธอดูโดดเด่นส่วนสามีจัดว่าหล่อเธอฆ่าสองสามีภรรยาคู่นั้นโดยไม่สนใดๆทั้งสิ้นเธอฆ่าด้วยวิธีเดียวกันกับที่เธอฆ่าศพอื่นๆคือค่อยๆทรมานให้ตายช้าๆฟังเสียงกรีดร้องขอชีวิตจนอีกฝ่ายหมดลมหายใจไป หลังจากเธอฆ่าสามีภรรยาคู่นี้เสร็จเธอก็เริ่มสำรวจบ้านหลังนี้จากนั้นก็ได้พบกับสมุดบันทึกที่เขียนถึงการขายลูกสาวตนให้กับสถาบันวิจัยแห่งหนึ่ง ใช่...เธอพึ่งฆ่าพ่อแม่ตัวเองลงไปแน่นอนว่าเธอช็อคแต่ถ้าถามว่ารู้สึกผิดไหมคำตอบคือ...ไม่ กลับกันเธอกลับฉีกยิ้มออกมามากกว่าก็แหมท้ายบันทึกมันเขียนว่าของให้ลูกยิ้มนี่นา ตำนาน Bleu Cauchermar มียาวไปจนเธออายุ 14 เธอเสียเวลากับบ้านขุนนางหลังหนึ่งมากจนเกินไปทำให้เธอถูกพบตัว พอไต่สวนไปมาก็เหมือนจะพบว่าเธอเป็นโรคจิตขั้นที่ 4 เข้าไปแล้ว จึงดำเนินการส่งเธอเข้าไปยังโรงพยาบาลจิตเวชต่างๆแต่ก็ไม่มีใครเอาเธออยู่จนกระทั่งมาถึงย้ายไปมาหลายประเทศจนมาถ เมืองนามิโมริที่รับมือกับเธอได้ในที่สุด

สรุป timeline ให้เล็กน้อย

-ฆ่าครั้งแรก 5 ขวบ ฆ่าได้ 13 คน

-ฆ่าครั้งที่สอง 7 ขวบ ฆ่าได้ 200 คน

-หนีจากสถาบันวิจัย 10 ขวบ ฆ่าได้ 566 คน

-เปิดตำนาน 10 ขวบ ลากยาวถึง 14 จึงปิดตำนานใล่เวลา 4 ปี และไม่ได้ฆ่าแค่ฝรั่งเศสเจ้าหล่อนฆ้าบ้านรวยๆแล้วขโมยเครื่องบินบ้างเงินบ้างหนังสือบ้างเสื้อผ้าบ้างอีกด้้วย ไปหลายประเทศอีกต่างหาก จากตำนานฆ่าได้ 9,840 คน

-ถูกพาเข้าสถานจิตเวชตอน 14 แล้วเจอกับเมืองนามิโมริตอน 15

ยอดรวม = 10,619 คน 

**ไรม์อยากปรับเปลี่ยนก็ได้นะคะ

***ตอนแรกอาวุธที่ใช้คือมีดที่ทางศูนย์วิจัยเคยให้พอหลังๆก็เพิ่มเลื่อยไฟฟ้าเข้ามาเพิ่มความสนุกสนานส่วนตัว

สิ่งที่ชอบ :: ที่เงียบๆสงบๆเย็นๆ (มันนอนสบายดีรวมถึงทำให้รู้สึกสงบลงด้วย) , เสียงกรีดร้อง (ฟังแล้วรู้ศึกสบายหู) , เลือด (เห็นแล้วมีความสุข) , หนังสือ (ชอบอ่าน)

สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด :: ที่ๆเสียงดังที่ๆร้อน (มันทำหงุดหงิดหนักมากจนรู้สึกอยากเชือดคนระบายความเครียด) , แสงแดด (แพ้) , พวกที่ชอบทำตัวไม่น่าไว้วางใจพวกเชื่อถือไม่ได้ (จับมัดรอไต๋สวน,เชือดทิ้งทันที) , แมลง (กลัว)

สิ่งที่กลัว :: แมลง (ขนลุกซู่ทั้งตัวแล้วค่อยๆเขยิบหนี)

สิ่งที่แพ้ :: แสงแดด (ถ้าโดนแดดนานๆจะหน้ามืดแล้วเป็นลมก็คนมันอยู่แต่ในศูนย์วิจัยเวลาทดสอบก็บนเกาะที่มีแต่ป่าเวลาลงมือก็ตอนกลางคืนโอกาสโดนแดดเลยต่ำ)

งานอดิเรก :: นั่งลับมีด , ทำตุ๊กตาวูดูหรือตุ๊กตาสาปแช่ง , อ่านหนังสือ

คำพูดติดปาก :: อ่าห์ , น่าเบื่อ

ลักษณะคำพูด :: แทนตัวเองว่า มีร์ บ้างบางครั้งก็ ฉัน แทนอีกฝ่ายว่านายเสมอ เช่น 

เวลาปกติ - "อ่าห์..ไง....ฉันชื่อมิเร็ตต้า....รู้แค่นั้นพอ นายล่ะ?"ถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆที่พอบวกกับท่าทางของเจ้าตัวเข้าไปแล้วมันเหมือนไม่ได้กำลังพูดด้วยอยู่

เวลาอารมณ์ค่อนข้างดี - "อ่าห์...มีร์ชักอยากลองให้เลือดในตัวนายไหลออกมาแล้วล่ะ~"

เวลาอารมณ์เสีย - "อ่าห์......อยากตายแบบไหนล่ะแม่จะเชือดให้ตามคำขอเลย"กดมีดลงบนคออีกฝ่านจนเริ่มมีเลือดซิบ

เวลาอ้อน - "อ่าห์.....ให้มีร์กลับไปอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ตรงนั้นเถอะนะคะ"พูดพลางเขย่าแขนอีกฝ่ายไปด้วยแล้วช้อนตามองเนื่องจากจุดที่ยืนอยู่แดดค่อยข้างจ้า

คู่ :: TSUNA

เพิ่มเติม :: -ชอบใช้อาวุธหลายๆแบบเพื่อสร้างสรรค์ความสนุกของตัวเอง

                -ชอบขโมยของของเหยื่อที่ตนฆ่ามาใช้ เช่น เงิน และ เสื้อผ้า

                -ในบรรดายาที่ถูกฉีดเข้าไปบางส่วนมีส่วนประกอบของยาหลอนประสาท ยากดประสาท ยากระตุ้นประสาททำให้ความบ้าคลั่งถูกกระตุ้นบวกกับได้ดูหนังแนวเลือดสาดเสมอๆจึงกลายเป็นฆาตกรซาดิสม์

TALK WITH MIRETTA

มิเร็ตต้า คาร์ลเบอร์นาร์ดได้เข้ามาในห้องกว้างสีขาวนวล และได้พบหญิงสาวหน้าตาหวานหยดย้อย เจ้าของเรือนผมสีม่วงดำ ดวงตาสีม่วงดั่งลูกองุ่นเม็ดโต สวมชุดจิตแพทย์นั่งอยู่กลางห้อง ก่อนที่จะเอ่ยปากต้อนรับผู้มาเยือน..

" สวัสดี...ปล่อยให้ฉันรอนานมาเลยนะ เอ้า! นั่งสิ.." เธอผายมือไปข้างเก้าอีสีขาวที่อยู่ตรงหน้าเธอ

เด็กสาวตัวเล็ก เรือนผมสีฟ้าใส ดวงตาโตสีแดงชาดมองไปรอบๆห้องเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองเด็กสาวตรงหน้าแล้วก็ค่อยๆนั่งชันเข่าแล้วซุกหน้าลงไปเล็กน้อยโดยเหลือบๆตามองเด็กสาวตรงหน้าเป็นครั้งคราว

หญิงสาวค่อยๆเปิดเอกสาร และข้อมูลส่วนตัวของคนตรงหน้าอย่างช้าๆ จนเจอข้อมูลของผู้ป่วยตรงหน้า "เธอคือมิเร็ตต้า คาร์ลเบอร์นาร์ดใช่ไหม?" หญิงสาวมองสาวน้อยตรงหน้า

หญิงสาวทำสีหน้ามึนงงเล็กน้อยก่อนจะทำสีหน้าเหมือนนึกอะไรขึ่นมาได้แล้วเอ่นตอบไป"มิเร็ตต้า??......อ่าห์...ใช่ชื่อฉันทำไมล่ะ?"เธอ ไม่สิ มิเร็ตต้าเอ่ยตอบก่อนที่จะซุกหน้าลงไปบนเข่ามากกว่าเดิม

" อ่า....งั้นเข้าสู่คำถามนะ...ถ้า...เธอได้ออกโลกภายนอกพร้อมกับพวกเพื่อนๆของเธอ...เธอจะรู้สึกอะไร?" หลังจากที่เธอเอ๋ยจบ เธอก็ต้องเงิบกับคำตอบของมิเร็ตต้า

เด็กสาวนามมิเร็ตต้าฟังคำถามของคนตรงหน้าก่อนจะทำสีหน้าเบื่อหน่าย"เหอะ....กลุ่มคนอย่างพวกเราที่ฆ่าคนมานับไม่ถ้วนต่อให้ออกไปได้ก็คงมีคนเดินล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ดีนั่นล่ะ...."เธอตอบด้วยน้ำเสียงไม่ยินดียินร้ายแต่ในน้ำเสียงนั้นกลับยังมีคว่มหวังที่จะออกไปข้างนอก

" อ..เออ..ป..เป็นคำตอบที่ดีนะ...เอาล่ะ..คำถามต่อไป.. เธอรู้จักความรักหรือเปล่า? อธิบายมาสิ?"เธอถามคนตรงหน้าอย่างปกติ เมื่อสามารถสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

มิเร็ตต้าทำสีหน้างุ่นง่านใจไปซักพักก่อนจะเริ่มพยายามคิดความหมายของคำว่ารักตามหนังสือที่เคยอ่านผ่านๆมา"รัก??..อ่าห์....ตามที่เคยอ่านมาเหมือนจะเป็นความรู้สึกของคนสองคนที่รู้สึกชอบพอกันอะไรประมาณนี้แหละ"เธอตอบพลางทำสีหน้าไม่ค่อยเข้าใจคำว่ารักนี้ซักเท้าไร

"อะ...จ้า...แล้วโลกภายนอกในอุดมคติของเธอเป็นยังไงหรอ? หลังจากที่ไม่ได้เจอมานานเลยนี่นา..เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ..."จิตแพทย์สาวถามก่อนที่จะเท้าคางบนโต๊ะที่อยู่ตรงกลางระหว่างเธอและมิเร็ตต้า

หญิงสาวเงยหน้าสบตากับอีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ"นั่นสิ...คงเป็นที่ๆน่าสนุกเหมือนเดิมนั่นล่ะ ไม่ได้ออกไปเจอตั้ง 5 ปีแล้วนี่..."หญิงสาวเอ่ยตอบก่อนจะนึกเรื่องสนุกๆออกมาได้"ฉันเคยดูในโทรทัศน์ล่ะว่าบ้างนอกมีของอร่อยๆเต็มไปหมดเลย แถมยังมีที่ๆเรียกว่าสวนสนุกหรือะวกสวนน้ำด้วย อ่าห์...นอกจากการฆ่ากับนอนแล้วนี่เป็นครั้งแรกเลยน้าที่สนเรืาองอื่นเนี่ย.อ่าห์~..."มิเร็ตต้ากล่าวพลางทำน้ำเสียงร่าเริงสดใสอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

" ว้าว! น่าสนใจดีนี่ งั้น...ฉันถามต่อนะ...เธอเคยหลงรักใครหรือชอบใครหรือเปล่า?"จิตแพทย์สาวแสยะยิ้ม เพราะคำถามนี้มันเป็นความลับสุดยอดเลยก็ว่าได้

มิเร็ตต้าฟังแต่ก็กลับมาทำสีหน้าเบื่อหน่ายอีกครั้ง"จะไปเคยเรอะ เหอะ....วันๆอยู่แต่ในศูนย์วิจัยพอออกมาก็ฆ่าคนไปทั่ว ถ้าจะมีจริงๆก็มีแค่นับถือรุ่นพี่ที่ตายไปแล้วนั่นแหละ"เธอตอบพลางทำหน้าเศร้าเมื่อนึกถึงรุ่นพี่ที่ตายจากเธอไปแล้ว

" เป็นคำตอบที่ดีนี่ สุดท้ายแล้วนะ...เธอเคยคิดที่จะมีความรักหรือเปล่า?"จิตแพทย์สาวยังคงถามเรื่องความรัก แต่ครั้งนี้ไม่ธรรมดา จนทำให้สาวที่อยู่ตรงหน้าอึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน

หญิงสาวฟังกลางนิ่งไปซักพักก่อนจะกลับตาลงพลางถอนหายแล้วเอ่ยตอบอีกฝ่าย"เคยสิ...ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะทันก็มีบ้างที่จะคิดนั่นแหละ"เธอตอบด้วยแววตาเศร้าๆเพียงแปปเดียวก่อนจะกลับมาเป็นแววตาว่างเปล่าตามเดิม

" ฮึ! แม้แต่คำตอบสุดท้ายก็ยังยอดเยี่ยม สมกับเป็นเธอจริงๆเลยนะ...เอาหล่ะ ถึงเวลากลับแล้ว...หวังว่าได้เจอกันอีกนะ...การ์ดเอาตัวเธอไป...."เธอบอกลามิเร็ตต้าก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรบางอย่าง...

TALK TO MAHO

 กราบสวัสดีท่านผปค.เค้าชื่อ สึบากิ นะ ท่านผปค.มีชื่อว่าอะไรหรอ?

(ตอบ) Hi~ เราชื่อมาโฮะจ้า

 อยากจะถามว่า ทำไมท่านผปค.มาสมัครเรื่องนี้คะ?

(ตอบ) เราว่ามันน่าสนใจดีอ่ะ แถมเป็นแนวที่เราไม่เคยเห็นไม่เคยลองแค่งลูกสาวแนวนี้ดูด้วยเลยลองมาดู

 ว่าแต่...ทำไมถึงอยากคู่กับคนนี้คะ?

(ตอบ) ความชอบส่วนตัวล้วนๆเลยล่ะค่ะ

 ถ้าจะเปลี่ยนรูปภาพของตัวละคร..ท่านผปค.จะว่าอะไรสึบากิไหมคะ?

(ตอบ) ไม่ว่าหรอกจ้าตามสะดวกเลยอยากปรับอยากแก้ตรงไหนเต็มที่

 มีอะไรจะบอกสึบากิไหม?

(ตอบ) แนวนี้เป็นครั้งแรกของเขาฝากด้วยนะคะ

 งั้นขอให้โชคดีค่ะ....

(ตอบ) ขอบคุณค่าาา